สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 499 สาวใช้ตัวแสบ 403

ตอนที่ 499 สาวใช้ตัวแสบ 403
ถ้าเธอตกลงแล้ว อนาคตก็คงไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับเด็กอีก ไม่ จุดนี้ยังไม่น่ากลัวพอ พอถึงเวลาเด็กต้องการแม่ เธอไม่เชื่อว่าเย่เชินหลินจะใจโหดจนไม่ให้เด็กเจอกับแม่
ในระหว่างที่ส้งหลิงหลิงกำลังคิดในใจ ความคิดของรองประธานส้งก็ไม่ได้อยู่เฉย
ถ้าให้พูดจริง สำหรับเขาก็ไม่มีอะไรเสียหาย
เด็กไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับลูกสาวเขา ลูกสาวเธอยังสามารถแต่งงานต่อได้ ไม่ได้เสียหายอะไร
เชินหลิน ฉันตกลงกับข้อแม้ส่วนใหญ่ของคุณ แบบนี้ได้ไหม ฉันไม่ไปต่างประเทศ ฉันดูแลลูกอ่อนในครรภ์ในประเทศ ฉันสัญญาว่าจะไม่ให้เซี่ยชีหรั่นรู้เรื่องที่ฉันมีลูก ได้ไหม ? หลายเดือนนี้ ฉันอยู่ต่างประเทศ นอนไม่หลับกินไม่ดี คุณดูฉันสิ ฉันผอมขนาดไหน เด็กคนนี้เป็นของคุณ คุณรับเขา คุณจะไม่สนใจสุขภาพเขาไม่ได้นะ ! ส้งหลิงหลิงใช้นํ้าเสียงขอร้องพูดกับเย่เชินหลิน
ไม่ไปต่างประเทศ ข่าวก็จะเปิดเผยออกไป เพราะฉะนั้นจำเป็นต้องอยู่ต่างประเทศ ส่วนเรื่องสุขภาพที่เธอพูด ฉันจะหาเชฟจีนให้เธอ เธออยากทานอะไร ก็สั่งได้เลย
งั้นก็ไม่ได้เหมือนกัน หลิงหลิงท้องใหญ่ขนาดนี้แล้ว ฉันเป็นแม่ของเธอ ถ้าฉันไม่ได้ตามติดดูแลเธอ จะไว้ใจได้ยังไงคุณนายส้งรีบพูด แต่รองประธานส้งกลับตะโกนออกมาเบาเสียง : พอเถอะ ! เขาก็บอกแล้วว่าจะหาคนดูแลอย่างดี เธอยังห่วงอะไร ? เอาเถอะ ข้อแม้นี้ ฉันตกลง แต่มีจุดหนึ่ง ถ้าพวกฉันไม่พูด บนโลกนี้ก็ไม่มีกำแพงที่ลมพัดเข้ามาไม่ได้ ถ้าเซี่ยชีหรั่นไปรู้จากที่อื่น คุณก็จะโทษพวกฉัน ?
พวกคุณสัญญาว่าจะไม่พูดก็ได้แล้ว อย่าไปทำอะไรลับหลัง เป็นพวกคุณที่ปล่อยข่าวออกไปหรือไม่ ก็ไม่ได้สืบยาก เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา
ยังมีหลายอย่างที่เขายังไม่ได้พูด เขาจะเริ่มจากจุดเริ่ม นั่นก็คือลงมือจากเซี่ยชีหรั่น ไม่ให้เธอรู้เรื่องนี้
ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ส้งหลิงหลิงวันนี้ ก็ให้ฉันสั่งคนพาไป ตอนเย็นพวกคุณสั่งคนให้ส่งบัตรประชาชนและพาสปอร์ตเธอ ให้เลขาฉันหลินต้าฮุย ฉันจะจัดการให้เธอออกนอกประเทศเอง ก่อนที่เธอจะบำรุงร่างกายและกลับประเทศ ก็ไม่ต้องติดต่อกันแล้ว หลังจากเด็กคลอดออกมา พวกคุณก็ไม่ต้องหวังว่าจะหาเขาเจอ อย่ามีใจที่ได้ใจขึ้นมา
คุณนายส้งยังคงยืนยันที่จะไปดูแลส้งหลิงหลิง ครั้งนี้กลับเป็นส้งหลิงหลิงที่ส่ายหัว ให้แม่ไม่ต้องพูดแล้ว
เธอประเมินค่าต่ำไป คิดว่าครั้งนี้กลับประเทศจะทำให้เย่เชินหลินใจอ่อนได้ แล้วจะรีบรับเธอและลูก
เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เด็กก็เกือบจะไม่มีแล้ว เธอก็เสียใจภายหลังมากพอแล้ว ถ้ารู้แบบนี้ ก็รอเด็กคลอดออกมา แล้วค่อยกลับประเทศ แค่มีลูกอยู่ เธอก็มีโอกาสเข้าใกล้เย่เชินหลินแล้ว
ในใจเธอตอนนี้ สับสนมาก ต้องเรียบเรียงความคิด ถ้าไม่มีวิธีที่ดีกว่า เธอก็ต้องไว้ใจออกนอกประเทศ
วิธีที่ดีคือ …..
