สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 419 สาวใช้ตัวแสบ 323

ตอนที่ 419 สาวใช้ตัวแสบ 323
เขาเพิ่งจะได้รับการแต่งตั้ง ที่จริงแล้วเขายุ่งจนปลีกตัวไม่ได้ แต่ว่าเพื่อนรักของเขาเจอกับเรื่องใหญ่ขนาดนี้ แถมมันยังมีผลกระทบทางอ้อมกับผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก
เส้นสายของเขาที่อยู่ในบ้านตระกูลเย่บอกเขาว่าระยะนี้เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นสองคนนี้ตัวติดกันอย่างกับกาวก็ไม่ปาน เขาจึงอยากถามเย่เชินหลินต่อหน้า ว่าจริงจังใช่มั้ย
ถ้าหากเขาสามารถให้สถานะอย่างจริงจังกับเซี่ยชีหรั่นได้ ทำให้เธอไม่ต้องเสียเกียรติของผู้หญิง ตัวเขาที่เป็นเพื่อนรักของเย่เชินหลิน แน่นอนว่าต้องเลือกอวยพรให้ทั้งคู่มีความสุข
“ขอบใจที่นายเป็นห่วงฉัน” เย่เชินหลินพูดอย่างนิ่งๆ เขาจะไม่รู้เหรอว่าไอ้เด็กคนนี้กำลังคิดอะไร? ก็คงไม่พ้นที่จะจ้องผู้หญิงของเขา ลองมองดูว่าจะมีโอกาสหรือไม่?
ผู้หญิงจอมเสแสร้งคนนี้ ดีแต่ทำเรื่องใหญ่ๆ ทั้งนั้น จับเพื่อนสนิทของเขาไว้ได้ด้วย เหมือนกับว่าไม่ได้คิดเลยว่าจะทำให้ท่านประธานนั้นหลงงงงวย
“ไม่ต้องเกรงใจ” ไห่ลี่หมินตอบกลับอย่างง่ายๆ เสียงของเขาเพิ่งหยุดลง พนักงานก็ได้มาเสิร์ฟเหล้าให้ทั้งสองเหมือนทุกที
พวกเขาอยู่ที่นี่ ก็ไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไร ต่างคนต่างยกขวดเหล้าขึ้นมา ชนกัน จากนั้นก็กระดกเหล้าของตัวเอง
“สรุปว่าเป็นอะไร? ที่หน้าบูดขนาดนี้ไม่ได้เป็นเพราะคนแซ่ส้ง งั้นก็คงจะเป็นเพราะคนแซ่เซี่ยใช่มั้ย? มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นงั้นเหรอ?” ไห่ลี่หมินดื่มไปไม่กี่อึกก็ถามขึ้น
“นายไม่ต้องเป็นห่วงเป็นใยเธอออกหน้าออกตาขนาดนี้ได้มั้ย? เธอเป็นผู้หญิงของฉัน!” สีหน้าและน้ำเสียงของเย่เชินหลินยังคงไม่ดี ไห่ลี่หมินขำออกมาอย่างไม่มีอะไร รู้ว่าที่เขาเดานั้นถูกต้องแล้ว
“นายยังไม่รู้ใช่มั้ย? โม่เสี่ยวจุนยังไม่ตาย” หลังจากที่เย่เชินหลินกระดกเหล้าไปไม่กี่อึก เขาก็ค่อยๆ พูดออกมา
“จริงเหรอ?” ไห่ลี่หมินไม่ค่อยตกใจกับข่าวนี้ ไม่ตาย เขาคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีเรื่องนึง
ถ้าหากเขาเดาไม่ผิดล่ะก็ คนแข็งๆ อย่างเย่เชินหลิน คงจะวางใจคนตายที่อยู่ในใจเซี่ยชีหรั่นไม่ลง
เซี่ยชีหรั่นทั้งอ่อนโยนและฉลาดขนาดนั้น จะทนความระแวงของเขาได้ขนาดไหน คงน่ารำคาญน่าดู
ถ้าหากไม่ตาย ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาคงจะดียิ่งขึ้น ไม่น่าล่ะเขาถึงกล้าพูดต่อหน้าสาธารณชนว่าจะยกเลิกการหมั้นกับส้งหลิงหลิง
