สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 397 สาวใช้ตัวแสบ301

ตอนที่ 397 สาวใช้ตัวแสบ301
“ เย่เชินหลิน คุณต้องมีข้อตกลงกับ เซี่ยชีหรั่นไหม? ถ้าเธอไม่ต้องการเป็นผู้หญิงของคุณอีกต่อไป
ต้องมีเงื่อนไขอะไรคุณถึงจะปล่อยเธอไป” โม่เสี่ยวจุนไม่อ้อมค้อม และพูดสิ่งนี้โดยตรง
“ ไม่ว่าเงื่อนไขจะเป็นอย่างไรฉันก็จะไม่ยอมปล่อย!
แม้ว่าเขาจะเป็นน้องชายของเขา เขาจะไม่ยอมปล่อย
เซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของเขาที่ทำให้หัวใจเต้นแรง และทำให้ปวดใจได้
แม้ว่าเธอจะไม่ได้ให้เขาเป็นที่หนึ่งในใจเธอ เขาก็จะไม่ปล่อยให้เธอจากไป
โม่เสี่ยวจุนไม่กลัวท่าทีและอารมณ์ของเขา เขามองกลับไปที่เย่เชินหลินอย่างเฉยเมย และพูดเบา ๆ
ว่า: “ถ้าคุณมีข้อตกลงกับเธอ ก็เหมือนเธอถูกกักตัวไว้ตลอดชีวิต มันไม่ยุติธรรมต่อเธอ
เธอยอมเป็นผู้หญิงของคุณเพียงเพื่อล้างแค้นให้ฉัน ตอนนี้ที่ฉันยังมีชีวิต
เรื่องของฉันฉันต้องเป็นคนมารับผิดชอบ”
เย่เชินหลินมองไปที่เขาอย่างเฉยเมยอีกครั้ง
จากนั้นก็โทรหาพนักงานรักษาความปลอดภัยนอกสำนักงาน: “ส่งแขก!”
“คุณหมายถึงอะไร เย่เชินหลิน? ถ้าคุณชอบเธอจริงๆ ทำไมคุณไม่สามารถตามเธออย่างมีศักดิ์ศรี
พยายามทำทุกอย่างเพื่อจะทำให้หัวใจเธอ? คุณต้องการใช้วิธีที่ผิดนี้เก็บเธอไว้
คุณคิดว่าผู้ชายที่แท้จริงควรทำแบบนี้เหรอ?”
การมาในครั้งนี้ของโม่เสี่ยวจุนนั้นล้มเหลว ซึ่งทำให้เขาตื่นเต้นไม่หยุด
เย่เชินหลินดมิน เขาก้มเปิดคอมพิวเตอร์มองที่หน้าจอ และไม่มองโม่เสี่ยวจุน อีกเลย
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านนอกประตูได้ยินคำสั่งของเย่เชินหลิน
ก็เปิดประตูอย่างรวดเร็วแล้วก้มตัวและพูดกับโม่เสี่ยวจุน “สุภาพบุรุษเชิญ!”
“สักวันหนึ่งฉันจะรู้เงื่อนไขของพวกคุณ เย่เชินหลินฉันจะไม่ปล่อยให้เธออยู่กับคุณ เพื่อถูกรังแก
คุณรอเลย!” โม่เสี่ยวจุนพูดเสร็จแล้ว ออกไปโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆ
เย่เชินหลินจ้องที่เงาหลังของโม่เสี่ยวจุน แล้วเขาก็กลับมาไตร่ตรองอีกครั้ง
สไตล์ของเขาคล้ายกับเย่เชินหลิน และดูเหมือนว่าจะคล้ายมากกว่าเหยนชิงเหยียน
ผมสองเส้นของโม่เสี่ยวจุน ยังคงอยู่บนโต๊ะ เย่เชินหลินกดปุ่มทางลัดของโทรศัพท์
และสั่งให้หลินต้าฮุยขึ้นมาทันที
หลินต้าฮุยมาที่สำนักงานของเย่เชินหลินอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้เขายังได้พบกับโม่เสี่ยวจุน
ระหว่างทางแล้วพยักหน้า เขายังสงสัยว่าเขามาที่สำนักงานใหญ่ของบริษัทได้อย่างไร
หลินต้าฮุย เคาะประตูห้องทำงานของเย่เชินหลิน เข้ามาหลังได้รับอนุญาตจากเขา
และเห็นว่าเย่เชินหลินกำลังตรวจดูผมหลายเส้นในมือของเขา
“คุณเย่ คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?” หลินต้าฮุย เดินไปที่โต๊ะทำงานของเย่เชินหลิน
และพูดด้วยความเคารพ
เย่เชินหลินดึงผมสองเส้นออกมามอบให้หลินต้าฮุยดูแล้วถามเขาเบา ๆ ว่า “คุณลองดู
ผมสองเส้นนี้ดูคล้ายกันไหม?”
