สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่538 สาวใช้ตัวแสบ 442

ตอนที่538 สาวใช้ตัวแสบ 442
เธออ่อนโยน น่ารัก ใจดี อย่างไรก็ตาม เขาสามารถมองเห็นผู้หญิงที่ดูสมบูรณ์แบบในตัวเธอ
แม้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะชอบเขา แต่เขายังคงมีอารมณ์ชื่นชมเธออยู่ห่างๆ ในยามที่เธอต้องการ เขาหวังว่าจะช่วยเธอได้ ให้กำลังใจซัพพอร์ตเธอ
“พี่เหอไท้ หนูบอกพี่ได้ แต่หนูไม่อยากให้อารมณ์ของพี่ถูกหนูกระทบไปด้วย”เซี่ยชีหรั่นพูดตามตรง
เธออยากระบาย เธออยากระบายสิ่งที่เธอผ่านมาในวันนี้มากๆ
เธออยากให้มีคนมาบอกเธอว่า เธอโกรธแล้ว เธอจะจากไป เป็นเพราะว่าเธอใจแคบเห็นแก่ตัวไปหรือเปล่า
เธอไม่ควรจะละเลยความดีที่เย่เชินหลินทำต่อเธอเพียงเพราะไปเจอเรื่องที่ไม่ควรเห็นหรือเปล่า ราวกับเขาไม่เคยดีต่อเธอ
เธอเคยบอกกับตัวเอง ไม่ว่าจะผ่านอะไร เธอก็ต้องจำว่าเขานั้นรักเธอขนาดไหน รักษาเธอแบบไหน เธอแอบสาบานว่าเธอจะรับได้ทุกอย่างของเขา
แต่พอทำไมปัญหามาถึง เธออยากจะยอมแพ้ตั้งแต่แรกเลยล่ะ?
“อย่าโง่แล้ว พี่เหอไท้ไม่ได้ใจบอบบางขนาดนั้น ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เธอคิด พูดมาสิ พี่ฟังอยู่”หลี่เหอไท้มองดูเธออย่างอ่อนโยน แม้ว่าเขาจะไม่ได้ขยับตัว แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าสายตาเอ็นดูจากเขา
สายตาแบบนั้นราวกับเขากำลังลูบหัวเธอ แล้วบอกกับเธอว่า อย่ากลัวไปเลย พี่จะช่วยเธอให้ความรู้สึกแบบนั้นเลย
เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดเบาๆว่า “ว่าที่ภรรยาในอดีตของเขากลับมาจากต่างประเทศแล้ว ในท้องเธอยังมีลูกของเย่เชินหลินด้วย หนูเห็นกับตาเลย ลูกโตมากแล้ว หนูเห็นเขาดูแลส้งหลิงหลิงที่โรงพยาบาล หนูเห็นเขาเอามือวางบนท้องเธอ เขาบอกกับเด็กคนนั้นว่า เขาเป็นพ่อ”
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าทำไมตัวเองพูดพวกนี้ออกมา โดยที่ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย เธอแค่รู้สึกก้ำกึ่งเล็กน้อย
หลี่เหอไท้ที่อ่อนโยนขมวดคิ้วขึ้นไม่รู้ตัว ส่วนน้อยที่เขาจะแสดงสีหน้าแบบนี้
“วันนี้เธอไปเห็นที่โรงพยาบาลเสิ่งเอ๋อเหรอ?”หลี่เหอไท้ถาม
“พี่รู้ได้ไงว่าหนูไปที่โรงพยาบาลเสิ่งเอ๋อ?”เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแปลกใจ แต่เขาแค่ตอบอย่างเรียบเฉย “บังเอิญรู้น่ะ”
เป็นไปได้ไงที่จะบังเอิญ?ที่แท้เขาเป็นห่วงเธอขนาดนี้ ในขณะที่ใจของเซี่ยชีหรั่นต้องการความอบอุ่น มารู้ว่าเขาคอยเป็นห่วงเธออยู่ห่างๆ ใจเธอก็อุ่นขึ้นมา
เขาส่งคนปกป้องเซี่ยชีหรั่นอย่างลับๆก็จริง แต่ก็แต่ปกป้องเท่านั้น ให้คนเขามองเธออยู่ห่างๆ เผื่อเธอจะเกิดอันตราย ให้พวกเขารีบไปช่วยเธอ แต่รอบข้างเธอนั้นเกิดอะไรขึ้น เขาไม่รู้เลย
“บอกพี่มา ตอนนี้เธอจะทำไง?”หลี่เหอไท้จับไหล่ของเซี่ยชีหรั่น เขาไม่ได้มีความคิดอื่น แค่รีบร้อนไปหน่อย
