ตอนที่ 528 สาวใช้ตัวแสบ432
อำนาจที่เขาโปรดปรานกำลังถูกคุกคาม เธอเข้ามายุ่งจนกลายเป็นเหมือนไฟไหมในสวนหลังบ้าน โชคดีที่เงื่อนไขของเขากับเย่เชินหลินนั้นคุยเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว มิฉะนั้นสิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่าเมื่อเพราะจงหยุนซาง
“เธอต้องให้เวลาฉันคิดหน่อย ฉันจะตอบเธอภายในสองนาที” จงหวีฉวนพูดจบก็วางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
“เย่เชินหลิน ถ้าแกทำสิ่งที่แกพูดเมื่อกี้ได้ ฉันสัญญาว่าจะส่งส้งหลิงหลิงออกมาให้แก” จงหวีฉวนไม่มีเวลาที่จะมาอ้อมค้อมกับเขาแล้ว
เย่เชินหลินพอจะเดาเนื้อหาที่เขาโทรศัพท์เมื่อกี้ ถ้าเขาเป็นคนเลวหน่อย เวลานี้เย่เชินหลินก็สามารถไม่ทำตามที่เขาพูดเมื่อกี้ก็ได้
หลังจากวันนั้น เขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ถ้าในเวลานี้เขาใจแข็งอีกนิดเอาหลักฐานที่ในมือออกมา สิ่งที่ทำให้เขาเสียใจไปตลอดชีวิตก็คงจะไม่เกิดขึ้น มันกลับสายเกินไปเมื่อเขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าเขาไม่ควรมีเมตตาต่อศัตรูบางคน ก็เหมือนชาวนาที่ช่วยชีวิตงูเห่า แต่กลับสายเกินไป …
แต่สิ่งที่เขาคิดมากที่สุดในเวลานี้คือเขาไม่ควรหลอกใช้จงหยุนซาง และไม่ต้องการให้บิดาผู้ให้กำเนิดของเซี่ยชีหรั่นกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะเขารู้ว่าผู้หญิงของเขาจะไม่สบายใจ
“ผมทำได้ แต่ผมยังยืนยันคำเดิมว่า ผมจะรับผิดชอบเฉพาะ การจับคู่และสร้างโอกาสให้พวกเขา เธอจะยอมหรือไม่ ต้องให้เธอตัดสินใจเอง” เย่เชินหลินตอบอย่างเด็ดขาด
ในขณะที่จงหวีฉวนกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออก เย่เชินหลินจับโทรศัพท์ของเขาไว้ก่อนและพูดกับเขาเสียงนิ่ง: “ผมจะไม่ทำก็ได้ คุณไม่มีทางจัดการกับหยุนซางได้ เรื่องนี้คุณก็ทำอย่างเปล่าประโยชน์ แต่ผมไม่ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าเพราะคุณแต่เป็นเพราะเซี่ยชีหรั่น ถ้าคุณไม่ได้จริงใจ ต่อไปก็อย่ามายุ่งกับพวกเราเลย เก็บความรักจอมปลอมของคุณไว้เถอะ นี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่มาอธิบายให้คุณฟังแทนเขา ถ้าคุณคิดจะเล่นตุกติกคนของผมจะเฝ้ามองคุณตลอด 24 ชั่วโมง ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าคุณทำอะไรพ่อผม ผมจะทำให้คุณพังพินาศ ”
หลังจากที่พูดจบเย่เชินหลินจึงปล่อยมือจากโทรศัพท์ จงหวีฉวนพูดอย่างเย็นชาพูดว่า: “ผู้คนไม่สามารถยืนอยู่ได้โดยปราศจากความเชื่อ ตามนี้นะ ต่อไปเธอก็ยังเป็นลูกเขยที่ดีของฉัน.”
เขากดโทรออกแล้วพูดกับจงหยุนซาง: “เธออยากเป็นมาส่งให้เย่เชินหลินเอง เธอก็นัดกับเขาเอง เสร็จแล้วก็รีบกลับบ้านทันที! ”
ในประโยคสุดท้าย เขาต้องแสดงให้เห็นถึงความเป็นพ่อ แต่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์
เย่เชินหลินรับโทรศัพท์มือถือจากจงหวีฉวน เขารู้สึกประทับใจมากก่อนที่จะพูด
เขาและจงหวีฉวนต่างก็คิดไม่ถึงว่าจงหยุนซางจะมีกลอุบายเช่นนี้ เธอจะไม่ใช้อำนาจของพ่อเขาสนับสนุนเธอ ทำไมเย่เชินหลินจะไม่เข้าใจ ถ้าจงหวีฉวนต้องใช้ความปลอดภัยของพ่อเขามาเพื่อขู่เขา เขาคงจะต้องลำบากมากในการเลือก จงหยุนซางเข้าใจเรื่องนี้ดี แต่เธอไม่เห็นด้วย เธอเพียงแค่แอบชอบซึ่งไม่เคยสารภาพรักเลย ความรักความรู้สึกแบบนี้จะไม่ให้เย่เชินหลินชื่นชมได้ยังไงกัน?
