สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่401 สาวใช้ตัวแสบ305

ตอนที่401 สาวใช้ตัวแสบ305
เขาแนะนำผู้อำนวยการโรงงาน ให้กับบริษัทยาสีฟันร่วมกับโรงงานผลิตยาที่ผลิตยาต้านการอักเสบและยาฆ่าเชื้อ เพื่อที่ทั้งสองฝ่ายจะได้ร่วมมือกัน ผลิตยาสีฟันสมุนไพรที่มีสรรพคุณในการต้านการอักเสบและฆ่าเชื้อ
เพราะเป็นยาสีฟันสมุนไพรแบรนด์แรก ซึ่งเดิมทีเป็นโรงงานที่เกือบจะล้มละลาย เพราะนี่เป็น “ข้อเสนอแรก” และเป็นการร่วมมือกัน “ครั้งแรก” จึงทำให้มีชื่อเสียงในด้านอุตสาหกรรมได้อย่างรวดเร็ว
เซี่ยชีหรั่นดูอย่างตั้งใจ และเย่เชินหลินก็ไม่ได้รบกวนเธอ เพียงแค่พิงไหล่ของเธอจากทางด้านหลังตามองไปที่ตัวหนังสือไปพร้อมๆกับตาของเธอ
เมื่อพลิกหนังสือหน้าถัดไป เธอเพิ่งรู้สึกได้ว่าเขาพิงหลังของเธออยู่ เมื่อเธอกำลังจะหันไปพูดกับเขา ทันใดนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วกอดเธอจากด้านหลัง
อ้อมกอดที่อ่อนโยน และหน้าอกที่แนบชิดกับแผ่นหลังเช่นนี้ เหมือนจะเป็นครั้งแรก เซี่ยชีหรั่นร่างกายแข็งทื่อ
เขาพิงข้างหูของเธอ และหายใจเบาๆ พร้อมกระซิบกับเธอว่า: “เซี่ยชีหรั่น ฉันเป็นครั้งแรกของเธอ จูบแรกของเธอมีกับฉัน ความเป็นผู้หญิงครั้งแรกของเธอ คือเป็นผู้หญิงของฉัน ดังนั้น ฉันจะผูกขาดตลาดของเธอ และจะไม่อนุญาตให้แบรนด์อื่นเข้ามา
คำพูดกระซิบของเขาจากหูของเธอนั้นเหมือนจะแทรกซึมเข้าไปในหัวใจของเธอ หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น พร้อมกับหลับตาลง แม้แต่ลมหายใจไม่สมดุล
และหลังจากที่เขาได้ประกาศความเป็นเจ้าของแล้วนั้น ทันใดนั้นก็ดูดใบหูส่วนล่างที่อ่อนนิ่มของเธอเข้าไปในปาก อย่างแหย่เล่น
“อย่าค่ะ…คุณเย่ คุณควรไปอาบน้ำนอนได้แล้วนะคะ”
เมื่อนึกถึงความหยาบคายในตอนเช้า เซี่ยชีหรั่นอยากจะปฏิเสธเบี่ยงตัวหนี แต่กลับถูกเขากอดทันที และดึงร่างของเธอกดลงไว้ใต้ร่างของเขา
“เธอกินเค้กทองคำของฉัน จะต้องคืนให้ฉัน” เขาพูดอย่างไร้เหตุผล เมื่อเซี่ยชีหรั่นหน้าแดง ก็พูดกระซิบว่า: “ขี้เหนียวเกินไปไหมคะ ก็แค่เค้กเพียงไม่กี่ชิ้นเอง…อืม…”
ทันใดนั้นเขาก็จูบปากเล็กของเธอ เธอจึงสามารถพูดอะไรไปมากกว่านี้ได้
ในเวลากลางคืนคุณเย่นั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ราวกับว่าเอาใจเซี่ยชีหรั่น
เขาปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ เธอรู้สึกประหลาดใจมาก ในความเป็นธรรมแล้ว ใครก็อยากถูกคนมาดูแลรักษา โดยเฉพาะถูกคนที่ตัวเองชอบมาดูแลรักษา
หลังจากที่ผ่านแบบนี้มาแล้วหลายครั้ง เซี่ยชีหรั่นได้เรียนรู้ถึงเหตุผล และเธอเข้าใจ ว่าเขาสามารถปฏิบัติดีต่อเธอ และปฏิบัติไม่ดีต่อเธอได้ตลอดเวลา ดังนั้นเธอจึงไม่อยากเป็นเหมือนคนโง่ที่จดจ่ออยู่กับแค่สิ่งๆเดียว ไม่อยากให้เขาเย็นชาขึ้นมากะทันหันและทำให้เธออึดอัดใจเกินไป
หลังจากความใกล้ชิดนั้น เขาได้กระซิบถามเธอว่า: “จะไปอาบน้ำไหม? อาบด้วยกัน?”