ไห่ลี่หมินรู้ใจเย่เชินหลินมากๆ รู้ว่าเขาจะเคารพการตัดสินใจของแม่เขา ตอนนั้นที่จะหมั้นกันส้งหลิงหลิงเขายังไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองที่มีต่อเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้เขาไม่สนใจความคิดของแม่แล้วไปขอถอนหมั้น แสดงว่าเขาตัดสินใจเลือกเซี่ยชีหรั่นแล้ว
“เขาไม่ตาย ฉันเจอเขาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเอาแต่บอกว่าเขาต้องเป็นน้องชายของฉันแน่ๆ เพราะงั้นฉันกับเขาจึงไปตรวจDNA ครั้งแรกตรวจที่ตงเจียง กลัวว่าผลจะมั่ว ก็เลยให้หลินต้าฮุยส่งไปตรวจที่เมืองไห่อีกครั้ง สรุปผลออกมาว่าเขาไม่ใช่น้องชายของฉัน
“คงไม่ใช่ว่าเพราะเขาไม่ใช่น้องชายนายถึงโกรธใช่มั้ย?” หน้าของไห่ลี่หมินเหมือนกำลังกลั้นขำอยู่ แล้วถามขึ้น
บางครั้งเย่เชินหลินก็รู้สึกรำคาญไห่ลี่หมินไอ้เด็กนี่เอามากๆ เชินหลินมองไปที่เขาด้วยสายตาเย็นชา และยังบอกความจริงกับเขา: “วันนี้ผู้หญิงคนนั้นโกหกฉัน เธอบอกว่าทำโอทีอยู่ที่บริษัท แต่สุดท้ายฉันไปหาเธอ ดันไปเจอเธออยู่กับคนแซ่โม่”
“ทำไม เรื่องที่เธอไปทำงานที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปนายก็รู้? นายคงไม่ได้ตัวติดจนเธอเบื่อหรอกนะ?” เย่เชินหลินขมวดคิ้ว
ไห่ลี่หมินไม่ได้พูดอะไร เขารู้ว่าเย่เชินหลินอยากให้เขายอมรับ เรื่องนี้มีแค่คนสองคนที่รู้ รู้ว่าอีกฝ่ายคงจะไม่รังเกียจตน
เย่เชินหลินรู้ใจไห่ลี่หมิน รู้ว่าเขาเรื่องอะไรที่สามารถรายงานประธานจงได้ แล้วเรื่องอะไรที่ไม่สามารถรายงานได้ เขาจะไม่ทำร้ายเพื่อนตัวเอง เพราะงั้นเขาจึงไม่ทำอะไรคนคนนั้น และมีคนในความลับ บางครั้งเรื่องที่คนภายนอกไม่รู้ ถ้าผ่านเขามันจะดีกว่า ก็เหมือนกับตอนที่ช่วยเซี่ยชีหรั่น
ไห่ลี่หมินก็ไม่รู้ว่าจะตอบเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไง เพียงแค่พูด: “นายถึงกับวางใจให้เธอโผล่หน้าออกไปทำงานได้แล้ว ก็แสดงว่านายไว้ใจเธอกว่าแต่ก่อนแล้ว พูดอีกอย่างนายเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน ฉันเดานะ พวกเขาก็คงไม่ได้ทำอะไรเกินเลย เธอคงมีเหตุผลของเธอ อย่าไปทำรุนแรงกับเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร”
“พอแล้ว!” เย่เชินหลินตวาด ไม่ให้เขาพูดต่อ
ไม่อยากให้เขาทำเหมือนกับว่าเข้าใจผู้หญิงคนนั้นดี อะไรนิดอะไรหน่อยก็พูดต่อหน้าเขาว่าเสียแทนผู้หญิงของเขา คิดว่าเขาไม่แคร์เธอเหรอ?
เขาไม่ได้ปฏิบัติรุนแรงอะไรต่อเธอ คิดกลับกัน ถ้าเขาทำมันลงก่อนอ่ะนะ!