“หนูอยากไปจากเขา พี่เหอไท้ พี่ไม่รู้ว่า ในตอนที่หนูเห็นเขาอยู่กับส้งหลิงหลิง พวกเขาดูเหมือนจะเป็นครอบครัวเดียวกันมากกว่า หนูดูเหมือนเป็นมือที่สาม หนูรู้สึกว่าหนูเป็นส่วนเกินจริงๆ พี่ว่า ถ้าหนูยังมีศักดิ์ศรีหน่อย หนูไม่ควรอยู่ที่นี่ต่อใช่ไหม?เย่เชินหลินเป็นคนให้ความสำคัญกับคำสัญญา คาดว่าเขาเพิ่งจะมารู้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงท้องหลังจากแต่งงานกับหนู ดังนั้นเขาไม่ได้รักหนู เป็นเพราะความรับผิดชอบเขาเลยอยู่กับหนู หนูจะให้เขาลำบากใจทั้งสองฝั่งได้ไง ควรที่จะให้เขาใช้ชีวิตอยู่กับหญิงสาวที่เขารัก”
หลี่เหอไท้นึกถึงครั้งก่อนที่เย่เชินหลินพูดคุยลำพังกับจ้าวเหวินอิง คาดว่าครั้งนั้นก็คงจะคุยเรื่องของส้งหลิงหลิงกับพวกเขา
ถ้าผู้ชายคนหนึ่งจะโกหกผู้หญิง ส่วนมากเป็นเพราะรักและความรับผิดชอบแหละมั้ง
เย่เชินหลินชอบเซี่ยชีหรั่น รักเอ็นดูเธอ ทุกคนเห็นอยู่ในสายตา
แม้ว่าในใจหลี่เหอไท้จะมีอารมณ์แบบอื่นของเซี่ยชีหรั่น แต่ว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ฉวยโอกาสเกลี้ยกล่อมให้เซี่ยชีหรั่นไปจากเย่เชินหลินในช่วงแบบนี้ หันมาอ้อมกอดเขา
“เธอเคยคิดบ้างไหม ที่เขาหลอกเธอ เพราะเขาอยากอยู่กับเธอ?ชีหรั่น เขาทำเรื่องแบบนั้นลับหลังเธอ พี่ฟังแล้วก็โกรธมากจริงๆ แต่ว่าพี่ไม่สนับสนุนให้เธอจะไปก็ไปเลยแบบนี้ ถ้าเธออยากไปจากเขา ก็ต้องไปอย่างเข้าใจ ลองคุยดีๆกับเขาสักหน่อย ลองรู้ความคิดที่แท้จริงของเขา อย่าไปโดยเข้าใจผิด”
คำพูดของหลี่เหอไท้ทำให้ความคิดที่สับสนของเธอสงบลงบ้าง ถ้าลองมองในมุมที่ถูกต้อง เธอควรจะคุยดีๆกับเย่เชินหลินดู
แต่เธอไม่อยาก เธอไม่รู้ว่ายังมีไรต้องคุยกันอีก
อาจเป็นเพราะว่าเธอยังไม่ได้แข็งแกร่งอย่างที่คิด เธอทำไม่ได้ที่จะจัดการเรื่องนี้อย่างสมเหตุสมผลเร็วแบบนี้
เธอส่ายหัว พูดเบาๆว่า “ไม่คุยค่ะ เขาอยากอยู่กับหนูแล้วยังไงล่ะ?หรือว่าเขาอยากจะได้ทั้งสอง เหนือครอบครัวยังมีครอบครัวงี้เหรอ?อาจเป็นเพราะหนูยังรักเขาไม่พอ หนูทำไม่ได้ที่จะยอมทนให้เขามีลูกกับผู้หญิงคนอื่น หนูก็ทำไม่ได้เหมือนกันที่จะต้องมาใช้สามีร่วมกับผู้หญิงคนอื่นไปทั้งชีวิตด้วย”
“พี่เข้าใจเธอ!”หลี่เหอไท้ตบไหล่ของเซี่ยชีหรั่นหนักๆไปทีหนึ่ง
“ไม่ว่าเธอจะทำอะไร พี่เหอไท้ก็คอยสนับสนุนเธอ ขอแค่ถ้าเธอคิดดีแล้ว เธอก็โทรหาพี่นะ พี่มารับเธอได้ตลอด ไม่ต้องห่วงว่าพี่จะรับเธอไปไม่ได้ แม้เย่เชินหลินจะเก่งขนาดไหน ก็ไม่ได้แปลว่าไม่มีใครสู้เขาไม่ไหว”
“ขอบคุณค่ะพี่เหอไท้ มีคำนี้ของพี่ หนูสบายใจขึ้นเยอะเลย”เซี่ยชีหรั่นพูดจบ ไม่รู้ว่าทำไม รู้สึกใจเจ็บจี๊ดทันที น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่ได้
พอเธอมาร้องไห้แบบนี้ อย่าว่าเลยในใจของหลี่เหอไท้เจ็บปวดขนาดไหน เขายื่นมือไปวางบนหน้าของเธอ เช็ดน้ำตาให้เธอ
เย่เชินหลินที่นั่งรอในห้องรับแขก ทุกวินาทีก็รู้สึกทรมาน
เขาเดาได้ว่าเซี่ยชีหรั่นอยากจะระบาย แต่ระบายนานเกินไปหน่อยไหม?
