สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 400 สาวใช้ตัวแสบ304

ตอนที่ 400 สาวใช้ตัวแสบ304
วันนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะมากินเธอเลย เขาต้องการให้เธอกินสิ่งที่เขาเอามา
เมื่อคิดอย่างนั้นเขาก็ทิ้งริมฝีปากของเธอ กลิ้งไปมาแล้วก็สะบัดเธอออก และลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลมหายใจของเขาเร็วขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากการสัมผัสร่างกายของเธอ
เซี่ยชีหรั่นผู้ถูกจูบมาเป็นเวลานาน ทันทีที่เขาจากไปเธอก็หายใจเข้ายาว ๆ แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองมองหน้ากัน และเซี่ยชีหรั่นก้มหัวเธอลงอย่างรวดเร็วแล้วพูดเบา ๆ ว่า
“คุณหมายถึงอะไรคุณตั้งใจเอาสิ่งนั้นกลับมาให้ฉันกิน?”
เมื่อถูกเขาจูบอย่างนั้น เซี่ยชีหรั่นคิดอย่างชัดเจนแทน
เขายังบอกด้วยว่าไม่มีความอดทน และเธอก็ไม่ซื่อตรง เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรเลย
ปรากฏว่าเขาทำอะไรบางอย่างให้เธอ เธอไม่รู้ ดังนั้นเขาจึงโกรธ ทำไมคนนี้ช่างแปลกขนาดนี้?
เขาคิดว่าเขาต้องไว้หน้าตัวเองเพียงคนเดียว คนอื่น ๆ ไม่ต้องงั้นเหรอ? ใบหน้านั้นทำด้วยอะไร
ถึงมีค่าขนาดนั้น เขาถึงพูดดีไปบ้างไม่ได้: “นี่คือสิ่งที่ฉันนำกลับมาให้คุณเป็นพิเศษ
คุณลองชิมดูว่าคุณชอบหรือไม่?”
คุณจะตายเหรอถ้าคุณพูดดีๆ?
ชายแปลก ๆ ตอนเที่ยงวันดูเกลียดชังเธอ จะโหดร้ายกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?
ไม่ใช่ว่าเขาควรปฏิบัติต่อเธออย่างเยือกเย็นตลอดไปเหรอ ทำไมอยู่ๆเขาก็มาปลอบโยนเธออีกครั้ง?
นี่คืออะไร จะใช้รางวัลและการลงโทษมากระตุ้นพฤติกรรมเธอเหรอ?
ต้องการปราบเธออย่างผู้ใต้บังคับบัญชาเหรอ?
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกโกรธในเวลาเดียวกันเมื่อคิดว่าเขานำอาหารมาให้เธอโดยเฉพาะ
เธอแอบซึ้งใจเล็กน้อยในใจของเธอ
เย่เชินหลิน ทำไมคุณถึงรังแกคนอื่นอยู่เสมอ?
เธอเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก ไม่มีใครสนใจ ไม่มีใครรัก
ตราบใดที่มีคนดีต่อเธอเพียงเล็กน้อยเธอก็ประทับใจมาก แม้จะคิดมาตลอดชีวิตว่าจะไม่ให้อภัยเขา
เพียงเขาหยิบขนมมาให้สองชิ้น และจิตใจที่แข็งกระด้างที่เธอวางแผนไว้ ก็จะเปิดช่องว่างให้เขา?
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าสนใจ เซี่ยชีหรั่น เขาควรปฏิบัติต่ออย่างไร คุณใจอ่อนเกินไป!
คิ้วของเย่เชินหลินขยับ และพูดอย่างใจเย็น: “ตกลงคุณจะกินหรือไม่?”
