สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 437 สาวใช้ตัวแสบ341

ตอนที่ 437 สาวใช้ตัวแสบ341
ความสนิทสนมอย่างนี้ ไม่ว่ากี่ครั้งเซี่ยชีหรั่นก็ยังไม่ชิน แต่เธอก็เป็นคนจิตใจดี เซี่ยชีหรั่นเธอพูดกับตัวเอง เธอเป็นน้องสาวของเย่เชินหลิน ก็นับว่าเป็นคนใกล้ตัวคนหนึ่ง ต้องทำตัวให้ชิน
ทั้งสองคนเดินออกจากบ้านพัก เพิ่งจะเดินไปทางสวนดอกไม้ ไห่ฉิงฉิงก็หยุดอย่างกังวลใจ ใบหน้าเคร่งขรึมมองไปที่เซี่ยชีหรั่น ถามเธออย่างรีบร้อน : “ช่วงนี้คุณได้ติดต่อกับโม่เสี่ยวจุนไหม? ”
คำถามนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นเกิดความแปลกใจมากจริงๆ โม่เสี่ยวจุนรู้จักกับเธอตอนไหนกันนะ? หลังจากนั้นเธอก็คิดแป๊บหนึ่ง เหมือนไห่ลี่หมินเคยพูดว่าเชอเฮ่าหาเธอ นั้นใช่ที่ทั้งสองคนรู้จักกันไหมนะ?
ดูจากลักษณะท่าทางและน้ำเสียงของเธอ ที่รีบร้อนหาเขาแบบนี้ เหมือนกับว่าไม่ได้รู้จักกันแบบผิวเผิน เหมือนจะสนิทกันมาก? เหมือนท่าทางที่จิ่วจิ่วหาโม่เสี่ยวจุนยังไงอย่างนั้น ไม่ใช่พวกเขา……
เป็นไปไม่ได้มั้ง ทั้งความคิดและจิตใจของโม่เสี่ยวจุนล้วนเป็นเธอ จะใช้เวลาที่สั้นสั้นเป็นคนรักกับไห่ฉิงฉิงได้ยังไงละ?
คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวสมองของเซี่ยชีหรั่น คิ้วของเธอค่อยๆขมวดเข้าหากัน ไห่ฉิงฉิงไม่ได้มองเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของเธอ และถามขึ้นมาอีกครั้ง : “ชีหรั่น คุณรีบบอกฉันมา สรุปโม่เสี่ยวจุนได้ติดต่อกับคุณไหม?”
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไง สรุปโม่เสี่ยวจุนเป็นยังไงบ้าง เธอเองก็ยังไม่ชัดเจน
เดี๋ยวเดี๋ยว……ทำไมเสี่ยวจุนหายไปอย่างกะทันหัน ไห่ฉิงฉิงก็กังวลจะพลิกโลกตามหาเขาละ? หรือว่าที่เสี่ยวจุนหายตัวไปเกี่ยวข้องกับเธอ?
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น แต่ว่าความคิดนี้ยิ่งทำให้เธอได้เข้าใกล้ความจริงมากขึ้นทุกที
ดังนั้นเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมานิดหนึ่ง มองกลับไปที่ไห่ฉิงฉิง ถามอย่างใจร้อนจับแขนเธอแน่น หายใจเข้าลึกๆหลายครั้งแล้วถามเธออย่างอ่อนโยนว่า : “คุณสามารถบอกฉันได้ไหม ว่าทำไมถึงตามหาเสี่ยวจุน? ถ้าฉันไม่รู้ความสัมพันธ์ของพวกคุณ ฉันก็ยากที่จะพูด ”
พูดอย่างนี้แสดงว่าเธอรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนอยู่ที่ไหน? ไห่ฉิงฉิงรู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที ใช้คำพูดของโม่เสี่ยวจุนที่พูดว่า เขากับเซี่ยชีหรั่นเป็นพี่ชายน้องสาวกัน คงไม่มีความสัมพันธ์พี่ชายน้องสาวทางสายเลือดปะ อีกทั้งยังเขาก็น่าจะชอบเซี่ยชีหรั่นด้วย
แต่ว่าดูจากท่าทางของเซี่ยชีหรั่นแล้ว เธอไม่รู้ว่าโม่เสี่ยวจุนเคยพูดอะไร และทำอะไรกับไห่ฉิงฉิง เธอรู้สึกเศร้าใจนิดหนึ่ง แท้ที่จริงโม่เสี่ยวจุนก็ไม่เคยสนใจอะไรตัวเธอไห่ฉิงฉิงเลย ไม่อย่างนั้นคงไม่เอาเรื่องเกี่ยวกับเธอไปบอกกับคนที่เขาแคร์หลอก
แต่เธอไม่ยอม ในเมื่อถามแล้ว เธอก็จะให้เซี่ยชีหรั่นรู้ไปเลย ว่าโม่เสี่ยวจุนยั่วยุเธอ เธอไม่ยอมแพ้ เธอจะให้เขามาอธิบายให้ได้!