“ไปเถอะ หยุนซาง พวกเราออกไปหาดู”เย่เชินหลินเพิ่งพูดเสียงแข็งจบ รีบก้าวเทาออกไป จงหยุนซางดูออกว่าเขาหึงเซี่ยชีหรั่น เธอเลยตามออกไปอย่างเงียบๆ
ทั้งสองเดินไปถึงทางเข้าประตูห้องรับแขกหลัก ก็เห็นหลี่เหอไท้กำลังเช็ดน้ำตาให้เซี่ยชีหรั่น
ท่าทางของเขาเบามือมาก ราวกับกลัวว่าจะทำหน้าเธอเจ็บ ทันใดนั้นสีหน้าของเย่เชินหลินก็โกรธขึ้นมา
“เซี่ยชีหรั่น!”เขาตะโกนเรียกทั้งชื่อและนามสกุลเสียงดัง ก้าวเท้ายาวเดินไปตรงหน้าพวกเขา ยื่นมือกระชากเซี่ยชีหรั่นออกมา มือใหญ่เช็ดใบหน้าเธออย่างรุนแรงไปสองที
“คุณมีสามีแล้ว ครั้งหน้าเรื่องเช็ดน้ำตาไม่ต้องรบกวนคนอื่นหรอก ถึงจะเป็นพี่ชายแท้ๆก็ไม่ได้”เขาพูดเสียงแข็ง สีหน้าหลี่เหอไท้ก็โกรธขึ้นมานิดๆ เขาขมวดคิ้วมองเย่เชินหลิน อยากถามเขาจริงๆว่า ผู้หญิงของเขาทำไมถึงร้องไห้
เซี่ยชีหรั่นรีบเช็ดน้ำตาออก ยิ้มแล้วพูดกับหลี่เหอไท้อย่างรู้สึกผิด “หนูไม่เป็นไร พี่เหอไท้ กลับไปเถอะ คำพูดของแม่หนูจะจำไว้”
“ชีหรั่น ฉันก็อยากคุยลำพังกับเธอสักนิด”จงหยุนซางมองเธออย่างอ่อนโยน เดินขึ้นไปดึงมือเซี่ยชีหรั่นไว้
“เราไปคุยกันที่ห้องรับแขกสักหน่อยเถอะ หลี่เหอไท้ ครั้งนี้ต้องรบกวนนายช่วยรอฉันแปปนะ”
เซี่ยชีหรั่นและจงหยุนซางจุงมือกัน กลับห้องรับแขก
“เรื่องของพวกเธอ ฉันรู้แล้ว เธอเป็นน้องสาวฉัน จำไว้ว่าถ้ามีอะไรให้ช่วย ให้มาหาฉัน มีเรื่องในใจก็หาฉันคุยได้ ฉันอยากมีพี่น้องมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนนี้ เป็นไปตามที่ต้องการแล้ว ไม่ว่าในใจพ่อจะคิดยังไง เขาจะทำอะไร เธอก็ต้องจำไว้ว่าเลือดค้นกว่าน้ำ ความสัมพันธ์ทางครอบครัวตัดไม่ขาดหรอก”ในตอนที่จงหยุนซางพูดพวกนี้ ตาแดงไปเล็กน้อย น้ำตาที่เซี่ยชีหรั่นหยุดไว้ก็ไหลลงอีกครั้ง
เธอโชคดีแค่ไหนที่มีคนที่สนิทมากขนาดนี้ สีหน้าของจงหยุนซางแลดูจริงใจมาก เธอไม่สงสัยเธอว่ามีแผนอะไรหรือเปล่า
“พี่คะ!”เซี่ยชีหรั่นเรียกเบาๆ
“เยี่ยม น้องสาวคนเก่ง!”น้ำตาของจงหยุนซางก็ไหลออกมาช้าๆ แต่หน้ากลับอมยิ้มไว้
ในห้องรับแขกนั้นพี่น้องต่างรู้จักกัน ในห้องโถงชายหนุ่มทั้งสองตามมองกันอย่างเย็นชา
“นายจะทำอะไร อยากฉวยโอกาส?”เย่เชินหลินถามหลี่เหอไท้เสียงต่ำ
“อยากฉวยโอกาส แล้วมันทำไม?ก็ต้องได้รับโอกาสแบบนี้จากนายสิ
“อย่าได้คิดเลย ผู้หญิงของผม ผมจะไม่ให้ใครอยากได้ ถ้านายทำแบบนี้อีก ต่อไปนี้ผมจะไม่ให้นายเจอเธอเลย”สีหน้าของเย่เชินหลินยิ่งตึงเข้าไปใหญ่
