สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 502 สาวใช้ตัวแสบ 406

ตอนที่ 502 สาวใช้ตัวแสบ 406
“ไปที่อ่างอาบน้ำ แช่น้ำร้อนพักผ่อนช่วยคลายความเหนื่อยได้”
ใช่เหรอ? ทำไมเห็นสีหน้าเขาเหมือนจะไม่ใช่แค่การอาบน้ำธรรมดานะ? นายนิสัยไม่ดีนี่
“พูดแล้วนะว่าแค่อาบน้ำ นายอย่า……อย่าคิดทำเรื่องไม่ดีล่ะ” เซี่ยชีหรั่นพูดไปหน้าแดงไป แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะพยักหน้าอย่างรวดเร็ว พูดว่า: “ได้”
ตอบรับกันง่ายๆ แบบนี้ ทำไมถึงรู้สึกว่ามันปลอมจัง
“จะอาบน้ำต้องลงไปชั้นหนึ่งไม่ใช่เหรอ? นี่นายจะไปไหน?” เซี่ยชีหรั่นแปลกใจเล็กน้อย เย่เชินหลินอุ้มเธอเดินไปตามระเบียงยาวๆ พอถึงสุดทางเดิน เขาก็เปิดประตูเข้าไป
เซี่ยชีหรั่นตกใจเล็กน้อย ที่แท้ที่นี่ก็เป็นห้องอาบน้ำ
ความกว้างก็ใหญ่พอๆ กับห้องที่ชั้นหนึ่ง แต่ว่าการตกแต่งไม่เหมือนกันเลย เมื่อเขาอุ้มเธอวางลงบนเก้าอี้ยาวนุ่มๆ ที่ห่างจากอ่างอาบน้ำไม่ไกล เขาก็หันไปเปิดน้ำร้อนลงอ่าง เซี่ยชีหรั่นจึงสังเกตได้ว่าอ่างอาบน้ำที่นี่มันใหญ่แค่ไหน
พระเจ้า ถามจะถามสักคำ ว่านี้อ่างอาบน้ำหรือสระว่ายน้ำ
“อ่างอาบน้ำอันก่อนเล็กไป ออกท่าทางไม่ค่อยสะดวก” เย่เชินหลินพูดเสียงอ่อย เซี่ยชีหรั่นจ้องเขาเขม็ง แล้วพูดขึ้นเสียงอ่อย： “ไอ้หื่น!”
“ที่รัก เธอรู้มั้ยว่าเธอนั่งบนเก้าอี้ยาวเพื่ออะไร?” เย่เชินหลินถามเสียงค่อย
“จะทำอะไรล่ะ ไม่ใช่ไว้นั่งตอนใส่เสื้อผ้าเหรอ” เด็กน้อยเซี่ยตอบแบบใสใส แต่เห็นบางเขายิ้มร้ายๆ : “วิธีใช้มีอีกตั้งเยอะแยะ อีกแป๊บนึงเธอก็จะรู้เอง”
พอใส่น้ำเสร็จ เขาก็ถอดชุดนอนที่เธอเพิ่งใส่เมื่อสักครู่ จากนั้นก็อุ้มเธอวางลงในอ่าง จากนั้นตัวเองก็ตามลงไป
เมื่อสายตาของเขามองไปที่ร่างขาวๆ ของเธอ เธอจึงรีบเอามือมาบังหน้าอกไว้ แล้วพูดเสียงเบา: “นาย อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ พูดแล้วว่าอาบน้ำ”
“ก็อาบน้ำไง ฉันช่วยเธออาบ”
คนแซ่เย่ก็วักน้ำขึ้นมาพรมไปที่ไหล่ของเธอ จากนั้นก็ลูบไปที่ผมของเธอ
มือของเขาเรียวยาว ท่าทางก็อ่อนโยน ถึงแม้จะไม่ใช่กำลังนวด แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนกำลังนวด
เห็นเขาจริงจังแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นก็ผ่อนคลายลง ค่อยๆ หลับตาลง เขาล้างไป แล้วก็บีบไหล่เธอไป ทำงานมาทั้งวัน ไหล่ของเธอคงจะปวด เขาบีบอย่างตั้งใจ ทำให้ทั้งร่างเธอสบายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ความง่วงก็เริ่มเข้าครอบงำ เธออยากจะพิงเขาแล้วหลับสักงีบ
“บอก บอกแล้วนี่ว่า……อื้ม…….” เขาโน้มเข้าไปเข้าหน้า ประกบปากลงไปที่ปากของเธอ ให้เสียงของเธอกลับเข้าไป
เซี่ยชีหรั่นโดนเขาจูบจนอ่อนยวบไปทั้งตัว ทำได้แค่พิงไปที่ขอบอ่าง ดีที่ขอบอ่างมีอะไรนูนๆ ออกมา ทำให้เธอจับไว้ในท่าที่สบาย มีที่ให้ยึด
“นิสัย พูดแล้วว่าแค่อาบน้ำ ทำไมนายนิสัยไม่ดีแบบนี้” เธอพูดเสียงเบา ดวงตาคู่สวยจ้องไปที่เขา สีหน้าแบบนั้นทั้งเซ็กซี่แล้วก็เขินอาย
“ก็อาบน้ำไง ฉันช่วยเธอล้างทั้งด้านนอกด้านในจนสะอาดเลย ใช่มั้ยล่ะ?”