หลังจากเย่เชินหลินพูดจบ ก็ไม่ได้อยู่ต่อแล้ว เขาเม้มปากแน่น ยืนแล้วจากไป
รองประธานส้งมองแผ่นหลังเขา เกลียดจนต้องกัดฟัน
เขาไม่เชื่อ เขาจะสู้ไอนี่ไม่ได้
หลิงหลิง เธอต้องดูแลตัวเองนะ เธอจะยอมทำเพื่ออะไร แม่เตือนเธอแล้ว เอาเด็กออกง่ายกว่า แล้วข้อแม้ข้อตกลงอะไรนั้นก็ไม่ต้องเอาแล้ว คุณนายส้งมีเวลาแค่ตอนนี้ ยังคงเตือนเธออย่างไม่ตายใจ
ไม่เอา ! เย่เชินหลินก็ไม่พูดแล้ว ยังมาให้ทำแท้งอะไรอีก นํ้าเสียงรองประธานส้งแย่มาก เขาไม่เชื่อว่าลูกของเย่เชินหลินจะไม่รู้ว่าแม่เขาคือใครไปตลอดชีวิต
สักวัน เขาจะให้เด็กคนนั้นรู้เรื่องทั้งหมดนี้ แล้วเอาคืนเหตุการณ์ในวันนี้
พวกเขาคุยกันได้ไม่กี่คำ หลินต้าฮุยก็พาคนเข้ามาเชิญส้งหลิงหลิงแล้ว
หลินต้าฮุยมองความหมายที่จะเก็บเด็กของเย่เชินหลินออก ไม่ว่าจะยังไง เขาก็จะทำหน้าที่ตามคำสั่งและจะช่วยทำหน้าที่เก็บเป็นความลับนี้
เย่เชินหลินมองเวลา ใกล้จะถึงเที่ยงแล้ว จึงกลับบริษัทโดยตรง
ส้งหลิงหลิงโดนคนที่หลินต้าฮุยสั่งมาพาไปอีกสถานที่หนึ่ง ส่วนคนของหัวหน้าจงยังคงติดตามเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ จากนั้นก็รายงานออกไปทั้งหมด
ตอนเย็น รองประธานส้งสั่งเซียวเสี่ยวลี่ไปหยิบบัตรประชาชนของส้งหลิงหลิง และยังมีเสื้อผ้าสิ่งของต่างต่างที่คุณนายส่งได้เตรียมให้ ก็ส่งไปให้หลินต้าฮุยแล้ว
รีบจัดการให้เธอออกนอกประเทศ ดีสุดภายในสามวัน เย่เชินหลินสั่งหลินต้าฮุย
ครับ คุณเย่ ! ผมไปจองตั๋วตอนนี้เลย
ภายในสามวัน แค่สามวันนี้เซี่ยชีหรั่นไม่มีช่องทางรู้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้อง ชาตินี้ก็คงไม่มีทางให้เธอได้รู้แล้ว
เด็กจะเลี้ยงอยู่ในสถานที่ที่ไม่มีคนหาเจอมีแค่เขาที่เป็นคุณพ่อจะไปเยี่ยม
เขาจะให้สิ่งแวดล้อมที่เติบโตที่ดีที่สุดให้กับเขา สิ่งแวดล้อมที่ใช้อบรมสั่งสอน ไม่ให้เขาโดนรบกวนจากคุณแม่ที่มีความคิดไม่ดีแบบนั้นของเขา
เซี่ยชีหรั่น ที่รัก ฉันจัดการแบบนี้ เธอพอใจไหม ? ขอโทษ ฉันไม่ได้ทำให้เด็กคนนั้นหายไป นั่นเป็นลูกของฉัน ฉันทนเห็นเด็กที่รู้สึกตัวแล้วยังฆ่าเขาไม่ได้
แต่นั่นเป็นลูกของฉันคนเดียว จะไม่นำมาความเดือดร้อนมาให้เธอ
เขาหยิบมือถือออก กดโทรเบอร์ของเซี่ยชีหรั่นอย่างคุ้นชิน
ทำอะไรอยู่ ? เขาถามอย่างอ่อนโยน
กำลังเตรียมตัวเลิกงานไปทานข้าว เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างมีความสุข เป็นเพราะทุกครั้งที่เย่เชินหลินโทรหาเธอ เธอก็สามารถรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นอย่างหนึ่ง
ไปทานที่ไหน ? โรงอาหารพนักงาน ? เย่เชินหลินถาม
อืม
อยากไปให้ผู้ชายพวกนั้นจ้องอีกแล้วหรือไง ? ฉันเห็นครั้งที่แล้วเธอทานข้าว ยังคุยกับเซียวแย่อีก ไม่อยากให้เซียวแย่ทำงานที่นี่แล้วใช่ไหม ?