คนข้างๆเธอคนนี้เป็นคนที่หื่นมาก เซี่ยชีหรั่นไม่กล้าไปอาบน้ำกับเขาอีก ถ้าเกิดเขาเลือดสูบฉีดขึ้นมา คาดว่าเธอคงลุกจากเตียงไม่ได้เป็นเวลาสามวัน
ดูออกแต่แรกแล้วว่าเธอกำลังคิดอะไร เย่เชินหลินไม่พูดมาก เลยใช้เสื้อของตัวเองพันตัวของเธอไว้ อุ้มเธอขึ้นมาแล้วไปที่ห้องอาบน้ำใหญ่
เที่ยงวันนี้ก็ดุเดือดกับเธอไปแล้วครั้งหนึ่ง แม้ว่าคืนนี้จะไม่ถือว่าดุร้ายเป็นพิเศษ แต่เวลาก็นานพอสมควร เขารู้ว่าเธออยู่ในสภาพที่เกินกำลังแล้ว แม้ว่าก็ยังอยากจะทำเรื่องไม่ดีในน้ำ แต่ก็ต้องอดใจไว้
กลางคืนเย่เชินหลินก็ค้างคืนที่ห้องของเซี่ยชีหรั่น ในตอนเช้าจิ่วจิ่วก็ไปเอากุญแจกับพ่อบ้านตามปกติ และต้องการไปที่ห้องของเซี่ยชีหรั่นเพื่อแอบส่งข้อตกลงกลับไป
ใครจะรู้ว่าพ่อบ้านกลับพูดแอบแฝงกับเธอว่า: “คืนนี้ไม่ต้องไปแล้ว คาดว่าเซี่ยชีหรั่นคงต้องนอนดึกมากๆ
เมื่อคืนจิ่วจิ่วกลับไปที่ห้องคนงานค่อนข้างเช้า และไม่รู้ว่าเย่เชินหลินกลับมาแล้ว ดังนั้นเลยถามด้วยความประหลาดใจว่า: “คุณรู้ได้ไงว่าเธอจะนอนดึก? ไม่เป็นไร ถึงจะดึกก็ไม่เป็นไร ฉันไปรอเธอที่ห้อง เมื่อเธอตื่นขึ้นมาจะได้เห็นว่ามีคนอยู่ข้างกาย และต้องใจมากแน่นอน”
จิ่วจิ่วจำได้เสมอเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นเป็นเด็กกำพร้า เมื่อเธอรู้สึกว่ามีคนเฝ้าเธออยู่ เธอต้องรู้สึกปลอดภัยปละมีความสุขมากแน่นอน
ใบหน้าของพ่อบ้านรู้สึกไม่ปกติ แต่ก็ยังตักเตือนเธอว่า: “เช้านี้ไม่เหมือนวันปกติ คุณเย่อยู่ในห้องของเธอ”
“หา!” ใบหน้าของจิ่วจิ่วแดงก่ำขึ้นมา เมื่อนึกถึงฉากที่ทำให้หน้าแดงและหัวใจเต้นของสองครั้งก่อน อยากจะตีเธอจริงๆ เธอก็ไม่กล้าพุ่งไปอีกแล้ว
เธอจึงต้องแอบเอาข้อตกลงกลับไปที่ห้องคนงานแต่โดยดี แล้วมาหาพ่อบ้านเพื่อขอคำแนะนำ หางานให้เธอทำ ไม่เช่นนั้นจะว่างจนน่าเบื่อเกินไป
เย่เชินหลินตื่นขึ้นมาแต่เช้า ก็คิดถึงกลิ่นหอมอ่อนๆบนตัวของเซี่ยชีหรั่น แล้วยังมีเธอมาคลอเคลียอยู่ในอ้อมกอดของเขาที่รู้สึกนุ่มนิ่ม ดังนั้นจึงไม่สามารถไปออกกำลังกายตอนเช้าได้ เพียงแค่ดึงเธอเข้ามากอดอยู่ใกล้ๆเขา
เหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะได้หลับนอนหลังเที่ยงคืนทุกวัน แต่เมื่อนอนหลับก็จะหลับดีมาก
หลายครั้งที่เขาแอบมาดูเธอ โดยที่เธอไม่รู้
เขาโค้งริมฝีปาก และมือใหญ่ลูบเส้นผมของเธอเบาๆ
เธอพิงที่อ้อมแขนของเขาแบบนี้ ทำให้ในใจของเขานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน สมมุติหากในใจของเธอมีเพียงเขาเสมอ คงเป็นเรื่องที่สวยงามที่สุดในโลก
เซี่ยชีหรั่นมักรู้สึกหนาวระหว่างนอนหลับ คืนนี้คงเพราะมีเขาให้ความอบอุ่น เธอจึงหลับสนิท
เขาตื่นอยู่เสมอ และเธอก็ยังหลับอยู่ ไม่มีใครรบกวน เมื่อเซี่ยชีหรั่นตื่นขึ้นมาด้วยความสะลึมสะลือ ก็เป็นเวลาเช้าแปดโมงครึ่งแล้ว
เธอลืมตาขึ้นมา และพบว่าตัวเองพิงอยู่ตรงแผ่นอก จมูกนั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเขา เขากอดเธอไว้ตลอด ไม่ได้ไปไหนเลยเหรอ? ทันใดนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าในใจนั้นรู้สึกเช่นไร ประมาณว่ามีความสุข และรู้สึกว่าความสุขแบบนี้อาจจะเพียงแค่เวลาสั้นๆ เธอไม่กล้าโลภ
