สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่571 สาวใช้ตัวแสบ 475

ตอนที่571 สาวใช้ตัวแสบ 475
เด็กคนนี้มันฉลาดจริงๆ มีตำแหน่งรอบกายเย่เชินหลินมากมาย ไม่ว่าจะบริษัทหรือคฤหาสน์ล้วนแต่ต้องการคนจำนวนมาก เพิ่มเขาเข้าไปอีกสักคนมันก็ไม่ได้มากมายอะไร
เอาเขามาเก็บไว้ข้างกาย ถ้ามันสามารถทำให้ชายหนุ่มเดินไปในเส้นทางที่ถูกต้องก็นับเป็นเรื่องที่ดี อันที่จริงแล้วคนชุดดำที่คฤหาสน์ก็จ้างมาจากบรรดาคนที่ถูกปล่อยตัวจากคุก พวกเขากลับเข้าสู่สังคมได้ยาก เย่เชินหลินจึงให้โอกาสพวกเขา คนพวกนั้นก็ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็ไม่คิดทำเรื่องเลวๆอีก
ในใจของเย่เชินหลินนั้นยอมรับแล้วแต่ไม่แสดงสีหน้าอะไร ทำเพียงเอ่ยกับเขาว่า “ถามพี่สาวของนายเถอะ ถ้าเธอเห็นด้วยก็พาเธอมา ต่อไปนายก็อยู่กับเธอ ช่วยจัดการเรื่องยุ่งยากให้เธอก็แล้วกัน แต่ถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็ช่วยไม่ได้แล้ว”
คนที่เขาจัดไว้ให้ เซี่ยชีหรั่นไม่เคยใช้เลยไม่ใช่หรือไง? คราวนี้ส่งให้ถึงที่ เขาบอกแบบนั้นเซี่ยชีหรั่นจะต้องใจอ่อน นับจากนี้ไปเธอจะต้องยอมรับให้มีคนติดตามเธอ
เซี่ยอี้ชิงมัวแต่หันหน้ามองเซี่ยชีหรั่น เอ่ยขอร้องอีกฝ่ายอย่างจริงใจว่า “พี่ฮะ พี่แซ่เซี่ยจริงๆเหรอ? เรามีวาสนาต่อกันนะเนี่ย ผมไม่ต้องการเงินเดือนสูงๆหรอก แล้วก็ไม่ต้องการอาหารอะไรที่ยุ่งยาก ผมขอแค่ส่งแฟนให้เรียนหนังสือได้ก็พอแล้ว พี่ฮะ ผมเห็นว่าพี่เป็นคนดี เราคนตระกูลเซี่ยจะต้องเป็นคนดีแน่ๆ พี่คงจะรับปากผมใช่ไหมฮะ ให้ผมเป็นผู้ติดตามนะ”
ไอ้เด็กนี่มันพูดเป็น เย่เชินหลินแอบคิดในใจ ปกติแล้วเขาไม่ชอบคนพูดน้ำไหลไฟดับไหลไปได้เรื่อย แต่เด็กคนนี้มันพูดได้ตรงจุดพอดีแถมยังพูดมีเหตุมีผล ไม่ทำให้คนนึกรำคาญ อาจเป็นเพราะเขาพูดมาจากใจ
เซี่ยชีหรั่นรู้ดีว่าเย่เชินหลินคิดยังไง เขาเปลี่ยนวิธีคิดที่อยากจะปกป้องเธอ
“ก็ได้ งั้นนายก็ตามฉันได้ เพียงแต่ฉันให้เงินเดือนนายสูงๆไม่ได้หรอกนะ ตอนนี้เงินเดือนฉันเองก็ไม่สูงอะไร” เซี่ยชีหรั่นเอ่ยเสียงเบา อันที่จริงเย่เชินหลินให้เงินเธอแล้วแต่เธอปฏิเสธ เงินออมของเธอเองก็มีไม่เยอะแถมยังต้องเลี้ยงตัวเอง
ต่อให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ เธอทนไม่ได้ที่เห็นชายหนุ่มเสื่อมถอย ยังไงซะเธอก็สามารถพึ่งพาเย่เชินหลินหรือไปกินข้าวที่บ้านแม่เอาก็ได้
ต่อไปถ้าเธอตั้งใจทำงาน เงินเดือนสูงขึ้น เธอก็สามารถให้เงินเดือนเขาเยอะๆได้
เย่เชินหลินกวาดสายตามองเซี่ยชีหรั่นด้วยความหงุดหงิด ในใจคิดว่ายัยคนนี้นี่ คราวนี้แบ่งแยกระหว่างเขาและเธออย่างชัดเจน ไหนว่าจะพึ่งเขาไม่ไปไหนไง?