นี่แสดงให้เห็นว่าเธอเดาถูก เซี่ยชีหรั่น ยิ้มอย่างโกรธ ๆ และลุกขึ้นจากเตียงหยิบตะเกียบเล็ก ๆ
ในกล่องอาหารแล้วคีบเค้กคริสทัลชิ้นหนึ่งในปาก
รสชาติเบาๆ แม้ว่ามันจะใส่เข้าไปในปาก แต่ก็มีรสชาติที่เย็น และไม่สามารถลิ้มรสอะไรเลย
หลังจากเคี้ยวอย่างระมัดระวังก็พบว่าขนมเล็ก ๆ นั้นนุ่ม
และมีกลิ่นดอกไม้ที่เป็นธรรมชาติอยู่ภายในซึ่งมีรสหวานเล็กน้อยหวาน แต่ไม่เลี่ยน
ไม่หวานอย่างที่เย่เชินหลินพูดเลย นั่นเป็นข้อแก้ตัวทั้งหมดของเขา
เซี่ยชีหรั่นหลับตา และลิ้มรสอาหารที่สวยงามอย่างช้าๆ
บางครั้งเธอดูเหมือนจะไม่มีความอยากอาหาร แม้แต่กินข้าวเธอก็ฝืนกิน
คืนนี้ฉันไม่รู้ว่าเค้กมันดีจริงๆหรือ เพราะว่าเป็นความตั้งใจจากคนบางคนที่เอามาให้
เย่เชินหลินให้ความสนใจกับการแสดงออกบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเสมอ
และเห็นว่าเธอยังคงชอบรสชาตินี้ มันเป็นไปอย่างที่เขาคิดไว้ เขารู้ว่าเธอต้องการกินมัน
ดูเหมือนว่าไม่เพียงแต่ตระกูลโม่เท่านั้นที่จะเข้าใจ ความคิดของผู้หญิงคนนี้ยากที่จะคาดเดา
เมื่อมองดูเธอชอบอาหารอย่างนั้น ขณะที่หลับตาและปากเล็ก ๆ ของเธอขยับเบา ๆ เธอสวยมาก
จริง ๆ เขารู้สึกว่าเธอเต็มไปด้วยความเซ็กซี่ สงสัยว่าเป็นเพราะเขาเพิ่งจูบอย่างร้อนแรงหรือไม่
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าเธอเซ็กซี่
ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นลืมตาขึ้น ดวงตาของเขากระทบดวงตาที่สวยงามของเธอ
เย่เชินหลินก็รู้สึกอายเล็กน้อย เขากลายเป็นอะไรไปแล้ว มองดูการกินของเธอ
อย่างกับเสือหรือหมาป่าที่ต้องการจะจัดการกับคน
เมื่อไหร่กันที่เขากลายเป็นคนไม่สามารถควบคุมได้?
เขาหลีกเลี่ยงสายตาของเธอและถามอย่างเยือกเย็น: “มันหวานมากใช่ไหม?
ฉันบอกแล้วว่ามันจะต้องหวานและมันมาก แค่เห็นก็ไม่อยากกิน
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งสังเกตว่าเห็น ภายในที่วางไว้อย่างเรียบร้อย แน่นอนว่ายังไม่มีใครแตะต้อง
“ หวานหรือไม่ คุณจะรู้ได้อย่างไรถ้าคุณไม่ได้ลองลิ้มรสมัน?” เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย
จากนั้นหยิบตะเกียบขึ้นมาแล้วส่งให้เย่เชินหลิน
เย่เชินหลินไม่พูดและไม่กิน และไม่รับตะเกียบ
ดูเหมือนความคิดของเซี่ยชีหรั่นก็มาอีกครั้ง และคิดในทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร
ไม่เป็นไรช่างเถอะ เขาสามารถนำอาหารของกลับมาให้เธอเป็นพิเศษ เธอควรปล่อยมันไป
ได้เธอต้องทำ อย่างไรก็ตามพวกเขามีข้อตกลงกัน เขาทำอะไรเพื่อเธอ เธอก็ควรชดใช้คืน
เมื่อคิดอย่างเชื่องช้าเซี่ยชีหรั่นหยิบเค้กคริสทัลรูปลูกพลัมแล้วส่งไปที่ปากของเขา
เขาไม่ปฏิเสธที่จะอ้าปากและเคี้ยวช้าๆ
ไม่ต้องการที่จะเสียความรู้สึก เซี่ยชีหรั่นกินอีกชินเล็กๆ
