ตอนที่ 470 สาวใช้ตัวแสบ374
ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ เซี่ยชีหรั่นฟังแล้ว ในใจรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก ดวงตาของเธอเริ่มมีน้ำตา แต่เธอก็พยายามกลั้นน้ำตาไว้ ตอบเขาด้วยเสียงเบาๆ “ที่ท่านพูดฉันเข้าใจทั้งหมด แต่ตอนนี้สถานะของท่าน ท่านต้องเหนื่อยมาเป็นสิบๆปีกว่าจะมีวันนี้ ซึ่งมันไม่ง่ายเลย ท่านก็มีครอบครัวของตัวเอง ถ้าในใจท่านจะมีลูกสาวคนนี้อีกคน ฉันก็จะซาบซึ้งมาก หรือไม่มี ก็เป็นเรื่องปกติ ฉันยังยืนยันประโยคเดิม วันหน้าเจอกัน หวังว่าท่านคือประธานจง ฉันก็คือเซี่ยชีหรั่น ระหว่างเราไม่มีความสัมพันธ์ใดๆเกี่ยวข้องกัน”
เซี่ยชีหรั่นเสียงสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ามั่นคงมาก
เธอต้องการให้ประธานจงสบายใจ และต้องการให้เย่เชินหลินเข้าใจความมั่นคงของเธอ นั่นเป็นการตัดสินใจของเธอ เรื่องที่เธอตัดสินใจแล้ว จะไม่มีการเปลี่ยนแปลง เธอไม่อยากเห็นพ่อถูกข่มขู่ อายุมากขนาดนี้ กับตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ ถูกเด็กหนุ่มข่มขู่ เขาต้องไม่สบายใจมากแน่ๆ
“คุณลุงจง เชิญ” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง ในใจคิด นี่เป็นสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหม
คุณพาเธอออกไปโดยเจตนา เพื่อบอกให้เธอรู้ว่าคุณไม่ต้องการสถานะของเธอ คุณทำร้ายเธอ ทำร้ายลูกสาวของคุณ หวังว่าคุณจะไม่เสียใจตลอดไป
เซี่ยชีหรั่นจับแขนเย่เชินหลินไว้ ส่งจงหวีฉวนกลับไป เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกว่าร่างกายของเธอสั่นด้วยความตื่นเต้น
ลาก่อนประธานจง ลาก่อนคุณพ่อ เซี่ยชีหรั่นพูดเงียบๆในใจ เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินมองออก หลังจากส่งเสร็จเธอก็หันหลังเหมือนไม่มีความคิดถึงใดๆแล้วกลับห้องไป และไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว
เย่เชินหลินยอมให้เธอร้องไห้ดีกว่า ไม่อยากให้เธอเก็บไว้ในใจ เขารู้ว่ากลั้นไว้ไม่ร้องออกมาจะทำให้ปวดหัว ตอนเด็กๆเขาเคยลองมาแล้วหลายครั้ง
“ต่อหน้าฉันไม่จำเป็นต้องอำพรางอารมณ์ ไม่ต้องกังวลว่าถ้าเธอร้องไห้แล้วฉันจะไปอะไรเขา และบังคับให้เขายอมรับ ขอแค่เขาไม่ต้องใช้วิธีที่น่ารังเกียจเช่นนั้นอีก ฉันจะทำตามความต้องการของคุณ จะมองพวกคุณเป็นคนแปลกหน้า” เย่เชินหลินพูดจบ เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นมองเขา น้ำตาที่สะสมอยู่ในดวงตาค่อยๆไหลออกมา
“ถ้าอึดอัดก็ร้องออกมา ใครเจอพ่อแบบนี้ ก็ไม่สบายใจทั้งนั้น” เย่เชินหลินถอนหายใจในใจ ค่อยๆกอดเธอไว้ในอ้อมแขน