“ไม่เป็นไรฮะพี่ แฟนผมน่ะค่าเรียนไม่ได้เยอะมาก เดือนนึงสามสี่ร้อยหยวนก็พอแล้วฮะ ผมยังอายุน้อย ตอนนี้ก็ถือว่าหาประสบการณ์ไปก่อน”
“เอาล่ะ เงินเดือนนายเดี๋ยวฉันเป็นคนจัดการเอง นายจำให้ขึ้นใจนะว่าต้องคอยระวังอยู่ใกล้ๆเธอ ฉันจะจัดให้นายเข้าร่วมการฝึกอบรมบอดี้การ์ดมืออาชีพก่อน หลังฝึกอบรมหนึ่งเดือนนายก็สามารถเริ่มงานได้ ต่อไปยังมีการฝึกอบรมบ้าง ประเด็นก็เพื่อฝึกการตอบโต้ทางร่างกาย”
บอดี้การ์ด! มันคงเหมือนในหนัง กังฟูชั้นสูง ฝึกการป้องกันเป้าหมายได้สำเร็จในสถานการณ์ที่น่าตื่นเต้นต่างๆ ทันใดนั้นความรู้สึกถึงภารกิจและความภาคภูมิใจก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
“พี่ฮะ ผมจะตั้งใจฝึกซ้อม เป็นบอดี้การ์ดที่ดี” เซี่ยอี้ชิงตบหน้าอกตัวเอง
แล้วเขาก็คิดว่าทำงานให้ใคร เรียกเขาว่าพี่ตลอด พี่สาวก็ดูไม่ค่อยได้เรื่อง เขาจึงถามอย่างนอบน้อมว่า “พี่ชาย จะให้ผมเรียกพี่ว่าอะไรดี?”
“ทุกคนเรียกฉันว่าคุณเย่ นายก็เรียกฉันว่าคุณเย่ก็แล้วกัน”
“คุณเย่?” เด็กหนุ่มสำรวจเย่เชินหลิน เป็นมังกรในหมู่ผู้คนจริงๆ รูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาและไม่ธรรมดา
เขาถามคล้ายไม่เชื่อ “พี่คงไม่ใช่คุณชายหรอกใช่มั้ย?”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชื่อของเขาเลยว่าแต่เมืองเล็กๆแห่งนี้ก็รู้จัก
“ผมว่าผมนี่โชคดีมากเลย ดูเหมือนว่าหลุมศพบรรพบุรุษของฉันกำลังสูบบุหรี่ถึงได้รู้จักคุณชายด้วย ผมชื่นชมพี่มากเลยนะ! ได้ยินว่าพี่ทำเพื่อผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง แม้แต่ลูกสาวบ้านรองประธานส้งพี่ก็ไม่เอางั้นเหรอ?”
เซี่ยอี้ชิงพูดไปเหมือนจะเพิ่งรู้ตัว ผู้หญิงครึ่งหนึ่งในอ้อมแขนของเขาอาจเป็นผู้หญิงธรรมดาๆที่เขาพูด
ซวยล่ะ เธอคงไม่โกรธโทษเขาหรอกนะ?
ดูท่าจะจริง ไม่รู้ว่าผู้หญิงของเขาไม่รู้ว่าจริงๆอายุไม่น้อยไปกว่าเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดถึงภูมิหลังของเขา แต่ในที่สุดคนธรรมดาก็ให้ความสำคัญกับเขา
“โทษฮะพี่ ไม่รู้ว่าผมได้ทำให้พี่โกรธรึเปล่า?” เซี่ยอี้ชิงถามอย่างระมัดระวัง ถ้าผู้หญิงคนนี้คิดเล็กคิดน้อย ต่อไปเขาคงใช้ชีวิตลำบากแล้ว
“ไม่เป็นไร เดิมทีฉันก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เมื่อก่อนก็ด้วย ไม่มีอะไรเลย” เซี่ยชีหรั่นเอ่ยเสียงค่อย เซี่ยอี้ชิงค่อยๆถอนหายใจยาว
“ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่ผมชื่นชมพี่จริงๆนะ รู้สึกว่าพี่ต้องเป็นคนดี ไม่งั้นคุณชายจะรักพี่ได้ไง?”
