สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 649 สาวใช้ตัวแสบ 553

ตอนที่ 649 สาวใช้ตัวแสบ 553
เดิมทีเซียวเสี่ยวลี่อยากแกล้งทำเป็นว่าเธอทนไม่ได้ที่ทำร้ายลูกของส้งหลิงหลิง แต่ทั้งหมดก็ถูกพ่อสามีของเธอพูดออกมา เธอจึงพยักหน้า และทำตามคำพูดของเขา “คุณพ่อ ฉันรู้ว่าที่คุณพูดมานั้นมีเหตุผล ในความจริงแล้ว ท่าทางของคุณเย่ต่อพี่สาวฉัน พวกเราทุกคนต่างก็รู้กันดี ฉันเห็นว่าแม้ว่าเด็กคนนี้จะเกิดมา ตระกูลเย่ก็ตั้งใจว่าต้องการแต่เด็กไม่ต้องการแม่อยู่แล้ว ซึ่งก็เหมือนกับว่าคลอดลูกให้ตระกูลเขาเปล่าๆ เมื่อถึงเวลาหากลูก ๆ ของพวกเขาอยากจะเจอหน้าพวกเขา ก็คงจะไม่มีโอกาส ยิ่งน่าสงสารขึ้นไปอีก”
เซียวเสี่ยวลี่ตอบรับอย่างมีความสุข ในใจเธอมีคำตอบของตนเองอยู่แล้ว ส้งหลิงหลิงบังคับให้เธอทำร้ายหัวหน้าของศูนย์ระบุ เธอก็ยังไม่ได้ไปจัดการ เธอไม่รู้ว่าเธอจะถ่วงเวลาได้นานแค่ไหน ถ้าเธอหักหลังส้งหลิงหลิง เธอก็คงจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของส้งหลิงหลิงอย่างแน่นอน
หากเธอเต็มใจทำสิ่งต่างๆเพื่อรองประธานส้ง ในอนาคต เขาจะยิ่งยอมรับเธอในฐานะลูกสะใภ้มากขึ้น และเธอสามารถขอความช่วยเหลือจากเขาได้ในช่วงเวลาสำคัญ
อีกทั้ง การที่เธอจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง ก็สามารถที่จะทำให้เรื่องของหัวหน้าของศูนย์ระบุยืดเยื้อ เมื่อส้งหลิงหลิงสูญเสียลูกอย่างกะทันหัน จะมีกะจิตกะใจมาคิดถึงเรื่องพวกนี้ได้อย่างไร เมื่อลูกของเธอจากไป เธอก็จะถูกกำหนดให้ไม่มีความสัมพันธ์กับเย่เชินหลินอีกต่อไป เมื่อถึงเวลานั้นเธอก็คงไม่ต้องกังวลว่าเรื่องของหัวหน้าศูนย์ระบุ จะถูกเปิดโปง หลบหนีไปไกลๆหน่อยก็ได้แล้ว
เมื่อคิดไปคิดมา เธอก็เชื่อฟังรองประธานส้งว่ามันไม่เกิดประโยชน์ใดใดมีแต่จะเสีย
สำหรับเซียวเสี่ยวลี่แล้ว การทำตามที่รองประธานส้งบอกนั้นเป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อก่อนเธอนั้นติดตามส้งหลิงหลิง เวลาไหนไม่มีงานเธอก็มักจะคิดถึงเรื่องคดโกงเสมอ และรู้จักวงการนี้เป็นอย่างดี
ในคืนนั้นเธอก็เริ่มปฏิบัติการ และรายงานความคืบหน้าของเธอให้พ่อสามีทราบตลอดเวลา เพื่อแสดงให้เห็นว่ารองประธานส้งเห็นว่า เธอนั้นให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง เขามักจะส่งต่อข้อมูลที่ได้รับไปยังประธานจง
จงหยุนซางแอบฟังอย่างเงียบ ๆ และรอคอยว่าทุกดีอย่างจะเรียบร้อย เป็นไปอย่างที่เธอหวัง
ในเวลาเดียวกันไห่ลี่หมินก็ได้เล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับการพบกันกับเย่เชินหลินในซิ่วเจียง เธอคิดว่า นี่อาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด
ตอนเย็น เย่เชินหลินฟังบันทึกที่ไห่ลี่หมินส่งมาหลายต่อหลายครั้ง โดยไม่มีการแสดงสีหน้าใดๆ
วันที่สอง เขาออกเดินทางตามเวลาที่ตกลงกับหลินหลิง หลินหลิงซื้อตั๋วไว้ก่อนแล้ว พวกเขาบินไปยังเมืองไห่ก่อน เพื่อเข้าร่วมกิจกรรมทางธุรกิจที่นั่น หลินหลิงจัดให้มีการสัมภาษณ์อย่างระมัดระวังเป็นพิเศษ ทำให้ผู้คนรู้ว่าคุณเย่อยู่ที่เมืองไห่แล้วจริง ๆ
หลังจากสัมภาษณ์ เย่เชินหลินก็ได้รับโทรศัพท์จากส้งหลิงหลิง น้ำเสียงของเธอเป็นกังวลมาก
“เชินหลิน พ่อของฉันล้มป่วยกะทันหัน แล้วยังไม่ยอมเข้ารับการรักษา เขาจะยอมฟังฉัน ให้ฉันกลับไปเกลี้ยกล่อมเขาได้ไหม?”