สิ่งที่เขาให้เธอได้ นอกจากอ้อมกอดที่อบอุ่น ก็คือความไว้ใจ และการสนับสนุน เขาสนับสนุนการตัดสินใจทั้งหมดของเธอ แม้แต่เธอต้องการปฏิบัติดีต่อโม่เสี่ยวหนง หรือโม่เสี่ยวจุน ขอแค่เธอมีความสุข เขาก็ยอม
ดูเหมือนว่าเขาจะได้เรียนรู้วิธีการรักใครสักคน โดยไม่รู้ตัว
นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ผู้หญิงของเขาสอนเขา เธอมักจะคิดถึงจุดยืนของคนอื่นเสมอ แม้ว่าเธอจะเอาความจริงใจให้อีกฝ่าย แต่ถูกอีกฝ่ายเหยียบย่ำด้วยเท้า เธอยังคงพยายามเข้าใจอีกฝ่าย คิดว่าอีกฝ่ายก็มีเหตุผลของเขา
ผู้หญิงเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การรักและหวงแหน
เซี่ยชีหรั่นร้องไห้เศร้าใจมาก น้ำตาที่ไหลเงียบบนหน้าอกของเขา
ทั้งสองยืนอยู่บนพรมในห้องนอนของเซี่ยชีหรั่น ยืนนิ่งๆเป็นเวลานาน จนกระทั่งเซี่ยชีหรั่นระบายเสร็จเงยหน้าขึ้นมอง กระซิบพูดอย่างอาย “คุณดูฉัน ช่วงนี้กลายเป็นน้องหลินไปแล้ว ร้องไห้บ่อยมาก แย่มากใช่ไหม”
“ผู้หญิงร้องไห้เป็นถึงจะน่ารัก” เย่เชินหลินสามารถพูดประโยคที่ขนลุกเช่นนี้ได้ จับหน้าของเธอเงยขึ้น จูบน้ำตาของเธอบนใบหน้าของเธอจนถึงปาก
เขาหลับตาแล้วจูบน้ำตาของเธอ ริมฝีปากบางเลื่อนลงตามน้ำตาของเธออย่างช้าๆ ในที่สุดมันก็ร่อนลงบนริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ
เขาถนอมริมฝีปากเชอร์รี่ของเธอ ค่อยๆสำรวจ ราวกับว่าปากเล็ก ๆ ของเธอเป็นสมบัติที่บอบบาง เขาระมัดระวังมาก
การเล่นเช่นนี้มันค่อยๆทำให้เกิดแรงผลักดัน เซี่ยชีหรั่นรู้สึกถึงใจเต้น ใจสั่น รู้สึกถึงความงามของความรักที่เขามีต่อเธอ
เธอเขย่งเท้าขึ้นกอดคอเขาไว้ อย่างกล้าหาญและใส่ลิ้นของเธอเข้าไปในปากของเขา ครั้งนี้ใจของเย่เชินหลินใจร้อนเป็นไฟ กอดเธอให้แน่นขึ้น เริ่มที่จะทำลายล้างเธออย่างรุนแรง
จูบไปด้วย เดินไปด้วย ไม่นานเขาก็กดเธอลงบนเตียง ริมฝีปากที่ลุกเป็นไฟของเขาติดกับเธอตลอด ฝ่ามือที่ลุกเป็นไฟได้ล้วงเข้าไปในชุดนอนของเธอ จับความอุดมสมบูรณ์ของเธอ
ตามที่เขาเบียดเข้าไป บีบนวดอีกครั้งแล้วอีกครั้ง ร่างกายของเซี่ยชีหรั่นก็ร้อนขึ้น เหมือนกำลังจะถูกเผาไหม้
ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเหมือนถูกย้อมด้วยกุหลาบแดงมานานแล้ว ยั่วยวนใจและความรู้สึกของเขา
เธอเป็นปีศาจน้อยๆที่มีเสน่ห์จริงๆ สองวันที่ผ่านมาเขายังคิดว่าจะอ่อนโยนกับเธอ แต่เผชิญหน้ากับใบหน้าที่สวยงามของเธอแล้ว ผู้ชายธรรมดาจะอดใจได้อย่างไร
เธอเป็นต้นเหตุ
เขาทนไม่ไหวแล้ว
……
สิ่งเล็กๆนี้เหนื่อยมากจริงๆ แม้แต่ผมตรงหน้าผากก็เปียกแล้ว รูปลักษณ์นี้เซ็กซี่มากจริงๆ
