สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 434 สาวใช้ตัวแสบ338

ตอนที่ 434 สาวใช้ตัวแสบ338
เธอมองออกแล้ว ว่าพวกเขาอยากจะพูดอะไร ไม่ใช่เธอมีอิทธิพล เธอแค่อยากพิสูจน์คุณค่าของตัวเองให้คนอื่นเห็น ไม่ใช่อยากจะปิดปากคนอื่นไม่ให้นินทา เพราะปิดยังไงก็ไม่ได้
บนโลกใบนี้มักจะมีคน จิตใจอิจฉาริษยา ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นเหมือนกับอยากจะพิสูจน์ตัวเองว่ามีความเฉลียวฉลาดมากเพียงใด สิ่งเดียวที่ทำได้กับคนพวกนี้ ก็คือไม่ต้องสนใจและไม่ต้องใส่ใจ
“จะมีคนกี่คนพูดลับหลังผมไม่สน ตอนนี้ผมเจอแล้ว ก็นับว่าพวกเขาโชคร้ายแล้วกัน ” เย่เชินหลินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา มือเล็กๆทั้งสองข้างของเซี่ยชีหรั่นยืนไปจับที่หน้าเขา มองตาเขา พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า : “แซ่เย่ คุณเคยสัญญากับฉัน ว่าจะไม่ก้าวก่ายหน้าที่การงานของฉัน ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าต้องมีสักวัน ที่คุณจะลุกมาปกป้องฉันจากการที่ฉันได้รับความอึดอัดใจ ที่จริงฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยจริงๆ ฉันไม่อยากให้เป็นเพราะฉันคุณถึงไล่คนอื่นออก ฉันมีความภูมิใจในตัวเอง ฉันจะแสดงศักยภาพให้พวกเขาเชื่อและศรัทธาในตัวฉัน พวกเขานินทาคนอื่นลับหลังนั้นไม่ถูก แต่ว่าถ้าเป็นเพราะเหตุนี้แล้วถูกไล่ออก การลงโทษนี้ก็หนักไปหน่อยนะ ถ้าคุณทำอย่างนี้จริงๆ ฉันก็จะเหมือนอย่างที่พวกเขาพูด เพราะด้านหลังมีผู้ชายหนุนหลังอยู่ พาลเกเรไปทั่ว ”
เย่เชินหลินยังคงทำหน้าเย็นชา จับมือเล็กๆของเธอ มากำไว้ในมือ พูดอย่างอารมณ์ไม่ดีว่า : “ดูไปแล้วพวกเขาก็พูดไม่ผิดเลย ฝีปากคุณไม่เลวเลยจริงๆ”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มหน้าบาน พูดเล่นๆว่า : “แน่นอน ใครให้ฉันเป็นผู้หญิงของเจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่ละ ฝีปากไม่ดีก็ทำให้เจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่เสียหน้าหมดสิ”
เย่เชินหลินมองใบหน้าที่ส่องประกายนั้น ใจเต้นแรง อยากจะจูบเธอ เอาเธอเข้ามากอดในอ้อมกอด ปลอบเธอตอนนี้เลยจริงๆ
เขาทำให้เธอน้อยใจซะแล้ว ถ้าเขามอบหมายงานให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว อยากรู้ว่าใครกล้าพูดเสียเสียหายหายกับเธอ ถ้าพวกนั้นไม่เคารพเธอเหมือนเทพพระเจ้าก็แปลกแล้ว แต่เธอไม่ชอบแบบนั้น เธอพูดว่าอะไรนะ พูดว่าเธอมีความภาคภูมิใจของตัวเธอเอง
เธอพูดไม่ยินยอม ก็เลยทำให้เขาโกรธเธอตรงนี้ เธอพูดออกมาง่ายๆ นึกถึงตอนนี้ ใจคนเย่ก็รู้สึกไม่สมดุล
“เจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงที่ฝีปากดี แต่อยากได้ผู้หญิงที่ขยันเรื่องบนเตียงมากกว่า ” เย่เชินหลินเข้าไปกระซิบเบาเบา ข้างหูของเซี่ยชีหรั่น
“คุณ! ” ใบหน้าเล็กๆของเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่อขึ้นมาทันที เขินจนไม่รู้จะพูดกับเขาต่อว่าอะไร
“ฝีปากไม่ดีแล้วเหรอ? ” เย่บางคนดีใจอย่างชั่วร้าย หลังจากแกล้งเธออารมณ์ก็ดีขึ้นมาทันที ยกถ้วยที่อยู่ในมือขึ้น แล้วพูดว่า : “ไปสั่งผงร้อนและเปรี้ยวมาให้เจ้าชายใหญ่อีกหนึ่งถ้วยหน่อย กินอิ่มแล้วคืนนี้จะออกล่าเหยื่อ ”
เซี่ยชีหรั่นยกกำปั้นอยากจะทุบเขาจริงๆ แต่ก็ทำท่าแค่จะทุบเท่านั้น เธอไม่กล้าใช้กำลังกับเขาในที่สาธารณะ อย่ามองว่าปกติเขาเป็นคนกลัวเสียหน้า ถ้าเกิดนักเลงอันธพาลขึ้นมา ก็ไม่กลัวเสียหน้าเหมือนกัน
อย่างเช่นครั้งที่แล้วเดินท่ามกลางสายฝน เขาเหมือนอันธพาลจูบเธอ จนเธอจำไปชั่วชีวิต
รอเซี่ยชีหรั่นเอาผงร้อนและเปรี้ยวมาให้เย่เชินหลิน เขาก็วางมาดเอาจริงเอาจัง
“หัวข้อกิจกรรมในวันคริสต์มาสที่คุณคิดคืออะไร? ” เขาถามอย่างอบอุ่น
“ความลับ! ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มมุมปาก เธอไม่พูดหลอกนะ ถ้าเธอพูดแล้ว แผนโครงการตกไปอยู่ในมือของเย่เชินหลินในการพิจารณาขึ้นมา งั้นเธอก็กลายเป็นใช้เส้นสายสิ?