สีหน้าของเย่เชินหลินค่อนข้างอึดอัด แล้วกระแอม “บอดี้การ์ดคนอื่นๆกำลังจะมาที่นี่ อีกเดี๋ยวนายก็ตามเขาไปละกัน”
“ครับ คุณเย่” เซี่ยอี้ชิงตอบ
“พี่ฮะ ต่อไปจะให้ผมเรียกพี่ว่าอะไรดี?” เซี่ยอี้ชิงหันไปถามเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นโดยปกติแล้วไม่ได้เป็นฝ่ายบอกให้คนอื่นเรียกเธอว่าคุณนายเย่ เพราะมันดูหยิ่งเกินไป ดูไม่ค่อยดี
แต่คราวนี้ต่างไป เธอค่อยๆเอ่ยย้ำทีละคำ “ฉันคือคุณนายเย่ แต่นายเรียกฉันว่าพี่เซี่ยก็แล้วกัน”
“คุณนายเย่! ขอบคุณมากๆ!” เซี่ยอี้ชิงเอ่ยเสียงหนักแน่น ส่วนเซี่ยชีหรั่นยกมุมปาก เธอชอบที่คำเรียกชื่อเธอมีคำว่าเย่อยู่ด้วย
แขนของเธอโอบรอบเอวที่แข็งแกร่งของเย่เชินหลิน เขาขมวดคิ้ว ร่างกายของเขาแข็งทื่อ
เขาต้องการเผชิญหน้ากับเธออย่างเย็นชาเพราะมีคนนอกอยู่ด้วย ฉันกลัวว่าเธอจะอาย เธอเป็นผู้หญิงหน้าบางเช่นนี้ จึงทำได้แค่นิ่งและปล่อยให้เธอกอดไว้
แน่นอนว่าใครบางคนหวานไปทั้งหังใจ เขาจะไม่ชอบให้ผู้หญิงของตัวเองกอดได้ยังไง?
ในเวลานี้คนขับรถและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่รีบกลับมาจากมื้ออาหารก็มารายงานเย่เชินหลินด้วยและเขาสั่งให้พวกเขาพาเซี่ยอี้ชิงไปด้วย
“นายไปอธิบายกับแฟนก่อนแล้วค่อยแวะมาหาเราทีหลังก็ได้” เย่เชินหลินอธิบาย หลังเซี่ยอี้ชิงเอ่ยขอบคุณแล้ว ก็เอ่ยสั่งคนขับรถของเซี่ยชีหรั่น
“เอาเงินให้เซี่ยอี้ชิงสามพันหยวน”
เซี่ยอี้ชิงมองเย่เชินหลินอย่างประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรแต่คนขับกลับรับปาก รีบหยิบเงินออกมาแล้วยื่นให้ แต่เขาไม่กล้ารับ
“รับไปซะ ต่อไปจะหักจากเงินเดือนนาย พาแฟนนายไปซื้อมือถือซะ ถือโอกาสบอกว่านายหางานได้ เธอจะได้สบายใจ” เย่เชินหลินเอ่ยเรียบๆ เซี่ยอี้ชิงรู้สึกแสบจมูกขึ้นมาทันที
นาทีนั้น เขาตัดสินใจว่าต่อจากนี้ไปไม่ว่าเขาจะเป็นพี่เซี่ยหรือคุณชายเขาก็จะดูแลให้ดีที่สุดเทียบเท่าชีวิตเขา อย่างอื่นไม่สนใจ
ในใจของเซี่ยชีหรั่นก็เต็มตื้นขึ้น จมูกพลันแสบร้อน เธอกอดเย่เชินหลินไว้
ผู้ชายของเธอดูเฉยเมย แต่กลับไม่มีใครใจบุญไปกว่าเขา
“ยังมีธุระอะไรอีกมั้ย?” เย่เชินหลินลากเซี่ยชีหรั่นออกมา เอ่ยถามเสียงเย็นชา เขารู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวที่ลดน้อยลง
เหตุผลที่เธอยังกอดเขาอยู่คือเธอคิดถึงเขามาก
ห่างไกลจากตงเจียงคราวนี้ เย่เชินหลินในใจของเขา เขาปรารถนาที่จะใกล้ชิดกับเซี่ยชีหรั่น เขาอยากจะให้ตัวเองและเธอได้พักร้อนและมีความสุขกับช่วงเวลาระหว่างพวกกัน
ในขณะนี้หัวใจของเขาอ่อนนุ่มซึ่งหมายความว่าเขาต้องยอมรับความสัมพันธ์กับเธออีกครั้งและนำเธอกลับไปสู่กระแสน้ำวนแห่งความขัดแย้ง