ไห่ลี่หมินไม่ได้พูดอะไรแล้ว บางครั้งอยู่ดีๆ เขาก็รู้สึกกังวลเรื่องของเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้มันก็บ่งบอกแล้วว่า เขาอาจจะคิดถึงเธอจริงๆ เขาต้องปล่อยไป แต่เขาก็ปล่อยวางไม่ลง
ประมาณว่าการหลงรักเซี่ยชีหรั่นเป็นสิ่งที่ไร้เหตุผลที่สุดสำหรับเขา แต่มันก็ยากกว่าจะมีเรื่องที่ไร้เหตุผลเข้ามาในชีวิต เขาจะไม่มีวันเสียใจที่ได้หลงรักเธอ เพราะว่าเธอมีค่าที่จะได้รับมัน
เย่เชินหลินนั้นจริงจัง เขาจะมองดูความสุขนั้นจากที่ไกลๆ ถ้าหากวันไหนเขารู้ว่าเย่เชินหลินไม่สามารถทำให้เซี่ยชีหรั่นมีความสุขได้ เขาก็มีสิทธิ์จะจีบเธออีกครั้ง
“มีเรื่องอะไรอีกมั้ย กลับมาตั้งไกลเพื่อพูดเรื่องเดียวนี้ มันเหมือนไม่ใช่นาย” เย่เชินหลินถามอย่างไร้อารมณ์
เขาเพิ่งจะได้เลื่อนตำแหน่งแน่นอนว่าต้องยุ่ง แค่เรื่องแค่นี้ โทรศัพท์มาก็เหมือนกัน
“ยังมีเรื่องของฉิงฉิง ช่วงนี้ไม่รู้ว่ายัยเด็กนั่นกำลังคบกับคนแบบไหน หลบๆ ซ่อนๆ แม่ฉันบอกว่าทุกคืนเธอจะแต่งตัวสวยๆ ออกไป อยู่ดีๆ ก็หัวเราะออกมาอย่างกับเป็นบ้า บางครั้งก็เหม่อลอย เห็นได้ชัดๆ เลยว่ากำลังมีความรัก นายก็รู้ว่าฉิงฉิงนั้นไร้เดียงสาขนาดไหน พวกเราทั้งบ้านก็ต่างกังวลว่าเธอจะไปเจอกับคนไม่ดี ตอนนี้ฉันอยู่ที่หลินเจียง แน่นอนว่างานยุ่งบางครั้งก็กลับมาดูแลไม่ได้ ฉันจะยกเธอให้นายดูแล”
น้ำเสียงของไห่ลี่หมินไม่เหมือนกับปรึกษา เขาแค่โยนเรื่องน้องสาวตัวเองให้เย่เชินหลินอย่างดื้อๆ
“นายก็ทำหน้าที่ประธานนายให้ดีๆ แล้วกัน ไม่ต้องกังวลเรื่องเด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม” ความหมายของเย่เชินหลินคือตอบรับคำเขาชัดๆ แต่ก็ยังตั้งใจพูดให้ไม่น่าฟัง เรื่องที่เขาเป็นแบบนี้ ไห่ลี่หมินนั้นรู้ดี เพราะงั้นเขาจึงแค่หัวเราะ
“นายแค่ต้องรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แล้วก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดร้ายๆ กับเธอก็พอ ไม่ต้องไปบงการเธอมากไป เธอคงคบกับเขาแล้ว ประสบการณ์กับคำสอนบางอย่างก็ควรจะต้องเจอ ขอแค่มันไม่ร้ายแรงเกินไปก็พอ”
“อืม” เย่เชินหลินอืมเบาๆ
เขาคิดถึงเรื่องครั้งก่อนที่ไห่ฉิงฉิงออกไปก่อน เขาให้หลินหลิงไปตรวจดูร้านทำผมของเธอ มันไม่ได้มีเรื่องวุ่นวายอะไรเกิดขึ้นเลย เห็นได้ชัดว่าเธอแค่หาข้ออ้างหนีไป
เขาแค่คิดว่าเธอคงไม่พอใจเสี่ยวห้าน แต่ไม่คิดเลยว่าเธอกำลังคบกับคนอื่น
จากนั้นเย่เชินหลินกับไห่ลี่หมินก็พูดคุยเรื่องในอดีตไปเรื่อยๆ คุยไปดื่มไป
ถึงแม้เย่เชินหลินจะอารมณ์ไม่ค่อยดี แต่เขาก็ไม่ได้ดื่มหนัก
เขาเพิ่งรู้ว่าใจเขาเชื่อใจเธอขนาดไหน แต่แค่สุดท้ายแล้วทำไมเธอถึงให้คำตอบไม่ได้
เขาโกรธ ก็แค่โกรธที่เธอโกหกเขา ไม่เหมือนกับความคิดเมื่อก่อน
เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกได้ว่าเย่เชินหลินไม่เหมือนกันเมื่อก่อนแล้ว ยกตัวอย่างเรื่องคืนนี้ ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงโดนเขาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจ
เขาปล่อยเธอไป ก็แสดงว่าในใจเขานั้นทั้งรักและเอ็นดูเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอหลอกเขา แต่เขาก็ทำเรื่องแย่ๆ ต่อเธอไม่ลง
จิ่วจิ่วไม่วางใจเซี่ยชีหรั่น ผ่านไปสักพักจึงมาดูเธอ ตอนที่เห็นเย่เชินหลินกัดปากแน่นออกจากบ้านไป เธอก็ถอนหายใจแทนเซี่ยชีหรั่น จากนั้นก็รีบไปดูเธอที่ห้อง
“เขาไม่ได้ขืนใจเธอ?” หลังจากที่จิ่วจิ่วเข้าประตูมาก็ถามเสียงเบา เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว แล้วพูด: “ไม่มี”
“สีหน้าเขาแย่ขนาดนั้น ฉันนึกว่าเขาจะขืนใจเธอนะ! เฮ้อ แล้วพวกเธอสองคนยังไงกันเหนี่ย คุณชายใหญ่ไปส่งอาหารให้เธอด้วยตัวเองเลยนะ แบบนี้พวกเธอสองคนควรจะจับมือกลับมากันอย่างแฮปปี้นิ ทำไมกลับมาโกรธกันแบบนี้ล่ะ?”
