สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 578 สาวใช้ตัวแสบ 482

ตอนที่ 578 สาวใช้ตัวแสบ 482
“เอาล่ะฉันพูดเรื่องที่ควรพูดเสร็จแล้ว ส้งหลิงหลิงหยุดเล่นกลได้แล้ว คุณต้องเชื่อว่า ขอแค่ฉันพูดแค่คำเดียว เย่เชินหลินจะยอมให้ฆ่าเด็กเพื่อฉัน ดังนั้นถ้าคุณเล่นตุกติกอีกครั้งเดียว ฉันจะทำให้คุณกับลูกได้อยู่ร่วมกันอีก” เซี่ยชีหรั่นมองเธอด้วยท่าทางที่เข้มงวด เธอต้องการทำให้เธอตกใจแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเธอก็ตาม
มือของส้งหลิงหลิงกำแน่นและร่างกายของเธอก็สั่นอย่างช่วยไม่ได้
ยัยเซี่ยชีหรั่นเธอเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ หากเธอยืนยันขอให้เย่เชินหลินจะทำลายลูกของเธอ เซี่ยชีหรั่นก็มีแนวโน้มที่จะฟังเธอ
ไม่ได้! เป็นเช่นนี้ไม่ได้ เรื่องมันไม่ควรพัฒนาไปในทิศทางนี้ เธอเกือบจะควบคุมไม่ได้แล้ว!
ถูกบังคับให้ไม่มีทางถอยและความเป็นความตายในห้องผ่าตัดก็เข้ายึดสมองของเธออีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่น คุณยอมรับแล้ว แต่ดูเหมือนว่าฉันไม่มีทางที่ดีกว่านี้ ฉันต้องโหดร้ายอีกครั้ง
ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มให้เซี่ยชีหรั่น เป็นยิ้มที่เยือกเย็น
“เซี่ยชีหรั่น คุณว่าทำไมเย่เชินหลินถึงรักคุณ เป็นเพราะเขาคิดว่าคุณบริสุทธิ์และใจดีเหรอ ฉันอยากถามคุณว่า ถ้าคุณทำอะไรกับลูกของฉัน เขาจะยังคิดว่าคุณบริสุทธิ์และใจดีหรือไม่?
หัวใจของเซี่ยชีหรั่นแวบด้วยความตกใจ มันเป็นความจริงที่ว่ารอยยิ้มของส้งหลิงหลิงนั้นร้ายกาจและน่ากลัวเกินไป
เธอไม่พยายามทำร้ายตัวเองแล้วมาโทษเธอกับเธอนะ?
ในเวลานี้หลินต้าฮุยซึ่งยืนรออยู่นอกประตูได้รับโทรศัพท์จากเย่เชินหลิน น้ำเสียงของเขาก็ดูกังวลเล็กน้อย
“เซี่ยชีหรั่นปที่ส้งหลิงหลิง?”
“ครับ คุณเย่!”
เย่เชินหลินขมวดคิ้วของเขาและเดาว่าเซี่ยชีหรั่นต้องการอะไร
ถ้าผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นยากที่จะเปลี่ยนใจ ไม่ว่าเขาจะเฉยเมยแค่ไหน เขาบอกเธออย่างไรว่าเขาไม่อยากคืนดีกับเธอ เธอก็ตัดสินใจและเดินไปตามทางของเธอเอง
“เธอกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้” เย่เชินหลินถามและหลินต้าฮุยก็สารภาพอย่างตรงไปตรงมา: “คุณนายเย่บอกว่าเธอต้องการคุยกับคุณส้งตามลำพัง พวกเขากำลังคุยกันอยู่ครับ”
“หลินต้าฮุย!” เย่เชินหลินตะคอกและถามเสียงเย็น “ทำไมฉันไม่รู้ว่านายกลายเป็นคนของเธอตอนไหน เธอบอกว่าอยากเจอแล้วนายก็พาเธอไปพบ เธอบอกว่าอยากคุยนายก็ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ ฉันล่ะเบื่อจะคุยกับนายแล้ว! ”
หลินต้าฮุยหดคอ เขารู้ว่าเจ้านายของเขาจะพูดเช่นนั้น
“คุณเย่ คืออย่างนี้นะครับ เพราะคุณเป็นคนของเธอ และผมเป็นคนของคุณ ผมจึงกลายเป็นคนของเธอด้วย” หลินต้าฮุยพูดอย่างไม่กลัวตาย
“ไร้สาระ!” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชาจากนั้นก็ขมวดคิ้วและถามเขา “นายได้ค้นห้องของส้งหลิงหลิงไหม แล้วแน่ใจนะว่าไม่มีอะไรที่สามารถทำร้ายคนได้ ถ้าเซี่ยชีหรั่นเป็นอะไรไป? ฉันจะฆ่านายทิ้ง!”
