ตอนที่529 สาวใช้ตัวแสบ433
คนที่แคร์ความรู้สึกเธอมากที่สุดคือคนรักของเธอเย่เชินหลิน ต่อไปเธอจะบอกเขาว่าใครคือคนที่รักเธอ และใครคือคนที่อยากจะหลอกใช้เธอ เธอจะไม่ปล่อยให้คนอื่นใช้ประโยชน์จากเธออีก และจะไม่สร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นกับเขา
เย่เชินหลิน ขอโทษนะ ที่ฉันทำให้ต้องอึดอัดใจ
เย่เชินหลิน คุณจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของฉัน เพื่อคุณฉันยอมได้ทุกอย่าง
ท่าทีที่จงหยุนซางมีต่อส้งหลิงหลิงนี่ช่างเย็นชายยิ่งนัก
เสียงทะเลาะโวยวายจากด้านนอกประตูทำให้ส้งหลิงหลิงตกใจอยู่ไม่น้อย เธอนึกว่ามีคนจะมาแย่งเธออีกแล้ว
ถึงแม้จะไม่ได้เหมือนที่เธอคิดไว้ว่าต้องมีการใช้กำลังก่อน แต่ต้องโดนจงหยุนซางจับตัวไป เธอไม่ค่อยเต็มใจนัก
“พี่หยุนซาง ฉันรู้สึกท้องฉันไม่ค่อยสบาย ลูกของฉันเหมือนจะมีปัญหา พี่ดู พาฉันไปดูที่โรงพยาบาลหน่อยได้ไหม ”ส้งหลิงหลิงพูดอย่างเบาๆ
จงหยุนซางมองเธออย่างเลือดเย็น แล้วปฏิเสธคำขอของเธออย่างเย็นชา
“ไม่ต้องมาเล่นละครต่อหน้าฉัน เธอดูไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอน่าจะเป็นคนที่มีศักดิ์ศรี แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อที่จะได้เย่เชินหลิน แอบทำให้ตัวเองท้องเรื่องแบบนี้เธอก็ทำออกมาได้ เธอทำให้ฉันดูถูกเธอมาก อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ยิ่งเธอเรียกฉันว่าพี่ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นคนที่ไร้ยางอายเหมือนเธอ”
คำพูดของจงหยุนซางเหมือนมีดแหลมคมเล่มหนึ่งกรีดเข้าบนใบหน้าของส้งหลิงหลิง เธออึดอัดจนหน้าแดงหน้าซีดไปหมด ไม่สามารถต่อบทกับเธอได้
เวลานี้ส้งหลิงหลิงกลับรู้สึกว่าลูกในท้องดิ้นผิดปกติ ดิ้นได้รุนแรงเกินไป เธอเริ่มกลัวจริงๆ แล้ว
ช่วงนี้เธอเครียดเกินไป เย่เชินหลินมาเธอกลัวเขาจะไล่เธอให้ไปเมืองนอก ในเวลาเดียวกันเธอก็กลัวว่าเด็กจะมีปัญหาหลังจากเจอเรื่องตกใจหลายเรื่อง ถ้าเธอแท้งลูก ทุกสิ่งที่เธอพยายามทำมาทั้งหมดก็จะไหลไปกับน้ำ
“คุณหญิงจง ฉันรู้ว่าคุณอาจจะดูถูกฉัน แต่ลูกฉันเหมือนจะมีปัญหาจริงๆ ค่ะ คุณพาฉันไปโรงพยาบาลก่อนได้ไหม ถือว่าฉันขอร้อง คุณเป็นคนมีความเมตตา คุณคงจะไม่ทนดูฉันแท้งแล้วไม่สนหรอกใช่ไหม?”
จงหยุนซางมองเธออย่างเย็นชา และพูดอย่างเลือดเย็นว่า :“ ความเมตตาต้องดูด้วยว่าให้กับคนแบบไหน ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่สามารถเห็นอกเห็นใจคนแบบเธอได้”
ท้องของส้งหลิงหลิงกระตุกอีกสองครั้ง ยิ่งทำให้เธอขอร้องเธออย่างตื่นกลัว :“ คุณรู้ว่าเด็กในท้องคือของเชินหลินใช่ไหม พวกเราก็เป็นเพื่อนกันทั้งนั้น คุณคงไม่อยากให้เขาโทษคุณหรอกใช่ไหม?”