คนสองคนสุดท้ายกินเค้กคริสทัลสองหรือสามชิ้นก่อนปิดกล่องอาหาร
กินข้าวเสร็จแล้วบรรยากาศในห้องก็เปลี่ยนไปทันที เซี่ยชีหรั่นรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
และรู้สึกว่าเขาจะไม่ไปไหน นั่งกับเธอบนเตียง มันแปลกมาก
“ ฉัน ฉันจะอาบน้ำ” เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงแล้วพูดเบา ๆ และรีบไปที่ตู้เสื้อผ้าและหาชุดนอน
แม้ว่าในตอนนั้นหลินหลิงจะซื้อเสื้อผ้าจำนวนมาก เพราะเขากังวลเกี่ยวกับฤดูกาลทั้งสี่
และสไตล์ที่แตกต่างกัน ในความเป็นจริงเมื่อถึงในแต่ละฤดูเสื้อผ้าก็ถือว่ามีไม่มากนัก
ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นหาเป็นเวลานาน และชุดนอนที่เธอหยิบออกมาก็ยังบางอยู่ดี
เย่เชินหลินมองเธอทุกการกระทำด้วยท่าทางที่เฉยเมย จากนั้นก็ถอนสายตา
และดึงโทรศัพท์มือถือออกมาราวกับว่ากำลังเล่นอยู่
เซี่ยชีหรั่น ไม่สนใจสิ่งที่เขาทำ หลังจากหยิบชุดนอนและชุดชั้นในแล้วเธอก็ออกไป
เธอตั้งใจแช่ตัวในอ่างอาบน้ำสักพักหนึ่ง โดยคิดว่าเย่เชินหลินไม่มีความอดทน
และจะไม่รอเธออยู่ในห้องของเธอ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็จากไป เธอสามารถหลบหนีได้แล้ว
เซี่ยชีหรั่นซักเสื้อผ้าในห้องน้ำทำให้ผมแห้ง และเมื่อเธอกลับไปที่ห้องนอน ชายคนนั้นก็ยังอยู่ที่นั่น
และเขาก็นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายใจ นั่งอยู่บนหัวเตียงของเธอ และเล่นโทรศัพท์ต่อไป
นี่เขาหมายถึงอะไร? ไม่ไปเหรอ?
หากมีสถานที่อื่นที่จะไปได้ในเวลานี้ เซี่ยชีหรั่นก็จะรีบหลบเขา ไป น่าเสียดายที่ที่นี่
เธอมีที่นอนที่นี่ที่เดียวเท่านั้น
เธอเดินไปที่เตียงแล้วถามเบา ๆ “คุณเย่คุณไม่อาบน้ำเหรอ? ดึกป่านนี้แล้ว? ”
ความหมายก็คือ หลังจากที่คุณอาบน้ำแล้วก็รีบกลับไปที่ห้องแล้วเข้านอน
อย่าอยู่ที่นี่มันทำให้รู้สึกแปลก ๆ
เย่เชินหลินมองทางโทรศัพท์ และพูดช้าๆ: “มันยังไม่ดึก ยังไม่ถึงเก้าโมงเลย”
คุณมาอยู่ห้องคนอื่นแบบนี้เหมือนจะไม่ถูก มีอะไรผิดปกติกับชายคนนี้ในคืนนี้
และหลายวันมานี้สีหน้าก็ไม่ค่อยดี ทำไมวันนี้มีการเปลี่ยนแปลงที่แปลกมาก
พระอาทิตย์คืนผิดทิศเหรอ?
เซี่ยชีหรั่นบ่นในใจของเธอ และไม่สนใจเขา
เธอเดินข้ามจากอีกฝั่งตงเตียง และหยิบหนังสือที่เธออ่านที่หัวเตียง
นึกขึ้นได้ว่าจะถามเขาเพื่อขอคำแนะนำเท่านั้น เธอแอบอ่านหนังสือการตลาดของเขาหลายเล่ม
แต่เธอยังไม่ได้รายงานให้เขาทราบ
“คุณเย่” เธอกระซิบ
“หืม?” ความสนใจของเย่เชินหลินดูเหมือนจะยังคงอยู่ในโทรศัพท์ แต่เขาก็ตะโกนว่าเขาได้ยิน
“ เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันอ่านหนังสือเกี่ยวกับการตลาด ซึ่งทั้งหมดยืมมาจากคุณมันโอเคไหม?”