หลินต้าฮุยหดคออีกครั้งและคิดว่า อย่าฆ่าผมเลย ผมยังต้องการใช้ชีวิตอย่างสงบสุข
“คุณเย่ไม่ต้องกังวล เราครั้งล่าสุดที่คุณส้งซ่อนโทรศัพท์มือถือไว้เราหาไม่พบ คราวนี้รับประกันว่าจะไม่เกิดอะไรขึ้นอีกได้และจะต้องไม่มีอาวุธอะไรทำร้ายคนได้ นอกจากนี้ตอนนี้เธอท้องโตขนาดนี้ คุณนายเย่น่าจะคล่องตัวกว่าเธอ เธอไม่สามารถทำร้ายเธอได้หรอกครับ ทางเรายังฟังทุกความเคลื่อนไหวที่อยู่นอกประตู หากมีข้อพิพาทระหว่างทั้งสองเราจะเข้าไปและหยุดมันทันที”
“อือ” เย่เชินหลินรับคำและวางสายโทรศัพท์
เขาได้ยินคนขับรถของเซี่ยชีหรั่นรายงานว่าเซี่ยชีหรั่นไปที่ไหน และปฏิกิริยาแรกของเขาคือขัดขวางไม่ให้เธอพบกับส้งหลิงหลิง
เขาไม่เคยกลัวเซี่ยชีหรั่นจะทำร้ายส้งหลิงหลิง เขาแค่กลัวว่าส้งหลิงหลิงจะทำร้ายผู้หญิงของเขา ถ้าส้งหลิงหลิงกลายเป็นบ้าขั้นมา แม้แต่ตัวเองก็คงทำร้ายได้ ไม่ต้องพูดถึงใครก็ตามที่เกลียด โดยเฉพาะคู่ต่อสู้ที่เธอเกลียดที่สุด ตราบใดที่เธอมีโอกาสเธอก็จะไม่มีวันใจอ่อน
เดิมทีเขาต้องการให้หลินต้าฮุยเรียกเซี่ยชีหรั่นออกมา แต่หลังจากคิดได้แล้วเขาก็ตัดสินใจให้เธอได้บอกส้งหลิงหลิงในสิ่งที่เธอต้องการจะพูด
เซี่ยชีหรั่นไปที่ส้งหลิงหลิง ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร ส้งหลิงหลิงจะเข้าใจดีขึ้นอย่างแน่นอน การพยายามของเธอล้มเหลวและเธอไม่สามารถแยกเขาและเซี่ยชีหรั่นได้อีก
เย่เชินหลินไม่ได้โกรธส้งหลิงหลิง เขาไม่ต้องการให้เธอคิดว่าเธอประสบความสำเร็จ
คำเตือนของเซี่ยชีหรั่น น่าเชื่อกว่าสิ่งที่เย่เชินหลินพูด
ส้งหลิงหลิงจากนี้ไปเธอจะต้องตั้งใจเลี้ยงดูลูกและให้กำเนิดลูกของคุณ ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของคุณ มิฉะนั้น … เย่เชินหลินกำหมัดแน่นอีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่นและส้งหลิงหลิงยังคงเผชิญหน้ากันในห้อง แม้ว่าคำพูดของส้งหลิงหลิงและการแสดงออกของเธอจะทำเอาตกตะลึง แต่เซี่ยชีหรั่นก็สงบลงและถามเธออย่างไม่แยแสว่า “คุณต้องการอะไร คุณคิดว่าคุณมีลูกอยู่ในมือ แล้วหลินจะเชื่อคุณไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ ประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว เขารักฉันและเขาจะเชื่อสิ่งที่ฉันพูด อย่าบอกว่าคุณต้องการทำให้ตัวเองลำบากแล้วโทษฉันเลย มันคือฉัน มันกำลังล้มล้างคุณและทำให้คุณแท้งลูกจริงๆ แค่ฉันพูดอะไรสักคำ เขาก็ยังเชื่อฉัน ถ้าคุณไม่เชื่อฉันคุณจะลองไหม”