“หยุนซาง ขอบคุณ คุณไม่จำเป็นต้องส่งมาให้ผมหรอก คุณแค่บอกว่าเธออยู่ที่ไหน เดี๋ยวผมจะส่งคนไปจัดสถานที่ให้เธอเอง”
“ฉันมีคำไม่กี่คำที่จะอยากบอกคุณต่อหน้า คุณบอกสถานที่มาเดี๋ยวฉันพาคนไปส่งให้คุณ”
“โอเค ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ อีก52นาทีเราเจอที่เลขที่ถนนเฟิงหวาง”
หลังจากเสร็จสิ้นการโทร เย่เชินหลินก็ยืนขึ้น
“ผมไปเรียกชีหรั่น” เขาบอก เขารู้ว่าเซี่ยชีหรั่นต้องการส่งพ่อของเธอ ถึงเขาจะไม่ใช่คนยังไง เธอก็ยังคงปฏิบัติต่อเขาในฐานะพ่อ นี่เป็นเรื่องที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ เขาไม่สามารถกีดกันความรักของพ่อที่เธออยากได้ ได้แม้ว่าพ่อของเธอไม่มีความรักเลยก็ตาม
เย่เชินหลินเดินขึ้นไปชั้นบนแล้วกลับไปที่ห้องนอน เซี่ยชีหรั่นรอเขาอยู่คนเดียวในห้อง พวกเขาคุยกันเธอก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี
“พวกคุณไม่ได้มีเรื่องอะไรกันใช่ไหม? ” เซี่ยชีหรั่นถามเบา ๆ
“คุณหวังให้มีเรื่องหรือเปล่า สาวโง่ ประธานจงจะกลับแล้ว เราไปส่งเขาหน่อย”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า โดนเย่เชินหลินกอดเอวไว้แล้วลงไปชั้นล่างพร้อมกัน
เสื้อโค้ตหนังเสือดาวของประธานจงถูกวางไว้ที่เก้าอี้ เซี่ยชีหรั่นจึงหยิบแล้วเดินออก พร้อมทั้งช่วยเอาวางไว้ในรถ
“เด็กคนนี้ฉันบอกแล้วว่าให้เก็บไว้ เธอนี่จริงๆ เลย… ครั้งหน้าฉันจะเตรียมอย่างอื่นไว้ให้เธอ”
“ขอบคุณค่ะ” เซี่ยชีหรั่นตอบด้วยรอยยิ้ม รถยนต์ของจงหวีฉวนค่อยๆ จากไป การส่งของเซี่ยชีหรั่นครั้งนี้ก็เปรียบเสมือนการส่งแม่ของเธอและประธานหลี่ เต็มไปด้วยเศร้า
แม้แต่เย่เชินหลินที่ยืนอยู่ข้างเธอ ก็ยังไม่ทันสังเกตเห็นความเศร้าบนใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยบทบาทการแสดง
เธอเชื่อใจเขาเสมอเช่นกันเขาก็เชื่อใจเธอ บางครั้งเขาก็มองเป็นคนไร้เดียงสา แต่จริงๆ แล้วหัวใจของเธอชัดเจนกว่ากระจก
“ที่รัก ผมจะออกไปข้างนอกเพื่อนชวนดื่ม แต่ผมจะรีบกลับมาโดยเร็วที่สุด”
“คุณ …… ” เซี่ยชีหรั่นอึกอักเล็กน้อยไม่ใช่ว่าเธอไม่ไว้ใจเขา เพียงแต่ว่าเขาเพิ่งคุยกับประธานจงเสร็จก็จะออกไป เธอกลัวเขาจะทำเรื่องที่มีผลกระทบที่ไม่ดีต่อเขา
“มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด ผมกับประธานจงไม่ได้เป็นคู่แข่ง ศัตรูของประธานจงคือพ่อของผม ผมกับเขา เราคุยกันแล้วว่าจะไม่ใช้วิธีที่สกปรก พวกเขาจะใช้ความสามารถในการแข่งขัน มีเพื่อนคนหนึ่งกลับจากต่างจังหวัดจริงเขาชวนผมไปนั่งดื่ม”
ก็ไม่รู้ทำไมประโยคที่ว่า มีเพื่อคนหนึ่งกลับมาจากต่างจังหวัด จู่ๆ เซี่ยชีหรั่น ก็นึกถึงส้งหลิงหลิง
เธอไม่คิดว่าเย้เชินหลินจะไปพบเธอเป็นการส่วนตัว เขาจะไม่รักเธอและไม่เหลือความรู้สึกต่อเธอแล้ว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมพ่อของเธอถึงพูดถึงส้งหลิงหลิงตั้งสองครั้ง หรือนี่จะเกี่ยวข้องกับการออกไปพบเพื่อนหรือเปล่า?
