สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 494 สาวใช้ตัวแสบ 398

ตอนที่ 494 สาวใช้ตัวแสบ 398
เอาเถอะ ไห่ฉิงฉิงก็ควรขอบคุณเธอ ไม่งั้นโม่เสี่ยวจุนที่ดีแบบนั้นก็ไม่ถึงคิวของไห่ฉิงฉิงเธอหรอก
จริงด้วย ชีหรั่น เสี่ยวจุนอยากหาครอบครัวจริงหรือเปล่า ? ฉันอยากช่วยเขาหาครอบครัวเขาให้เจอจริงๆ แต่ไม่มีเงื่อนงำอะไรเลย ไห่ฉิงฉิงพูดเรื่องนี้ขึ้น ทนไม่ไหวที่จะถอนหายใจออกมา
เธอตกหลุมรักโม่เสี่ยวจุน เธออยากให้เขาดีใจ เธออยากทำทุกอย่างให้เขา แต่เธอก็เห็น ว่าที่เธอสามารถทำเพื่อเขา มันน้อยมากจริงๆ
นี่เป็นความฝันของเขา ฉันก็อยากช่วยเขาหา เซี่ยชีหรั่นคิดถึงโม่เสี่ยวจุนที่ยังคงหาครอบครัวไม่เจอในใจก็ไม่สบาย
เวลานี้ เย่เชินหลินและโม่เสี่ยวจุนก็พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแล้วเหมือนกัน
เรื่องตอนเด็กของคุณ คุณยังสามารถย้อนกลับไปคิดรายละเอียดอย่างอื่นได้ไหม ? ฉันวางแผนหาคนให้ช่วยหาครอบครัวของคุณ แม้เย่เชินหลินจะพูดเรื่องนี้กับโม่เสี่ยวจุน แต่สีหน้ายังคงเย็นชา
ไม่จำเป็นต้องรบกวนคุณ
ฉันก็ไม่อยากรบกวน ไม่ใช่ทำเพื่อคุณสักหน่อย ฉันแค่ไม่อยากให้ผู้หญิงของฉัน มักจะเครียดกับเรื่องของคนบางคน
สุดท้าย โม่เสี่ยวจุนก็พูดรายละเอียดที่ตัวเองเดินหลงแล้วหายตัวไป ที่จริงก็ยังเป็นเนื้อหาที่พูดเมื่อก่อน ไม่ได้มีอะไรเพิ่มเติมหรอก
งั้นคุณก็เอารูปภาพที่คุณโตแล้ว ส่งออกไปเถอะ หวังว่าจะรีบหาเจอ เย่เชินหลินพูดจบ แล้วสูบบุหรี่ต่อ ถามเขาอีก : คุณจะตามไห่ฉิงฉิงแบบนี้ไปตลอดหรอ ? ฉันว่า คุณควรเปิดบริษัทจริง มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามฉัน
แม้สีหน้าเย่เชินหลินจะไม่ดี โม่เสี่ยวจุนฟังออกว่าเขาก็จริงใจกับเขา
เขาเข้าใจเรื่องบางเรื่องต้องพึ่งตัวเองคลำหา ต้องใช้เวลาหลายปี ตั้งแต่เซี่ยชีหรั่นหมั้น เขาก็รู้สึกไว้ใจลงมาเล็กน้อย คราวนี้ก็มาเกิดเรื่องส้งหลิงหลิงท้องอีก เขาไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินจะมีความสุขต่อไปด้วยกันไหม
แม้เธอจะหาครอบครัวที่มีความสามารถได้แล้ว โม่เสี่ยวจุนก็ยังหวังว่า มีสักวัน เธอต้องการ เขาก็สามารถช่วยเธอได้
เพื่อความเติบโต เขาไม่ควรทำลายรูปแบบชีวิต ในเมื่อเย่เชินหลินจริงใจ เขาอยากจะปรึกษาหน่อยก็ไม่นับอะไรหรอก
พอคิดแบบนี้ โม่เสี่ยวจุนก็พูดความคิดตัวเองออกมาตามจริง
พวกเขาสนทนากันสักพัก ก็ถึงเวลาที่จะทานข้าวแล้ว พ่อบ้านไม่ต้องสอบถามก่อน ก็รู้ว่าควรเตรียมอาหารของแขกไว้ เซี่ยชีหรั่นพูดกับไห่ฉิงฉิง เย่เชินหลินจะทานปลาตะเพียนตุ๋นที่เธอทำ ถามเธอว่าจะไปดูในห้องครัวด้วยกันไหม