ผู้หญิงของเขามีความพยายามสูงมาก อาจจะมีแค่เขาคนเดียวที่รู้ เพราะฉะนั้นได้ยินคนอื่นพูดว่าเธอไม่ดี เขาถึงได้แคร์มากๆ
ฝนตกแรงขนาดนี้ อากาศหนาวขนาดนี้ เธอยังต้องไปตรวจสอบตลาด เขาเคยเห็นแล้ว ยังมีทุกคืนที่เธอกลับมาถึงบ้านพักตากอากาศ ก็ใช้เวลาทั้งหมดในการอ่านหนังสือ และหาข้อมูล ได้ยินคนขับรถพูดว่า แม้กระทั่งบนรถเธอก็ไม่ยอมทำตัวว่าง มือทั้งสองประคองอ่านหนังสือเล่มหนา
กินข้าวเสร็จ เซี่ยชีหรั่นไม่ได้กับบริษัทไปพร้อมกับเย่เชินหลิน เธอยังคงไม่อยากให้ใครเห็นเธออยู่กับเขา
กลับถึงบริษัท เธอก็เดินไปเข้าห้องน้ำก่อน เมื่อตอนเดินเข้าไป ก็เห็นหวูเหม่ยยืนส่องกระจกกำลังจัดเสื้อผ้าหน้าตาของเธออยู่
ผมของเธอยุ่งนิดหน่อย ลิปสติกก็สีจางลง อีกทั้งปากของเธอก็เหมือนจะเปรอะเปื้อนด้วย
เซี่ยชีหรั่นคิดถึงคำพูดของสองคนนั้นที่พูดในร้านหม้อไฟหมาล่าเล็กๆขึ้นมาทันที ว่าเธอกับผู้อำนวยการเหมือนจะ……ภาพความคิดพูดขึ้นมาแป๊บหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว พูดกับตัวเองในใจว่า : อย่าคิดไปมั่ว ก็เป็นแค่ข่าวลือเท่านั้น ก็เหมือนกับข่าวลือที่พูดว่าเธอกับผู้จัดการเซียว แท้ที่จริงพวกคุณก็ไม่ได้มีอะไรกัน ถ้าคุณได้ยินข่าวลือแล้วตัวคุณเองคิดว่าจริง งั้นคุณก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเขา
เธอส่ายหัวเบาเบา ถูกหวูเหม่ยที่ส่องกระจกอยู่เห็นพอดี เธอน้ำเสียงไม่พอใจหมุนตัวกลับไปถามเซี่ยชีหรั่น : “แกส่ายหัวอะไร? มีความคิดอะไรก็พูดออกมาสิ มายืนลับลับล่อล่ออยู่หลังคนอื่นคิดว่าเป็นอะไร? ”
“ฉันก็แค่อยากมาเข้าห้องน้ำ เดินผ่านหลังคุณก็เท่านั้น คุณคิดมากไปแล้ว ” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ ก็เดินเข้าไป ไม่สนใจเสียงร้องเอะอะโวยวายของหวูเหม่ย : “อย่าคิดว่าการประลองฝีมือครั้งนี้แกจะชนะ แกมันก็แค่คนความสามารถไม่ถึง แกแพ้แน่นอน! ”
เซี่ยชีหรั่นค่อยๆยิ้มมุมปาก พูดกับตัวเองว่า เซี่ยชีหรั่น ยิ่งเป็นแบบนี้คุณต้องยิ่งชนะการแข่งขันให้ได้
คุณเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน ถ้าการแข่งขันสนามเล็กเล็กแค่นี้คุณยังชนะไม่ได้ คุณจะไปยืนข้างเขาได้ยังไง คุณไม่อายเหรอ?