จากนั้น เธอก็เข้าใจแล้วว่า เก้าอี้ยาวตัวนี้มีไว้เพื่ออะไร
ที่แท้ห้องอาบน้ำนี้ก็ซ่อนความลับไว้ ไม่รู้ว่านายวายร้ายนั่นคิดทำอุปกรณ์ที่ใช่ร่วมรักไว้มากมายในที่แบบนี้ได้ไง
เมื่อเซี่ยชีหรั่นโดนจนเพลียไม่ไหวแล้ว แต่คนบางคนก็ยังพอใจไม่สุด
“โอเค อาบน้ำแล้วกลับไปนอนเถอะ ปล่อยเธอแล้ว” อุ้มเธอวางลงในอ่างอีกครั้ง เขาช่วยเธออาบน้ำ จากนั้นก็ช่วยเธอเช็ดตัวแล้วก็อุ้มเธอกลับห้องวางลงบนเตียง เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเพลียมากจึงนอนราบลงไป แต่ก็โดนเขาดึงไว้
“เดี๋ยวก่อน เป่าผมให้แห้งแล้วค่อยนอนสิ”
“เป่าไม่ไหวแล้ว อยากนอน” เธออยากจะบอกว่าเขานิสัยไม่ดี แต่ว่าแม้แต่แรงจะพูดก็ยังไม่มี
“งั้นฉันเป่าให้ นั่งนิ่งๆ” เย่เชินหลินกลับไปที่ห้องอาบน้ำอีกครั้งเพื่อหยิบไดร์เป่าผมมา แต่เซี่ยชีหรั่นก็หลับไปแล้ว
เห็นเธออ่อนเพลียแบบนี้ เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย รู้สึกว่าตัวเองเหมือนสัตว์ร้าย จากนี้คงต้องเอาแบบพอดีๆ แล้วจริงๆ แต่ว่าพอเห็นยัยตัวเล็กนี่ มันก็ทำให้เขาอดใจไม่ไหว ก็แรงดึงดูดเธอมีมากนี่
แม้แต่ครั้งนี้ ตั้งหลายวันไม่ได้อยู่ด้วยกัน มีความสัมพันธ์สั้นๆ ครั้งนี้ มันยิ่งทำให้เขาอยากจนแทบทนไม่ไหว
เขาช่วยเธอเป่าผมอย่างอ่อนโยน จากนั้นจึงอุ้มเธอวางลงบนเตียง ห่มผ้าห่มผืนบางให้เธอ แล้วขึ้นเตียงกอดเธออยู่สักครู่ รอจนเธอหลับสนิท จากนั้นเขาก็ออกจากห้องไป
เขาลงไปที่ห้องหนังสือชั้นหนึ่ง แล้วก็โทรหาหลินต้าฮุย
“ส้งหลิงหลิงกลับไปแล้วไม่ได้โวยวายอะไรใช่มั้ย?” เขาถาม
“ไม่มีครับ คุณเย่ เธอเงียบมาก”
“คนตระกูลส้งก็ตามอยู่ใช่มั้ย? การพูดคุยของพวกเขาไม่มีปัญหาใช่มั้ย?” เย่เชินหลินหยิบบุหรี่ขึ้นมามวนนึง หลังจากจุดมันก็ค่อยๆ ถามขึ้น
เพื่อรับประกันว่าตระกูลส้งจะไม่แพร่งพรายเรื่องของส้งหลิงหลิงออกไป เขาจึงให้หลินต้าฮุยไปดักฟังโทรศัพท์ของคนตระกูลเขาทั้งหมด
“ไม่มีครับ รองประธานส้งเหมือนจะไม่คัดค้านข้อตกลงมากนัก แล้วก็อาจจะเดาได้ว่าคุณจะจัดการกับเขา เขาจึงไม่กล้าจะตอบโต้อะไร”
“แล้วส้งซูหาวล่ะ?”