รู้ว่าเธอตื่นแล้ว แต่เย่เชินหลินกลับแกล้งหลับต่อ ดูว่าตัวเล็กจะทำอะไร
เซี่ยชีหรั่นยกแขนของเขาออกอย่างระมัดระวัง และลุกขึ้นมานั่งกอดอกไว้ แต่ก็อดใจไม่ไหวเลยหันมองไปดูว่าเขา “หลับสนิท” จะเป็นยังไง
เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร และถอนหายใจยาวๆ เขาหลับตาแบบนี้ และหายใจสม่ำเสมอแบบนี้ ไม่เหมือนสัตว์ร้ายที่คอยทำร้ายคนอยู่ตลอดเวลา มองแบบนี้แล้วน่ารักกว่าเยอะเลย
เมื่อมองใบหน้าของเขาแบบนี้แล้ว ทำให้รู้สึกว่าหน้าตาของเขายิ่งทำให้ผู้คนหลงใหลมากขึ้น ใบหน้าแบบนี้ เพียงพอที่จะทำให้ผู้หญิงทุกคนตกหลุมรักได้ ใครจะจินตนาการได้ว่าใบหน้าที่หล่อเหลาสมบูรณ์แบบนั้นมัดจะมองคนด้วยสายตาเย็นชา และห่างเหิน แม้แต่มองคนด้วยท่าทีมีวางตัว มักทำให้ในใจของผู้คนนั้นเกิดความกลัว
เซี่ยชีหรั่นกลับขึ้นไปบนเตียงอีกครั้ง และยื่นมือข้างหนึ่ง ไล่คิ้วของเขาเบาๆ คิ้วของเขานั้นทั้งหนาทั้งหดก จมูกของเขานั้นโด่งและตรงมาก คู่ดวงตาของเขานั้นลึกมาก พูดว่าเป็นคนที่ทำให้ผู้คนไม่สามารถลืมและละเลยเขาได้เลย เธอนึกถึงเรื่องที่เขาพูดเมื่อคืน เขาพูดว่าจะผูกขาดตลาดของเธอ และไม่อนุญาตให้แบรนด์อื่นเข้ามา
ประโยคนี้ทำให้เธอถอนหายใจอีกครั้ง เขาเป็นครั้งแรกของเธอ จูบของเธอ ครั้งแรกของเธอ ก็ได้ให้เขาไปหมดไม่เหลืออะไรแล้ว ดังนั้นเธอจึงถูกกำหนดให้ไม่สามารถลืมเขาได้
ทางตรงกันข้าม เวลาที่เขาอยู่กับเธอ เขาได้เคยผ่านสนามรัก เคยผ่านการเป็นเพลย์บอยมาก่อน ดังนั้นเขาสามารถปฏิบัติต่อเธอได้ตามความประสงค์ เขาสามารถลืมเธอได้ เขาก็สามารถไม่สนใจเธอได้
จนถึงตอนนี้ เขายังคงรักษาความสัมพันธ์กับคู่หมั้นของเขาเอาไว้ และเธอ เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่เขาไม่เห็นค่า
“ทำไมต้องถอนหายใจ?” ทันใดนั้นเขาก็จับมือของเธอที่ยังคงไล่อยู่บนใบหน้าของเขา แล้วลืมตามองเธอ
เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขาหลับอยู่ ทันใดนั้นเธอก็ประหลาดใจกับคำพูด และส่ายหัวเบาๆ: “ไม่มีอะไร”
ก็กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาไม่ชอบที่เธออยู่กับเขา ดังนั้นจึงถอนหายใจ เธอจึงพูดเสริมไปว่า: “เพียงแค่คิดว่าคุณหล่อขนาดนี้ เป็นผู้ชายที่หายนะต่อประชาชนของประเทศจริงๆ”
“จริงเหรอ?” แน่นอนว่าเย่เชินหลินไม่เชื่อว่าเธอถอนหายใจด้วยเหตุผลนี้
เขามักเข้าใจผิดเธอเสมอ ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นจึงกังวลและกลัวเล็กน้อย และพูดซ้ำว่า: “แน่นอนอยู่แล้ว ต้องกำลังคิดถึงคุณอยู่ และก็อยู่ที่ปัญหานี้
ความหมายก็คือ เธอไม่ได้กำลังคิดถึงโม่เสี่ยวจุน บอกให้เขาอย่าใส่ใจ
แน่นอนว่าเย่เชินหลินรู้ว่าเธอกำลังคิดถึงเขา มิฉะนั้นทำไมมือเล็กถึงแตะไปมาบนใบหน้าของเขา
ในใจของเธอ เขาเป็นคนที่ไร้เหตุผลอย่างนั้นเหรอ?”
