สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 493 สาวใช้ตัวแสบ 397

ตอนที่ 493 สาวใช้ตัวแสบ 397
แม้เขาจะไม่รู้ว่า ความหักหลังนี้มีเมื่อไหร่ เขาก็ไม่สนว่าเหตุผลจะคืออะไร เขารู้แค่ว่าถ้ารับลูกไว้ ก็เท่ากับความไม่มีความสุขของเซี่ยชีหรั่นทั้งชาติ
เธอมีความเมตตามากเกินไป ความเมตตานี้ก็จะโดนคนทำแบบนี้
แค่มีเขาโม่เสี่ยวจุนที่ยังอยู่ เขาก็ไม่อนุญาตให้ใครรังแกเธอ !
โม่เสี่ยวจุนลงมาจากที่นั่งอีกฝั่ง จากรถสปอร์ตของไห่ฉิงฉิง เย่เชินหลินที่กลัวเซี่ยชีหรั่นจะรู้ ก็ได้มายืนต้อนรับอยู่หน้าแล้ว
เย่เชินหลินพึ่งเดินไปใกล้โม่เสี่ยวจุน ก็โดนเขาทำสีหน้ามืดหมองแล้วดึกปกคอเสื้อเขา
ก่อนโม่เสี่ยวจุนจะทำแบบนี้ ก็ได้สำรวจประตูซ้ายขวาข้างไหน ไม่เจอเซี่ยชีหรั่น
ไอ้เลว ! โม่เสี่ยวจุนตะโกนแล้วกัดฟัน กำหมัดไว้แน่น แล้วอยากที่จะลงมือไปทางใบหน้าที่ของเขา
เย่เชินหลินไม่ได้หลบ แต่แค่ขมวดคิ้วเบาๆ เปิดปากอย่างเย็นชา : ปล่อย ! อย่าให้เธอเห็น !
คำพูดจบลง โม่เสี่ยวจุนปล่อยคอเสื้อเย่เชินหลินออก เขาก็คาดเดาได้แล้วว่า เซี่ยชีหรั่นตอนนี้ยังไม่รู้เรื่องนี้ โม่เสี่ยวจุนก็ต้องไม่ให้เธอรู้อยู่แล้ว ไม่อยากเพิ่มความเครียดให้เธอ
ฉิงฉิง เธอไปหาเซี่ยชีหรั่น บอกว่าฉันจะเปิดบริษัท อยากจะขอคุยส่วนตัวกับคุณเย่ โม่เสี่ยวจุนพูดกับไห่ฉิงฉิงสั้นๆ
ไห่ฉิงฉิงพยักหน้าเบาๆ พูด : พวกคุณคุยตามสบายเถอะ ฉันไปหาชีหรั่น
พ่อบ้าน พาคุณไห่ไปหาชีหรั่น เย่เชินหลินสั่ง พ่อบ้านตอบรับคำหนึ่ง แล้วนำทางไห่ฉิงฉิงไปชั้นสอง
เย่เชินหลินเดินอยู่หน้า โม่เสี่ยวจุนเดินตามหลัง ทั้งสองเดินเข้าห้องสมุดชั้นหนึ่งของเย่เชินหลิน
เหมือนครั้งก่อนก่อน เย่เชินหลินโยนบุหรี่ให้โม่เสี่ยวจุนอีก เขากลับไม่รับ
ฉันมา ไม่ได้มาสูบบุหรี่กับคุณโม่เสี่ยวจุนทำสีหน้าเย็นชา
ฉันก็แค่อยากบอกคุณ คุณต้องแท้งลูกของในท้องของผู้หญิงคนนั้น ถ้าคุณไม่กล้า ฉันจะทำเอง ฉันไม่มีทางให้เธอคลอดลูกออกมา ฉันไม่มีทางให้ใครมาขัดขวางความสุขของเซี่ยชีหรั่น
พูดจบแล้ว ? สีหน้าของเย่เชินหลินไม่ต่างจากโม่เสี่ยวจุน
เขารู้ว่าผู้ชายคนนี้รักผู้หญิงของเขา แต่วิ่งมาพูดแบบนี้ ก็ไม่ทำให้เขาดีใจ
พูดจบแล้ว ไม่เหมือนคนบางคน ปากพูดว่าจะให้คนอื่นเขามีความสุข กลับให้ผู้หญิงอีกคนท้องให้ ปลอมจริง !หลังจากโม่เสี่ยวจุนทิ้งคำนี้ไว้ ไม่อยากจะคุยส่วนตัวกับเย่เชินหลินอีก หันหลังแล้วจะออกจากประตู
เย่เชินหลินก็ไม่อยากสนทนากับเขามาก แต่แค่พูดอย่างเย็นชาคำหนึ่ง : คุยเรื่องบริษัท คงไม่เร็วแบบนี้หรอก
โม่เสี่ยวจุนนิ่ง ยังคงขมวดคิ้วแล้วมองเย่เชินหลิน ฟังความหมายที่แม้ว่าจะเป็นการแสดงก็ต้องทำให้ดี ของเขาออก ไม่ควรให้เซี่ยชีหรั่นมองออก
แคร์ความรู้สึกเธอจริง ก็ไม่ควรเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อย่ามาพูดว่าทำอะไรไม่ได้ แกไม่ถอดกางเกง ผู้หญิงคนอื่นจะท้องลูกแกได้ ?