ถ้าร่างกำลังกายของเธอพร้อมกว่านี้ เขาจะเอาเธออีกหลายครั้ง ดวงตาเหมือนหมาป่าของเขาทำให้เธอกลัว
“คุณอย่า…..อย่าทำเช่นนั้นอีกนะ พรุ่งนี้ฉันยังต้องไปทำงานอีก”
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าร่างกายไม่มีแรงแม้แต่นิดเดียว เธอน่าจะหลับในที่ทำงานในวันพรุ่งนี้
นี่เป็นผลงานสำคัญครั้งแรกนับตั้งแต่เธอทำงาน เธอขี้เกียจไม่ได้ ต้องต่อสู้ทุกวัน
“ต้องการมีลูกให้เขาไหม” ทันใดนั้นเขาก็จับใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ แล้วถามเธอ
เซี่ยชีหรั่นตะลึง
แม้จะรู้ว่าประโยคนี้เขาจะต้องพูดไม่ช้าก็เร็ว แต่พอได้ยินจากปากของเขา ในหัวใจของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความหวานที่ระเบิดขึ้น
ต้องการ แน่นอนว่าเธอต้องการ
เขารักเธอ เธอก็รู้ เธอรู้สึกทุกนาที
เธอก็รักเขาเช่นกัน ดังนั้นท้องให้เขา นั่นคือสิ่งที่มีความสุขที่สุด
แต่ว่า เธอคิดๆแล้ว เธอเพิ่งจะทำงาน ได้ยินมาว่าทารกในครรภ์มีความเสี่ยงสูงมากในช่วงสามเดือนแรกของการตั้งครรภ์ อาจแท้งได้ตลอดเวลา จำครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นเสี่ยวจุนวิ่งข้างน้ำพุ เขาโกรธมาก ตอนนี้ยังคงรู้สึกกลัว
เขาใส่ใจเธอ ดังนั้นต้องใส่ใจลูกของเธอด้วย เธอก็ใส่ใจเขา ถ้าตั้งท้อง เธอก็จะต้องใส่ใจลูกอ่อนในครรภ์อย่างดี
เธอเพิ่งจะทำงาน ไม่อยากจะหยุดทำเร็วขนาดนี้ ดังนั้นเธอลังเลเล็กน้อย
มีหลายครั้งที่เย่เชินหลินอยากถามคำนี้กับเธอ แต่เขาก็รอให้เธอพูดก่อน ฉันอยากจะมีลูกกับคุณ แต่รอยังไงก็รอไม่ถึงวันนั้น
ต่อมาเขาก็คิดว่า หรือเป็นเพราะครั้งก่อนเธอเคยพูดแล้ว แต่ถูกเขาปฏิเสธไร้เยื่อใย เธอมีความหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก จึงไม่กล้าจะเอ่ยกับเขาอีกครั้ง ดังนั้นครั้งนี้เขาเลือกที่จะพูดออกมาก่อน
“ฉันเข้าใจแล้ว” เย่เชินหลินขยับคิ้วเล็กน้อย สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย
อาจจะเป็นเพราะเขาใจร้อนเกินไป เขาคิดว่าช่วงนี้ทั้งสองคนเข้ากันอย่างกลมกลืนกัน เธอน่าจะลืมสิ่งที่เขาทำกับเธอที่ผ่านมา เวลายังน้อยมั่ง เขาน่าจะให้เวลาเธออีกหน่อย เขาไม่ควรคิดเรื่องศักดิ์ศรีอะไรนั่น รักคนคนหนึ่ง จะมาพูดเรื่องศักดิ์ศรีอะไรมากมาย ของแค่อีกฝ่ายมีความสุข คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ตัวเองทำ เขาจะมีความสุขไหม อาจจะเป็นวิธีที่ถูกต้องในการอยู่ร่วมกัน
“คุณโกรธเหรอ” เซี่ยชีหรั่นตกใจเล็กน้อย รีบเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้ แล้วรีบอธิบาย “คุณอย่าโกรธนะ ฉันไม่ได้หมายความเช่นนั้น ฉันแค่รู้สึกว่า…….”