ท่าทางมั่นใจของเซี่ยชีหรั่นทำให้ส้งหลิงหลิงรู้สึกไร้พลัง เธอมีเหตุผลมั่นใจ ทำไมส้งหลิงหลิงจะไม่รู้
ตั้งแต่วินาทีที่เธอเข้ามาในสายตาของเย่เชินหลินของ สายตาของเซี่ยชีหรั่นมีพลังมากกว่าคำพูดของส้งหลิงหลิงในรถอีก
สิ่งเดียวที่เธอพึ่งพาคือลูกของเธอและลูกอยู่กับเธอซึ่งเป็นโอกาสเดียวเท่านั้น
เธอต้องเดิมพัน แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอแพ้ก็ตาม อย่างไรก็ตามเย่เชินหลินจะไม่ปล่อยให้เธอตายและเธอจะไม่ปล่อยให้ลูกของเธอตายแม้ว่าเธอจะพ่ายแพ้ อย่างดีก็คงถูกเย่เชินหลินสาปแช่ง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ส้งหลิงหลิงก็หัวเราะเยาะอีกครั้ง “โอเค เซี่ยชีหรั่น งั้นมาลองดูว่าจิ้งจอกตัวน้อยอย่างคุณจะสำคัญหรือลูกชายของเขาที่มีความสำคัญกันแน่”
ทันทีที่พูดจบ เธอก็วิ่งไปที่กำแพงอย่างรวดเร็ว
เซี่ยชีหรั่นกล่าวไปเช่นนั้นเพียงเพื่อหยุดความคิดของเธอ เธอไม่ต้องการให้ส้งหลิงหลิงบ้าคลั่ง
“หยุดนะ!” เซี่ยชีหรั่นเรียกเธอออกมาด้วยความตกใจ
เธอไม่เคยเรียกแบบนั้นมาก่อน ส้งหลิงหลิงหยุดนิ่งโดยธรรมชาติและมองย้อนกลับไปที่เธอเซี่ยชีหรั่นที่จับเธอไว้
“คุณทำบ้าอะไรเหรอส้งหลิงหลิง คุณทำเรื่องเลวร้ายกับลูกของคุณอีกแล้ว คุณเป็นแม่หรือเปล่า?” เซี่ยชีหรั่นถามเธอ เด็กในท้องไม่รู้ว่ารู้สึกหรืออะไรตอนนี้กำลังดิ้นอย่างไม่สบายใจ
เซี่ยชีหรั่นทนไม่ได้ที่เห็นการเคลื่อนไหวของทารกในครรภ์รุนแรงมาก
ไม่ว่าเธอจะพูดยากแค่ไหน แต่หัวใจของเธอก็ไม่ได้โหดร้ายเหมือนส้งหลิงหลิง เธอก็หมดหวังได้
ดังนั้นในเวลานี้เธอกลัวเธอกลัวว่าส้งหลิงหลิงจะทำร้ายลูกของเธอ
“ฉันเป็นแม่ แล้วฉันก็อยากจะสู้เพื่อครอบครัวที่สมบูรณ์เพื่อลูกของฉัน เซี่ยชีหรั่น คุณอย่าเอาลูกของฉันไป นี่คือลูกของฉัน ฉันอุ้มท้องมาสิบเดือน คิดว่าฉันจะให้คุณได้ไหม ถ้าลูกไปอยู่กับคุณ คุณเกลียดฉัน ใครจะรู้ว่าเขาจะเป็นยังไง?”
“ฉันไม่ทำร้ายเด็กหรอก ส้งหลิงหลิง ในเมื่อฉันรับลูกของคุณมาฉันจะไม่มีวันทำอะไรที่ไม่ดีกับเขา คุณใจเย็นๆและกลับไปที่เตียงซะ” เซี่ยชีหรั่นเกือบสั่ง ในน้ำเสียงของเธอ ส้งหลิงหลิงเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจและยิ้ม
“เซี่ยชีหรั่น คุณกลัวแล้วใช่ไหม ฉันคิดว่าคุณเก่งมาก ที่ไหนได้คุณกลัวว่าจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นกับเด็ก คุณกลัวว่าเย่เชินหลินจะตำหนิคุณใช่มั้ย หึ ให้ฉันบอกอะไรให้คุณฟังนะว่าไม่มีความรักใดที่จะเอาชนะครอบครัวได้หรอก เขารักคุณไม่มากไปกว่าลูกของเขาหรอก เชื่อหรือไม่?”