เซี่ยชีหรั่นไม่อย่าคาดเดาอีกต่อไป เธอเพียงแค่ถามเขาโดยตรงว่า: “คุณจะไปพบส้งหลิงหลิงใช่ไหม? ”
เย่เชินหลินรู้สึกประหลาดใจ เขาพบว่าผู้หญิงไวต่อความรู้สึก
“คุณคิดว่าผมจะไปพบเธอหรือเปล่า? ” เขาถามกลับ ใบหน้าของเขาจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย ซึ่งทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับความคิดและคำพูดของเขา
“ฉันขอโทษ โม่ ฉันไม่ได้สงสัยคุณ ฉันรู้ว่าคุณกับเขาไม่มีอะไรต่อกันแล้ว ฉันรู้สึกได้ว่าคุณรักฉัน ฉันแค่… ”
“ผมรู้ เด็กโง่ ไม่ต้องคิดมากแล้ว ถ้าคุณไม่ชอบผมจะออกไป ฉันจะไม่ออกไปผมจะอยู่กับคุณที่บ้าน” เย่เชินหลินขยี้ผมเธอเบาๆ และเหยียดแขนไปโอบเอวของเธอ และพาเธอกลับไปที่ห้อง
เขาจะไม่ทำให้เซี่ยชีหรั่นไม่สบายใจ เพียงเพราะว่าเขาออกไปพบจงหยุนซาง
“ไม่ ฉันไม่ได้ไม่ชอบให้คุณไป คุณไปเถอะ ฉันไม่เป็นไร อาจเป็นเพราะวันนี้พ่อของฉันมาฉันเลยคิดมากไปหน่อย ฉันจะรอคุณอยู่ที่บ้าน อย่าผิดนัดกับเพื่อนของคุณเลย”
เย่เชินหลิน เห็นว่าเธอเต็มใจที่จะให้เขาออกไป เขาเลยไม่พูดอะไรมาก เพียงแค่จูบที่หน้าผากเธอเบาๆ และกระซิบว่า “โอเค ผมส่งคุณกลับไปที่ห้องแล้วค่อยออกไป”
หลังจากที่เย้เชินหลินออกไปแล้ว เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่คนเดียวในห้องและจ้องดูโทรศัพท์เป็นเวลานาน จึงตัดสินใจส่งข้อความส่งถึงจงหวีฉวน: คุณพ่อ ขอบคุณมากที่มาหาฉันในวันนี้ เสื้อโค้ตหนังเสือดาวที่คุณเอามาในวันนี้ พอดีฉันเคยเห็นพี่หยุนซางใส่ ถึงฉันจะดูไร้เดียงสามาก ฉันรู้ แต่ฉันเป็นลูกสาวของคุณ คงไม่โง่เกินไป ฉันเคารพพ่อและใฝ่ฝันที่จะได้รับความรักจากพ่อ แต่ฉันไม่เคยขอมันเลย ฉันไม่ต้องการเห็นคุณต่อสู้กับเชินหลินดังนั้นฉันจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าความรู้สึกจอมปลอมที่คุณให้ฉัน เราไม่จำเป็นต้องติดต่ออีกต่อไป ฉันไม่ต้องการเป็นหมากรุกเพื่อให้คุณใช้มาบังคับผู้ชายที่ฉันชอบ ฉันจะไม่เชื่อว่าคุณจะใส่ใจกับความรู้สึกของฉันและคุณไม่จำเป็นต้องให้ความสนใจฉัน ในอนาคตคุณจะยังคงเป็นประธานจงและฉันจะยังคงเป็นเซี่ยชีหรั่น แต่ฉันก็ยังหวังว่าคุณจะได้สิ่งที่ดีที่สุด
น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นนั้นได้ไหลพรากออกมาทันทีที่ข้อความถูกกดส่งออกไป