“ฉันว่าถ้าเธอแท้งขึ้นมาจริงๆ ถือว่าฉันทำเรื่องดีๆ ไปเรื่องหนึ่งเลยนะ ถ้าเขาจะโทษฉันจริงๆ ฉันก็ช่วยไม่ได้ ฉันไม่พาเธอไปโรงพยาบาลหรอก เธอเก็บแรงไว้เถอะ”
ทันทีที่สิ้นเสียงพูดของจงหยุนซาง รถของเย่เชินหลินก็จอดลงตรงหน้าพวกเธอสองคนพอดี
เย่เชินหลินลงจากรถ ส้งหลิงหลิงรีบเรียกชื่อเขาแล้วเดินเข้าไปหา ในมุมหนึ่งมีกล้องกำลังถ่ายรูปที่เขาสองคนใกล้ชิดกันอยู่
ในเวลาเดียวกัน มีข้อความหนึ่งถูกส่งไปให้เซี่ยชีหรั่น : ถนนเฟิงหวาง มาดูว่าผู้ชายของเธอกำลังอยู่กับใคร และกำลังทำอะไร…..
ตอนที่ข้อความถูกส่งเข้ามา เซี่ยชีหรั่นกำลังเหม่ออยู่ เธอนึกว่าเป็นข้อความที่ประธานจงส่งมาอีกแล้ว กำลังจะกดลบทิ้ง กลับเห็นว่าเป็นเบอร์แปลกส่งเข้ามา เธอจึงกดเข้าไปดู
แค่แวบเดียว ใจเธอเจ็บเหมือนโดนอะไรแทงมา
ทั้งๆ ที่ก่อนเขาไปเขาบอกว่าแค่ไปพบเพื่อนคนหนึ่ง เธอเคยถามเขาแล้วว่าใช่ไปพบส้งหลิงหลิงหรือเปล่า เขาแค่ให้เธออยากคิดไปเอง
แล้วตอนนี้ ข้อความที่เธอได้มันสามารถอธิบายอะไรได้งั้นเหรอ?
ก็เหมือนโดนคนที่เธอรักมากๆ หักหลัง เซี่ยชีหรั่นดูข้อความอย่างไม่น่าเชื่อ ดูอยู่ซ้ำๆ
ตอนนี้ในหัวเธอกลับมีแต่ภาพที่เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่น โดยเฉพาะครั้งก่อนที่เธอเห็นกับตาว่าเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงมีอะไรกันอยู่บนเตียง ทั้งคู่เปลือยกายและมีอะไรกันอย่างดุเดือด เธอหลับตาไว้แน่น
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอเพิ่งรู้สึกตัวจึงเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า แล้ววิ่งออกไปทันที
……..
“เชินหลิน เชินหลิน ร่างกายฉันไม่สบาย พาฉันไปโรงพยาบาลได้ไหม?” ตอนที่ส้งหลิงหลิงเดินเข้าไปหา ท้องเธอก็ยังรู้สึกไม่สบายอยู่ ความไม่สบายแบบนี้ยิ่งทำให้เธอกังวล ยิ่งเธอกังวลท้องเธอก็ยิ่งดิ้นแบบผิดปกติ ความเจ็บบนใบหน้าของเธอไม่ได้เสแสร้ง อันนี้เย่เชินหลินแยกแยะได้
จงหยุนซางยังคงยืนอยู่กับที่แล้วมองเย่เชินหลินอย่างเงียบๆ โดยไม่ขยับ เธอกำลังคิดอยู่ว่าบางทีคืนนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้เจอกับเย่เชินหลิน อย่างน้อยก็เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะตัดสินใจลืมเขา
หากเราพบกันอีกครั้งในอนาคต ต้องเป็นอีกสถานการณ์ข้างกายเธอก็อาจจะมีใครอีกคนแล้วก็ได้ หรืออาจจะเป็นตัวคนเดียว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เธอจะไม่เฝ้ามองเขาไม่รู้สึกว่าตัวเองยังมีโอกาส ไม่ติดต่อหาเขาก่อนและจะไม่คิดถึงเขาอีกต่อไป
หลังจากที่เย่เชินหลินลงจากรถก็มีรถอีกคันมาจอดไว้ข้างๆ หลินต้าฮุยพาคนสองสามคนลงจากรถแล้วเดินมาทางที่เย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงยืนอยู่
“ผมมาแล้วครับคุณเย่” หลินต้าฮุยกล่าวเย่เชินหลินพยักหน้าแล้วสั่งอย่างเย็นชา :“ พาส้งหลิงหลิงไปโรงพยาบาล เธอบอกเธอไม่สบาย”
“ครับ คุณเย่!”
