สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 468 สาวใช้ตัวแสบ372

ตอนที่ 468 สาวใช้ตัวแสบ372
เซี่ยชีหรั่นพูดไปด้วย มองพ่อที่นั่งอยู่หน้าเธอและจับมือเธออยู่ เขาดูผอมกว่าในทีวี ขอบตาก็เหมือนจะดำเล็กน้อย
เธอไม่ได้เป็นข้าราชการ บางทีอาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาที่จะต้องรักษาตำแหน่งไว้ก็ได้ แต่เธอเข้าใจ ในใจเขาจะต้องอึดอัดมาก มีใครบ้างที่ไม่อยากยอมรับญาติของตัวเอง เป็นคนก็มีความรู้สึกอยากมีพ่อแม่คอยปกป้อง
ในใจของเธอเจ็บแล้วเจ็บอีก ถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก ในที่สุดก็เช็ดน้ำตาจากใบหน้าอีกครั้ง ดึงมือออกจากจงหวีฉวน พยายามพูดกับเขาอย่างใจเย็นที่สุด “ท่านวางใจได้ ฉันจะไม่ให้เย่เชินหลินรู้เรื่องที่พวกเรามาเจอกันในวันนี้ ต่อไปถึงเขาอยากจะอยากตามเรื่องของพวกเรา ฉันก็จะห้ามเขาเอง ถึงแม้เขาจะรู้ ฉันก็จะบอกว่าฉันไม่ต้องการที่จะนับญาติกับท่าน วันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราเจอกันเป็นการส่วนตัว วันหน้าถ้าเจอท่าน ฉันก็จะเคารพเรียกท่านว่าประธานจง จะไม่ให้ใครผิดสังเกตอะไร”
ไม่มีใครรู้ว่าขณะที่เธอพูดประโยคเหล่านี้ ความจริงในใจเจ็บปวดทรมานเหมือนจะหายใจไม่ออก
แต่เธอจำเป็นต้องพูดเช่นนี้ และทำเช่นนี้ ถึงจะทำให้พ่อของเธอสบายใจ
จงหวีฉวนไม่รู้สึกว่าการบังคับเธอเช่นนี้มันไม่เหมาะสม ในใจของเขาฝังแน่นด้วยความรู้สึกที่ว่า ลูกเป็นหนี้ของพ่อแม่
เขาให้ยีนที่ยอดเยี่ยมกับเธอ ก็ถือว่าไม่ติดอะไรเธอแล้ว
เขาบอกว่าจะจัดการชีวิตที่ดีให้กับเธอ จะไม่ให้เธอกังวลในอนาคต เธอไม่ต้องการ ก็แล้วไป เขาก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่ของพ่อ เขาแค่ไม่รู้การดำรงอยู่ของเธอ กว่าเขาจะรู้ เธอก็โตเป็นผู้ใหญ่ สามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวเองแล้ว
“คุณเป็นคนฉลาด และมีเหตุมีผล พ่อก็หวังว่าคุณจะเข้าใจ พวกเราไม่นับญาติกัน แต่ฉันก็สามารถดูแลคุณอย่างลับๆได้ ถ้านับญาติกันจริงๆ ฉันก็จะสูญเสียทุกอย่าง หวังอยากจะช่วยคุณตอนมีปัญหาก็คงจะทำไม่ได้”
“ฉันเข้าใจ ฉันขอตัวกลับก่อนแล้ว ขอบคุณที่ให้ชีวิตฉัน” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ โค้งคำนับหนึ่งที แล้วมองอย่างเสียดายก่อนที่เธอจะจากไปอย่างรวดเร็ว
“รอก่อน” เธอยังเดินไปไม่กี่ก้าว จงหวีฉวนก็เรียกเธอ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคาดหวังอะไรอีก แต่เธอหันกลับด้วยความคาดหวัง เห็นพ่อของเธอแค่ยื่นโทรศัพท์มือถือของเธอให้เธอแค่นั้น
ความหวังที่เพิ่งเพิ่มขึ้น ก็กลายเป็นความผิดหวังในพริบตา เธอยิ้มเล็กน้อย หัวเราะเยาะตัวเอง
รับโทรศัพท์จากมือเขา เธอหันหลังกำลังจะไปอีกครั้ง ประธานจงเห็นดวงตาที่ผิดหวังของเธอ ถามเธอว่า “ไม่อยากเรียกพ่อสักครั้งหรือ”
ถ้าการเรียนพ่อสักครั้งแล้วทำให้ลูกสาวเขาคิดถึงเขา เขาก็อยากได้ยินเช่นกัน
เซี่ยชีหรั่นดูออก เขาไม่ต้องการได้ยินเสียงเรียกของเธอ เธอฝืนยิ้มออกมา
“ไม่ดีกว่า ฉันกลัวว่าถ้าเรียกชินปาก แล้วเรียกในสถานการณ์ที่ไม่ควรเรียก จะทำให้ท่านเดือดร้อน”
พูดจบ เธอก็ไม่อาลัยอาวรณ์อีก เดินออกไปอย่างรวดเร็วจากห้องที่ “นับญาติกับพ่อ”