“ส่งอาหาร? เขาเอาอาหารไปส่งให้ฉันเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขาแค่ไปหาเธอที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป แต่ไม่คิดว่าเขาจะเอาอาหารไปส่งให้เธอ
“ใช่ เธอไม่อยู่บ้าน ได้ยินพ่อบ้านบอกว่าเธอไปทำโอที ตอนเย็นคุณชายใหญ่ก็เดินไปมองที่นั่งของเธอที่โต๊ะอาหาร เขายังไม่ทันนั่งลงก็สั่งให้ห่ออาหาร บอกให้ห่อสองที่ เขายังเกรงใจนะ ตอนแรกก็ถือกล่องข้าวด้วยตัวเอง จากนั้นถึงจะให้บอดี้การ์ดถือไป จากนั้นก็ออกไปแบบแฮปปี้ ตอนนั้นฉันยังบอกกับเขาว่า ชีหรั่นต้องดีใจแน่ๆ เธอไม่เห็นว่าเขาถือของกินไป?”
ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!
เธอบอกแล้วว่าเขาต้องคิดถึงเธอแน่ๆ อยากจะเจอเธอเร็วๆ เพราะงั้นถึงไปหาเธอ
เย่เชินหลินหยิ่ง และเป็นผู้ชายที่ถือในศักดิ์ศรี
เขาเอาอาหารไปให้เธอ มันเป็นเรื่องที่หาได้ยากขนาดไหน พอไปแล้วเธอดันไม่อยู่ ไม่ใช่แค่ไม่อยู่ เขายังเห็นเธออยู่กับโม่เสี่ยวจุนด้วยตาของเขา
ให้ตายเถอะ เซี่ยชีหรั่น เธอสมควรตายจริงๆ เธอทำร้ายจิตใจเขาแบบนี้ได้ยังไง?
“ฉันไม่ดีเอง จิ่วจิ่ว ฉันทำให้เขาเสียใจจริงๆ เธอบอกฉันที่ฉันควรจะทำยังไงดี? ฉัน……” ฉันก็บอกความจริงเขาไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากให้เขาโกรธ
“เธอโง่รึเปล่า? ง้อเขาไง เขารักเธอจะตาย ขนาดเอาอาหารไปส่งให้เธอ จะทนที่เธอง้อไหวเหรอ? คุณชายใหญ่ก็ดีตรงนี้ ปากแข็งแต่ใจอ่อน ไม่รู้ว่ารักเธอขนาดไหน”
ประโยคนี้ของจิ่วจิ่วเตือนเซี่ยชีหรั่นที่กำลังครุ่นคิด เธอไม่ใช่แค่จะช่วยให้ยิ้มได้ บางครั้งก็เป็นห่วงอย่างใจจริง เรื่องง่ายๆ แค่นี้ เธอดันคิดไม่ออก
ง้อเขา บอกเขา ว่าเธอรักเขา ไม่ใช่ทางที่ดีที่สุด ที่จะทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้นหรอกเหรอ?
“จิ่วจิ่ว ฉันอยากไปแช่น้ำหน่อย เธอกลับห้องไปก่อนนะ”
“หือ? อ๋อ! ฉันเข้าใจแล้ว! ถวายตัว ก็เป็นทางที่ดีที่สุดจริงๆ!” จิ่วจิ่วยิ้มหุบปาก ใบหน้าเริ่มแดง
“คิดอะไร ฉันเหนื่อยจะตาย….”
“หน้าเธอมันฟ้อง ฉันเข้าใจ ฮี่ฮี่ อีกแป๊บนึงเธอก็ไปแช่น้ำให้หอมๆ ไม่ต้องง้อเขาแล้ว ถอดเสื้อผ้า….”
“อย่าพูดมาก!” เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด ที่เธออยากจะไปแช่น้ำไม่ได้คิดอะไรถึงขึ้นนั้น