ได้สิ ฉันไปกับเธอ จะได้ไปฝึกทำอาหารด้วย
ไห่ฉิงฉิงกับเซี่ยชีหรั่นลงจากตึก พ่อบ้านรีบโทรหาเย่เชินหลิน
รอพวกเธอสองคนมาถึงหน้าประตูห้องสมุดของเย่เชินหลิน ทั้งสองกำลังคุยเรื่องบริษัท เนื้อหาที่คุยก็เกี่ยวกับอาคาร
ไห่ฉิงฉิงยังห่วงว่าพวกเขาสองคนจะทะเลาะกันขึ้นมา เห็นพวกเขาคุยได้เข้ากันแบบนี้ เธอก็ไว้ใจไปห้องครัวกับเซี่ยชีหรั่นแล้ว
เวลาทานข้าวเย็น เซี่ยชีหรั่นถามเย่เชินหลิน พวกเขาคุยกันเป็นยังไงบ้าง
เริ่มแรกเขาคิดว่าจะเปิดบริษัท ก่อสร้าง แต่ก็ยังคงต้องตรวจสอบก่อน เย่เชินหลินพูดสรุป ที่จริงเขาเคยอยากให้โม่เสี่ยวจุนมาทำงานที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป โม่เสี่ยวจุนก็บอกว่าเขากลับไปแล้ว จะคิดดูอีกที
ทุกคนยังคงคุยกันเรื่องงาน ไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้อง เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้รู้สึกถึงความไม่ปกติ
ก่อนกลับ โม่เสี่ยวจุนพูดเน้นอยู่ข้างเย่เชินหลินอีกรอบ : ฉันขอบคุณที่ได้คุยกับคุณเยอะขนาดนี้ แต่ความคิดฉันไม่เปลี่ยน ถ้าคุณไม่แท้งลูกคนนั้น ฉันจะไปทำเอง คุณไม่ต้องคิดที่จะให้เซี่ยชีหรั่นมาเป็นแม่เลี้ยงลูกของคุณ นั่นคือการกลั่นแกล้งเธอ
เรื่องนี้ก็ไม่รบกวนคุณมาสนใจแล้ว เย่เชินหลินพูดอย่างเฉยชา ไม่อยากที่จะพูดมาก
ส่งโม่เสี่ยวจุนและไห่ฉิงฉิงกลับ เซี่ยชีหรั่นควงแขนของเย่เชินหลิน ยิ้มแล้วขอบคุณเขา
คุณดีกับฉันจัง หลิน ตอนนี้แม้แต่เสี่ยวจุนคุณก็ยอมช่วยแล้ว คุณดีกับฉันแบบนี้ ฉันควรทำอะไรเพื่อขอบคุณคุณดี ?
เย่เชินหลินขยี้หัวเธอแล้วยิ้ม ในใจกลับถอนหายใจ
ฉันไม่ดีกับเธอ ถ้าฉันดีกับเธอ ก็ไม่ควรให้ผู้หญิงคนอื่นท้องลูกของฉัน ตอนนี้เธอไม่ รู้ ถ้าเธอรู้แล้ว ในใจเธอจะเสียใจมากแค่ไหน ?
ฉันไม่มีทางให้เธอรู้แน่นอน ไม่ว่าเด็กคนนี้จะอยู่หรือจะไป ฉันก็ไม่ให้เธอรู้ทั้งนั้น
ในโลกของเธอ จะต้องใสซื่อตลอด มีแค่ฉัน และลูกของเราเอง
หลิน？ เซี่ยชีหรั่นเห็นเย่เชินหลินนิ่งไปเล็กน้อย จึงถามออกมา
ฉันกำลังคิดว่าเธอควรขอบคุณฉันยังไง ใช่ไม่ใช่ต้องใช้ร่างกายแลก สายตาเย่เชินหลินมองจากริมฝีปากเล็กของเธอ แล้วมองลงไปทางหน้าอก และมองลง ….. ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นทนไม่ไหวที่จะแดง พูดเบาเสียง : อย่าเลย พรุ่งนี้ฉันยังต้องทำงาน พวกฉันคิดวิธีการขอบคุณแบบอื่นเถอะ อย่างเช่น พรุ่งนี้ ฉันยังทำปลาตะเพียนตุ๋นให้คุณทานอีก คุณคงไม่ทานจนจะอ้วกใช่ไหม ?