คำพูดนี้ของเขาเหมือนเข็ม เย่เชินหลินฟังอย่างไม่สบายหู แต่มันกลับเป็นเรื่องจริง
สีหน้าของเย่เชินหลินหมองมากขึ้น ไม่พูดอะไร จุดบุหรี่คนเดียว แล้วสูบขึ้นมา
โม่เสี่ยวจุนไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นเกิดความสงสัย จึงได้แค่นั่งลงตรงข้ามเย่เชินหลิน หยิบบุหรี่ที่เย่เชินหลินโยนไว้บนโต๊ะชา ควักไฟแช็กออกแล้วจุดขึ้น
คุณอยากทำยังไงกันแน่ ? คุณรักผู้หญิงคนนั้นหรือรักเซี่ยชีหรั่น ? ผ่านไปนาน โม่เสี่ยวจุนก็ยังทนไม่ไหวที่จะถามออกมาอีก
เขารู้ว่าการขู่ของเขาสำหรับเย่เชินหลินแล้วไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าเย่เชินหลินระมัดระวังมากขึ้น เขาอยากเข้าใกล้ส้งหลิงหลิงแล้วทำให้แท้ง ก็คงจะยาก
ฉันจะทำยังไงมันเรื่องของฉัน คุณไม่ต้องมาสน เย่เชินหลินพูดอย่างเฉยชา จากนั้นก็สูบบุหรี่ต่อ
ฉันก็ไม่อยากสนใจเรื่องของคุณ แต่เรื่องของคุณเกี่ยวกับผู้หญิงที่ฉันสนใจที่สุด …..
เย่เชินหลินขัดคำพูดของโม่เสี่ยวจุนอย่างรำคาญใจ
คุณยังพูดคำว่าสนใจที่สุดอีกรอบ ระวังฉันจะต่อยคุณ ! เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน ไม่ต้องการให้คุณมาสนใจ คุณเก็บความสัมพันธ์ที่อยู่ท่วมหัวคุณนั้นหน่อยเถอะ ไปใช้กับไห่ฉิงฉิง ได้ยินแค่เสียงลมพัด ก็วิ่งมาถึงบ้านฉันอย่างบ้าคลั่ง คุณคิดว่าไห่ฉิงฉิงจะไม่มีความรู้สึกหรอ จะไม่หึงหรอ ?