สีหน้าของเธอเกรงและความกลัวอย่างมาก เธอย้อนคิดเมื่อก่อนเขาเป็นคนโกรธง่ายมาก ทุกครั้งเธอต้องพูดเสียงเบาและขอร้องเขาเหมือนตอนนี้ เขาไม่สนใจว่าเธอจะพูดอะไร ก็จะเข้าใจผิดเธอ
เมื่อคิดถึงความน่ารังเกียจของตัวเองในตอนนั้น เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นคนงี่เง่ามาก ผู้หญิงแบบนี้ ทำไมเขาถึงทำร้ายเธอได้ลงคอ
“ฉันรู้ คุณแค่รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม พวกเราไม่รีบ รอคุณคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมแล้ว พวกเราค่อยมีนะ” เขาพริกมือขึ้นจับมือเธอ ลูบอย่างนุ่มนวลสองครั้ง
“หลิน นี่เป็นตัวจริงของคุณใช่ไหม คุณ…..คุณเข้าใจฉันจริงๆเหรอ” น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นพุ่งออกมาทันที เธอประทับใจมาก คิดไม่ถึงว่าเย่เชินหลินจะเอาใจใส่ขนาดนี้ แม้แต่เธอคิดว่ายังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม เขาก็ยังเข้าใจ ไม่เพียงเข้าใจ ยังเห็นด้วยอีก
เขาเป็นผู้ชายที่หยิ่งมาก เขารู้สึกว่าทั้งโลกนี้ต้องฟังเขา ทำตามที่เขาต้องการ แต่เวลานี้เขาปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ เธอรู้สึกโชคดีจริงๆ โชคดีจนไม่น่าเชื่อว่านั่นเป็นความจริง เธอจ้องมองเขาในทันที กลัวว่านี่คือความฝัน เมื่อตื่นจากฝันความโชคดีทั้งหมดก็จะหายไป
การแสดงออกของเธอเช่นนี้ คำพูดทั้งหมดของเธอทำให้เย่เชินหลินคิดถึงการกระทำของตัวเองที่ผ่านมาว่ามันโหดเหี้ยมเป็นหมื่นครั้ง
“ไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร” เย่เชินหลินจงใจทำหน้านิ่ง พูดอย่างเย็นชา
“คนอื่นสามารถใกล้คุณได้มากขนาดนี้เหรอ”
เป็นเขา เป็นเขาแน่นอน มีแค่เขาที่ชั่วร้ายเช่นนี้ ทำให้คนทั้งรักและเกลียด
เมื่อก่อนเธอทั้งรักและเกลียดเขาจริงๆ แต่ตอนนี้เธอพบความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเหลือแค่รัก หาเหตุผลของความเกลียดไม่เจอเลย
เธอคิดแค่ว่า จะเข้ากับเขาให้ดีขึ้น แค่อยากทำสิ่งที่ทำให้เขามีความสุข
เธอเอื้อมมือจับหน้าเขา พูดเบาๆว่า “ถ้าคุณต้องการฉันก็จะมีลูกกับคุณตอนนี้เลย ฉันก็เต็มใจ…….”
“ได้” เขาตอบรับ พลิกตัวกดเธอลงอีกครั้ง
ตอนนี้ยังไม่ต้อง เขาจะได้ศึกษาก่อน พอถึงเวลาพร้อมจะมีจริงเขาก็จะได้มีประสบการณ์ด้วย คนบางคนต้องการแน่นอน
สุดท้ายของสุดท้าย คนบางคนอุ้มเซี่ยชีหรั่นเข้าไปในอ่างอาบน้ำ เขาต้องการให้เธอแช่น้ำอุ่น เช่นนี้ตอนกลางคืนจะได้หลับสบาย พรุ่งนี้จะได้มีแรงสู้ต่อไป
สองครั้ง ที่เขาโจมตีเธอเหมือนหมาป่า เธอกลัวว่าจะรับไม่ไหว
“ฉันได้ยินมาว่า ฉันได้ยินมีพี่สองคุยกันว่า ถ้าอยากจะท้อง อะไรนั้นไม่สามารถเคลื่อนไหวไปเรื่อยได้ ต้องยกขาขึ้น เพื่อให้อันนั้นไหลเข้าไป” เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงและพูดเบาๆ
เมื่อครู่เธอพูดแล้วว่าจะมีให้เขาตอนนี้เลย หลังเธอคลอดลูกแล้วต่อไปก็ต้องใช้เวลามากขึ้นในการทำความคุ้นเคยกับการทำงานอีกครั้ง เพื่อเขา เธอยินดี
“ซื่อจริงๆ คิดว่าจะมีตอนนี้จริงเหรอ ไม่รีบ ฉันยังไม่แก่” เย่เชินหลินพูดเบาๆ
ในความเป็นจริงเขาบอกเธอในใจว่า เขาจะไม่ปล่อยให้เธอมีลูกให้เขาในสถานะนี้แน่นอน