เซี่ยชีหรั่นถามอย่างระมัดระวัง
เธอสนใจเรื่องนี้มากเพราะเธอต้องการซึมซับความรู้ และไปทำงาน
ใช้ชีวิตอย่างอิสระ เป็นความคิดล่าสุดของเธอในช่วงนี้
“ ดูไปแล้ว เพิ่งจะมาบอก ตามสบาย” เขาสะบัดมันอย่างเยือกเย็นแล้วกดโทรศัพท์อีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่นไม่ทราบว่าเขากำลังทำอะไรอยู่
เธอหยิบหนังสือนั่งลงที่อีกด้านหนึ่งของเตียง แล้วอ่านต่อไปจากครั้งสุดท้ายที่อ่านไว้
มีบางคนอยู่ไม่ไกลจากหลังเธอ ทำให้เธอรู้สึกแปลก ๆ อยู่เสมอ
แต่หลังจากดูไปครู่หนึ่งเธอก็อ่านลึกลงไป
เดิมเย่เชินหลินถือโทรศัพท์เป็นแค่การทำท่าไว้เฉยๆ เขาจำได้ว่าผู้หญิงต้องการคนอยู่ด้วย
แต่เขายังคงไม่ยอมเสียหน้า จงตั้งใจแกล้งเล่นโทรศัพท์
เมื่อเห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสืออย่างจริงจัง เขาเป็นคนขี้สงสัยจึงเอนตัวไปเงียบ ๆ
อยู่ข้างหลังเธอเพื่อดูสิ่งที่เธอกำลังอ่าน
เธอกำลังมองกรณีการตลาดลักษณะพิเศษแบบคลาสสิกคือไม่ว่าในอุตสาหกรรมใด ๆ
หากสินค้าขายดีพวกเขาจะต้องมีบรรจุภัณฑ์ที่ดีและหาตำแหน่งแรกสำหรับสินค้า
ตัวอย่างเช่นยาสีฟันอาจเป็นยาสีฟันตัวแรกสำหรับผู้ชาย เจลอาบน้ำเป็นเจลอาบน้ำส่วนตัวชิ้นแรก
และอื่น ๆ
ในระยะสั้นสัญชาตญาณของผู้คนสามารถจำได้ครั้งแรก ไม่มีวิธีที่จะจำที่สองที่สาม
และสี่เพื่อให้งานการตลาดที่ดีหาตำแหน่งของผลิตภัณฑ์ และกลยุทธ์การตลาดเป็นสิ่งสำคัญมาก
ครั้งล่าสุดที่เขากลับมาเขาเห็นเธออ่านหนังสือ แต่ไม่ได้สนใจกับหนังสือที่เธออ่าน
คิดไม่ถึงว่าเธอจะชอบอ่านหนังสือมืออาชีพ เย่เชินหลินรู้สึกว่าเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอมากนัก
เขาไม่รู้ว่าเธอหนังสืออะไร เคยเรียนที่วิทยาลัยหรือไม่ วิชาเอกของเธอคืออะไร เขาไม่รู้เลย
ดูเหมือนว่าเขาต้องการที่จะรู้จักเธอมากขึ้น ต้องการที่จะชนะเธอ ก็ต้องรู้จักเธอมากขึ้น?
ทุกครั้งที่เซี่ยชีหรั่น เห็นกรณีทางการตลาดที่ประสบความสำเร็จ
เธอจะมีความรู้สึกเดือดดาลของเลือด เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไปทำงานด้วยตนเอง
เธอจะสามารถทำโครงการได้ดีมาก
เธอรู้สึกทึ่งกับตัวอย่างที่พูดถึงยาสีฟัน ซึ่งเคยดึงดูดผู้บริโภค ด้วยราคาสินค้าถูก
ในความเป็นจริงแล้วคุณภาพนั้นดีมาก แต่ไม่สามารถเปิดตลาดได้
ในเวลาต่อมาผู้ผลิตได้ว่าจ้างผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ยอดเยี่ยม
เขาศึกษากลุ่มผู้บริโภคที่ซื้อยาสีฟันอย่างรอบคอบ และทำแบรนด์ยาสีฟัน
และทำความเข้าใจที่ครอบคลุม