สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 653 สาวใช้ตัวแสบ 557

ตอนที่ 653 สาวใช้ตัวแสบ 557
แต่เมื่อเห็นท่าทางที่ชวนให้ผู้คนหลงใหลของเซี่ยชีหรั่นแล้ว อารมณ์โกรธของเขาก็มลายหายไปในทันที
ในตอนนี้ นอกจากอยากจะรักเธอ ก็คือรักเธอให้ดีเท่านั้น
คิดแล้วก็นานเกินไป เมื่อครู่ในครั้งนั้นมัวแต่กินพุทราทั้งลูกโดยไม่ได้เคี้ยว（ศึกษาโดยไม่มีการพินิจพิเคราะห์หรือแยกแยะ
） ครั้งนี้ เขายิ่งหวงแหนการมีเธอมากขึ้น
เซี่ยชีหรั่นนั้นมองออกว่า นัยน์ตาของเย่เชินหลินมีประกายแห่งความต้องการขึ้นมาอีกครั้ง เธอย่นคอ แก้มแดงระเรื่อ พลางเอ่ยเสียงเบา “คุณคิดจะทำอะไรคะ รีบลุกขึ้นมาเร็วเข้า! ไห่ลี่หมินรู้ว่าคุณเข้ามาอยู่ในห้องกับฉันแล้ว คุณมาแล้วก็แบบนี้ ฉันจะมีหน้าไปพบคนอื่นได้อย่างไรกันคะ”
ตอนที่พูดเรื่องนี้ เธอไม่ทันสังเกตเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่เย่บางคนทิ้งเอาไว้บนร่างกายของเธอจากเหตุการณ์อันชุลมุนวุ่นวายเมื่อครู่นี้ ถ้าหากว่าเธอได้ส่องกระจกล่ะก็ จะได้รู้ยิ่งกว่าเดิมว่าอย่างไรที่เรียกว่าไม่มีหน้าไปพบใคร
สับสนวุ่นวายมากเกินไป ดังนั้นตัวเธอเองก็ไม่มีความทรงจำเลยสักนิดเดียว
เย่เชินหลินจ้องมองรอยจูบเป็นจ้ำๆบนผิวขาวอ่อนนุ่มของเธอ ลำคอก็แหบแห้งขึ้นมาอีกครั้ง
“ไม่เป็นไร เขารู้แล้ว ถ้าหากเขาได้มีความรักที่ร้อนแรงก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกเราเสียเท่าไรหรอก ผมกล้าพูดเลยว่า เจ้าหมอนั่นมีความต้องการ ความกระหายมากกว่าผมเสียอีก” เย่เชินหลินโอ๋เซี่ยชีหรั่น ตอนที่เธอต้องการจะหลบหนี เขาก็ไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสได้หลบแล้ว
“รอผมกลับไป คุณก็พักผ่อนสักพักหนึ่ง” เย่เชินหลินเอ่ยพูดอย่างจริงจัง เอ่ยจบ ก็จ้องสบกับนัยน์ตาเธออย่างลึกซึ้ง เสริมอีกประโยคว่า “ตอนนี้ผมจะสูบเรี่ยวแรงของคุณให้หมดกัน ป้องกันไม่ให้คุณไปหว่านเสน่ห์ข้างนอก”
สวรรค์รู้ความจริง เธอไม่เคยทำตัวไม่ซื่อสัตย์ หว่านเสน่ห์ไปทั่วนะ เข้าใจไหม
นี่ล้วนเป็นข้ออ้างที่เย่บางคนหามาทั้งนั้น! คนเลว!
