สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 606 สาวใช้ตัวแสบ 510

ตอนที่ 606 สาวใช้ตัวแสบ 510
เซี่ยชีหรั่นเงียบลงมาอีกครั้ง ไห่ลี่หมินสังเกตเห็นสายตาของเธอมืดมนเล็กน้อย
เธอรู้มากขึ้นว่าพ่อของเธอเก่งมาก เก่งกว่าที่เธอคิด มี เป็นกลวิธีที่ดีในการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว จัดการชายคนหนึ่งให้เธอ ให้เธอจากไปแล้วจัดการลูกสาวอีกคนของเขาให้เย่เชินหลิน　　
ดวงตาที่กะพริบของเซี่ยชีหรั่นทำให้ไห่ลี่หมินสงสารมาก และเขาสามารถเข้าใจสภาพจิตใจของเธอในตอนนี้ได้
“　ชีหรั่น ขอโทษ ฉันพูดคำที่ทำให้เธอไม่สบายใจ ”เขาขอโทษเสียงเบา เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว ถามเขาว่า：“ นายพูดพวกนี้กับฉัน อยากให้ฉันทำอะไร ？หรือว่า นายคิดว่าฉันควรทำอะไร สามารถทำให้สถานการณ์ตอนนี้ของเย่เชินหลินดีขึ้นหน่อย？”
“　พูดตามตรง ฉันอยากให้เธอช่วยฉัน พ่อของเธอมักจะขังฉันที่ตงเจียง บอกให้ฉันเรียนในสถาบันพรรคคอมมิวนิสต์ ไม่ยอมให้ฉันกลับไปที่หลินเจียง เขาแค่อยากเห็นผลลัพธ์ของเหตุการณ์นี้ ถ้าเธอสามารถไปอยู่ที่หลินเจียงกับฉันสักพัก สำหรับเขาอาจจะรู้สึกผ่อนคลาย แบบนี้ช่วยบรรเทาวิกฤตของฉันและวิกฤตของเย่เชินหลินก็แก้ได้”
เซี่ยชีหรั่นเงียบลงอีกที เธอกำลังคิดว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่ดีหรือเปล่า？
ฉันสามารถตอบตกลงชั่วคราว แบบนี้อาจทำให้ตระกูลส้งและพ่อของเธอผ่อนคลายความระมัดระวังชั่วคราว คิดว่าเธอและเย่เชินหลินได้เลิกกันแล้ว
แล้วต่อไปละ？ใช่ตลอดทั้งชีวิตไหม แค่เธออยากอยู่กับเย่เชินหลิน ตระกูลส้งกับหัวหน้าจงก็จะออกมายุ่ง พวกเขาอย่าคิดจับมือกันแล้วอยู่อย่างไร้ความกังวล ？
ไห่ลี่หมินสำรวจสีหน้าของเซี่ยชีหรั่น คิ้วของเธอค่อยๆขมวดขึ้น แสดงให้เห็นว่าเธอกำลังคิด เธอมีความกังวล
จริงๆแล้วไห่ลี่หมินพูดแบบนี้เป็นแค่เหตุผลต่อหน้า สิ่งที่เขาคิดในใจไม่สามารถพูดกับคนอื่นได้ พูดกับเย่เชินหลินไม่ได้ ในขณะเดียวกันพูดกับเซี่ยชีหรั่นไม่ได้
เขาต้องการให้จงหวีฉวนคิดว่าเขาแยกเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินจากกันได้สำเร็จ แล้วเขาจะหาวิธีให้จงหยุนซางและเย่เชินหลินเข้าหากัน และเขาจะไม่ปล่อยให้ลูกของส้งหลิงหลิงเกิดมาอย่างราบรื่น เขาจะลงมือจัดการลูกของส้งหลิงหลิง
ไห่ลี่หมินกำลังปูทางให้เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินได้อยู่ด้วยกัน เขาชอบเซี่ยชีหรั่น แต่เขาไม่ต้องการเป็นที่รัก ในทางตรงกันข้ามเขาต้องการทำให้พวกเขาสมหวัง แต่เด็กคนนี้อยู่ระหว่างพวกเขาซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ที่สุด
ปัญหานี้หัวหน้าจงแก้ไขได้ดีที่สุด จะไม่มีปัญหาอีกต่อไป