“ไปเถอะ ไปถึงด้านหน้าพวกเราค่อยนั่ง ฉันจะเล่าให้เธอฟังเอง ” เรื่องที่ไห่ฉิงฉิงจะพูด ทำให้เธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เพราะฉะนั้นให้เวลาเธอหน่อย ให้เธอได้จัดการความคิดของเธอ ดูว่าจะพูดยังไงถึงจะเหมาะสม
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้พูดอะไร ทั้งสองคนเดินไปข้างหน้าอีกคนอยู่หน้าอีกคนอยู่หลัง เมื่อเดินถึงศาลาริมสวน พวกเธอก็นั่งลงพร้อมกัน
เซี่ยชีหรั่นยังคงเงียบรอเธอพูด เซี่ยชีหรั่นคิดว่าถึงเธอจะไม่พูด เธอก็พอจะเดาคำตอบได้แล้ว เธอแค่ไม่อยากเชื่อคำตอบนั้นก็เท่านั้น
“ฉันนับว่าเป็นแฟนของเขาปะ ” ไห่ฉิงฉิงใช้ประโยคนั้นเป็นการพูดเปิดประโยค ทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นนั้นสั่นสะเทือนอีกครั้ง
พูดจบ ไห่ฉิงฉิงก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองสีหน้าของเซี่ยชีหรั่นเธอไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไหม หรือจะหึงหรือเปล่า เซี่ยชีหรั่นดูนิ่งเงียบ อย่างนี้ทำให้เธออยากที่จะคาดเดา แต่ว่าตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์มาครุ่นคิดการตอบสนองของเซี่ยชีหรั่นแล้ว เธอแค่อยากจะรีบพบโม่เสี่ยวจุนให้เร็วที่สุด
“คุณจำวันที่พวกเราไปกินข้าวด้วยกันได้ไหม? คุณกับพี่เชินหลิน และก็ยังมีเสี่ยวห้าน พวกเราไปกินข้าวด้วยกัน คืนวันนั้น ฉันลงไปล่างตึก เห็นว่าเขายืนรอฉันอยู่ตรงนั้น อ้อ ใช่แล้ว ตอนนั้นเขาอยากจะมาหาคุณโดยใช้ฉันเป็นทางผ่าน พวกเราถึงได้รู้จักกัน วันนั้น ฉันรู้สึกแปลกๆนิดหน่อย เขาหาคุณเจอแล้ว แล้วทำไมยังมาหาฉัน คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดว่าเขาชอบฉันแล้ว ให้ฉันเป็นแฟนของเขา ฉันรู้สึกว่ามันเหลวไหล ไร้สาระ……” ไห่ฉิงฉิงพูดถึงตรงนี้ ก็ถอนลมหายใจออกมาแรงแรง
ถ้าเธอรู้สึกว่าเขาเหลวไหลไร้สาระ เป็นคนบ้า เธอไม่เคยไปตอบปากรับคำเขาก็คงดี
แต่ว่าเขาก็เหมือนเอาพิษของต้นฝิ่น มาจูบเธอ เธอไม่มีทางที่จะลืมมันได้ ไม่อยากตอบรับคำ แต่ก็ไม่สามารถช่วยตัวเองได้แล้ว
“ถึงแม้จะเหลวไหลไร้สาระ ฉันก็ตอบปากรับคำเขาไปแล้ว! ฉันลืมเขาไม่ลง! ” ไห่ฉิงฉิงสารภาพออกมา ไม่หลบซ่อนอะไร เดิมทีไห่ฉิงฉิงก็เป็นคนรักใครเกลียดใครก็ชัดเจน ไม่จำเป็นต้องเก็บซ่อนอะไร
