สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 652 สาวใช้ตัวแสบ 556

ตอนที่ 652 สาวใช้ตัวแสบ 556
ส้งหลิงหลิงยกขึ้นมา หยิบช้อนซุปตักเข้าปากทีละคำ ทีละคำ
หลังจากผ่านการแนบชิดไปแล้ว เซี่ยชีหรั่นก็อิงแอบแนบชิดอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของเย่เชินหลินอย่างหวานซึ้ง
จนถึงตอนนี้ เธอราวกับยังไม่เชื่อว่าเขามาหาเธอจริงๆ
“หลิน! ดูเหมือนว่าคุณจะผอมลง” มือเล็กๆของเซี่ยชีหรั่นลูบไปที่ใบหน้าของเย่เชินหลิน เธอเห็นรอบดวงตาของเขาดำคล้ำอยู่บ้าง ดูท่าเขาจะเหมือนกับเธอที่นอนหลับไม่เพียงพอแน่นอน
“ผมจะเป็นสัตว์ป่าแล้วนะ” เย่เชินหลินแสร้งทำให้เธอฟังแล้วสับสน ก็เพียงเพราะไม่อยากให้ผู้หญิงของเขาเป็นห่วงเขาเท่านั้นเอง
ใบหน้าเล็กได้รูปของเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่อขึ้นมาอีกครั้ง ก้มหน้าเอ่ยเสียงเบาๆว่า “คุณน่ะชอบล้อเล่นมากที่สุดเลย”
เขาโอบเธอแน่นกว่าเดิม หัวเราะชั่วร้ายข้างใบหูเธอ พลางจูบเบาๆที่ติ่งหู ปากพึมพำว่า “จะจริงจังไปเพื่ออะไร ผมชื่นชอบที่จะล้อเล่นกับคุณ”
นานเท่าไรที่ไม่ได้สัมผัสกันอย่างผ่อนคลาย เซี่ยชีหรั่นไม่ยินยอมคิดถึงเรื่องที่พวกเขาต้องแยกจากกัน
เธอตั้งหน้าตั้งตารอให้เย่เชินหลินและไห่ลี่หมินจบกันอย่างเร็วที่สุดตลอดเวลา กลับไม่ถาม จะถามก็กลัวว่าเย่เชินหลินจะร้อนใจยิ่งกว่าเดิม
“ใกล้แล้ว ที่รัก รออีกไม่นานมาก” เย่เชินหลินรู้ความคิดของเธอ เธอไม่ถาม เขาก็รู้
ขณะที่พูดคำพูดนี้ เขาเก็บเสียงหัวเราะชั่วร้ายที่ดูไม่จริงจังไปนานแล้ว ในน้ำเสียงมีแววทอดถอนใจ น่าสงสารมากเสียจริง
“หลิน ฉันไม่สนใจว่าจะต้องรออีกชั่วระยะเวลาหนึ่ง จริงๆนะคะ แต่ก่อนพวกเราไม่มีประสบการณ์ในการคบหาดูใจเพื่อเป็นแฟนกัน ตอนนี้ได้ส่งข้อความหากันทุกวัน โทรศัพท์หากัน คนอื่นอาจจะรู้สึกว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป แต่ฉันรู้สึกมีความสุขมาก” คำพูดอันนุ่มนวลของเซี่ยชีหรั่นราวกับหยดน้ำไหลรินเข้าไปในใจของเย่เชินหลิน เขาจูบกลุ่มผมของเธออย่างอ่อนโยน
เธอมองไม่เห็นว่าแววตาของเขามีประกายเยียบเย็นพาดผ่านไป
ทุกคนที่ทำให้ผู้หญิงของเขาเจ็บปวด เขาจะไม่ยอมให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแน่ คนที่คิดหาทางให้พวกเขาแยกออกจากกันล้วนต้องจ่ายค่าตอบแทน
มือใหญ่ของเย่เชินหลินลูบไปที่ใบหน้าเล็กของเซี่ยชีหรั่นแล้วหยุดอยู่ที่คางเล็กแหลมของเธอ
“ยังมาพูดว่าผมผอม คุณต่างหากที่ผอมจริงๆน่ะ คางแหลมขนาดนี้แล้ว ไห่ลี่หมินคนนี้ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ กระทั่งข้าวก็ไม่ให้คุณได้ทานอิ่ม” เย่เชินหลินถามอย่างสงสาร แต่เซี่ยชีหรั่นกลับยิ้มเพียงเท่านั้น
“จะเป็นไปได้อย่างไรกันคะ คุณควรจะรู้ว่า เขาดีมากจริงๆ ดูแลฉันดีมาก เขาล้วนซื้ออาหารเช้าให้ฉันทุกวันตอนเช้า ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องลำบาก อยากจะตื่นเช้าไปซื้อ สุดท้ายฉันก็มักจะไม่ตื่น”
เป็นเพราะเธอมักจะตื่นขึ้นมาคิดถึงเย่เชินหลินในช่วงกลางดึก ตีสี่กว่าก็ตื่น เมื่อใกล้หกโมงเช้า เธอก็ง่วงอีก จึงนอนต่ออีกครั้ง