เข้าไปในลิฟต์ เธอไม่สามารถระงับน้ำตาของเธอได้อีกต่อไป ไหลลงอย่างสายน้ำ เธอนั่งลงบนพื้นและร้องไห้เป็นเวลานาน ในลิฟต์มีแค่เธอคนเดียว เธอไม่ได้กดลง อยู่ที่เดิมแล้วร้องไห้

เขาเป็นพ่อของเธอนะ

สิ่งที่เขาย้ำกับเธอซ้ำ ๆ ไม่ใช่เพราะเขารักเธอมากแค่ไหน ถึงแม้เขาจะพูดแค่ไม่กี่ประโยค ตอนนี้เธอย้อนคิด ก็ฟังออกว่าสองประโยคนั้นก็แค่พูดไปตามสถานการณ์

เธอคิดว่าจะไม่สนใจ คิดว่าจะเข้าใจเขา คิดว่าจะขอบคุณเขา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับเขา เขาคิดถึงเพียงอำนาจของเขา ไม่ได้สนใจเอเลย แล้วยังพยายามทำลายความสัมพันธ์ของเธอกับเย่เชินหลินอีก เธอคิดถึงเหล่านี้แล้ว หัวใจของเธอก็จะแตกสลายแล้ว

ลิฟต์เคลื่อนตัวช้าๆ เซี่ยชีหรั่นเหลือบมองที่ไฟแสดงสถานะ กำลังเคลื่อนลง ถูกกดที่ชั้นหนึ่ง

เธอเช็ดน้ำตา เตรียมตัวเมื่อถึงชั้นหนึ่งหาห้องน้ำแล้วล้างหน้า ไม่อยากให้เย่เชินหลินเห็นเธอร้องไห้มา

ลิฟต์หยุดที่ชั้นหนึ่ง ประตูเปิดออก เย่เชินหลินเดินเข้ามา กอดเซี่ยชีหรั่นไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่น

“ไม่เป็นไรใช่ไหม กลัวไหม เป็นประธานจงใช่ไหม” เสียงของเขาดังขึ้นบนหัวเธอ ด้วยความวิตกกังวลด้วยความเป็นห่วง

มือใหญ่ของเขาลูบผมของเธออย่างใจเย็น เหมือนบอกกับเธอว่า ไม่เป็นไร เขาอยู่ข้างตัวเธอแล้ว

ในเวลานั้นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรอเซี่ยชีหรั่นหน้าห้องน้ำ คนทำความสะอาดเข็นรถเดินผ่านหน้าเขาเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานคนทำความสะอาดก็เข็นรถออกมาอีกครั้ง ดูหนักมาก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตื่นตัวมาก กลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะมีอันตราย โดยเฉพาะเห็นรถเข็นคันนั้นดูหนักๆ ขณะนั้นมีคนเข้าห้องน้ำ เขารีบขอให้คนนั้นเข้าไปถามให้หน่อยว่าในนั้นมีคนชื่อเซี่ยชีหรั่นหรือไหม คนนั้นตอบว่าไม่มี เขาจึงรีบตามคนทำความสะอาดคนนั้นไป เห็นข้างใต้รถเข็นมีผ้าเสื้อคลุมทำงานของเซี่ยชีหรั่นโผล่ออกมานิดหน่อย

ตามคนทำความสะอาดทันแล้ว แต่ก็ไม่เจออะไรที่ผิดสังเกต ในรถเข็นมีเสื้อคลุมของเซี่ยชีหรั่นอยู่จริง เขารีบกลับไปหาเซี่ยชีหรั่น แต่ก็ไม่พบร่องรอยแล้ว

เขารีบรายงานเย่เชินหลิน เพราะในห้างสรรพสินค้าเขาได้ซื้อไว้แล้ว ไม่นานหลินหลิงก็นำคลิปออกมา ในคลิปแสดงให้เห็นว่า ตอนที่

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวิ่งตามคนทำความสะอาด มีคนพาตัวเซี่ยชีหรั่นที่สลบอยู่ออกจากประตูอีกข้างของห้างสรรพสินค้าอย่างรวดเร็ว