เซี่ยชีหรั่นนิ่งเงียบมาตลอด เหตุผลที่เธอไม่พูดเพราะเธอรู้ว่าโม่เสี่ยวจุนต้องการเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงเพื่อเธอ
เธอได้ยินที่ไห่ฉิงฉิงพูดว่าตอบปากรับคำเขาไปแล้ว และลืมเขาไม่ลง ในใจของเธอก็รู้สึกละอายใจแก่ไห่ฉิงฉิงจริงๆ
เธอหนักใจอย่างมาก ช่วงเวลานั้นเหมือนกับถูกก้อนหินขนาดใหญ่ทับลงมาจนหายใจไม่ออก
โม่เสี่ยวจุน คุณมันโง่ คุณทำแบบนี้ก็เป็นการทำลายผู้หญิง ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ คุณก็ควรจะรู้ว่าถึงแม้จะมีวันหนึ่งที่คุณสามารถให้อิสระกับฉันได้ คุณใช้วิธีการแบบนี้แย่งชิงมา ฉันก็ไม่อยากได้อา
ตอนนี้อย่าพูดว่าไห่ฉิงฉิงรีบร้อนหาเขาเลย เซี่ยชีหรั่นยิ่งอยากจะพบเขาขึ้นไปอีก เธออยากจะพูดกับเขาต่อหน้าว่า ไม่อนุญาตให้เขาทำแบบนี้อีกต่อไป!
“คุณตอบปากรับคำเขาไปแล้ว งั้นแล้วทำไมตอนนี้ถึงหาเขาไม่เจอละ? เขาได้พูดอะไรกับคุณไหม? ” เซี่ยชีหรั่นถาม
“วันก่อนที่เราจะแยกจากกัน ยังนัดกันว่าวันต่อมาจะไปกินข้าวด้วยกัน วันต่อมาฉันโทรหาเขา เขาก็ไม่รับสาย ส่งข้อความมาหาฉันบอกว่าเขาหลอกฉัน บอกว่าแต่ก่อนที่เขาอยากจะใกล้ฉันเพราะเขาอยากได้เงินก้อนหนึ่ง และบอกว่าตอนนี้เงินครบแล้ว ก็ไม่ต้องการฉันแล้ว เขาบอกกับฉันว่าขอโทษมากๆ แต่ว่าไม่รู้สึกอะไรกับฉันจริงๆ ให้ฉันอย่าไปรบกวนเขา ไม่ต้องมาหาเขา! ”
นี้ไม่ใช่ท่าทางของโม่เสี่ยวจุน เธอเข้าใจโม่เสี่ยวจุนดี เขารู้จักผิดชอบชั่วดีมากกว่าคนใครๆ ทั้งยังทำอะไรก็คิดหน้าคิดหลัง
ถ้าเขาอยากจะเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงเพื่อช่วยเธอให้ได้อิสระละก็ เขาใช้ประโยชน์จากไห่ฉิงฉิง ก็จะไม่ใช่อย่างไร้ประโยชน์ เขาควรจะคิดที่จะใช้ทั้งชีวิตเพื่อทดแทนไห่ฉิงฉิง อยู่เป็นเพื่อนไห่ฉิงฉิง
เขาไม่แบบนั้นไม่ได้แน่ๆที่ตอนแรกบอกให้เป็นแฟน ประเดี๋ยวเดียวก็พูดว่าไม่เอาแล้วอย่างนั้น และก็ เขาพูดถึงว่าเงินก้อนนั้น อันนี้ก็น่าจะเป็นคำพูดที่น่าขบขันไม่มีที่มา ถ้าเขาอยากได้เงิน นั้นก็แปลว่าเขาต้องการช่วยเธอ แต่เขาจะรู้ได้ยังไงว่าเธอต้องการเงินเท่าไร?