นอนหลับครั้งนั้นก็นอนจนถึงเวลาฟ้าสว่าง ตอนที่ตื่นขึ้นมา ไห่ลี่หมินก็เตรียมอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว
แม้ว่าจะเป็นต้นฤดูร้อน ไห่ลี่หมินก็กลัวว่าเธอทานอาหารเย็นจะทำให้ไม่สบายท้อง จึงนำอาหารเช้าที่เย็นชืดแล้วอุ่นร้อนให้เธออีกครั้ง
คิดถึงตรงนี้ เซี่ยชีหรั่นก็อบอุ่นหัวใจ นอกจากความอบอุ่น อารมณ์ความรู้สึกอื่นๆล้วนคือความละอายใจ
“ไม่ใช่เพียงแค่ตอนเช้า ตอนกลางวันเขาก็จะทำอาหารให้ฉันทานด้วยตนเอง ที่จริงแล้วฉันรู้ว่างานเขาควรจะยุ่ง แน่นอนว่าตอนกลางวัน ฉันก็ทำอาหารให้เขาทาน คุณก็รู้ อาหารที่ฉันทำล้วนเป็นอาหารธรรมดาที่รับประทานกันเป็นประจำที่บ้าน สามารถได้รับการยอมรับจากเขา นั่นเป็นอะไรที่หาได้อยาก”
เซี่ยชีหรั่นรู้เพียงแค่ว่าเมื่อได้พบกับชายหนุ่มที่เธอรัก ก็ดูเหมือนว่าจะมีคำพูดมากมายนับไม่ถ้วนอยากจะพูดให้เขาฟัง ทว่ากลับไม่ทันสังเกตเห็นอาการหึงหวงที่ปรากฏบนใบหน้าของเย่บางคน
สองคนนี้ คุณทำอาหารให้ฉันทาน ผมซื้ออาหารให้คุณกิน นั้น ‘มีความรักความผูกพัน’ กันเสียจริง ในใจของเขาคิดอย่างหนาวเหน็บ
ไม่ได้! ดูท่าจำเป็นจะต้องเพิ่มความก้าวหน้าในการจับคู่ให้กับไห่ลี่หมินและหลินหลิงให้เร็วกว่านี้แล้ว
ได้ยินว่าผู้หญิงนั้นง่ายที่จะยอมแพ้ให้กับความเคยชิน สิ่งที่กลัวมากที่สุดก็คือความเหงา
เมื่อเวลาผ่านไปนาน ทั้งสองคนก็จะค่อยๆเกิดความรู้สึกรักกัน จะทำอย่างไร
แม้ว่าเขาจะเข้าใจการปฏิบัติตัวของพวกเขา รู้ว่าพวกเขาจะไม่หักหลังเขา แค่คิดว่าผู้หญิงของเขาจะต้องมองไห่ลี่หมินมากขึ้นอีกครั้งหนึ่ง เขาก็ยังคงไม่ยินยอมอยู่ดี
“ยังมีอีกไหม อาหารเย็นก็เป็นแบบนี้หรือ บางทีคุณทำ บางทีเขาทำหรือ” เย่เชินหลินถามอย่างมีนัยยะ
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น “อืม” ไปคำหนึ่ง จากนั้นเธอก็ถูกเย่บางคนทับลงมาบนร่างอีกครั้งอย่างน่ากลัว
“หลังจากนี้ถ้าหากว่าตอนไหนที่มีเพียงแค่พวกคุณสองคน ให้รักษาระยะห่างกับเขาด้วย!” เขาทำสีหน้าดุ เอ่ยอย่างเคร่งขรึม
“คุณหึงหรือคะ” เซี่ยชีหรั่นมองเขาอย่างแปลกใจเล็กน้อย เอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ
ในใจของเธอ ดูเหมือนว่าเย่เชินหลินจะไม่เหมือนชายหนุ่มที่ชื่นชอบหึงหวง อิจฉาริษยาเหมือนแต่ก่อน ที่แท้เขาก็ยังหึงหวงเป็น อีกทั้งยังจริงจังมาก ดูใบหน้าดำทะมึนของเขาสิ ดำยิ่งกว่าเวลาค่ำคืนเสียอีก
“คุณว่าไงล่ะ” เย่เชินหลินถามอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“เอาเถอะ หลังจากนี้ฉันจะรักษาระยะห่างกับเขาค่ะ เพียงแต่ว่า…..พวกเขาต้องทานอาหารด้วยกันนะคะ ไม่ได้ทำเรื่องราวใกล้ชิดสนิทสนมกัน คิดจะหลีกเลี่ยงนั้นก็ไม่ง่ายเลยนะคะ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบาราวกับสะใภ้ตัวน้อย ท่าทางน่ารักบริสุทธิ์ ทั้งยังเซ็กซี่ไร้เดียงสาจนทำให้ผู้คนหยุดหายใจ
แน่นอนว่าเย่เชินหลินไม่ได้โกรธเธอกับไห่ลี่หมิน แต่เขาโกรธตัวเอง
ถ้าหากไม่ใช่เพราะตัวเขาเองนั้นไม่เอาจริงเอาจังมากพอ ทำให้ผู้หญิงร้ายกาจประสบความสำเร็จ เขาก็คงจะไม่ต้องแยกจากเซี่ยชีหรั่น แน่นอนว่าจะต้องไม่มีเรื่องน่าปวดหัวทั้งหมดแบบในวันนี้ด้วย