“เขาอาจจะยังไม่รู้เรื่องของพี่สาวของเขา น่าจะมั่วผู้หญิงอยู่”
“แต่ก็อย่าลืมจับตาเขาไว้ล่ะ เด็กนั่นทำเรื่องดีๆ ไม่เป็น ส่วนเรื่องไม่ดีล่ะถนัด”
“ครับ คุณเย่ ทราบแล้วครับ”
วันถัดมาเซี่ยชีหรั่นก็ตื่นสายอีกแล้ว เธอตื่นมาก็เห็นว่าม่านยังไม่ได้เปิดออก เธอยังนอนหนุนแขนของเย่เชินหลินอยู่ ราวกับว่าฟ้ายังไม่สว่าง
“หลิน กี่โมงแล้ว?” เธอถามอย่างมึนๆ
“ยังง่วงเหรอ? ถ้าง่วงก็นอนต่อเถอะ” แต่เสียงของเย่เชินหลินนั้นกระปรี้กระเปร่ามาก แต่เพราะว่าอยากให้เธอนอนอย่างสบายใจ เขาจึงนอนบนเตียงเป็นเพื่อนเธอ
เซี่ยชีหรั่นหยิบโทรศัพท์ข้างหมอนขึ้นมาดู สิบโมงแล้ว เธอจึงเด้งตัวขึ้นมานั่ง ปากก็สบถ แย่แล้ว ผู้จัดการลี่แบ่งหน้าที่ให้เธอทำ วันนี้เธอต้องส่งงานด้วยสิ
“หลินหลิงลางานให้เธอแล้ว ไม่ต้องห่วง เรื่องงานไม่ต้องรีบ” เย่เชินหลินก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วโอบกอดเธอไว้ แล้วปลอบเธออย่างอ่อนโยน
“แบบนี้มันไม่ดีนะ！ครั้งที่แล้วก็ลางานเพราะเรื่องนี้ ครั้งนี้ก็อีก……ทั้งหมดเป็นเพราะนายเลยคนนิสัยไม่ดี!” เย่เชินหลินหัวเราะออกมาเสียงดัง อ้อมกอดก็ยิ่งแน่นขึ้น แล้วขู่เธอ: “เป็นเด็กดีพักผ่อนอยู่บ้านสักวัน ไม่งั้นคืนนี้จะจัดอีกสักรอบ”
แบบนี้ใช้ได้ผล เซี่ยชีหรั่นทำได้แค่ตอบตกลง แต่เธอก็เสริมขึ้นมาอีกประโยค: “วันนี้ฉันพักอยู่ที่บ้านก็ได้ แต่นายอย่ามารบกวน ฉันทำงานที่บ้าน”
เย่เชินหลินพยักหน้า วันนี้วันศุกร์ วันถัดไปก็วันเสาร์แล้ว เซี่ยชีหรั่นอยู่ที่บ้านสุดสัปดาห์ จากนั้นส้งหลิงหลิงก็ไปแล้ว
แค่หล่อนไป ขอแค่เซี่ยชีหรั่นไม่เจอหล่อน เรื่องที่เธอท้อง ก็ไม่กลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะได้ยินคนพูดถึงแล้ว เย่เชินหลินก็บอกเธอได้ว่า นั่นมันแค่ข่าวลือ
รอให้ส้งหลิงหลิงคลอดลูกเสร็จ ร่างกายกลับมาเป็นปกติแล้วกลับมาที่ตงเจียง เรื่องคลอดลูกยิ่งเป็นแค่ข่าวลือ
หลังจากที่เย่เชินหลินกินข้าวเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่น เธอก็ไปทำงานที่ห้องหนังสือ เขาก็สั่งให้พ่อบ้านส่งหลิวเสี่ยวเจียวออกไปทำงานข้างนอกสักระยะ
เพราะว่าเจาะจงหลิวเสี่ยวเจียว พ่อบ้านจึงไม่ได้ถาม แต่ว่าเขาก็พอจะเดาออก
เขาจำได้ว่าตอนที่เซี่ยชีหรั่นเกิดเรื่อง ไห่ลี่หมินอยู่ๆ ก็มาที่บ้าน กลัวว่าที่นี่จะมีคนของไห่ลี่หมินอยู่ แล้วก็ ครั้งก่อนหลิวเสี่ยวเจียวเดินไปเตะกระถางต้นไม้ เย่เชินหลินก็ไม่ได้ตำหนิ นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก
พอหลิวเสี่ยวเจียวออกจากบ้านตระกูลเย่มา ก็โทรไปรายงานประธานจงว่าโดนเย่เชินหลินสั่งให้ออกมาข้างนอก
ประธานจงที่จริงแล้วคิดว่าถ้าไม่มีทางเลือก ก็จะให้หลิวเสี่ยวเจียวเปิดเผย ให้เธอเอาเรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้องไปบอกเซี่ยชีหรั่น