ผมดูคล้ายกันไหม … แปลกเป็นบ้า ทำไมคุณเย่ถูกเซี่ยชีหรั่นกระตุ้นจนเป็นบ้าไปแล้ว？?
ไม่ใช่สิ มันควรเป็นตระกูลเซี่ยที่ถูกทรมาน และกลายเป็นบ้าถึงจะถูก
เขาไม่เคยเห็นเจ้านายของเขาไม่มีเหตุผลมากขนาดนี้ เมื่อเขาพบเซี่ยชีหรั่น เขาก็จะผิดปกติ
“ให้คุณดูผม คุณคิดอะไร?” เย่เชินหลินขมวดคิ้ว
หลินต้าฮุย เพิ่งพบกับโม่เสี่ยวจุน นี่คือผมของเขาและโม่เสี่ยวจุนใช่ไหม ผลลัพธ์ DNA
ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ? คุณเย่สงสัยความถูกต้องของผลลัพธ์หรือไม่？
เขานั่งลงและหยิบผมสองเส้นอย่างจริงจัง
ในความเป็นจริงบางครั้งผมของผู้ชายไม่สามารถเห็นความแตกต่างมากนัก
“ คุณเย่ ต้องการได้ยินฉันพูดว่าเหมือน หรือไม่เหมือน?” หลินต้าฮุยใช้เวลานาน กว่าจะถามออกมา
ตอนนี้เขาฉลาดแล้ว ต้องทำตามความต้องการของเจ้านาย
คิ้วของเย่เชินหลินขยับ และดุอย่างนุ่มนวล: “ไม่จริงจังเลย สายตาแบบนี้ของคุณจะไปเห็นอะไร”
แม้เขาเองยังมองไม่เห็นอะไรเลย จากสีและเนื้อสัมผัส มันคล้ายกันมาก
น่าเสียดายที่ดวงตาของพวกเขาไม่ใช่ผู้ตรวจสอบความถูกต้องของ DNA
สิ่งเหล่านี้จะต้องส่งมอบให้กับผู้ชันสูตรมืออาชีพ
“เก็บผมสองเส้นนี้ไว้ให้ดี แล้วส่งไปที่ตลาดทะเลเพื่อนโดยเร็วที่สุด
ระวังอย่าพูดถึงเรื่องนี้กับใครเข้าใจไหม?”
การแสดงออกของเย่เชินหลินเริ่มจริงจัง หลินต้าฮุยก็ดึงสีหน้าไร้สาระบนใบหน้าของเขาออกไป
และพูดอย่างมั่นใจว่า: “คุณสามารถวางใจได้ คุณเย่ ฉันจะทำสิ่งนี้อย่างเป็นความลับ
และจะได้ผลลัพธ์ที่น่าเชื่อถือที่สุด ”
……
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเธอใช้เวลาทั้งบ่ายทำอะไร เธอนอนบนเตียงสักพักแม้ว่าเธอจะเหนื่อย
แต่เธอก็ไม่ง่วงเลย
สิ่งที่เย่เชินหลินปฏิบัติกับเธอ และยังคงอยู่ในความคิดของเธอตลอดเวลา
เขาบังคับให้เธอบอกว่าเธอชอบ เขาไม่สนว่าเธอจะเจ็บหรือไม่
เขาลงโทษร่างกายของเธออย่างไร้ความปรานี
เมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับเธอมานานเธอรู้สึกเหนื่อยและเศร้าอย่างมาก
อยากมีชีวิตแบบนี้ตลอดไปจริงเหรอ? มีความเป็นไปได้ไหมที่เธอจะทิ้งเขาโดยไม่ต้องทรยศต่อเธอ?