โม่เสี่ยวจุนเงียบสักพัก ตั้งแต่วันนี้ที่รู้เรื่องนี้ เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จริงๆ และก็คงต้องทำให้ไห่ฉิงฉิงเจ็บ
เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่นคงไม่มีใครอยากมาจัดการเรื่องของศัตรูตัวเองเป็นเพื่อนเขาหรอก
นี่มันคนละเรื่อง คุณอย่าเปลี่ยนเรื่องหน่อยเลย ยังมีใจมาคิดอารมณ์ของไห่ฉิงฉิง เธอเป็นแฟนฉัน ดีไม่ดีใจก็ไม่ต้องการให้คุณมาสนใจ โม่เสี่ยวจุนเงียบสงบไม่กี่วินาที แล้วพูดออกไปต่อ
ฉิงฉิงเป็นน้องสาวของฉัน ใครบอกว่าฉันจะสนไม่ได้ ? เย่เชินหลินพูด โม่เสี่ยวจุนก็กระแอมเสียง ตอบ : ชีหรั่นก็เป็นน้องสาวฉัน เธอจำเป็นที่จะต้องเป็นแม่เลี้ยงให้คนอื่นไหม เรื่องนี้ฉันก็สนได้เหมือนกัน
ระหว่างที่ทั้งสองเจรจาอย่างดุเดือด ไห่ฉิงฉิงและเซี่ยชีหรั่นก็กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานในห้อง
เธอมาได้ยังไง ? รีบมานั่งสิ เซี่ยชีหรั่นเห็นไห่ฉิงฉิง เข้ามา รู้สึกคิดไม่ถึงเล็กน้อย
ไห่ฉิงฉิงมองสีหน้าเซี่ยชีหรั่น เธอคงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริง เต็มไปด้วยรอยยิ้มทั้งหน้า
ในใจเธอแอบคิด ที่จริงเซี่ยชีหรั่นมีความสุขมากแล้ว ผู้ชายสองคนนั้น พวกเขาพยายามทุกอย่างที่อยากให้เธอดีใจ แล้วปิดบังเธอเป็นพิเศษ
กลับมามองตัวเอง ตั้งแต่รู้ว่าส้งหลิงหลิงท้องแล้ว โม่เสี่ยวจุนก็เหมือนไม่เคยคิดถึงความรู้สึกเธอ
เธอไม่ได้หึงหรอก แต่เธอรู้ความรู้สึกที่โม่เสี่ยวจุนมีให้เซี่ยชีหรั่น เธอมีความอิจฉาเล็กน้อย และรู้สึกนับถือ รู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย
เธอไม่รู้ว่าต้องรอถึงวันไหน กะจิตกะใจของโม่เสี่ยวจุนถึงจะมีเธอ
เริ่มแรกคิดว่าพวกเขาหมั้นกัน ก็พอแล้ว แต่ความจริงชัดเจน แม้เซี่ยชีหรั่นจะมีเรื่องอะไรเล็กน้อย ความเป็นห่วงของโม่เสี่ยวจุนก็จะเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจน อยากจะปิดบังก็ปิดบังไม่ได้
บางครั้งที่เธอคุยกับโม่เสี่ยวจุน ก็จะพูดถึงเซี่ยชีหรั่น เธอต้องการจะเข้าใจมากขึ้น เข้าใจเซี่ยชีหรั่น ก็รู้ว่าโม่เสี่ยวจุนชอบคนแบบไหนกันแน่
หลายครั้งที่โม่เสี่ยวจุนไม่ยอมพูดถึงมาก ที่จริงเขาก็ไม่อยากให้ไห่ฉิงฉิงคิดว่าเขามักจะเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่น ถ้าไม่ใช่เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ โม่เสี่ยวจุนก็อยากจะเก็บความเป็นห่วงไว้ในใจ
ไห่ฉิงฉิงก็จะตามติดเขาแล้วพูด และเน้นกับเขา เธอไม่สนว่าเมื่อก่อนพวกเขาเป็นยังไง เธอบอกว่าเธอแค่อยากจะเข้าใจเขามากขึ้น และเข้าใจคนสนิทที่เขาเป็นห่วง
เธอพูดแบบนี้ โม่เสี่ยวจุนก็จะพูดเรื่องของเขากับเซี่ยชีหรั่นให้เธอเล็กน้อย
ปกติก็จะเป็นเรื่องเล็ก อย่างเช่นเซี่ยชีหรั่นดีกับโม่เสี่ยวจุนยังไง เซี่ยชีหรั่นทำยังไงกับสุนัขจรจัด เซี่ยชีหรั่นดีกับเพื่อนร่วมห้องยังไง และทำยังไงกับการเรียน
เธอฟังโม่เสี่ยวจุนระบายด้วยความเศร้าโศก และซาบซึ้ง รู้สึกว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ
อย่าพูดถึงโม่เสี่ยวจุน แม้ถ้าเธอไห่ฉิงฉิงเอง ได้เป็นผู้ชายแล้ว เธอก็จะโดนผู้หญิงที่ใสซื่อเมตตาอย่างเซี่ยชีหรั่นแบบนี้ดึงดูด