“เชินหลิน คุณไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหม ฉันกลัว ฉันกลัวว่าฉันจะเสียลูกไป ฉัน…..ฉันกลัวจริงๆ” ตอนที่พูดประโยคนี้น้ำตาของส้งหลิงหลิงก็ไหลลงมาทันที คนอื่นที่ไม่รู้คงจะเห็นใจเธอ เธอแสดงเก่งจริงๆ เย่เชินหลินไม่สะทกสะท้านกับการแสดงเธอแม้แต่นิดเดียว
“มันคงเป็นความประสงค์ของพระเจ้าหากเธอเสียเด็กไป เธอกับเด็กไปขอพรเอาเองเถอะ” เขาพูดอย่างเย็นชาแล้วโบกมือ หลินต้าฮุยจึงเดินเข้าไปพูดอย่างเย็นชา:“ เชิญครับ คุณหญิงส้ง”
“คุณหญิงจงครับ จะให้คนของพวกเขาพาไปไหมครับ” ลูกน้องที่จงหยุนซางพามาถามขึ้น เธอพยักหน้า คนพวกนั้นจึงไม่ขยับไปไหน
ส้งหลิงหลิงรู้ดีว่าเย่เชินหลินคงไม่สนใจเธอ เธอไม่กล้าหยุดนาน เธอไม่มีเวลาที่จะดื้อดึงแล้ว
“หยุนซาง เราไปนั่งที่บาร์ข้างหน้ากันเถอะ” มีบาร์ที่สะอาดอยู่ข้างหน้าไม่กี่เมตร เย่เชินหลินเคยไปกับคนอื่น สถานที่นั้นเป็นที่ที่เหมาะจะคุยธุระ
“อืม” จงหยุนซางตอบรับเบาๆ หันไปสั่งคนของเธอให้ไปได้แล้ว หลังจากนั้นเธอจึงรีบเดินตามเย่เชินหลินไป
นี่เป็นครั้งแรกที่จงหยุนซางได้เดินกับเย่เชินหลินตามลำพังในตอนกลางคืน แม้จะเป็นเพียงแค่เดิน แต่สำหรับผู้ที่จะยุติรักข้างเดียวอย่างจงหยุนซาง เป็นฉากที่สามารถระลึกถึงได้
ในบาร์เปิดเพลงเบาๆ สบายๆ คนไม่ค่อยเยอะ เย่เชินหลินพาจงหยุนซางไปนั่งลงที่มุมหนึ่งของบาร์ พนักงานเขามารับเมนู เย่เชินหลินถามจงหยุนซางว่าจะดื่มอะไรอย่างสุภาพบุรุษ
จงหยุนซางรู้ว่าเย่เชินหลินชอบดื่มอะไรไม่ใช่แค่รู้ว่าชอบดื่มอะไร เธอยังรู้ความชอบอื่นๆ ของเย่เชินหลิน หลายปีมานี้ สังเกตว่าเขาคอยชอบอะไรกลายเป็นงานหลักของเธอไปแล้ว
จงหยุนซางสั่งเป็นเครื่องดื่มไป เย่เชินหลินก็สั่งไวน์ที่เขาดื่มประจำ
“หยุนซาง วันนี้ขอบคุณ คุณมากนะ” เย่เชินหลินขอบคุณเธออีกครั้งจากใจจริง เธอเพียงแค่ยิ้มและพูดด้วยความหมดหนทาง:“ ขอบคุณฉันทำไม เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะฉัน ฉันก็ต้องเป็นคนแก้สิ ที่เรียกคุณออกมาวันนี้เป็นเพราะว่าน้องสาวฉัน”
จงหยุนซางพูดจบเครื่องดื่มที่เธอและเย่เชินหลินสั่งก็มาเสิร์ฟพอดี พนักงานพูดว่าเชิญค่ะก็เดินจากไป
“คุณรู้หรือเปล่า ตอนที่ฉันรู้ว่าส้งหลิงหลิงกำลังตั้งท้องลูกของคุณและคุณก็จะให้เธอคลอดลูกออกมา ฉันตกใจจริงๆ อย่างไรก็ตามการมีอยู่ของเด็กคนนี้ มีผลกระทบต่อชีวิตพวกคุณแน่นอน ฉันเดาว่าคุณอยากจะปิดเรื่องเลยโดนพ่อฉันหลอกใช้ เพื่ออะไร ฉันขอพูดเตือนคุณหน่อย ผู้หญิงไม่ชอบการโดนโกหกน้องสาวฉันนิสัยคงคล้ายๆ ฉันแหละ เธอน่าจะไม่ชอบที่คุณโกหกเธอ ถ้าคุณจะเก็บเด็กคนนี้ไว้คุณควรจะบอกความจริงกับเธอ เธอน่าจะยอมรับได้”