คาดหวังให้เขาเกลียดเธอและปล่อยเธอไป ราวกับว่ามันไม่ง่ายเลย
ไม่ว่าทัศนคติของเขาที่มีต่อเธอนั้นดีหรือไม่ดี เขาก็ไม่ปล่อยเธอไป
กลัวว่าถ้าเขาจะไม่ชนะใจเธออย่างสมบูรณ์เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปตลอดชีวิต
เขาไม่ยอมให้มีความล้มเหลวครั้งใหญ่ในชีวิตของเขา
เซี่ยชีหรั่นระลึกถึงข้อตกลงของพวกเขา เธอหยิบเอาข้อตกลงที่ใต้โต๊ะเล็ก ๆ
ออกมาจากโต๊ะข้างเตียงแล้วมองดูอย่างระมัดระวัง
ในความเป็นจริงมีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเท่านั้น ได้ที่เธอจะจากไป
นั่นก็คือชดเชยเย่เชินหลินเป็นจำนวนเงิน 10 ล้าน
สิบล้าน มันคงจะดีถ้าเธอจะหาเงินได้สิบล้าน
เป็นเรื่องน่าเสียดายที่คนธรรมดาไม่สามารถทำเงินได้มากขนาดนั้นในชีวิต
ขณะที่เธอกำลังถือข้อตกลง และศึกษามันซ้ำ ๆ จิ่วจิ่วเคาะประตู เธอบอกให้เข้ามาได้
จิ่วจิ่วเปิดประตูเข้าไป และมีหมอห่าวติดตามมาด้วย เย่เชินหลินโทรกลับไปยังบริษัท
และขอให้แม่บ้านสั่งจิ่วจิ่วหาหมอห่าวให้จัดยาบำรุงให้เซี่ยชีหรั่น
แม้ว่ายาคุมกำเนิดนี้ จะถูกส่งมอบทุกครั้ง แต่อารมณ์ของเซี่ยชีหรั่นก็แตกต่างกันทุกครั้งที่เธอดื่ม
เวลาเธอเคยอยากมีลูกให้กับเย่เชินหลิน ยานั้นก็จะมีรสชาติขมขื่นอย่างยิ่งเมื่อเธอดื่มมัน
เหมือนยาบอกว่าเขาไม่มีความรู้สึกกับเธอเลย
วันนี้เธอพบว่าเธอดื่มอย่างมีความสุข นี่เป็นสิ่งที่ดีจริงๆเขาไม่ได้บังคับให้เธอมีลูกกับเขา
มันเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ เด็กควรเกิดมาในความรัก ระหว่างพวกเขาไม่มีความไว้วางใจ หรือความรัก
ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะหลีกเลี่ยงการให้เด็กเกิดในท้องของเธอ
ทุกครั้งหลังจากส่งมอบยา จิ่วจิ่วจะอยู่สนทนากับเซี่ยชีหรั่นอยู่เสมอ เพราะกลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่สบาย
และวันนี้ก็เหมือนเดิม
หลังจากเซี่ยชีหรั่นพูดขอบคุณหมอห่าว เขาจากไปแล้ว จิ่วจิ่วพูดกับเธอว่า “เซี่ยชีหรั่น
คุณกำลังทำอะไรอยู่ นอนแล้วเหรอ?
เธอพยักหน้า “หลับไป เพิ่งตื่น”
จิ่วจิ่วเห็นว่าเธอมีกระดาษสองสามแผ่นอยู่ในมือ
และเธออดไม่ได้อยากรู้อยากเห็นเธอเดินไปถามเธอว่า “นี่คืออะไร?”
พวกเขาถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันที่ไม่มีอะไรที่จะไม่พูด ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นจึงไม่มีอะไรจะปิดบัง
และตอบคำถามของเธอตามความเป็นจริง: “มันเป็นข้อตกลงระหว่างฉันอยู่กับคุณเย่”
เมื่อจิ่วจิ่วได้ยินคำว่า “ข้อตกลง” หัวใจของเขาเต้นรัวสองครั้ง นี่เป็นเรื่องที่โม่เสี่ยวจุน บอกให้เธอทำ
โอ้พระเจ้า เชอเฮ่า จะเป็นเหมือนพระเจ้าและเป็นสิ่งที่
คู่ควรกับการเป็นผู้มีพระคุณคอยช่วยชีวิตของเธอ
แม้แต่พวกเขามีข้อตกลงกันเขาก็สามารถคาดเดาได้
เธอผลักใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอออกมา และถามเซี่ยชีหรั่น:
“ให้ฉันดูได้ไหม ?เคยเห็นแต่ในทีวีก่อนที่มีข้อตกลงขายตัว ฉันเห็นมันเป็นครั้งแรกในชีวิต”
“ลองดูสิ!” เซี่ยชีหรั่นยื่นข้อตกลงให้กับเธอ
จิ่วจิ่วรับเอามาจริงๆ แล้วดูอย่างระมัดระวัง แล้วถอนหายใจ: “โอ้แม่เจ้า ซีหรั่น คุณแพงเกินไปหรือเปล่า? ค่าตัวแพงขนาดนี้ ถ้าทำคุณหายไป มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
คนธรรมดาไม่สามารถซื้อได้ ”
เซี่ยชีหรั่นร้องไห้และหัวเราะเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงยิ้มและไม่พูดอะไร
จิ่วจิ่วไม่ได้พูดอะไร และมองลงไปที่ข้อตกลง
“จิ่วจิ่ว คุณอ่านแล้ว ห้ามบอกเสี่ยวจุนเด็ดขาด ถ้าเขารู้ว่ามีสิ่งนี้ เขาจะหาวิธีแน่นอน เขาหัวดื้อเกินไป
และเขาต้องทำสิ่งที่เขาต้องการจะทำ ถ้าคุณบอกเขาว่าก็เท่ากับว่ายิ่งทำให้เขาลำบาก
ดังนั้นอย่าพูดเลย “เซี่ยชีหรั่นนึกถึงความรู้จักกันของจิ่วจิ่วและโม่เสี่ยวจุน
กลัวว่าเมื่อโม่เสี่ยวจุนถามเธอ เด็กผู้หญิงคนนี้ก็พูดออกไป จึงรีบเตือนเธอ
จิ่วจิ่วส่ายหัวของเขา: “ไม่พูด ไม่พูดแน่นอน ” เขาคือเชอเฮ่าของฉัน มีเงินที่จะไถ่ถอนตัวฉัน
ฉันราคาถูก
เซี่ยชีหรั่นถูกจิ่วจิ่วล้อเล่นเล็กน้อย จากนั้นหญิงสาวก็ส่งคืนข้อตกลงกับเธอโดยพูดว่า
“คุณควรจะวางไว้ อย่าปล่อยให้คนอื่นเห็นสิ่งนี้ ถ้าตระกูลส้งรู้ จะไม่ดีแน่ๆ ”
“ อืม!” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า และนำข้อตกลงกลับเข้าไปในลิ้นชักโต๊ะข้างเตียง
“ชีหรั่นเราไปเดินเล่นกัน คุณอยู่แต่ในห้องจนจะขึ้นราแล้ว” จิ่วจิ่วแนะนำ เซี่ยชีหรั่นตอบตกลงและ
ออกไปกับเธอ
บ่ายนี้มีลมแรงเล็กน้อย เดินเข้ามาในสวนชั่วครู่หนึ่ง จิ่วจิ่วมองเสื้อผ้าบางๆของเซี่ยชีหรั่น
และกล่าวว่าเธอดูเหมือนจะหนาว
“ฉันจะไปเอาผ้าคลุมไหล่มาให้ เดี๋ยวจะป่วยเอา”
เซี่ยชีหรั่น ก็ต้องการที่จะนั่งคนเดียว จึงไม่ได้คัดค้าน จิ่วจิ่วกลับไปที่บ้านหลักอย่างรวดเร็ว
เธอหยิบผ้าคลุมไหล่สองผืนออกมา และนำข้อตกลงของเซี่ยชีหรั่นไปซ่อนไว้ในผ้าคลุมไหล่ของเธอ
หัวใจเธอเต้นแรงเสมอเมื่อทำเรื่องเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเชอเฮ่า
เธอก็คงจะไม่ทำเรื่องไม่ดีนี้ต่อเซี่ยชีหรั่น