คนสองคนพัวพันโรมรันกันอย่างร้อนแรงอยู่ในห้อง ร่างกายต่างแนบชิด กระซิบบอกความคิดถึงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ไห่ลี่หมินหยิบอุปกรณ์ตกปลา เดินไปข้างทะเลสาบเพื่อตกปลา หลังหลินหลิงจากไปแล้ว ที่จริงก็ไม่มีที่ไหนจะไปได้อีก จึงไปที่ข้างทะเลสาบแทน ตอนที่ไห่ลี่หมินไปนั้นก็เห็นเธอหันร่างมองไปทางทะเลสาบอย่างโศกเศร้า
แววตาแบบนั้นทำให้คนรู้สึกสั่นไหวอยู่บ้าง
เขาไม่อาจพูดได้ชัดเจนว่าเธอดูแลสิ้นหวัง หรือว่าเจ็บปวด แต่สรุปแล้ว เขาไม่เคยเห็นแววตาแบบนี้จากนัยน์ตาของหญิงสาวคนไหนมาก่อน
หลินหลิงมองผิวน้ำทะเลสาบที่เงียบสงบไร้คลื่น ถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง
เธอไม่รู้ว่าจะลืมได้อย่างไร สง่างามอย่างไร ราวกับว่ามีเพียงแค่การทอดถอนใจเท่านั้นที่จะสามารถจะอธิบายความรู้สึกในใจของเธอในตอนนี้ได้
เสียงถอนหายใจยาวทำให้ไห่ลี่หมินหยุดฝีเท้า
เขามองหลินหลิงอย่างเงียบงัน ในใจก็คาดเดาไปตามเรื่องว่า เรื่องอะไรกันแน่ที่ทำให้เธอโศกเศร้ามากมายเพียงนี้
แต่ก่อนเขายังเคยล้อเลียนเย่เชินหลินว่า เขาเชิญหญิงเหล็ก หุ่นยนต์มาคนหนึ่ง ต้องรู้ว่าเย่เชินหลินเป็นคนที่มีความเข้มงวดในการทำงานสูงมาก ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิง ในบางครั้งผู้ชายก็รับมือไม่ไหวเช่นกัน
หลินหลิงน่ะ ไม่ว่าจะมีความเข้มงวดในการทำงานมากเท่าไร เธอมักจะสามารถทำงานได้สำเร็จอย่างรวดเร็วและง่ายดาย
การแสดงออกของเธอมักจะเต็มไปด้วยมารยาทและความเยือกเย็นทางอาชีพการงานมาด้วย พูดคุยกับใครล้วนดูเหินห่างเป็นอย่างมาก แทบจะไม่มีรอยยิ้มแม้แต่เสี้ยวเดียว อย่างนั้นไห่ลี่หมินก็ไม่เคยเห็นเธอยิ้ม เธอน่าจะชอบเย่เชินหลิน แม้ว่าเธอจะซุกซ่อนมันเอาไว้อย่างดี แต่ไห่ลี่หมินก็บยังคงมองออก หญิงสาวชื่นชอบชายหนุ่มคนหนึ่ง แววตามักจะมองตามชายหนุ่มคนนั้นโดยไม่รู้ตัว
ถ้าอย่างนั้นที่เธอทอดถอนใจก็เพื่อเย่เชินหลินสินะ
หรือว่าเธอในตอนนี้ก็ยังคงปล่อยวางไม่ได้ เธอน่าจะรู้นานแล้วว่าเย่เชินหลินชอบเซี่ยชีหรั่น
เขายังจำได้ว่าตอนที่เซี่ยชีหรั่นแต่งงาน เรื่องมากมายล้วนเป็นหลินหลิงจัดการให้
เธอชอบเย่เชินหลิน เขาไห่ลี่หมินชอบเซี่ยชีหรั่น ภายในห้องนั้น ทั้งสองคนจะต้องพัวพันรักกันดูดดื่มอย่างแน่นอน ไห่ลี่หมินรู้สึกขึ้นมากะทันหันว่าหากพูดในด้านใดด้านหนึ่ง เขากับหลินหลิงก็หัวอกเดียวกัน
เขาไม่ใช่คนที่ชอบเรื่องวุ่นวาย เมื่อครู่กลับบังเอิญทอดถอนใจขึ้นมา เดิมต้องการจะจากไป แต่ไม่ได้ไป กลับเดินไปทางหลินหลิงเสียอย่างนั้น
“ผู้ช่วยหลิน!” เขาเอ่ยเรียก หลินหลิงที่ได้ยินเสียงของไห่ลี่หมินในใจก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความตึงเครียดและลนลานขึ้นมาชั่วครู่
หลินหลิง เธอกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน นี่ยังเป็นเธออยู่หรือไม่ ไม่ใช่ว่ามีความสัมพันธ์กันโดยไม่ทันระวังแค่ครั้งเดียวก็ลืมไม่ลงเสียหน่อย
เธอยิ่งหลีกเลี่ยงแบบนี้ หลบหนีแบบนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เกิดความสงสัยก็เกรงว่าจะต้องเกิดความสงสัยแล้ว
เผชิญหน้ากับเขาราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นสิ
หลินหลิงสูดลมหายใจลึกราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มุมปากเค้นรอยยิ้มออกมา หมุนตัวหันไปเอ่ยกับไห่ลี่หมินว่า “บังเอิญเสียจริง คุณไห่ก็มาที่นี่ด้วย”
“คุณยิ้มเป็นด้วยหรือ หาได้ยากจริงๆ” ไห่ลี่หมินอยากจะผ่อนคลายบรรยากาศสักหน่อย เอ่ยล้อเลียนไปประโยคหนี่ง ใบหน้าของหลินหลิงก็แดงขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ในชีวิตที่เป็นระเบียบแบบแผนของเธอนี้ ไม่มีใครเคยมาพูดล้อเล่นกับเธอ
บางครั้งหลินต้าฮุยก็ล้อเล่นสรวลเฮฮาแล้วก็ถูกเธอพูดใส่ด้วยใบหน้าเย็นชาว่า “กรุณาทำเรื่องสำคัญค่ะ”