“มีค่ะ ฉันอยากไปซื้อเสื้อผ้าให้คุณยาย คุณไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหม? คุณยังไม่เคยเจอคุณยายฉันเลยนี่ หลิน พวกท่านเป็นคนแก่ที่น่ารักมากๆค่ะ”
เซี่ยชีหรั่นเอ่ยอย่างเป็นธรรมชาติและอ่อนโยน ไม่ว่าผู้ชายคนไหนที่ไหนฟังจะไม่พูดตอบตกลงได้ยังไง
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้เดินออกไปแล้ว ในขณะนี้เหลือเพียงพวกเขาที่เผชิญหน้ากัน เย่เชินหลินเปลี่ยนสีหน้าเย็นชาลงในทันที ดึงมือของเธอออกไปจนสุดและพูดอย่างไม่แยแส “คุณยายของคุณ เกี่ยวกับผมตรงไหน”
“ทำไมคุณถึงน่ารำคาญขนาดนี้นะ?” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว
“ไม่ได้มาเติมน้ำให้ผมเหรอ? เมื่อกี้ยังเป็นห่วงเรื่องผมอยู่เลย แถมยังขีดเส้นแบ่งระหว่างกันชัดเจนขนาดนั้น คุณไม่ได้เพี้ยนหรือไง?” แม้ว่าเธอจะกำลังตั้งคำถาม แต่เย่เชินหลินก็รู้สึกสบายใจ ในใจของเขา เขากลัวว่าจะไม่มีวันพบคนที่สองที่จะถามคนอื่นอย่างสบายใจแบบนี้
“ใครบอกว่าผมมาหาคุณ เพราะผมมีธุระต่างหาก ผ่านทางมาพอดี”
“เหอะ คุณบังเอิญผ่านมาตรงนี้และคุณก็มาในเวลาเดียวกันกับฉันพอดี แล้วมันก็บังเอิญอยู่ใกล้โรงพยาบาลที่ยายของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล แถมยังช่วยฉันเอาโทรศัพท์คืนมาอีก คุณเย่เชินหลิน คุณคิดว่าภรรยาของคุณเหมือนคนโง่หรือไง?” เซี่ยชีหรั่นเงยหน้ามองเขา สายตาแพรวพราว ด้วยรักและหลง
คิ้วเย่เชินหลินกระตุก เขาไม่รู้ว่าเหตุผลที่เขาพูดมันแย่
นอกจากมือของเขา เขาจะหาคำใดที่เหมาะสมเพื่ออธิบายการปรากฏตัวต่อหน้าเธออย่างกะทันหันได้? ไม่มีเลย
เขาถูกจับได้อย่างสมบูรณ์ เขาเงียบไปพักหนึ่งขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรที่โหดเหี้ยม เซี่ยชีหรั่นหยิบแขนของเขาขึ้นมาอีกครั้งแล้วพูดเบาๆ “เอาเป็นว่าคุณผ่านมาก็แล้วกัน? ฉันรู้ว่าคุณไม่ต้องการให้ฉันทุกข์กับคุณ เอาล่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณ แต่คืนนี้คุณยังต้องพาฉันไปซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของไปดูแลคุณยายของฉัน ท่านเป็นคนแก่แถมยังเป็นคนป่วย คุณเดินผ่านมาพอดี ต่อให้เป็นแค่เพื่อนก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไปเยี่ยมใช่มั้ย?”
ยัยคนนี้! ในใจเย่เชินหลินถอนหายใจยาวแต่ก็ยังดึงมือเธอออกอย่างโหดร้ายและพูดอย่างโกรธๆ “ไปเยี่ยมคนแก่ถือเป็นเรื่องสมควร ไม่มีปัญหา แต่เป็นเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องกอดแน่นขนาดนี้ก็ได้มั้ง”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มอ่อน ยิ่งกอดเขาแน่น
“ก็ฉันจะกอด ฉันยังไม่หายจากอาการตกใจ ดูสิว่าแขนฉันยังสั่นอยู่ไหม”