“　ชีหรั่น ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอคิดอยู่ใช่ไหมว่า เธอไปกับฉันก็แค่บรรเทาสถานการณ์ปัจจุบันชั่วคราว และไม่มีประโยชน์อะไรเลย ？” ไห่ลี่หมินมองไปที่เซี่ยชีหรั่น ถามพูดถึงเรื่องในใจของเซี่ยชีหรั่นพอดี
“ ดูแล้วฉันทายถูก เธอรู้ไหม？ตอนนี้เป็นช่วงสำคัญของการเปลี่ยนแปลงผู้นำ ดังนั้นจึงเป็นวาระที่การต่อสู้ต่างๆจะรุนแรงขึ้น ดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงเรื่องการแต่งงานของคนหนุ่มสาวไม่กี่คน แต่เบื้องหลังคือการต่อสู้ทางการเมืองครั้งสำคัญ เธออาจไม่เข้าใจพวกนี้ ฉันบอกเธอได้แค่นี้ ในตอนนี้เธอต้องตัดสินใจ มันจะมีผลอย่างมากต่อเย่เชินหลินต่อฉันขั้นถึงว่าส่งผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างผู้อาวุโสหลายคน โปรดเชื่อฉันถ้าเธอไม่ชอบ ฉันจะไม่บังคับ มาที่หลินเจียงกับฉันเถอะ ！”
หลังจากที่ไห่ลี่หมินพูดจบ โทรศัพท์ก็ส่งเสียงกริ๊งและมีข้อความว่า：เห้ย นายจะพาเธอไปที่หลินเจียงก็ไป แต่จำไว้ดีดี ห้ามแตะต้องเธอ กล้าจับมือของเธอดู ระวังมือนายดีดี ฉันเรียกหลินต้าฮุยจัดคนชุดดำหกคนเพื่อปกป้องเธอ จากนี้ไปทั้งหกคนจะทำตามนาย ต้องดูแลเธอให้ปลอดภัย
ไห่ลี่หมินยื่นโทรศัพท์ให้เซี่ยชีหรั่นดู ให้เธอไปดูข้อความที่เย่เชินหลินส่งมา
เห็นเขาเตือนไห่ลี่หมินห้ามแตะต้องตัวเธอท่อนนั้น เซี่ยชีหรั่นอดหน้าแดงไม่ได้
“ชีหรั่น ตอบตกลงฉันได้ไหม ？”เซี่ยชีหรั่นดูข้อความจนจบ ตอนยื่นโทรศัพท์ให้เซี่ยชีหรั่น ไห่ลี่หมินถามเสียงเบา
จริงๆแล้วในใจเซี่ยชีหรั่นรู้ดี นี่ไม่ใช่การท่องเที่ยวที่ธรรมดาครั้งนึง
ในเมื่อพวกเขาต้องการแยกถึงเธอกับเย่เชินหลินออกจากกันโดยเจตนา ยังจับคู่เธอกับไห่ลี่หมิน ถ้าพวกเขาเห็นหลักฐานว่าทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน เกรงว่ามันจะทำให้เรื่องแย่ลง
ถึงตอนนั้นชนชั้นสูงในตงเจียงทั้งหมดรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินได้เลิกรากันแล้ว และหันไปหาคบกับไห่ลี่หมิน
สำหรับตระกูลเย่ ตระกูลไห่ ตระกูลหลี่ นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย
เธอจะตอบตกลงไปง่ายๆอย่างนี้ได้ไง ไม่เพียงแต่มีปัญหาชื่อเสียงของเธอ เธอไม่อยากให้ผุ้อาวุโสต้องผิดหวัง
“　ลี่หมินยังมีวิธีที่ดีกว่านี้ไหม ？ฉันคิด นายก็น่าจะเข้าใจดี ถ้าฉันไปหลินเจียงกับนาย จริงสถานการณ์ปัจจุบันดีขึ้นแน่นอน แล้วในอนาคตล่ะ？พ่อแม่ของหลินจะคิดยังไงกับฉัน จะดูฉันยังไง？ แล้วครอบครัวของนายอีก พวกนี้ล้วนเป็นปัจจัยที่ต้องพิจารณา ”
สิ่งที่เธอพูดพวกนี้ ไห่ลี่หมินก็เคยคิด แต่ว่าเขากับเย่เชินหลินไม่เหมือนกัน จะไม่ถูกข่าวลือบังคับไปมา
สิ่งที่เซี่ยชีหรั่นพิจารณารองประธานส้งและหัวหน้าจงก็พิจารณา ดังนั้นจึงคิดว่าพวกเขาควรระมัดระวัง แบบนี้พวกเขาจะถูกหลอกได้ง่ายขึ้น