ถือว่าดี ที่เย่เชินหลินเตรียมตัวรับมือกับแผนนี้ของเขาไว้แล้ว ถือว่านำเขาไปก้าวนึง ตอนนี้อยากจะบรรลุเป้าหมายยิ่งยากขึ้นไปอีก เขาเคยสั่งให้คนไปถามแม่นมคนนั้น เธอบอกว่าได้ส่งบันทึกให้ส้งหลิงหลิงไปแล้ว แต่เธอไม่ได้ไม่สบาย
เหลือเวลาอีกแค่สองวันแล้ว จงหวีฉวนคิดไปคิดมา สุดท้ายก็คิดวิธีใหม่ออก และก็เป็นวิธีที่ได้ผลแน่ๆ
“ไปสืบเรื่องสถานการณ์ในบ้านของเสนาธิการหลี่มาให้ฉัน แล้วก็ต้องจับตาดูคุณนายหลี่ด้วยว่าทำอะไรอยู่ รายงานความเคลื่อนไหวของเธอให้ฉันทุกเมื่อ” ประธานจงสั่งการไป
“ครับ ท่านประธาน ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
ตั้งแต่จ้าวเหวินอิงรู้เรื่องลูกสาว ก็คิดถึงแต่เรื่องของลูกสาว แต่เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยู่กับเธอ เธอก็ยังเรียนรู้เมนูทำอาหารใหม่ๆ เพื่อให้ครั้งถัดไปที่พวกเขามา เธอจะได้ทำให้พวกเขากิน
ข้างๆ บ้านของตระกูลหลี่ไม่มีห้างฯ ใหญ่ๆ วัตถุดิบที่เธอต้องการก็พิเศษ วันนี้วันเสาร์เธออยากออกไปซื้อวัตถุดิบ เธอจึงให้คนขับรถพาเธอไปที่ห้างฯ ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง
ตามนี้ การเคลื่อนไหวของเธอก็ถูกประธานจงรู้ได้ในไม่ช้า
ตอนที่เธอที่กำลังเลือกน้ำสลัดอยู่ ก็ได้ยินว่าข้างหน้ามีคนพูด： “คุณนายหลี่ สวัสดีครับ！ประธานจงของเราเชิญคุณไปพูดคุยครับ”
จ้าวเหวินอิงตกใจงงอยู่ครู่ จากนั้นก็ยิ้มแห้งๆ และพูดอย่างเกรงใจ： “ขอโทษด้วย ฉันไม่อยากไป ฝากบอกประธานจงด้วยว่า พวกเราไม่เหมาะจะเจอกัน และไม่จำเป็นต้องเจอ”
นั่นคือคนรู้ใจของประธานจง หลังจากได้ยินเธอตอบก็ไม่ได้ออกไปอย่างง่ายๆ แถมยังพูดต่อ： “ประธานจงของพวกเราบอกว่า เป็นเรื่องที่คุณสนใจ เกี่ยวกับลูกสาวของคุณ เพราะงั้นคุณควรไป”
ลูกสาวสองคำนี้ทำให้เธอใจอ่อน เธอขมวดคิ้วเข้ม จากนั้นก็ค่อยๆ วางขวดน้ำสลัดในมือลง
“คุณนายหลี่เชิญ!” ลูกน้องของประธานจงทำท่าทางเชิญอย่างเคารพ จ้าวเหวินอิงก็ค่อยๆ เดินตามเขาไป
ประธานจงไม่เหมือนกันคนธรรมดา เขามักจะเป็นดาวเด่นในข่าวทีวีของมณฑล เพราะงั้นเขาจึงไม่ค่อยสะดวกมาเจอใครในที่สาธารณะ
จ้าวเหวินอิงก็รู้ถึงข้อนี้ และก็ไม่ได้ถามว่าอีกฝ่ายจะพาเธอไปไหน
เห็นเธอออกมาจากห้างฯ คนขับรถที่ดูแลเธอก็เข้ามา แล้วถามอย่างมีมารยาท： “คุณนาย ให้ผมไปเอารถมั้ยครับ?”
“ไม่ต้อง นายรอฉันอยู่ที่นี่ ฉันไปทำธุระส่วนตัว อีกครึ่งชั่วโมงก็น่าจะกลับมา”
“ครับ คุณนาย” จ้าวเหวินอิงนั่นอิสระ ไม่มีใครมาขวางความเคลื่อนไหวของเธอ เสนาธิการหลี่ก็ไม่เคยสงสัยว่าเธอจะนอกใจ ถึงแม้เธอจะเด็กกว่าเสนาธิการหลี่มาก
จ้าวเหวินอิงขึ้นรถของลูกน้องประธานจง ขับไปไม่ไกล ก็จอดลงที่ตึกในหมู่บ้านหนึ่ง จากนั้นเธอก็เดินตามคนๆ นั้นไป ที่ประตูชั้นหนึ่ง คนๆ นั้นก็เคาะประตู เสียงเข้มของประธานจงก็ลอดออกมาจากด้านใน