แม้ว่าเขาจะมีอำนาจมากแต่ไหน สามารถควบคุมคนอื่นได้ แต่กลับทำอะไรหลี่เหอไท้ไม่ได้เลย
อย่าดูว่าเขาสุภาพอ่อนโยน แต่ใจเขาใหญ่จนไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาที่ไหนจะมาเทียบได้
“ก็ต้องดูว่านายจะทำไงต่อ ถ้านายรักเธอจริง ก็ดีกับเธอ ให้เธอรู้สึกว่าทุกวันมีความสุข อย่าหาว่าผมเลย แม้จะเป็นใครก็ตาม อยากแย่งเธอไปก็เป็นไปไม่ได้ ถ้านายอยากครอบครองทั้งสอง อยู่กับเธอไปด้วย แล้วยังพัวพันกับผู้หญิงคนอื่นไปด้วย ถึงผมจะไม่จีบเธอ แต่ก็คงมีผู้ชายหลายคนที่อยากให้ความสุขกับเธอ นาย ไม่ได้เป็นตัวเลือกเพียงเดียวสำหรับเธอ”
“ใครบอกนายว่าผมไปพัวพันกับผู้หญิงคนอื่น?ผมรักแค่เซี่ยชีหรั่นคนเดียว!”
หลี่เหอไท้ยิ้มอย่างดูแคลน “รักเธอ ไม่ได้นับแค่คำพูดอย่างเดียวนะ ถ้านายรักเธอจริง ก็ควรให้ผู้หญิงสารเลวนั้นเอาลูกออกซะ นายคิดว่าเธอสามารถทนกับการที่นายมีลูกกับคนอื่นเหรอ?เย่เชินหลิน ถ้านายไม่ทำให้รอบข้างนายชัดเจน นายก็ไม่มีสิทธิ์บอกว่ารักเธอ ผมให้เวลาแค่สามวัน ถ้าลูกคนนั้นยังอยู่ ผมจะรับเซี่ยชีหรั่นไปแน่ ไม่ให้นายรังแกเธออีก”
“งั้นก็ลองดูละกัน ว่านายจะรับไปได้มั้ย”
เย่เชินหลินพูดอย่างเรียบเฉยเสร็จ ทั้งสองก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก
หลี่เหอไท้รู้สึกว่าตัวเองสามารถทำเพื่อเซี่ยชีหรั่นได้เท่านี้แหละ เรื่องอย่างอื่นก็ต้องดูว่าทั้งสองฝ่ายคิดยังไง จะทำยังไง
เซี่ยชีหรั่นและจงหยุนซางเดินออกมาจากห้องรับแขก ยังคงจับมือกันแน่น
“พี่เหอไท้ ฝากพี่หยุนซางให้พี่ด้วยนะ ต้องส่งถึงบ้านอย่างปลอดภัยนะ”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างคล่องแคล่ว
พวกเขาจะไปแล้ว เธอต้องให้พวกเขาไปอย่างสบายใจ
“รับประกันได้เลยว่าทำอย่างสำเร็จแน่ หยุนซาง เชิญครับ”หลี่เหอไท้สุภาพมาก จงหยุนซางยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้า
รถของทั้งสองหายไปจากสายตา เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเศร้าเหมือนเสียอะไรไป
ในกลางคืนเธอไม่อยากเผชิญหน้ากับเย่เชินหลิน เธออยากรีบจากไปเลย แต่เพราะว่าดึกไปแล้ว แม้ว่าเธอจะพูด เขาก็ไม่อนุญาตหรอก
หลังจากที่พวกเขากลับไป สีหน้าของเย่เชินหลินก็ไม่ค่อยดี เขากวาดสายตาไปมองเซี่ยชีหรั่น เธอไม่อยากมองเขา แต่แค่เดินก้มหน้าไปตรงหน้า