สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่574 สาวใช้ตัวแสบ 478

ตอนที่574 สาวใช้ตัวแสบ 478
ยังกลัวตาย? คิดว่าผมไปคุณคงกลัวจนตายมากกว่า ยัยตัวเล็ก ถ้าคุณยั่วผมอีก ผมจะไม่สนใจคุณอีก
เย่เชินหลินส่งเสียงในลำคอ รอสักพักจากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ เมื่อร่างกายส่วนล่างของเขากลับคืนสู่สภาพเดิมผลลัพธ์คือ… เขาเห็นผู้หญิงของเขานอนอยู่บนเตียงไม่รู้ทำไมถึงนอนเปิดก้นอยู่ตรงนั้น
สิ่งที่ผู้ชายกลัวที่สุดคือเห็นภาพที่ทำให้ร่างกายเขาเครียดตึง เขาถามเธอด้วยเสียงพร่า “คุณทำอะไรของคุณ”
คิดว่ามันง่ายสำหรับเขาที่จะยับยั้งชั่งใจใช่ไหม?
“ดูเหมือนว่ามีแมงมุมตัวเล็กๆ คลานเข้ามาฉันกำลังดูว่ามันไปไหน”
“ถอยออกไปให้ ฉันจะหาเอง” เย่เชินหลินขยับไปที่เตียงและดึงเซี่ยชีหรั่นออกไป เขามองใกล้ๆและเห็นแมงมุมคลานออกมาพอดี
“ไปเอากระดาษมาให้ผม” เย่เชินหลินกล่าว เซี่ยชีหรั่นลุกจากเตียงทันที เธอหยิบกระดาษเช็ดมือบนโต๊ะข้างเตียงและยื่นกระดาษสองสามแผ่นให้เย่เชินหลิน เขาฆ่าแมงมุมอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงแมงมุมตัวเล็กๆ แต่การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของเขาก็ยังทำให้หัวใจของเซี่ยชีหรั่นสั่นไหวและอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เขาด้วยความชื่นชม
“ผมจะไปล้างมือ” เย่เชินหลินลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปล้างมือ เมื่อเขากลับมาเขาเห็นเซี่ยชีหรั่นนอนนิ่ง ไม่ได้ยั่วเขาอีกแล้ว
เขานอนลงบนเตียง ปิดไฟโดยไม่แตะต้องเธอ เขาแค่สั่งเธออย่างใจเย็น: “รีบนอนเถอะ”
“คุณกอดฉันสิ!” เธอพูดอย่างอ้อนๆ และหัวใจของเย่เชินหลินเต้นผิดจังหวะไปสองครั้ง นี่คือคำเชิญหรือเปล่า เขาผู้ชายนะ ต้องการครอบครองเธอตลอดเวลา เขายังคงจะทนได้ไหม?
ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นเป็นประกายแวววาว และมือของเธอยื่นออกไปที่ผ้าขนหนูอาบน้ำบางๆ เย่เชินหลินนอนตัวแข็งไม่กล้าขยับ
ท้ายที่สุดเขาเป็นคนที่เรียนรู้กังฟูมาก่อนและไวต่อการกระทำที่อยู่ข้างๆเขามาก
เมื่อเธอเลื่อนมือไปยังผ้าขนหนูของเธอ ดวงตาของเขาก็จะจับจ้องทันที
“คุณกำลังทำอะไร” เขาถามเสียงแข็งอย่างระมัดระวัง
“ไม่มีอะไร ฉันแค่รู้สึกว่าผ้าขนหนูมันหลวม ฉันต้องปรับมัน” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างไร้เดียงสาและเอามือจิ้มหน้าอกของเธอเป็นเวลานาน บอกตามตรงว่าเธอไม่รู้วิธีหลอกล่อผู้ชายจริงๆ
ที่ผ่านมาเขาปฏิบัติกับเธอเหมือนหมาป่า เธอไม่รู้ว่าคำพูดหรือการกระทำแบบไหนที่กระตุ้นความปรารถนาของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
แม้ว่าเธอจะไม่เข้าใจ แต่เธอก็คิดว่าในตอนนี้เขาคงจะรู้สึกได้เมื่อเห็นเธอจัดผ้าขนหนูให้เป็นระเบียบเรียบร้อย
เย่เชินหลินร้สึกได้อย่างแน่นอน เธอสัมผัสหน้าอกของเธอสองครั้ง และในทันทีเลือดในร่างกายของเขาก็เดือด
เธอคิดว่าเขาไม่รู้เหรอ? ถ้าผ้าเช็ดตัวหลวมจริงๆ ด้วยบุคลิกขี้อายของเธอ เธอจะไม่นอนหงายแน่ๆ เธอคงจะดึงมันอย่างเงียบๆ