“เซี่ยชีหรั่น สิ่งที่เธอพูดพวกนี้ ฉันเคยคิดหมดแล้ว นอกจากวิธีนี้ ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วจริงๆ จริงๆแล้วใจเรารู้ดี ไม่ต้องคิดมากแล้ว เพื่อทำให้เป้าหมายสำเร็จ บางครั้งเราก็ต้องเสียสละบางอย่าง……”
ไห่ลี่หมินยังพูดไม่จบ จู่ๆโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มีคนโทรศัพท์เข้ามา เซี่ยชีหรั่นกำลังต้องการเวลาคิดที่เพียงพอ เราพูดกับเขาว่า ：“นายรับเลย”
“ขอโทษ！” ไห่ลี่หมินรับ ได้ยินตราข้ามรายงานอย่างใจร้อนว่า ：“คุณเย่เกิดอุบัติเหตุทางรถครับ！”
……
ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วขึ้น ใจแน่นขึ้น เขาเสียงทุ้มว่า ：“พูดอีกรอบ！”
“คุณเย่เกิดอุบัติเหตุทางรถครับ！”
มือของไห่ลี่หมินที่จับโทรศัพท์สั่นเบาๆ จากนั้นมองเซี่ยชีหรั่น ระงับอารมณ์ของตัวเองให้นิ่ง เหมือนคนไม่เป็นอะไร ตอบว่า：“รู้แล้ว！”
จากนั้นก็วางโทรศัพท์ไป
เซี่ยชีหรั่นมีมารยาท ไม่ได้จ้องมองไห่ลี่หมิน และไม่ได้สังเกตว่าเขาพูดอะไร
เธอคิดอยู่เสมอว่าจะตอบกลับไห่ลี่หมินอย่างไร และเธอก็ชั่งใจว่าจะทำอย่างไรเพื่อประโยชน์ของไห่ลี่หมินและเย่เชินหลิน
“เซี่ยชีหรั่น โปรดคิดข้อเสนอแนะของฉันดีดี และอย่ารีบตอบ ฉันเพิ่งได้รับสาย ด้านล่างมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ตอนนี้ฉันต้องไป ไปเถอะเราออกไปด้วยกัน ตอนเย็นฉันไปเยี่ยมบ้านเธอ หวังว่าเธอจะเห็นด้วย” ไห่ลี่หมินไม่ได้นั่งบนเก้าอี้อีกต่อไป เขารู้สึกใจร้อนไปหมดแล้ว
เขากับเย่เชินหลินเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด พี่น้องตายกันได้ ได้ยินข่าวว่าเขาเกิดอุบัติเหตุทางรถ เขาจะใจเย็นได้ยังไง
เพราะกลัวเซี่ยชีหรั่นรู้แล้วรับไม่ได้ ป่านี้เขารีบวิ่งออกไปแล้ว
เซี่ยชีหรั่นดูออกว่าเขามีเรื่อง ในเมื่อเขาบอกว่าเรื่องงาน เธอก็ไม่อยากถาม เธอก็ยังคิดไม่ได้ แล้วพยักหน้าลุกขึ้น ออกไปกับเขา
ไห่ฉิงฉิงโม่เสี่ยวจุนและโม่เสี่ยวหนงยังคงนั่งรอในรถ ตอนนี้โม่เสี่ยวหนงคิด ถ้าเซี่ยชีหรั่นอยู่กับไห่ลี่หมินจริงๆแล้วก็ดีนะ
เขาอายุน้อยแบบนี้ก็เป็นประธานของหลินเจียง เขาน่าจะเป็นประธานที่อายุน้อยที่สุดและต่อไปการพัฒนาทางการเมืองของเขาก็ไร้ขอบเขต
อยู่กับเขา เขาหลงเซี่ยชีหรั่นขนาดนั้น ข้างๆก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่น
สิ่งที่น่าเสียดายคือ แม้สถานะของตระกูลไห่จะสูง ในแง่ของทรัพยากรทางการเงินก็ยังน้อยกว่าเย่เชินหลิน
วันนี้โม่เสี่ยวจุนเกือบจะทำบางสิ่งที่ย้อนกลับไม่ได้ ในใจของเขารู้สึกผิดต่อไห่ฉิงฉิง ดังนั้นระหว่างที่รอเซี่ยชีหรั่น เขาให้ความสนใจกับการกระทำของไห่ฉิงฉิงเป็นครั้งคราว
ไห่ฉิงฉิงไม่มองเขาเท่าไหร่ ดวงตายังคงจ้องมองร้านกาแฟของเธอ คาดการณ์ว่าพี่ชายของเธอกำลังจะคุยอะไรกับเซี่ยชีหรั่น
