สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 633 สาวใช้ตัวแสบ 537

ตอนที่ 633 สาวใช้ตัวแสบ 537
เซี่ยชีหรั่นนอนหลับลึกมาก บางครั้งมือของเธอก็วางทาบลำตัว เนื่องจากหาร่างกายที่อบอุ่นไม่เจอ บางครั้งคิ้วของเธอก็ขยับเล็กน้อย
เมื่อเย่เชินหลินเห็นท่าทางของเธอ ก็ยิ่งตอกย้ำความรู้สึกภายในใจที่เจ็บปวด
เขาขึ้นเตียงแล้วนอนอยู่ข้างๆเธอ แล้วโอบกอดร่างกายของเธอไว้ในอ้อมกอดของเขา
เขาอยากจะพูดกับเธอดีๆสักสองสามประโยค อยากจะขอโทษเธอสักหมื่นครั้ง พรุ่งนี้เธอจะต้องเผชิญหน้าแล้ว และเขาก็ไม่สามารถที่จะอยู่เคียงข้างเธอได้
เย่เชินหลิน แกนั้นใช้ไม่ได้เลยนะ！ คุณดูสิว่าคุณทำให้ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างแกต้องรู้สึกน้อยใจเพราะไม่ได้รับความเป็นธรรมขนาดไหน เขากำหมัดแน่น กล่าวโทษตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า จากนั้นก็โอบกอดเซี่ยชีหรั่นไว้แน่น
เขาจูบผมของเธอเบาๆ จูบเธอนับครั้งไม่ถ้วน จากนั้นก็ย้ายมาจูบที่หน้าผากของเธอ ขนตาของเธอ จมูกของเธอ และริมฝีปากจุ๋มจิ๋มของเธอ
กลัวว่าจะทำให้เธอตกใจตื่น ดังนั้นเขาจึงทำอย่างอ่อนโยน
เมื่อจูบได้สักพัก เขาก็ลุกขึ้นอย่าง ไร้ความปรานี
หากเขาต้องการจะจากไป ก็ต้องรีบจากไปก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น
เมื่อเย่เชินหลินออกมา ไห่ลี่หมินก็ก้าวออกไปถามเขาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า：“คุณได้รับบาดเจ็บ มาที่นี่ได้อย่างไร หากส้งหลิงหลิงไปหาคุณแล้วไม่เจอจะทำยังไง ？แล้วคุณจะจัดการทางนั้นยังไง？”
“ท่านส้งไม่สบายกะทันหัน แม่ของเธอก็เลยโทรศัพท์เรียกตัวส้งหลิงหลิงกลับไป เกรงว่าจะเป็นการเจอหน้ากันครั้งสุดท้าย”เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างเย็นยะเยือก ไห่ลี่หมินเม้มริมฝีปากอย่างใจจืดใจดำ จากนั้นตบไปที่บ่าของเย่เชินหลิน“เจ้าหมอนี่ โหดจริงๆ แต่ว่าก็สมน้ำหน้าเขาจริงๆ ใครใช้ให้เขาอบรมสั่งสอนลูกเช่นนี้ล่ะ หากไม่เอาชีวิตเขาล่ะก็ คงถูกเอาเปรียบมากเกินไป”
“ตาต่อตา ฟันต่อฟัน”เย่เชินหลินกล่าวขึ้นอย่างเรียบเฉย
เนื่องจากในท้องของส้งหลิงหลิงนั้นมีลูกของเขาอยู่ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถที่จะทำใจลงมือกับเธอได้ แต่รองประธานส้งนั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใดๆกับเขา สำหรับเขาแล้วเขาจะไม่ยอมใจอ่อนอย่างแน่นอน
“ผมยกเธอให้กับคุณแล้ว ทะนุถนอมหน่อยละกัน” คำพูดร้อยพันคำที่อยู่ภายในใจของเย่เชินหลินนั้นร้อยเรียงกันเหลือเพียงการฝากฝังเพียงประโยคเดียว เขาตบไหล่ของไห่ลี่หมิน จากนั้นก็เหลือบมองบาดแผลที่ปรากฏอยู่บนแขน
เพราะเรื่องของเขาทำให้ไห่ลี่หมินได้รับบาดเจ็บ แม้ว่าจะเป็นแค่แผลเล็กๆน้อยๆ แต่ความเจ็บนั้นต้องมีอย่างแน่นอน
“ผมไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย ที่คุณจะต้องสนใจ” ไห่ลี่หมินยิ้มอย่างไม่แยแส และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า：“รีบไปเถอะ อย่ารอให้ฟ้าสางเลย”