เขาเดาถูก ผู้หญิงคนนั้นขอให้เขานอนกับเธอเพียงเพื่อแค่ฉวยโอกาสกับเขา
ยัยตัวเล็ก เขาประเมินความสามารถในการล่อลวงของเธอต่ำไปใช่ไหม? แน่นอนว่าเมื่อเผชิญหน้ากับเธอ ความต้านทานต่อการล่อลวงของเขาต่ำมาก… เขารู้เรื่องนี้fu
เขาพลิกตัวและหันหลังให้เธอ ร่างกายของเขายังคงแข็งทื่อ
เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นนั่งมองไปที่ด้านหลังของเขาอย่างเงียบๆ และเห็นทั้งร่างของเขาทรุดลงอย่างแน่นหนาราวกับว่าศัตรูกำลังจะบุกเข้ามาเขาก็อดไม่ได้ที่จะปิดปากและยิ้ม
เย่เชินหลิน ดูเหมือนว่าคุณจะไม่สบายเลย!
เขายังหนีเธออยู่ ดูสิว่าจะหนีได้แค่ไหน
เซี่ยชีหรั่นต้องการให้เย่เชินหลินยอมแพ้ ราวกับว่าเขาต้องการให้เขารักเธอเหมือนเดิม เผชิญหน้ากับลมและฝนด้วยกันเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย เธอลืมความเขินอายไปชั่วคราว
อย่างน้อยเมื่อเธอพิงหลังเขา เธอก็ใจดีขึ้นมาก
ความอบอุ่นที่ด้านหลังอย่างกะทันหันและกลิ่นหอมอ่อนๆบนร่างกายของหญิงสาว สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือความนุ่มนิ่มของเธอ แม้ว่าผ้าขนหนูอาบน้ำของเธอจะติดอยู่ที่หลังของเขาแต่ก็ทำให้อุณหภูมิในร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นในทันที ไม่รู้ว่ากี่องศา
“คุณกำลังทำอะไรอยู่?” เขาคำรามเล็กน้อยและเซี่ยชีหรั่นยังคงแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา
“ทำอะไร ฉันไม่ได้บอกคุณเหรอฉันกลัว!” หลังจากพูดแล้วเธอก็ลูบหลังของเขาและในขณะเดียวกันวงแขนนุ่มๆของเธอก็อยู่ที่เอวของเขาและทั้งตัวก็เหมือนปลาหมึก พัวพันกับเขา
ร่างกายของเย่เชินหลินเริ่มแข็งขึ้น เซี่ยชีหรั่นประสบความสำเร็จเมื่อเห็นว่าเขาไม่สบอารมณ์ เธอกัดริมฝีปากของเธอและต้นขาของเธอก็เริ่มถูขาของเขา
“อา … ” หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นอุทาน ทันใดนั้นเย่เชินหลินก็พลิกตัวและกดเธอไว้ใต้ตัวเขา
เขาจ้องตรงไปที่ใบหน้าเล็กๆของเธอ เปลวไฟที่ลุกโชนในดวงตาของเขาดูเหมือนจะแผดเผาเธอได้ทุกเมื่อ
เห็นได้ชัดว่าเป็นเธอที่ยั่วเขา แต่ในเวลานี้เธอประหม่ามากและก็ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับเขา กลัวว่าความพยายามทั้งหมดของเธอจะไร้ผล เธอไม่กล้าหนีจึงหายใจเข้าลึกๆและมองไปที่เขาอย่างกล้าหาญ
“คุณจะทำอะไร?” เสียงของเขาแหบห้าวจนเขาแทบจะกัดฟันเมื่อเขาถามเธอ
เขาจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย
“ฉันคิดถึงคุณ” เธอสบตากับเขาอย่างกล้าหาญและพูดเบาๆ
หัวใจของเขาบีบรัดอีกครั้ง คิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัวและคิ้วของเขาสั่นสองครั้ง มันเป็นการเคลื่อนไหวของจิตใจอารมณ์และร่างกายที่ตีกันอย่างรุนแรง
“อยากให้ผมมีอะไรกับคุณเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วกับคำหยาบๆของเขา
เซี่ยชีหรั่นไม่ต้องการถอยกลับ เขาตั้งใจพูดแบบนี้เพื่อให้คุณเลิกคิดเรื่องการคืนดีกับเขา
เธอกัดริมฝีปากแล้วกระซิบ “ใช่ ฉันคิดแบบนั้น”
โอ้! ยัยตัวเล็กกำลังจะทำให้เขาคลั่ง!