เย่เชินหลินส่งคลิปนั้นให้หลินต้าฮุย หลินต้าฮุยจำคนที่พาตัวเซี่ยชีหรั่นไปหนึ่งในนั้นเป็นคนของประธานจง

ขอแค่ไม่ใช่คนของส้งหลิงหลิง เขาจึงไม่ได้กังวลมาก

ประธานจงลงมือ คงเป็นเพราะรู้สถานะของเธอแล้ว เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่า เขาจะใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนี้ลักพาตัวลูกสาวของเขา

เย่เชินหลินให้หลินหลิงหาตำแหน่งโทรศัพท์มือถือของเซี่ยชีหรั่น ดังนั้นเขาจึงหาตำแหน่งนั้นเจออย่างรวดเร็ว

เซี่ยชีหรั่นกอดเย่เชินหลินอย่างแน่น พิงที่อกของเขาอย่างเงียบๆอยู่สักพัก แล้วเงยหน้า พูดเบาๆว่า “ขอโทษ ที่ทำให้คุณเป็นห่วง ยังไม่ต้องถามอะไรได้ไหม ฉันไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น และไม่อยากพูดโกหกคุณ เรื่องชาติกำเนิดของฉัน ไม่ต้องตามหาอีกแล้ว ฉันมีคุณก็เพียงพอแล้ว หลิน จริงๆนะ ฉันมีแค่คุณก็เพียงพอแล้ว”

เขามาหาถึงที่นี่ เซี่ยชีหรั่นต้องกลัวเขาจะบุกขึ้นไปบนตึก ไปหาเรื่องประธานจง

การกระทำของพ่อของเธอทำให้เธอเสียใจมาก ถึงแม้จะเสียใจแค่ไหน เขาก็เป็นพ่อของเธอ เป็นผู้ให้ชีวิตกับเธอ เธอไม่อยากให้ผู้ชายที่เธอรักกับพ่อของเธอขัดแย้งกัน

“ดี มีฉันก็พอแล้ว ไปกันเถอะ พวกเรากลับบ้านกัน” เย่เชินหลินพูดอย่างอ่อนโยน โน้มตัวลงและจูบหน้าผากของเธอ ถอดเสื้อคลุมคลุมให้เธอ จากนั้นกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

เพียงแค่การกระทำเล็ก ๆนี้ ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่มีวันสิ้นสุด และยังรู้สึกถึงความเศร้าที่ไม่รู้จบอีกครั้ง

พ่อของเธอ เพื่อต้องการพาเธอมา จึงให้คนถอดเสื้อคลุมของเธอออก คิดว่าเพื่อดึงความสนใจของสายตาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาไม่ได้สนใจว่าวันนี้มีแค่สิบองศาเซลเซียส เธอสวมใส่แค่เสื้อเชิ้ตจะหนาวมากขนาดไหน

เขายังพูดอีกว่าเย่เชินหลินไม่ได้รักเธออย่างจริงใจ วินาทีนี้เธอรู้สึกถึงความรักที่เขามีให้อย่างชัดเจน เขาไม่ถามมาก แค่กอดเธอไว้อย่างเงียบๆ ดวงตาทั้งคู่สนใจแค่เธอ

จนออกจากตึกนี้เซี่ยชีหรั่นไม่อยากคิดถึงตึกสูงๆนี้อีก จนไปถึงที่รถ จนกลับถึงวิลล่า เขากอดเธอไว้ตลอดทาง ไม่ได้ปล่อยเธอออกแม้แต่วินาทีเดียว

เย่เชินหลินเชิญหมอห่าวสั่งยาให้เซี่ยชีหรั่นหนึ่งชุดแล้วดื่มมันเข้าไป กลัวว่าเธอจะเป็นหวัด

หลังจากดื่มยาแล้ว เขาจึงนอนกอดเธอ ให้เธอนอนในอ้อมแขน

เขาแค่ต้องการทำให้เธอรู้สึกสบายใจที่มีเขาอยู่ข้างๆ

คืนนี้ เซี่ยชีหรั่นเรียกพ่อในฝันตลอดทั้งคืน เรียกไปด้วยน้ำตาก็ไหลไปด้วย เย่เชินหลินกำหมัดแน่นเสียงดังลั่น ในใจไม่รู้ว่าด่าไปมากแค่ไหน สุนัขจิ้งจอกเฒ่า ยังมีความเป็นคนอยู่หรือไม่