“อืม”เย่เชินหลินอืมหนึ่งทีจากนั้นก็กวาดสายตาไปมองที่ประตูห้องที่เซี่ยชีหรั่นกำลังนอนหลับอยู่ และกดเสียงลงพูดเตือนไห่ลี่หมินหนึ่งประโยคว่า：“ไม่อนุญาตให้คิดเกินเลยกับเธอ”
“ไร้สาระ”ไห่ลี่หมินขยับคิ้วไปมา
อะไรคือคิดเกินเลย เมื่อคืนขนาดผมโดนวางยาก็ยังไม่ได้แตะต้องเธอเลยแม้แต่น้อย จะคิดเกินเลยได้อย่างไรกัน แน่นอน เขารู้เป็นอย่างดีว่าเย่เชินหลินนั้นเข้าใจเขา หากไม่เป็นเช่นนั้นก็คงไม่ฝากผู้หญิงที่เขารักไว้กับเขาอย่างแน่นอน
เขาก็รู้อยู่แล้ว ยังจะมาหึงอีก นั้นเป็นเพราะว่าตอนนี้เย่เชินหลินนั้นจนปัญญาจริงๆ เขาสามารถเข้าใจได้
หลังจากที่เย่เชินหลินออกจากประตูไปโทรหาหลินหลิง บอกว่าให้ใช้แผนเดิม ตอนนี้กลับไปได้
“ค่ะ คุณเย่”หลินหลิงพยายามปกปิดน้ำเสียงที่แตกต่างจากเดิม แต่เย่เชินหลินนั้นก็ฟังออกว่าก่อนหน้านี้เธอนั้นร้องไห้ เสียงของเธอนั้นแหบแห้ง ทำให้ภายในใจของเย่เชินหลินครุ่นคิดครู่หนึ่ง
แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกฉันชู้สาวกับหลินหลิง แต่เธอนั้นก็ติดตามเขามานาน เขาจะไม่แยแสเธอเลยได้อย่างไร
ทั้งสองเจอหน้ากัน ก็ไม่ได้มีเวลาพูดคุยกันมาก เขาเพียงแค่กวาดสายตามองหลินหลิงครู่หนึ่ง ชุดที่เธอใส่นั้นไม่ใช่ชุดเดิมตอนที่เธอใส่มา
หลินหลิงเป็นคนรอบคอบ ไม่ว่าจะไปที่ไหน มักจะเตรียมชุดสำรองไว้หนึ่งชุด เพราะเธอก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กลัวว่าจะมีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น วันนี้ชุดสำรองที่เธอเตรียมไว้ก็ได้ใช้ อาจจะเป็นเพราะว่าชุดเดิมของเธอนั้นถูกไห่ลี่หมินฉีกจนขาด เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้นแล้วตอนนี้เธอก็คงจะไม่เปลี่ยนไปใส่ชุดสำรองอย่างแน่นอน
เธอนั้นก็ทราบเป็นอย่างดีว่าเย่เชินหลินเป็นคนละเอียดอ่อน แม้ว่าเขาจะไม่พูด แต่โดยปกติแล้วรายละเอียดต่างๆก็ไม่อาจที่จะรอดพ้นสายตาของเขาได้
เมื่อขึ้นเฮลิคอปเตอร์ พวกเขาอาศัยเวลาในช่วงกลางคืนในการเดินทาง ระหว่างที่อยู่บนเฮลิคอปเตอร์เขาทั้งสองต่างนิ่งเงียบ กระทั่งค่อยๆเข้าสู่คฤหาสน์ เย่เชินหลินเปิดประตู แล้วกำชับว่าหลินหลิงว่า：“ตามผมมา ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“คุณเย่ หากมีธุระพรุ่งนี้ค่อยคุยกันเถอะค่ะ ฟ้าใกล้จะสว่างแล้ว”
“คุยตอนนี้แหละ”เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างไม่มีข้อถกเถียง หลินหลิงจึงทำได้แค่เพียงฝืนใจตามเข้าไป
ไหนเลยเธอจะไม่รู้ว่า เรื่องระหว่างเธอกับไห่ลี่หมินนั้นจะปกปิดสายตาของเย่เชินหลินได้ แต่เธอนั้นไม่อยากที่จะพูดถึงจริงๆ
เมื่อเข้าไปในห้องหนังสือของเย่เชินหลิน พอเย่เชินหลินนั่งลงก็ชี้ไปที่โซฟาบอกเป็นนัยให้เธอนั่งลง
เวลานี้เขามองมาที่ใบหน้าอันซีดเซียวของเธอ ราวกับคนป่วย เขานึกถึงครั้งแรกที่เซี่ยชีหรั่นร่วมรักกับเขา สีหน้าก็ไม่ดีเช่นกัน ดูเหมือนว่าครั้งแรกนั้นจะส่งผลต่อร่างกายของผู้หญิงจริงๆ