เย่เชินหลินหัวใจบีบรัด ก้มลงกดปากเล็กๆ ของเธออย่างรุนแรง
เซี่ยชีหรั่นเปลือยกายช่วงหน้าอกของเธอ เย่เชินหลินเดิมทีไม่ได้สวมเสื้อผ้าท่อนบนอยู่แล้ว ผิวหนังบริเวณนั้นระหว่างพวกเขาสองคนสัมผัสกันโดยตรงและการจูบนี้ทำให้ทุกอย่างร้อนขึ้นง่ายๆ
เธอไม่รู้ว่าในใจเขาอยากครอบครองเหมือนกันหรือเปล่า ยังไงซะเมื่อเขาจูบเธอ ร่างกายของเธอก็อ่อนระทวยลง
การเสียดสีระหว่างริมฝีปากและลิ้นนั้นเต็มไปด้วยความหวานและยังเต็มไปด้วยอารมณ์ที่สิ้นหวังและทำอะไรไม่ถูก
เขาถูกท้าทายให้อยู่ในเงื้อของเธอ การแก้แค้นให้กับผู้ชายหลังจากที่เธอเชื่อมั่นในตัวเธอดังนั้นการจูบของเขาจึงยากกว่าปกติ
ริมฝีปากของเธอเจ็บปวดเล็กน้อยจากเขา แต่ก็มีความสุขอย่างประหลาด ร่างกายของเธอตอบสนองต่อเขาอย่างรวดเร็วและปฏิกิริยาของเขาก็รุนแรงยิ่งขึ้น
ยัยตัวเล็ก เธอหาเรื่องเองนะ ดูสิว่าเขาจะไม่ทำลายเธอ!
นอกจากความปรารถนาแล้วดวงตาของเซี่ยชีหรั่นยังมีความรู้สึกโล่งใจอีกด้วย เย่เชินหลินมองไปที่เธอโดยตรงโดยไม่ได้คิดถึงอารมณ์ของเธอ
สมควรตาย!
เขากำลังทำอะไรอยู่ เขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้ในเวลานี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ควรอยู่บนเตียงกับเธออีกต่อไป นี่เป็นการทำร้ายเธอ
เขาพลิกตัวลง เซี่ยชีหรั่นตกตะลึงกับการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของเขา
“ม่อ เกิดอะไรขึ้น? ไม่…คุณไม่ชอบฉันเหรอ” เธอถามเขาด้วยเสียงต่ำ
“ผมจะไปอาบน้ำ!” เขาเอ่ยอย่าเย็นชาแล้วคว้าผ้าขนหนูออกไป ความรวดเร็วนั้นทำให้เธอตะลึง
คิดว่ามันประสบความสำเร็จแล้วแท้ๆ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกหดหู่เล็กน้อย
เธอไม่น่าดึงดูดพอหรือคนๆนี้ควบคุมตนเองมากเกินไป?
อีกนิดเดียวพวกเขาก็จะเหมือนเมื่อก่อน
เย่เชินหลินอาบน้ำเย็นและใช้เวลานานเพื่อระงับอารมณ์ที่รุนแรง
เขาจะไม่คิดงั้นเหรอ เขาคิดอย่างบ้าคลั่งเลยล่ะ
แต่หลังจากนี้ล่ะ
เขากอดเธอแน่นและบอกเธอว่าเขารักเธอ และปล่อยให้เธอเผชิญกับความเสี่ยงและความยากลำบากร่วมกับเขา? ไม่ได้อย่างแน่นอน!