บางทีเขาอาจจะยังคงพูดถึงความชอบของเธอ แต่ไม่รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะฟังเข้าไปได้มากแค่ไหน
เซี่ยชีหรั่น เธอรู้หรือไม่ ถ้าเธอแต่งเข้าตระกูลไห่ของเรา เธอก็มีความสุขเหมือนกัน แม้ว่าตระกูลของเราจะไม่ร่ำรวยและมีอำนาจมากเท่าตระกูลเย่ แต่พี่ชายของฉันไม่ได้เหมือนเย่เชินหลิน เขาจะรักเธอคนเดียวตลอดไป
ผู้หญิงคนนึง แค่ต้องการมั่นคงไม่ใช่เหรอ？
โม่เสี่ยวจุนจับมือของไห่ฉิงฉิงอย่างเงียบๆ ไห่ฉิงฉิงหันไปมองเขา เห็นความรู้สึกผิดในดวงตาของเขา แล้วยิ้มมุมปากและพูดว่า ：“ฉันมีความสุขมากนายอย่าคิดมาก”
เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีจริง ๆถ้าเธอพูดถึงความมีน้ำใจ โม่เสี่ยวจุนคิดว่า ไห่ฉิงฉิงคงไม่แย่ไปกว่าเซี่ยชีหรั่น
ยิ่งอยู่ด้วยกันนานเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งค้นพบข้อดีของผู้หญิงคนนี้มากขึ้น เธอเรียบง่ายและโปร่งใส แม้ว่าเธอจะเติบโตมาในครอบครัวแบบนี้ ซึ่งแตกต่างจากส้งหลิงหลิง ในตัวเธอก็ไม่มีความเป็นคุณหนู
ในทางตรงกันข้ามเธอจะทำสิ่งที่เขาไม่คาดคิดเป็นครั้งคราว ซึ่งดูเหมือนนางเอกเล็กน้อยซึ่งทำให้ผู้คนเคารพและรัก
ถ้าไม่ใช่ในใจเขามีเซี่ยชีหรั่นมานาน เขาอาจจะหลงรักไห่ฉิงฉิงได้อย่างง่ายดาย
มือลื่นขนาดเล็กของเธออยู่ในมือของเขา และเขาถูเบา ๆ ใบหน้าของไห่ฉิงฉิงก็เริ่มแดง ถ้าไม่ใช่โม่เสี่ยวหนงยังนั่งอยู่ในรถ เธอสงสัยว่าเธออยากจูบอีกครั้งไหม
เธอหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกของการจูบเขา และยังปรารถนามันทุกวัน เธอคิดว่าบางทีเธออาจจะกลายเป็นคนบ้าจริงๆเมื่อเจอโม่เสี่ยวจุน
โม่เสี่ยวจุนจ้องไปที่ใบหน้าสีแดงของไห่ฉิงฉิง มีความรู้สึกเหมือนม้าที่ควบคุมไม่อยู่โดยไม่รู้ตัว ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นมองไปที่อื่นอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าจะมีประกายไฟปะทุในอากาศ
โม่เสี่ยวหนงนั่งอยู่ข้างหลัง เห็นสถานการณ์ของทั้งสองอย่างชัดเจน
ไห่ฉิงฉิงก็เป็นคุณหนูเหมือนกัน แต่เป็นคนที่มีภูมิหลังมากมาย ดังนั้นโม่เสี่ยวหนงจึงคิดว่า มีความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นกับตระกูลไห่หน่อย สำหรับเธอแล้วมีแต่ข้อดีไม่มีข้อเสีย
คิดแบบนี้ เธอยิ้มแล้วเรียกไห่ฉิงฉิงว่า：“ พี่สะใภ้！”
ทันใดนั้นทั้งโม่เสี่ยวจุนและไห่ฉิงฉิงก็ตกตะลึงกับคำพูดที่เธอเรียก ไม่ปฏิกิริยามาว่าเธอกำลังเรียกใคร
“พี่สะใภ้ไห่ฉิงฉิง พี่เสี่ยวจุนก็เหมือนพี่ชายแท้ของฉัน ฉันเรียกพี่ไง ทำไม เขินเหรอ？”โม่เสี่ยวหนงปิดบังรอยยิ้มของตัวเอง หน้าของไห่ฉิงฉิงแดงไปหมด รู้สึกเขินอายจริงๆแล้วพูดเสียงเบาว่า ：“อะไรพี่สะใภ้ เรา……”