เมื่อส้งหลิงหลิงพูดเช่นนี้ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นยังคงอยู่ที่หน้าท้องของเธอ
ทารกในครรภ์เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง เดี๋ยวกระทุ้งข้างนี้แล้วเดี๋ยวกระโดดไปอีกด้านหนึ่ง
เซี่ยชีหรั่นดูเหมือนจะรู้สึกว่าเด็กกำลังตื่นตระหนกคล้ายขอร้องให้เธอปล่อยเขาไป
เซี่ยชีหรั่นหายใจเข้าลึก ๆ “โอเค ฉันเชื่อ คุณตั้งสติเถอะ คุยกันแค่นี้ก็พอ ฉันจะไปแล้ว!”
เธอคิดว่าเธอพูดทุกอย่างที่ควรแล้ว ตอนนี้ทัศนคติของเธออ่อนลง แต่หลักการจะไม่เปลี่ยนแปลง
วันนี้เธอทำให้เธอเชื่อว่าคนอย่างส้งหลิงหลิงไม่สมควรเป็นแม่
เมื่อเด็กคลอด ส้งหลิงหลิงต้องแยกจากเด็ก เธอและเย่เชินหลินจะไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสทำร้ายเด็กอีก
“เดี๋ยวก่อน!” ส้งหลิงหลิงร้องเรียกเซี่ยชีหรั่น เมื่อเซี่ยชีหรั่นหันศีรษะกลับมา ส้งหลิงหลิงก็กระแทกเข้ากับกำแพง
“ส้งหลิงหลิง!” เซี่ยชีหรั่นอุทานและรีบวิ่งไปเมื่อเห็นว่าหน้าผากของส้งหลิงหลิงมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย เธอจึงนั่งลงบนพื้น เอามือทาบหน้าอกของเธอ
เมื่อได้ยินเสียงเรียก หลินต้าฮุยก็รีบเดินเข้ามาประตูและชายชุดดำก็เดินตามไปด้วย
“คุณส้ง!” หลินต้าฮุยร้องเรียกและวิ่งไปที่ส้งหลิงหลิง เพียงไม่กี่ก้าวแล้วก้มลงไปรับเธอ
“เซี่ยชีหรั่น คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันผิดไปแล้ว แต่คุณทำแบบนี้กับลูกของฉันไม่ได้!” น้ำตาของส้งหลิงหลิงไหลลงมาและเซี่ยชีหรั่นกังวลแค่เรื่องร่างกายของเธอในตอนนี้ เธอทำผิด แต่เธอก็เพิกเฉย
“เร็วเข้า! หลินต้าฮุยพาเธอไปโรงพยาบาลเร็วเข้า!” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างรีบร้อน หลินต้าฮุยอุ้มส้งหลิงหลิงแล้วเขาก็เดินออกจากประตูไปอย่างรวดเร็ว
มีคนสองสามคนเดินออกจากประตูที่ส้งหลิงหลิงอาศัยอยู่ เย่เชินหลินกำลังจะเข้าประตูด้วยใบหน้าเย็นชา
สายตาของเขามองไปที่เซี่ยชีหรั่นก่อนอย่างไม่แยแส จากนั้นก็ไปที่ส้งหลิงหลิงซึ่งถูกอุ้มโดยหลินต้าฮุย บนหน้าอกของชุดคลุมท้องบางๆของส้งหลิงหลิงมีรอยเลือดจางๆปรากฏขึ้นอย่างน่าตกใจ
“เชินหลิน เซี่ยชีหรั่น เธอต้องการฆ่าลูกของเรา ฉันขอร้องคุณ แม้ว่าคุณจะไม่ต้องการเด็กคนนี้แต่อย่าทำมันด้วยมือของเธอ คุณสามารถให้ฉันทำด้วยตัวเอง แบบนี้มันดีกว่า” ส้งหลิงหลิงกำลังร้องไห้ ริมฝีปากของเธอค่อยๆซีดขาวขึ้นและเธอแทบจะพูดประโยคนี้ไม่ได้ เพราะได้รับบาดเจ็บที่หน้าอกเนื่องจากการกระทำที่รุนแรงนี้ ในไม่ช้าเธอก็ไม่สามารถพูดได้
เย่เชินหลินมองไปที่เซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชาและทันใดนั้นก็มีเมฆมารวมกันบนใบหน้าของเขา
การแสดงออกในสายตาของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นกลัว เธอกลัวจริงๆ
เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าส้งหลิงหลิงจะเป็นบ้าทันที ในตอนนี้เธอเสียใจมาก นอกจากเสียใจแล้วเธอยังตื่นตระหนกอีกด้วย
ลูกของเขาอาจเสียไปได้ แต่ไม่ควรทำเสียไปเพราะมือของเธอ