ไม่นะ ก็แค่เจอกันอย่างบังเอิญ ครั้งที่แล้วประธานเซียวก็บอกแล้ว ถ้ารู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณ เขาก็ไม่มีทางพูดแบบนั้นกับฉันหรอก คุณนะ คุณมันคนขี้หึง ขี้งก !
เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงหัวเราะของเย่เชินหลินในมือถือ : ฉันรอคุณหน้าประตู เราไปทานข้าวกลางวันที่ร้านอาหารด้วยกัน
เย่เชินหลินพูดจบก็วางสายแล้ว เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงวางสาย และกดวางสายทิ้ง
เธอรู้สึกเหมือนคิดถึงเขาเล็กน้อยแล้ว เพียงแค่เวลาช่วงเช้าเท่านั้น และเวลาที่เธอยุ่งก็ผ่านไปเร็วนักแต่พอเธอว่างขึ้นมา ก็ยังคงคิดถึง เธอเป็นอะไรของเธอ ?
เซี่ยชีหรั่นเดินออกจากบริษัทตึกใหญ่ ยังเดินไม่ไกลก็มีบอดี้การ์ดตามเธอจากไม่ไกลแล้ว
ขึ้นรถของเย่เชินหลิน คนขับรถก็กั้นระหว่างหน้ากับหลังอย่างรู้ตัว
เหมือนทุกครั้ง เธอขึ้นรถ ก็จะโดนเย่เชินหลินดึงไปข้างเขา จากนั้นไม่พูดอะไร แล้วจูบเธอก่อนถึงจะยอมปล่อยเธอ
ความเอาแต่ใจของเขา ความอ่อนโยนของเขา ความร้อนแรงของเขาไม่ได้แปลกไปจากปกติ เซี่ยชีหรั่นผลักเขาออกด้วยหน้าแดง หายใจอย่างเร่งรีบ รู้สึกไม่กล้ามองเขา
เย่เชินหลินกอดเธอมาอีกครั้ง ให้เธอนอนพิงที่แผ่นอกของเขา
ช่วงเวลาแบบนี้ เขาอยากจะกอดกับเธอไว้แน่น แม้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้องจะตั้งใจเกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขา เขาคิดว่าเขาไม่รักเธอ ยังเกิดขึ้นในตอนที่โกหกเธอ ตอนนี้มีผลเป็นแบบนี้ ในใจเขารู้สึกผิดกับเธอ แต่ความผิดแบบนี้ เขาได้แค่เก็บไว้ในใจ คราวหลังจะดีกับเธอมากกว่านี้
เซี่ยชีหรั่นชอบอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นแบบนี้ เธอหลับตารับรู้ให้ถึงว่าเขาอยู่ข้างเธอ ทุกครั้งในเวลานี้ เธอก็จะบอกกับตัวเองอีก เซี่ยชีหรั่น เขารักเธอ เธอรู้สึกได้แล้วใช่ไหม ?