เย่เชินหลินเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “เรื่องสำคัญขนาดนี้ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ รีบกลับเถอะ เรียกให้พ่อบ้านรับสาย ผมจะให้เขาส่งคุณกลับไป”
หลังจากทานอาหารกลางวัน พวกเขาก็ออกจากเมืองไห่ เฮลิคอปเตอร์บินไปที่ซิ่วเจียง และในการกระทำของพวกเขา เซี่ยชีหรั่นนั้นไม่รู้อะไรเลย
ไห่ลี่หมินเสนอที่จะพา เซี่ยชีหรั่นไปตกปลาในเมืองเล็ก ๆ โดยบอกว่าจะใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์ที่โรแมนติกด้วยกัน
“ลี่หมิน ฉันไม่ค่อยอยากไป อยู่ที่นี่ก็ดีมากแล้ว เงียบสงบดี ” เซี่ยชีหรั่นปฏิเสธอย่างมีชั้นเชิง ไห่ลี่หมินหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ไปจริงเหรอ? ที่นั่นเป็นสถานที่ที่ผมกับตระกูลเย่มาบ่อย ๆ เธอไม่อยากรู้เหรอว่าเขาชอบภูมิทัศน์แบบไหน ไม่อยากไปดูเหรอว่าสถานที่ที่เขาไปมาตั้งแต่อายุยี่สิบปีมีอะไรน่าดึงดูดเขานัก?”
ไห่ลี่หมินประสบความสำเร็จในการกระตุ้นความสนใจของเซี่ยชีหรั่นด้วยคำพูดไม่กี่คำ บางทีอาจไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา แต่เป็นเพราะคนที่เธอห่วงใยต่างหาก
เพียงพูดถึงเย่เชินหลิน ไห่ลี่หมินก็พบว่าสายตาของเซี่ยชีหรั่นนั้นเปลี่ยนไป ดูแวววาวระยิบระยับมาก ปกติแล้วสายตาของเธอจะดูสงบนิ่งอยู่เสมอ แม้จะเดียวดาย นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาจึงแกล้งพูดถึงเย่เชินหลินต่อหน้าเธอเสมอ เขาอยากเห็นเธอมีความสุข ไม่หดหู่ แม้ว่าเธอจะแสร้งทำเป็นว่าไม่หดหู่ เขาก็ดูออก
“ไปเถอะ ผมจะพาคุณไปซิ่วเจียง” ไห่ลี่หมินพาเซี่ยชีหรั่นออกเดินทางตั้งแต่เช้า ในตอนเที่ยงเมื่อมาถึงซิ่วเจียง ก็ตรงไปที่บ้านพักริมน้ำที่เขากับเย่เชินหลินมักจะไปเสมอ
บ้านพักมี 3 ห้อง เวลามาพักผ่อนตกปลา เย่เชินหลินและไห่ลี่หมินจะพักอยู่ห้องหนึ่ง ส่วนอีกห้องหนึ่ง ก็คือใช้ในกรณีฉุกเฉินที่มีคนมาด้วยในบางครั้งคราว
ไห่ลี่หมินมีกุญแจของทุกห้อง เขาช่วยเซี่ยชีหรั่นเปิดประตู และพูดขึ้นเบาๆ : “คืนนี้คุณก็พักที่นี่เถอะ บ้านนี้เป็นของตระกูลเย่”
“ได้ พวกเราไปพักผ่อนก่อนดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยโทนเสียงเจรจา
ไห่ลี่หมินรู้ เธออยากจะนั่งคิดถึงเย่เชินหลินเงียบๆในห้องของเจ้าตัว ในใจเขายังคงเจ็บปวดอยู่บ้าง
“โอเค” ไห่ลี่หมินพูดเพียงคำๆเดียว แล้วก็เปิดประตูจากด้านนอก
เซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ตรงนั้น สายตาจ้องมองทุกสิ่งที่อยู่ในห้อง ที่นี่เรียบง่าย ไม่หรูหราเหมือนที่อยู่อาศัย อื่น ๆ ของเย่เชินหลิน
แต่ว่าเตียงนอนก็ยังใหญ่มาก คนตัวใหญ่อย่างเขา หากเตียงเล็กเกินไปก็คงนอนได้ไม่สบาย
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เซี่ยชีหรั่นก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เตียงมากขึ้นและพูดเบา ๆ : “ผู้ชายคนนี้ ไม่รู้ว่าได้พาผู้หญิงคนอื่นมาอยู่ที่นี่รึเปล่า เมื่อก่อนก็เป็นคนเจ้าชู้ ไปไหนก็ไม่เคยห่างจากเรื่องผู้หญิงเลย”
คิดๆดูแล้วเขาอาจจะพาผู้หญิงที่เธอไม่รู้จักมามีความสัมพันธ์กันที่นี่ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ หลังจากคิดดูแล้ว ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ทั้งหมดก็เป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้วทั้งนั้น