เซี่ยชีหรั่นนึกถึงตรงนี้ ก็นึกถึงสัญญาฉบับนั้นทันที
แย่แล้ว! หรือว่าจิ่วจิ่วเอาเนื้อหาในสัญญาที่เห็นไปพูดให้เขาฟัง ดังนั้นจึงคิดเพ้อเจ้อคิดว่าถ้าอยู่กับไห่ฉิงฉิง ก็สามารถให้เงินสิบล้านเธอได้!
“สิ่งที่คุณอยากจะฟังฉันพูดไปหมดแล้ว คุณบอกฉันหน่อย ว่าจะทำยังไงถึงจะติดต่อเขาได้? หลายวันแล้ว ตั้งแต่หลังจากที่เขาส่งข้อความนั้นมา ฉันโทรไปหาเขา เขารับแต่ก็ไม่พูดอะไรสักคำ หลังจากนั้นก็ปิดเครื่อง ฉันโทรไปอีกก็ติดต่อเขาไม่ได้แล้ว ชีหรั่น ฉันพูดความจริงกับคุณ ฉันไม่ยอม สิ่งที่เขาพูด เขาต้องรับผิดชอบจนถึงที่สุด! ฉันจะไม่ให้เขาทำเหมือนว่าฉันเป็นคนโง่! ” ไห่ฉิงฉิงหน้าเข้มขรึม เธอเป็นลูกสาวของทหาร เลือดที่ไหลในร่างกายก็เป็นเลือดของทหาร เธอจะไม่เป็นผู้แพ้ โม่เสี่ยวจุนบอกว่าไม่มีความรู้สึกกับเธอเหรอ? เธอก็จะลากเอาเขากลับมาให้ได้ จับเขาเป็นเชลย ให้เขารักเธออย่างทุกข์ทรมาน!
“ช่วงนี้ฉันติดต่อเขาไม่ได้สองวันแล้ว โทรศัพท์เขาปิดเครื่อง เอาอย่างนี้แล้วกัน ถ้าฉันได้ข่าวเรื่องเขา ฉันก็จะบอกคุณเป็นคนแรก ได้ไหม? ” เซี่ยชีหรั่นคิดไปคิดมา รู้สึกว่าโม่เสี่ยวจุนถูกเรื่องของไห่ฉิงฉิงควบคุมไว้แล้ว
เธอแค่รู้สึกว่าไม่ค่อยชัดเจนนิดหน่อย เย่เชินหลินเป็นคนทำหรือเปล่า เขามีเหตุผลไหม? หรือว่า อาจจะเป็นไปได้ไหมที่ไห่ลี่หมินเป็นคนทำ?