ตระกูลส้งจะล่มสลายในไม่ช้า ตระกูลส้งจะล่มสลาย หากพวกเขากลับมาคืนดีกันเซี่ยชีหรั่นจะต้องสบายใจมากกว่าตอนนี้
เพื่อวันพรุ่งนี้ที่ดีกว่า สำหรับผู้หญิงของเขาไม่ว่าจะอึดอัดแค่ไหนเขาก็ต้องแบกรับมันไว้
เมื่อเย่เชินหลินกลับมา เซี่ยชีหรั่นได้สวมชุดผ้าขนหนูอาบน้ำของเธอแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่เธอจะเกลี้ยกล่อมเขาโดยไม่คำนึงถึงความนับถือตนเอง เขาปฏิเสธเธอจึงไม่มีความกล้าอีกต่อไป
เมื่อเห็นสีเศร้าบนใบหน้าเล็กๆของเธอ เย่เชินหลินก็ถอนหายใจหนักๆในใจ
เขานอนลงบนเตียงอีกฝั่ง เหมือนในตอนแรกแต่อยู่ห่างจากเธอมาก
เซี่ยชีหรั่นนอนนิ่งอยู่กับที่ ถอนหายใจก่อนแล้วถามเขาเบา ๆ : “หลิน คุณไม่ชอบฉันแล้วจริงใช่ไหมๆ คุณไม่รักฉันแล้วจริงๆหรือ?”
เมื่อถามคำถามนี้ เธอไม่รู้ว่าทำไมและทันใดนั้นก็รู้สึกน้อยใจ
แสบจมูกจนน้ำตาร่วงเมื่อได้ยินเสียงของเธอทำให้หายใจไม่ออกเย่เชินหลินรู้สึกเป็นทุกข์แทบตาย
เขาไม่ได้พูด เซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะร้องไห้เงียบๆ เธอรู้สึกว่าการร้องไห้แบบนี้มันสิ้นหวังมาก แต่เธอก็ช่วยไม่ได้
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้รักเขาเมื่อเธอจากไป เธอแค่ไม่เข้าใจไปชั่วขณะ เธอกำลังอุ้มชูเด็กคนนี้อยู่ตลอดเวลา กลัวว่าเธอและลูกของเธอจะไม่สามารถอยู่อย่างสงบสุขในอนาคตได้
บางทีเธออาจเห็นแก่ตัวเกินไปในเวลานั้น เธอคิดถึงความรู้สึกของเขาน้อยเกินไป ดังนั้นเมื่อเธอต้องการกลับไปหาเขาเธอจึงมีชะตากรรมหรือไม่?
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเขาทำดีกับเธอ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะขุดเขาออกจากความภาคภูมิใจของเธอ
เขาสามารถต้านทานการล่อลวงของเธอได้ แต่น้ำตาของเธอเป็นอาวุธที่มีประโยชน์มากกว่าการทดลอง
“หยุดร้องไห้!” เขาลุกขึ้นมองเธอ คำรามด้วยสีหน้าบูดบึ้งและขมวดคิ้ว
“หลิน บอกฉันทีว่าคุณไม่รักฉันอีกแล้ว ทำไมคุณไม่ยอมรับฉัน ฉันบอกแล้วว่าฉันเต็มใจที่จะเผชิญหน้าทุกอย่างกับคุณ ฉันไม่ได้บอบบางอย่างที่คุณคิด ฉันไม่กลัวความทุกข์ทรมาน ฉันกลัวที่จะแยกจากคุณ”เธอยังลุกขึ้นจากเตียงและมองเขาอย่างดื้อดึง
เย่เชินหลินยังคงไม่พูด แต่หยิบทิชชู่ออกมาจากโต๊ะข้างเตียงอย่างเงียบๆแล้วยื่นให้เธอ
เซี่ยชีหรั่นไม่สนใจเขาและบ่นต่อไป “คุณรู้หรือไม่ว่าตอนที่ฉันแยกจากคุณมันเหมือนถูกพรากจากจิตวิญญาณของฉันไปด้วย ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันควรมีชีวิตอยู่ ต่อไปฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันต้องกิน ฉันกินอะไรไม่อร่อยเลย และฉันก็นอนไม่หลับแม้ในยามหลับฉันรู้สึกว่าชีวิตไม่มีความหมายตลอดเวลา แม้แต่ท้องฟ้าก็มืดมิด”