ครั้งนี้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจแบบนั้นของเธอ ตั้งแต่เธออยู่กับโม่เสี่ยวจุน รอยยิ้มที่เซี่ยชีหรั่นมีให้เธอก็มักจะจริงใจแบบนั้นตลอด ใครมองก็ต้องมองออก ว่าเธอดีใจจากใจจริงที่พวกเขาทั้งสองได้อยู่ด้วยกัน หวังที่จะให้พวกเขาทั้งสองมีแต่ความสุข
ไห่ฉิงฉิงก็เหมือนเย่เชินหลินกับโม่เสี่ยวจุน ไม่อยากให้เธอรู้เรื่องของส้งหลิงหลิง เธอก็ทนไม่ไหวที่จะให้ผู้หญิงใสซื่อคนนี้ได้ขมวดคิ้วขึ้นมา เครียดกับเรื่องแบบนั้น
ช่วงนี้ร่างกายฉันดีแล้ว เสี่ยวจุนก็คิดว่าจะทำธุรกิจ เขาอยากเปิดบริษัท ไปคุยกับเย่เชินหลินแล้ว ดูจริงจังมากเลย ยังไล่ฉันออกมาอีกเนี่ย
จริงหรอ ? นี่เป็นเรื่องดี ที่จริงเสี่ยวจุนมีความสามารถมาก ถ้าเขาเปิดบริษัท ต้องเก่งมากเลย
เห้อ ก็แค่เวลาที่จะอยู่กับฉันน้อยลงแล้ว แต่ผู้ชายก็ต้องเห็นการงานมาก่อน ฉันเข้าใจเขา ไห่ฉิงฉิงก็ไม่ได้มาพูดมั่วอยู่ที่นี่ ช่วงนี้เธอกับโม่เสี่ยวจุนก็คุยกันเรื่องที่เขาอยากเปิดบริษัทจริง แต่แค่กำลังสำรวจว่าควรทำแบบไหนเท่านั้น
เอาเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว เธอเล่าเรื่องตอนเด็กของโม่เสี่ยวจุนให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม ? เธอก็รู้ เขาเนี่ยเย็นชาทั้งวันทั้งคืน พูดก็น้อย ฉันอยากรู้จักเขามากขึ้น
ได้สิ เธออยากฟังอะไร?
เมื่อก่อนตอนสมัยเรียน เขาเคยได้รับจดหมายบอกรักไหม ?
เคยได้รับสิ มากด้วย เขาหน้าตาดีและเย็นชาเล็กน้อย ทำให้ผู้หญิงคนอื่นสนใจ หลายคนบอกว่าเขาหล่อเหมือนเทพนิยาย เซี่ยชีหรั่นพูดถึงความทรงจำนั้น ก็พูดอย่างสนุกสนานเหมือนกัน
เมื่อก่อนเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สวยมาก แต่รู้สึกว่าโม่เสี่ยวจุนหน้าตาดีจริง
เป็นเพราะมีคนตามจีบโม่เสี่ยวจุนมากไป ส่วนเธอก็เหมือนคนที่ไม่มีใครทัก ตอนนั้นเธอแค่ไม่รู้ว่า มีคนหนึ่งที่สนใจเธอ โม่เสี่ยวจุนจะไปหาคนอื่นตัวต่อตัว ไม่ให้คนอื่นเข้าใกล้เธอ ทำร้ายเธอ
เธอไม่รู้ เขาหล่อเหมือนคนที่ตั้งใจและมีความอ่อนโยน ไห่ฉิงฉิงมีความหลงใหลเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นหัวเราะ หัวเราะสักพัก ไห่ฉิงฉิงถึงพึ่งรู้ตัวว่าเธอหัวเราะเธอ
แก้มไห่ฉิงฉิงแดงขึ้นมา ไม่กล้ามองไปทางอื่น พูด : เห้อ เธอดูสิ พี่เชินหลินดีกับเธอแค่ไหน เมื่อก่อนฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะดีกับใครได้ขนาดนี้ ถ้ารู้ว่าเขาจะเป็นคนหลงใหลความรักด้วย ฉันก็ไม่ยอมเธอแล้วเนี่ย ฉันจะได้เอื้อมมือไปก่อน
ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นเผยรอยยิ้มที่มีความสุขออกมา และสำรวจห้องสมุดห้องนี้กับไห่ฉิงฉิง ทุกรายละเอียดก็ทำให้เธอชอบหมด ห้องสมุดห้องนี้ไม่เหมือนห้องทั่วไปแบบนั้น ข้างบนคุมด้วยสีชมพู และมีลายหมีน่ารัก
แม้เย่เชินหลินจะไม่พูด แต่ก็คงอยากจะทำเพื่อวัยเด็กที่ไม่มีอะไรของเธอ
ผู้ชายแบบนี้ ไม่ได้ตกไปกับมือของผู้หญิงคนอื่น กลับตกหลุมรักเธอ เซี่ยชีหรั่นจะรู้สึกไม่มีความสุขได้อย่างไร
งั้นฉันก็คงต้องขอบคุณเธอจริงๆ เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วพูด