ต้องรู้สึกมีความปลอดภัย มีความสุข อบอุ่น ต้องเชื่อว่าความรู้สึกแบบนี้จะมีต่อไปเรื่อยเรื่อย ตลอดไปไม่มีวันเปลี่ยน
ทั้งสองไม่มีคำพูดอะไรทั้งทาง ในอากาศก็เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่มีเสียง
ถึงร้านอาหาร เซี่ยชีหรั่นมองเมนูอาหาร เห็นว่าไม่มีอะไรอยากทาน
เย่เชินหลินไม่มองเมนู เหมือนสั่งออกไปตามใจ เซี่ยชีหรั่นเห็น ว่าเป็นของชอบเธอหมดทั้งนั้น
เอาเถอะ แค่นี้พอ เสียดาย เย่เชินหลินพูดเบาเสียง ทำให้เซี่ยชีหรั่นหัวเราะออกมา พูดเบาเสียง: โตแล้ว !
เธอพึ่งพูดจบ ก็โดนเย่เชินหลินกอดคอไว้ แล้วจูบขยี้ปากอย่างแรง
กล้ามากนะ ยังกล้าว่าเจ้านายอีก ระวังฉันจะไล่เธอออก เขาพูดเสียงเบา น่าฟัง เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงแล้วขยับออกห่างไปอีก ถึงเขตปลอดภัย ถึงกล้าพูดอย่างไม่ยอม : ไล่ออกสิ ดีที่สุดก็เอาตำแหน่งคู่หมั้นนี้ออกด้วยนะ
ไล่แล้วเธอจะไม่ร้องไห้หรอ ? เขาถาม แล้วมีความจริงจังเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นรีบพูด : ร้องสิ ! ท่านคุณชาย มีคนอยากได้เยอะขนาดนั้น ฉันก็ไม่ยอมหรอก
ค่อยยังชั่ว
ไม่นาน อาหารก็มาแล้ว เย่เชินหลินคีบผักให้เซี่ยชีหรั่นเล็กน้อย แล้วพูดไปด้วย : กลางคืนไปเยี่ยมแม่บุญธรรมเป็นเพื่อนเธอดีกว่า ! เธอพักอาศัยที่เธอนานขนาดนั้น ตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว ท่านก็คงไม่ค่อยชิน
แม้จะเป็นคำพูดในชีวิตประจำวันทั่วไป ในใจเซี่ยชีหรั่นกลับความซาบซึ้งขึ้นมา มองเขาด้วยสายตาที่คลอด้วยน้ำตา พูดเสียงเบา : คุณดีกับฉันจัง ช่วยฉันคิดได้รอบคอบขนาดนี้ ฉันรู้สึกมีความสุขมาก
ยัยบ้า ! สายตาเย่เชินหลินก็มีความร้อนขึ้นมา แล้วหยุดเคี้ยวเหมือนมีอะไรติดคอ
หลายวันนี้ เขาจะอยู่ติดตัวเซี่ยชีหรั่น24ชั่วโมงแน่นอน ไม่ให้เธอรู้เรื่องของเด็กคนนั้นเด็ดขาด
มีความสุขก็ทานเยอะหน่อย ถึงจะมีแรงมากขึ้น เย่เชินหลินพูดอย่างมีสาระ พูดให้เซี่ยชีหรั่นแก้มแดงอีกแล้ว
เธอคิด ว่าหลายวันนี้เขาไม่ได้ข้อความร้อนแรงอะไรจากเธอ ดูท่าแล้วจะกลายเป็นสัตว์ร้ายแล้ว เธอต้องทำใจไว้ก่อน
เวลานี้ หัวหน้าจงก็ได้รับรายงานจากลูกน้อง บอกว่าส้งหลิงหลิงซื้อตั๋วได้ หลังจากสองวันจะออกนอกประเทศ
หัวหน้าจงขมวดคิ้วขึ้นมา เขาแค่คิดไม่ถึงว่าเย่เชินหลินจะจัดการเรื่องได้เร็วแบบนี้
พูดให้พวกเขายอมในเวลาสั้นๆไม่พอ แล้วยังจะให้เธอไปต่างประเทศแล้ว
ถ้าเด็กได้คลอดที่นอกประเทศ หลังจากคลอดแล้ว เขาไม่เอาส้งหลิงหลิง แต่เอาแค่เด็ก เรื่องนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว
ไม่ได้ ! เขาให้ส้งหลิงหลิงออกนอกประเทศไม่ได้ จำเป็นที่จะต้องนำข่าวนี้บอกเซี่ยชีหรั่นภายในสองวัน
ส้งหลิงหลิงตอนนี้อยู่ไหน ? เขาถาม
โดนเย่เชินหลินสั่งบอดี้การ์ดหลายคนพาเธอไปไว้ที่หมู่บ้านถนนลั่วเหอแล้ว