ไม่ว่ายังไง เย่เชินหลินต้องรู้เรื่องแน่นอน เธออยากจะลองถามเขาดู ถ้าตอนนี้เธอเอาสิ่งที่เธอคาดเดาบอกไห่ฉิงฉิง คิดว่า นิสัยของไห่ฉิงฉิงนั้นเป็นคนบุ่มบ่าม ถ้าโวยวายขึ้นมาก็ล้วนไม่ดีต่อใครทั้งนั้น
“ก็ได้ ฉันก็ไม่ยอมแพ้ที่จะตามหาเขาหลอก ฉันไม่เชื่อว่าคนทั้งคนจะระเหยกลายเป็นไอไปได้! ”
“อืม! ” เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า ฝืนยิ้มออกมา พูดกับไห่ฉิงฉิงอย่างเศร้าเสียใจว่า : “ขอโทษนะ เสี่ยวจุน……เสี่ยวจุนนำความลำบากใจมาให้คุณแล้ว ”
“ไม่ต้องขอโทษ เขานำความลำบากใจมาให้ฉัน แต่ในเวลาเดียวกันก็นำความสุขมาให้ฉันเช่นกัน เธอไม่ต้องพูดขอโทษฉัน ” ไห่ฉิงฉิงพูดจบก็คิดแป๊บหนึ่ง แล้วพูดอีกว่า : “ชีหรั่น ฉันรู้สึกได้ว่าคนในใจที่โม่เสี่ยวจุนชอบนั้นก็คือคุณ แต่ว่าคุณก็มีพี่เชินหลินอยู่แล้ว ฉันคิดว่าคุณควรจะวางมือ ฉันชอบคุณมาก ตั้งแต่เห็นคุณครั้งแรกก็ชอบคุณเลย หวังว่าพวกเราจะไม่เป็นศัตรูกัน แน่นอน ถ้าเป็นศัตรูกันขึ้นมาจริงๆ ฉันไห่ฉิงฉิงก็ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้แน่นอน! เชื่อฉัน จะต้องมีสักวันที่โม่เสี่ยวจุนตกหลุมรักฉัน! ”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กๆ พูดเสียงเบาว่า : “ฉันจะไม่ไปขัดขวางพวกคุณแน่นอน และอีกอย่าง……พูดสรุปก็คือฉันจะไม่ไปขัดขวางความสัมพันธ์ของพวกคุณแน่นอน คุณไม่ต้องกังวล แต่ว่าคนในครอบครัวคุณจะขัดขวางความสัมพันธ์ของพวกคุณไหม อันนี้ก็ไม่แน่ ”
พูดจากใจจริงเซี่ยชีหรั่นตอนนี้ก็คือ เธอหวังอยากให้จิ่วจิ่วคู่กับโม่เสี่ยวจุน จิ่วจิ่วหลงรักเขาอย่างจริงจัง เธอยังวางแผนที่จะแนะนำให้โม่เสี่ยวจุนลองพิจารณาจิ่วจิ่วดูเลย เกิดเป็นผู้ชายก็ไม่ควรเป็นโสดไปตลอดชีวิตปะ
พวกเขาคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะได้เจอรักที่มีความสุขสักที
เดิมทีได้ยินที่ไห่ฉิงฉิงพูดการเข้าใกล้เธอของโม่เสี่ยวจุนแล้ว เดิมทีเซี่ยชีหรั่นจะบอกเขาว่าไม่สามารถทำแบบนี้ได้ แต่คิดกลับไปกลับมา โม่เสี่ยวจุนหัวแข็งอย่างนั้น เธอก็ไม่สามารถพูดกล่อมเขาได้ อีกอย่างเขาก็ได้พูดออกไปแล้ว ก็ไม่อาจคืนคำได้ เขาหาเรื่องไห่ฉิงฉิงก่อน ถ้าเธอเซี่ยชีหรั่นบอกให้วางมือ อย่างนี้ก็ไม่เป็นธรรมแก่ไห่ฉิงฉิงสิ?
“เขาก็ไม่ใช่คนไม่ดี บ้านของพวกเราก็ไม่ได้อคติอะไร ขอแค่เขาจริงใจกับฉัน บ้านของพวกเราก็ไม่ก้าวก่าย! ” ท่าทางของไห่ฉิงฉิงมั่นใจมาก ในใจของเซี่ยชีหรั่นกลับไม่คิดอย่างนั้น
เธอยังจำประโยคนั้นที่เย่เชินหลินพูดว่า ถึงแม้จะเกิดอะไรขึ้นกลับโม่เสี่ยวจุนจริงๆ ก็ไม่จำเป็นว่าเป็นความผิดของใคร
ตอนนั้นเธอก็ครุ่นคิดมาโดยตลอดว่าเขาทำผิดอะไร ดูไปดูมาเขาน่าจะจีบไห่ฉิงฉิงก็คือจีบผิดคนแล้ว เธอเดาออกว่าเขาเข้าใกล้ไห่ฉิงฉิงเพื่อเธอ เย่เชินหลินก็เดาออกแน่นอน ไห่ลี่หมินก็เดาออกเหมือนกันแน่นอน