ตอนบ่ายเซี่ยชีหรั่นลางานกับเซียวแย่ ไปทำแบบสอบถามต่อ ใกล้ถึงเวลาเลิกงานถึงกลับถึงบริษัท
กิจกรรมการเข้าร่วมของทั้งเมืองในครั้งนี้ เธอดูผลการสำรวจ ก็เป็นที่นิยมยินดีของผู้ชมอยู่ ที่เหลือก็แค่กำหนดดาราที่แน่นอน และยังมีรายละเอียดและวิธีการเข้าร่วมต่างต่างอีก
ณ ตอนนี้ที่ดู ดาราคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะมาเป็นก็คืออี๋ปิงแล้ว ช่วงนี้เธอกำลังมีข่าวโลกีย์กับดาราชายหวาฟางสิ้น สองคนนี้เคยถูกแอบถ่ายตอนไปเที่ยวเกาหลีด้วยกัน
กิจกรรมที่เซี่ยชีหรั่นต้องการที่สุดก็คือคู่รักดาราแบบนี้ ใช้พวกเขา ในการขับเคลื่อนให้คู่รักส่วนมากมาเข้าร่วมกิจกรรม หัวข้อที่พวกเขาต้องทำก็คือการตามหาแหวนคู่ สมมติว่าถ้าผู้ชายกับผู้หญิงสามารถหาแหวนคู่รักที่เหมาะสมกันได้แล้ว และยังจับมือประสบความสำเร็จอีกละก็ บริษัทจะเอาแหวนคู่ที่พวกเขาหาเจอมาทำของขวัญคู่รักให้กับคู่รักที่หาเจอ
นอกจากนี้ ยังให้แผนฮันนีมูนกับพวกเขา และยังถ่ายพรีเวดดิ้งให้พวกเขาอีก และมีเครื่องประดับไข่มุกที่สนับสนุนโดยบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป
แผนการประชาสัมพันธ์ในครั้งนี้ ผลลัพธ์ไม่ได้หยุดแค่วันคริสต์มาสวันเดียวเท่านั้น ทั้งยังสามารถติดต่อกันได้หลายเดือน
ตอนนี้สิ่งที่เซี่ยชีหรั่นกังวลมากที่สุดก็คือจะเชิญอี๋ปิงมาได้ไหม อาจจะถูกเย่เชินหลินปฏิเสธ เขาเกลียดเธอมากๆ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ปฏิเสธ ก็อาจจะเป็นเธอที่ต้องไปเชิญอี๋ปิงเอง พวกเธอเป็นปรปักษ์กัน อี๋ปิงเดิมทีอาจจะยอมมา แต่ถ้าเห็นเธอ ก็อาจจะไม่มาก็ได้
ถึงแม้ว่าเธอไม่อยากจะใช้เส้นสาย เกี่ยวกับเรื่องลักษณะท่าทางของเย่เชินหลินกับอี๋ปิง เธอก็แค่อยากจะทำความเข้าใจให้มากขึ้น อันนี้ไม่นับว่าเป็นการใช้เส้นสายปะ? เธอก็แค่ไม่อยากเตรียมแผนการมาตั้งนานก็ถูกปฏิเสธซะแล้ว
ก่อนเลิกงานตอนเย็น เธอส่งข้อความหาเย่เชินหลิน : หลิน กลับบ้านด้วยกันดีไหม?