เธอไม่เช็ด เธอไม่เช็ดที่เกิดจากความไม่เอาไหนของเธอ
ตอนที่จงหวีฉวนได้ข้อความเขากำลังคิดเรื่องของจงหยุนซาง เขาโมโหมาจริงๆ เขากดเปิดข้อความ ข้อความของเซี่ยชีหรั่นทำให้แปลกใจอยู่ไม่น้อย
เธอไม่ได้โดนเขาหลอก? เขารู้สึกโมโหเล็กน้อย นอกจากโมโหเหมือนยังมีอารมณ์อื่นปนอยู่ หงุดหงิด เขาสลัดความคิดนั้นออก สงบอารมณ์สักครู่แล้วค่อยกดโทรออก
เซี่ยชีหรั่นพูดถูก เธอเป็นแค่หมากตัวหนึ่ง เธอยังเป็นหมากที่เก่งทุกด้าน ไม่มีเธอ เขาจะบังคับเย่เชินหลินได้ยังไง? ต่อให้เขาจะต้องแสดง เขาก็ต้องแสดงต่อไป ถ้าเขาไม่โทรไปตอนนี้ ก็จะแสดงว่าเซี่ยชีหรั่นเดาความคิดของเขาถูก ต่อไปถ้าเขาจะหลอกใช้เธอ จากที่ยากอยู่แล้วก็จะยิ่งยากเข้าไปอีก
จงหวีฉวนโทรเข้ามาทันที เซี่ยชีหรั่นไม่แปลกใจ เพราะเธอรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
เธอยิ้มอย่างขมขื่น พูดในใจเงียบ :คุณพ่อ คิดว่ายังหลอกใช้ไม่พอใช่ไหม?
เธอกดตัดสายทิ้ง ความใจแข็งอย่างนี้สำหรับไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
จงหวีฉวนไม่ยอมแพ้ง่ายๆ โทรติดต่อเข้ามาสี่ห้าสาย ทุกครั้งที่โทรศัพท์ดังขึ้นเซี่ยชีหรั่นอยากจะรับสาย แต่ทุกครั้งเธอต้องกัดฟันกดปุ่มตัดสายทิ้ง
อีกครั้งที่ไม่ได้รับการตอบรับจากเซี่ยชีหรั่นเกินความคาดเดาของจงหวีฉวน เวลาที่เขาเข้าหาเธอนั้นสั้นจริงๆ สิ่งที่เขาสังเกตมากที่สุดคือสายตาที่คาดหวังจะได้ความรักจากพ่อของเธอ สายตาแบบนั้นทำให้เขายิ่งอยากใช้เธอเป็นเครื่องมือ จนลืมไปว่าเธอก็มีด้านที่ร้ายกาจ ไม่ว่ายังเธอก็เป็นลูกสาวเขา
ก็เหมือนจงหยุนซาง ที่ปกติดูเหมือนคนอ่อนโยน แต่ถ้าวันหนึ่งเธอถือมีดมาวางอยู่บนคอ เขาก็จะไม่แลกใจเลย
จงหวีฉวนไม่ได้โทรต่อแต่เปลี่ยนเป็นส่งข้อความแทน เนื้อหาประมาณว่าเธอเข้าใจเขาผิดแล้ว ให้เธออย่าคิดมาก ไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกสาวตัวเอง
เซี่ยชีหรั่นกดเปิดข้อความ เห็นคำนั้นคำที่ว่าไม่มีพ่อคนไหนไม่รักลูกสาวตัวเอง ทำให้เธอยากที่จะยับยั้งความเศร้าของตัวเอง แล้วมีเสียงร่ำไห้ออกมาเบาๆ
ดีที่เธออยู่บ้านคนเดียว เธอสามารถปลดปล่อยอารมณ์ตัวเองได้ ไม่ต้องเก็บไว้อีกต่อไป
หลังจากร้องไห้เสร็จ เธอจึงกดลบข้อความทุกอย่าง ไม่ว่าจงหวีฉวนจะส่งอะไรมาเธอก็กดลบทิ้งอย่างเดียว