บางครั้งเขาก็ทำให้เธอลำบากใจ ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเธอลังเล เวลาที่คิดถึงผู้ชายคนอื่น เขาถึงจะทำแบบนี้ และตราบใดที่เขารู้สึกว่าเธอกำลังคิดถึงเขาอย่างสุดความสามารถ เขาก็ยังคงถนอม และรักเธอไม่ใช่เหรอ?
ที่เธอถอนหายใจเมื่อครู่ หมายความว่าเธอไม่พอใจกับสถานะชีวิตในปัจจุบันเหรอ?
เมื่อเขาคิดอย่างละเอียด ก็เป็นตามจริงอย่างที่ว่า ชีวิตของเธอนั้นแคบมาก ดูเหมือนว่าก็ไม่มีเพื่อนคนอื่นนอกจากจิ่วจิ่วและหลิวเสี่ยวเจียว
“รู้สึกว่าอยู่ที่นี่น่าเบื่อรึเปล่า อยากไปใจกลางเมืองไหม? ถ้าหากเธออยากไป ฉันสามารถเตรียมคอนโดที่เธอชอบได้ทุกเมื่อ” เย่เชินหลินเสนอ
เซี่ยชีหรั่นกลับส่ายหัว เตรียมคอนโดที่อื่นไว้ให้เธอ ก็แค่เปลี่ยนกรงสีทองไปไว้ที่อื่นช่างเถอะ บางทีวิลล่าที่ไกลจากตัวเมือง และเงียบสงบแบบนี้ยังจะดีกว่าอีก
เขาจับมือเธอไว้ตลอด และแหย่เล่นอยู่อย่างนั้น เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าคืนก่อนจนถึงตอนนี้ถือว่าเขาอารมณ์ดี
เธอคิดถึงเรื่องงานมาหลายวันแล้ว หากเวลานี้ไม่พูดถึง จะรอให้ถึงเวลาไหน?
“คุณเย่คะ ฉันอยากจะขอร้องที่อาจจะมากเกินไปสำหรับคุณ ดังนั้นหากคุณไม่เห็นด้วย ก็อย่าโกรธ ได้ไหมคะ?”
“พูดสิ”
“ฉันอยากทำงานค่ะ”
“ทำงาน?” เย่เชินหลินเลิกคิ้ว เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องที่จะให้เธอทำงานจริงๆ เป็นค่าใช้จ่ายมหาศาลสำหรับวิลล่าของตระกูลเย่ที่จะเลี้ยงแม่บ้านเหล่านี้ไว้ ทั้งแม่บ้าน พนักงานรักษาความปลอดภัย ช่างซ่อมบำรุงและอื่นๆ ซึ่งสูงกว่าค่าแรงในบริษัททั่วไปอย่างมาก เซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงของเขาอย่างแม้จริง เขาจะคิดถึงเรื่องที่จะให้เธอไปทำงานได้อย่างไร
“ค่ะ ฉันอยากทำงาน อยากทำมากด้วย” เซี่ยชีหรั่นเน้นย้ำ ครั้งนี้เมื่อได้พูดแล้ว เธอก็อยากจะพูดคุยกับเขาดีๆ
“ทำไม?” ก็มองไม่ออกว่าเขาเห็นด้วยรึไม่เห็นด้วย เขาไม่ต้องการที่จะยับยั้งคำขอของเธอโดยพลการ แต่ก็ยังต้องการทราบความคิดของเธอก่อนจะตัดสินใจ
“ผู้หญิงควรมีความสามารถในการเอาชีวิตรอดยืนหยัดด้วยตัวเอง ไม่ควรพึ่งแต่ผู้ชาย” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ “กังวลว่าหากวันหนึ่งฉันไม่ต้องการเธอแล้ว เธอก็ไม่สามารถอยู่รอดได้?” เย่เชินหลินเลิกคิ้วอีกครั้ง ในใจคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ดูถูกผู้ชายของเธอมากเกินไปแล้ว