เย่เชินหลินดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด พูดอย่างอ่อนโยน : ไม่หรอก อร่อยมาก ทานทุกวันฉันก็ชอบ
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกหวานในใจ ทำให้อารมณ์ที่ไม่สบายใจของเธอวันนี้หายไป
เธอเห็นว่าเย่เชินหลินไม่ได้ต้องการความสุขแบบนั้นจากเธอ เธอแค่คิดว่าเขาจะเข้าใจที่เธอทำงานเหนื่อย แล้วรู้สึกขอบคุณเขา
ทั้งสองนอนอยู่บนเตียงที่ใหญ่กว้าง ในเวลานี้ ห้องสมุดของหัวหน้าจง คุณนายจงกำลังถกเถียงกันอย่างเบาเสียง
คุณเห็นแล้วใช่ไหม ? ตั้งแต่ที่พวกเขาหมั้นกัน หยุนซาง ก็ไม่อยากอาหารเมื่อก่อนแล้ว มื้อหนึ่งก็ทานแค่สองสามคำ ยังฝืนทำหน้าดีใจ คุณเป็นพ่อเขา ทำไมคุณถึงไม่ทำอะไรเลย ?
หัวหน้าจงถอนหายใจ ขมวดคิ้ว แล้วพูดกับเธอ : ใครบอกว่าฉันไม่รู้สึกอะไร? เห็นเธอไม่ชอบทานข้าว แล้วคิดเพื่อพวกฉันอีก ไม่สบายใจแบบนั้นทุกวัน ฉันเป็นพ่อเธอ ฉันจะสบายใจได้ยังไง?
คุณไม่สบายใจแล้วได้อะไร? ถ้าคุณทำเพื่อเธอจริง คุณก็ควรไปแตกแยกสองคนนั้นออก คุณมีแผนไม่ใช่หรอ ? เห็นเป็นลูกสาวแท้ตัวเอง อยากจะแตกแยกการแต่งงานของพวกเขา ทำไม่ลงแล้ว ? คุณนายจงพูด หัวหน้าจงรู้สึกรำคาญใจเล็กน้อย มากกว่านั้นคือเครียด
หลายปีนี้ เขารู้สึกว่าเขาทนกับภรรยาเขาตลอด แม้ภายนอกและความรู้ของภรรยาเขาจะดีมาก แต่ดูใหญ่มากเกินไป ไม่อ่อนโยนเหมือนจ้าวเหวินอิงแบบนั้น
ทุกครั้งที่เธออารมณ์เสียกับเขา และกดดันเขาทุกอย่าง เขาก็ยิ่งคิดถึงความทรงจำที่มีความสุขในระยะเวลาสั้นกับจ้าวเหวินอิง
ฉันถามคุณอยู่เนี่ย ! คุณจะยอมเห็นหยุนซางเสียใจไปทั้งชีวิต แล้วไม่สนใจอะไรใช่ไหม ?
ใครบอกว่าฉันไม่สน ฉันก็กำลังคิดอยู่นี่ไง ?
คุณคิดอะไรเนี่ย คิดผลอะไรออกมาไหม ? ฉันก็เห็นลูกสาวของฉันไม่ทานข้าว ฉันก็ไม่สบายใจด้วย!ถ้าคุณกล้าทำจริง ฉันว่าคุณก็มีวิธีตั้งนานแล้ว คุณเป็นคนยังไงฉันจะไม่รู้หรอ ? คุณนายจงกดเสียงเบาลง กลัวว่าจงหยุนซางจะได้ยินว่าพวกเขาทะเลาะกัน
เธอมักจะคิดถึงคนอื่น ไม่มีทางหวังที่จะทำลายความสุขของคนที่เธอชอบ
ถ้าในเมื่อก่อน เย่เชินหลินอยู่กับส้งหลิงหลิง คุณนายจงก็คงไม่จำเป็นต้องแตกแยกพวกเขา ตอนนี้เธอจำเป็นที่จะแตกแยกพวกเขา แค่ไม่อยากเห็นจ้าวเหวินอิงลูกแม่นั้น มาแย้งผู้ชายของสองแม่ลูกเธอ
เธอนะเธอ ! ทำไมเธอถึงนิสัยใจร้อนแบบนี้ ? ความสัมพันธ์พวกเขาสองคนดีขนาดนี้ แค่บอกว่าจะแตกแยกก็แตกแยกงั้นหรอ ? แตกแยกก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ ก็ต้องการเวลา ใช่ไม่ใช่ ? ฉันจะบอกเธอให้ ฉันจะลงมือจากส้งหลิงหลิง ให้พวกเขาต่อต้านกันเอง ส้งหลิงหลิงแยกพวกเขาออก ฉันก็จัดการเก็บเธอให้เรียบร้อย พอถึงเวลาไอนั้นก็เป็นของหยุนซางเราแล้ว
ฟังสามีที่มีแผนแล้ว ใบหน้าของคุณนายจงก็มีรอยยิ้มขึ้นบ้าง แต่ไม่นานเธอก็เก็บรอยิ้มอีกรอบ แล้วยืนยันอีกรอบ : เซี่ยชีหรั่นคนนั้นก็เป็นลูกสาวคุณ คุณยอมจริงหรอ ตั้งใจดึงเวลากับฉันหรือเปล่า ?