“ฉันไม่ดีเอง ฉันไม่ได้ปกป้องคุณ เปิดโอกาสให้เขาทำร้ายคุณ” เขาพึมพำ แล้วค่อยๆกอดเธอแน่ขึ้น

วันรุ่งขึ้น ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นบวมแดง แห้งมาก ๆ

“วันนี้พักผ่อนหนึ่งวันนะ” เย่เชินหลินพูดอย่างอ่อนโยน เธอส่ายหัวซ้ำๆ

“วันคริสต์มาสกำลังใกล้เข้ามาแล้ว ไม่มีเวลาพักแล้ว ฉันไม่เป็นไร ความจริงเมื่อวานเขายอมรับฉันเป็นลูกสาวแล้ว เขายังบอกอีกว่าจะซื้อบ้านให้ฉัน หางานให้ ความจริงเขาไม่ใช่พ่อที่ไม่มีความรับผิดชอบนะ ฉันไม่อยากทำลายชีวิตของเขาที่เป็นอยู่ในตอนนี้ ดังนั้นฉันจึงบอกกับเขาว่า ฉันจะทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน รับปากฉัน พวกเราก็ทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ตกลงไหม”

เย่เชินหลินแค่ยิ้มอย่างอ่อนโยน จับหน้าเล็กๆของเธอ กล่าวว่า “คุณเป็นผู้หญิงที่โง่ที่สุดบนโลกนี้”

“รับปากฉันสิ” เซี่ยชีหรั่นจับมือของเขา ขอร้องอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ

“อืม” เย่เชินหลินตอบรับด้วยเสียงเบาๆ แล้วกอดเธออีกครั้ง

ทั้งสองก็ไปทำงานตามปกติ เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นนั่งรถไปพร้อมกัน

ก่อนจะออกเดินทางเธอเพิ่งรู้ เย่เชินหลินได้เปลี่ยนคนขับรถของเธอแล้ว เปลี่ยนไปเป็นของเขา แล้วหาคนขับรถให้เธอใหม่ แล้วเพิ่ม

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกสองคน

เธอไม่ต้องการขนาดนี้ แต่เธอรู้ว่าเย่เชินหลินเป็นห่วงเธอ ก็เลยไม่ได้ขัดอะไรมาก

ช่วงเช้า เย่เชินหลินปรากฏตัวตรงหน้าจงหวีฉวน สีหน้าเหมือนน้ำค้างแข็ง โยนแฟ้มเอกสารบนโต๊ะทำงานของเขา

จงหวีฉวนเอื้อมมือไปหยิบแฟ้มเอกสารดู ในนั้นนอกจากผลตรวจDNA ยังมีหลักฐานเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆที่เขาเคยทำ

“หมายความว่าอย่างไร” เขาถามเย่เชินหลินด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“ถ้าคืนนี้คุณไม่ไปที่วิลล่าของฉันเพื่อขอโทษเซี่ยชีหรั่น และยอมรับเธออย่างจริงใจ ฉันจะทำให้ชื่อเสียงคุณป่นปี้”

ประธานจงขยับปากแล้วเยาะเย้ย “คุณเนี่ยนะ ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม”

“ฉันจะรอคุณจนถึงสองทุ่มคืนนี้” เย่เชินหลินพูดจบอย่างเย็นชา หันหลังแล้วกลับออกไป

……

หลังจากเย่เชินหลินกลับไป ประธานจงหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน จุดมัน สูบหมดอย่างช้าๆ แล้วจุดอีกหนึ่งมวน สูบหมดอย่างช้าๆ

หลังจากนั้น เขาหลับตาและระลึกถึงจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของคดีหวีหงทาว ดูเนื้อหาในแฟ้มที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งหนึ่ง

คิดไม่ถึงจริงๆ เย่เชินหลินคนคนนี้ดูเหมือนจะขัดกับพ่อของเขา กลับแอบสืบเรื่องของเขาอย่างเงียบๆ หลายปีที่ผ่านมามีคนที่คิดจะโค่นเขานั้นมีไม่น้อยเลย แต่ไม่เคยมีใครมีหลักฐานมากเท่านี้มาก่อน

รวมไปถึงรองประธานส้ง ใจที่คิดลบของเขายังมีอยู่เสมอ ดูๆแล้วท่านส้งนั้นแก่แล้วจริงๆ เขาสู้เย่เชินหลินไม่ได้แล้ว แต่ลูกสาวคนนั้นของเขา……..

ครั้งก่อนบอกว่าจะหมั้นก็หมั้นเลย บอกว่าจะเลิกกันก็เลิกเลย สาวน้อยแซ่ส้งไม่คิดมากจริงๆหรือ