เย่เชินหลินเงียบ เขายกไว้ขึ้นมาแล้วชนกับจงหยุนซางแล้วค่อยดื่ม
“ผมจะคิดข้อเสนอคุณแนะนำมาอย่างจริงจัง ขอบคุณ” เย่เชินหลินพูด จงหยุนซางรู้ห้ามยังไงก็ไม่มีประโยชน์ ให้เขาไปคิดเองดีกว่า
จงหยุนซางเป็นคนใจกว้าง ไม่ว่าจะทำอะไรก็เหมือนลูกผู้ดีโดยเฉพาะการกิน คืนนี้หลังจากเธอพูดเสร็จ เธอรู้สึกไม่มีความจำเป็นที่จะอยู่ต่อ เธอจึงรีบดื่มให้หมด เธอกำลังจะลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะจากไป
“เดี๋ยวก่อน หยุนซาง ผมมีเรื่องหนึ่งที่จะคุยกับคุณ”
“คุณพูดสิ”
“ผมอยากแนะนำคนคนหนึ่งให้คุณรู้จัก คุณอาจจะเคยเจอเขาแต่น่าจะไม่ได้สนใจเป็นพิเศษ ลูกชายของท่านเสนาธิการหลี่ หลี่เหอไท้ ผมรู้ถ้าผมเป็นคนแนะนำคุณอาจจะคิดมาก ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างอื่น ผมแค่รู้สึกว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งควรได้รับความรักที่มั่นคง ช่วงนี้พวกผมกับหลี่เหอไท้พบปะกันบ่อยดูออกว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีความรับผิดชอบ เขากำลังมองหาผู้หญิงที่อ่อนโยนเขาอยากมีความรักที่มั่นคง ไม่ว่าจะเป็นด้านไหนพวกคุณสองคนก็เหมาะสมกันมาก คนเราต้องเปิดใจถ้าไม่ยอมเปิดใจก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าใครที่เหมาะสมกับตัวเอง พรุ่งนี้ผมอยากชวนคุณกับหลี่เหอไท้มาทานข้าวที่บ้านผม หวังว่าคุณจะมานะครับ”
จงหยุนซางถือเครื่องดื่มไว้แล้วนั่งฟังเย่เชินหลินพูดอย่างเงียบๆ เธอรู้สึกว่าเธอชอบฟังเขาพูด ชอบเสียงของเขา เธอเคยเจอหลี่เหอไท้เคยได้ยินมาบ้าง ทุกคนต่างพูดว่าหลี่เหอไท้เป็นผู้ชายเพลย์บอย
เธอไม่เป็นเหมือนคนพวกนั้นที่ฟังแค่ข่าวลือ เมื่อก่อนชื่อเสียงของเย่เชินหลินก็ไม่ค่อยดีนัก แต่ตอนนี้เขาก็กลายเป็นผู้ชายที่รักเดียวใจเดียว เธอไม่ใช่ไม่อยากเปิดใจเธอแค่รู้สึกดื้อรั้นว่าชีวิตเธอ นอกจากเย่เชินหลินเธอก็ไม่สามารถรักใครได้อีก แม้ว่าอีกฝ่ายจะเพอร์เฟค แม้อีกฝ่ายจะดีขนาดไหนก็ตาม
เธอดูออกว่าเย่เชินหลินหวังอยากให้เธอไปจริงๆ ถ้าเธอไปแล้วเขามีความสุข เธอเต็มใจ เธอเลยพยักหน้าแล้วพูดเบาๆ ว่า:“ โอเค งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปบ้านคุณ รบกวนคุณด้วยนะ”
หลังจงหยุนซางรับปากแล้วเย่เชินหลินก็คุยกับเธอสักพัก เวลาไม่นาน จงหยุนซางก็บอกว่าตนเองจะกลับบ้านแล้ว
เธอรู้ว่าวันนี้พ่อเธอโกรธเธอมากแม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ผิด แต่ก็ต้องไปยอมรับผิดกับพ่อเพราะเธอไม่อยากให้พ่อเธอเสียใจ