หัวหน้าจงก็ถอนหายใจอีกรอบ พูดเบาเสียง: ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้นะ ? เธอเป็นลูกสาวฉันก็จริง ฉันมีความสัมพันธ์อะไรกับเธอไหม ฉันดูหยุนซางโตมาแต่เด็ก เปลี่ยนผ้าอ้อมให้เธอแต่เด็ก ป้อนข้าว สอนเธอเดิน สอนเธออ่านหนังสือ จะเหมือนกันได้ยังไง ? อีกอย่าง เธอเป็นคนคลอดหยุนซางเอง เธอเป็นภรรยาถูกต้องของฉัน ไม่เหมือนความหลงใหลชั่วคราว เอาเถอะ อย่าสงสัยฉันอีกเลย ในใจฉันมีแค่เธอ และหยุนซาง มีแค่บ้านนี้ ฉันรับปากเธอ จะแตกแยกพวกเขาให้ ได้ ให้หยุนซางของเราสมหวัง ได้แต่งงานกับเย่เชินหลิน พอใจไหม ?
คุณนายจง เยว่มู่หลานได้เผยรอยยิ้มออกมาอีกรอบ พยักหัว แล้วพูด : ดีที่คุณคิดได้ ฉันช่วยคุณมาหลายปีแบบนี้ คุณจำไว้เลยนะ คราวหลังห้ามไปเจอจ้าวเหวินอิงคนนั้น และห้ามเจอเซี่ยชีหรั่น
ไม่เจอ ไม่เจอ เธอพูดยังไงก็อย่างงั้น พอใจหรือยัง ? เยว่มู่หลานบ่นมาสักพัก หัวหน้าจงไม่อยากจะเถียงต่อไปแล้ว จึงใช้โอกาสนี้อ้อนเธอ เธอก็ใจอ่อนแล้ว และค่อยๆปล่อยวางลงแล้ว
แต่ การแต่งงานของลูกสาวตัวเอง เธอก็สนใจมากกว่าจริงๆ
ฉันว่า ส้งหลิงหลิงคนนั้นก็ยกเลิกการหมั้นกับเย่เชินหลินแล้ว เธอยังช่วยอะไรได้อีก ? ฉันเห็นเย่เชินหลินไม่รู้สึกอะไรกับเธอเลย แผนนี้ของคุณจะสำเร็จได้จริงหรอ
หัวหน้าจงยิ้มเบาๆ ส่ายหัว ผู้หญิงก็คือผู้หญิง ไม่รอบคอบกับการคิดปัญหา
ฉันจะบอกให้ ผู้ชายคนหนึ่ง จะเป็นลูกผู้ชายแค่ไหน ผู้หญิงที่มีอะไรกับเขา จะบอกว่าไม่รู้สึกอะไรก็ไม่ได้ ก็ต้องดูว่ามีโอกาสที่เหมาะสม หรือเวลาที่เหมาะสมไหม
เห็นเยว่มู่หลานจ้องหน้าเขา หัวหน้าจงก็หัวเราะออกมา
อย่ามองฉัน ฉันไม่ใช่ส่วนแบบนั้น ฉันเป็นตาแก่ไปแล้ว บางเรื่องฉันยังไม่อยากจะพูด เธอดึงดันจะถาม ส้งหลิงหลิงมีลูกของเย่เชินหลินแล้ว ยัยนี้เห็นแบบนี้ก็ไม่เบา ถ้าหยุนซางของเราได้เรื่องสักครึ่งของเธอ พวกฉันก็ไม่ต้องมาห่วงเรื่องแบบนี้แล้ว
อะไรนะ？ มีลูกแล้ว ? โห หมายความว่า ถ้าอยากทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรแล้ว คุณรู้เรื่องที่พวกเขามีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่บอกฉันเร็วกว่านี้ ? เยว่มู่หลานได้ยินข่าวนี้ จึงเกิดความหวังขึ้นมา
ฉันก็พึ่งรู้เมื่อวาน เพราะฉะนั้นฉันถึงบอกว่ายัยส้งหลิงหลิงคนนี้เก่งมาก เย่เชินหลินก็ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เธอสามารถปิดบังเขา แล้วมีลูกได้ ยังกลับมาด้วยท้องโตแบบนี้ ฉันสั่งคนไปสืบนอกประเทศ ก็โดนเธอรู้ เธอว่า เธอเก่งจริงไหม ?