เย่เชินหลินไม่ได้ตอบข้อความ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกท้อใจนิดหน่อย เวลาเลิกงาน เธอจงใจที่จะกลับช้ากว่าคนอื่น
ทุกวันล้วนเป็นแบบนี้ เธอจะเลิกงานช้า เพื่อหลบหลีกสายตาผู้คน เพื่อที่จะไม่ให้คนอื่นเห็นเธอนั่งรถบีเอ็มดับบิว และยังมีคนขับรถพิเศษที่ค่อยรับส่งหลังเลิกงาน ตอนนี้ก็ยุ่งมากพอแล้ว ถ้าถูกคนอื่นเห็นเรื่องพวกนี้ พวกเขาก็จะคิดว่าได้หลักฐานที่พิสูจน์ผู้ชายที่เธอจับได้แล้ว
ทุกคนล้วนกลับกันหมดแล้ว เซี่ยชีหรั่นถึงเดินออกจากประตูใหญ่ของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป คนขับรถอยู่ตรงที่ไกลๆนั้นแล้ว
เธอเดินไปถึงข้างรถ คนขับรถเปิดประตูให้เธอ เธอกำลังจะก้าวเข้าไป ก็ถูกมือใหญ่ของผู้ชายดึงลงไป ทั้งตัวล้มลงไปในอ้อมกอดของผู้ชายนั่น
คนขับรถทำเป็นเหมือนไม่เห็นอะไร ปิดประตูรถ ทั้งที่ยังไม่ได้ขึ้นรถ และยังยืนพิงสูบบุหรี่อยู่ข้างรถ
“ห๊า! ” เซี่ยชีหรั่นร้องเสียงตกใจ จ้องมอง ไอ้คนไม่ดีที่ดึงเธอไปที่แท้ก็คือเย่บางคน
เธอกำลังจะพูดว่าคุณทำฉันตกใจหมดเลย ริมฝีปากอันอ่อนนุ่มถูกเขาปิดอย่างรุนแรง
จูบของเขารุนแรงมาก เซี่ยชีหรั่นยังไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงซุ่มโจมตีเธอ ทั้งยังจูบเธออย่างเร่าร้อน เธอไม่รู้แค่ข้อความธรรมดาสั้นสั้นนั้น : หลิน กลับบ้านด้วยกันดีไหม? ก็ทำให้เย่บางคนอยากจะเจอเธอมาก อยากจะจูบเธอดีๆสักที นี้นับว่าเป็นการรุกของเธอ
ร่างกายของเย่บางคนทับบนร่างของเซี่ยชีหรั่น จูบไปด้วย และมือของเขาก็ลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอไปด้วย
อุณหภูมิในรถเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ
จูบของเขามาพร้อมกับอารมณ์เร่าร้อน จากริมฝีปากของเธอเลื่อนลงที่คอขาวขาวของเธอ และยังจะเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆ เสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงทรงเอสีดำของเซี่ยชีหรั่น ล่อตาล่อใจเขาเหลือเกิน ยิ่งมองยิ่งอยากจะข่มขืนเธอ
“อย่า……ขอร้องละ อย่าทำแบบนี้ คนขับรถอยู่ด้านนอก ตรงนี้ก็เป็นข้างถนน คุณปล่อยฉันเถอะ ” เสียงของเซี่ยชีหรั่นนั้นสั่นเครือ และเบามาก คนนี้ยิ่งทำตัวน่าสงสารยิ่งทำให้เย่บางคนอยากจัดการร่างเล็กๆของเธอให้เลือดของเขาเดือดพล่านมากขึ้น
ตอนที่เขาทับร่างของเธอ ก็ถูกของแข็งแข็งตีลงมาอย่างกะทันหัน
เขากำลังลังเลใจอยู่ เซี่ยชีหรั่นก็รีบหาโอกาสดึงเสื้อเชิ้ตขึ้นมา พูดเสียงเบาว่า : “กลับดีกว่า คุณทำอย่างนี้จะให้ฉันเอาหน้าไปเจอคนขับรถได้ยังไง เขาต้องแอบหัวเราะเยาะฉันแน่เลย! ”
“นี้มันอะไร? ” เย่เชินหลินไม่ได้ทำอะไรเธอต่อ ขมวดคิ้วลุกขึ้นนั่ง ก็พบว่ามันคือร่มที่ขัดเขา
ร่มคันนั้นเป็นร่มพิเศษของพนักงาน โดยทั่วไปในช่วงทุกไตรมาส ทุกแผนกจะรายงานชื่อของพวกเขา หลังจากลงทะเบียนแล้ว บริษัทจะจัดตามรายชื่อของทุกคนตามที่บริษัทย่อยบอกเพื่อทำร่มและส่งให้พวกเขาตามชื่อของแต่ละคน
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งมาเวลาไม่นาน ตามหลักการแล้วยังไม่มีร่มนี้
เย่เชินหลินก็หยิบขึ้นมาดู เห็นร่มสลักว่า “เซียวแย่”สองคำ เขาก็เปลี่ยนสีหน้าในทันที
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งจะคิดได้ว่าครั้งที่แล้วหลังฝนตก เธอเอาร่มของเซียวแย่มา ลืมคืนเขา
ตอนนี้เธอคิดเรื่องอื่นไม่ได้แล้ว รีบติดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองก่อน และจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของเธออย่างเรียบร้อย ถึงจะนั่งวางมาดตัวตรงได้
เธอส่งข้อความไปหาเขาแต่ไม่มีการตอบกลับ เธอยังรู้สึกเสียใจนิดนิด คิดไม่ถึงว่าเขาจะมานั่งรอเธอบนรถ หรือว่าอยากจะเซอร์ไพรส์เธอ? แต่สำหรับเธอ เป็นการตกใจกลัวซะมากกว่า