สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 659 สาวใช้ตัวแสบ 563

ตอนที่ 659 สาวใช้ตัวแสบ 563
เย่เชินหลินเห็นใบหน้าเล็กที่เศร้าโศกของเซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกว่าเธอทั้งน่าขันและน่ารัก
เขาโอบร่างที่มีกลิ่นหอมของเธอแน่นขึ้น กระซิบเสียงเบาข้างหูเธอ “ผมคิดว่าแบบนี้กำลังดี ผู้ชายต้องสูงใหญ่ ผู้หญิงต้องตัวเล็ก แบบนี้ ผมอยากจะอุ้มคุณก็สามารถอุ้มขึ้นมาได้อย่างสบายๆ อยากจะใช้วิธีการอะไร……โอ๊ย……”
คำพูดชั่วร้ายเพิ่งจะพูดได้แค่ครึ่งเดียว เย่บางคนก็ถูกเซี่ยชีหรั่นหยิกแขน เขาจงใจร้องออกมา เซี่ยชีหรั่นก็รีบปล่อยมือในทันที พลางเอ่ยถามอย่างร้อนรนว่า “เจ็บหรือคะ ขอโทษนะ ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็ปากของคุณน่ะชั่วร้ายไปแล้ว ดังนั้นฉัน…..อืม…..”
เย่เชินหลินก้มศีรษะลงมากระทะหัน ปิดปากเล็กๆที่พูดเจื้อยแจ้วของเธอไม่หยุดเอาไว้
เซี่ยชีหรั่นหัวใจบีบรัด ความหวานค่อยๆปกคลุมไปทั่ว
แสงไฟสลัวบนถนน คนสองคนที่กอดกันแน่น จุมพิตกันอย่างลึกซึ้ง รักกันอย่างดูดดื่ม
ขณะที่จุมพิตกัน โทรศัพท์มือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้นมาทันที เขาขมวดคิ้วปล่อยเซี่ยชีหรั่นให้เป็นอิสระ
น่าจะเป็นรองประธานส้งสินะ เขาทายไม่ผิดเลย เมื่อหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู ก็เป็นรองประธานส้งโทรมาจริงๆ
“คุณรับเถอะ ฉันกลับไปก่อนก็แล้วกันค่ะ” เซี่ยชีหรั่นไม่อยากรบกวนเขา แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคู่รักกัน อย่างไรเขาก็ต้องมีเรื่องของตัวเองบ้าง เธอไม่ใช่คนที่ไม่วางใจในตัวผู้ชายแบบนั้น
เธอกำลังจะเดินไปก็ถูกเย่เชินหลินดึงแขนเอาไว้ โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้งแล้วจึงกดปุ่มรับโทรศัพท์
ศีรษะของเขาวางเบาๆเหนือศีรษะเธอ พูดกับรองประธานส้งด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณลุงส้ง สถานการณ์ของหลิงหลิงเป็นอย่างไรบ้างครับ”
“ขอโทษนะ เชินหลิน เด็กไม่อยู่แล้ว ลุงรู้ว่าในใจของเธอต้องการเด็กคนนี้ ขอโทษจริงๆ คุณหมอก็ทำสุดความสามารถแล้ว เธอหกล้มแรงเกินไป เธอไม่มีโชคจริงๆ เด็กก็ไม่มีวาสนาเช่นกัน”
เย่เชินหลินรู้ว่ารองประธานส้งจะพูดแบบนี้ เขายกมุมปากอย่างเย็นชา ถอนหายใจอย่างเสียใจอยู่บ้าง
“ไม่ใช่หลิงหลิงกับเด็กที่ไร้วาสนาหรอกครับ เป็นผมเองที่ไม่มี เด็กไม่มีแล้ว ใจหลิงหลิงจะต้องรู้สึกไม่ดีอย่างแน่นอน คุณลุงกังวลก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว ผมก็ได้ยินมาว่าอาการซึมเศร้าหลังจากแท้งนั้นน่ากลัวมาก หลิงหลิงเป็นอย่างไรบ้างครับ ฟื้นจากยาชาหรือยังครับ เธอยอมรับเรื่องนี้ได้หรือยังครับ”
เย่เชินหลินเอ่ยถามติดกันเป็นพรวน ทำให้รองประธานส้งแปลกใจอยู่บ้าง เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าเย่เชินหลินจะเป็นห่วงลูกสาวเขาแบบนี้
เขาทอดถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าหากรู้ว่าเขาจะดีกับส้งหลิงหลิงขนาดนี้ ทะนุถนอมเด็กนั่นอย่างนี้ เขาก็ไม่ควรจะทำแบบนี้
จงหวีฉวนเป็นผู้มีอำนาจสั่งการสูงสุด เขาและเย่เฮ่าหรันเป็นผู้มีอำนาจลำดับสองและสาม ถ้าหากว่าพวกเขาสองคนร่วมมือกันต่อต้านคนแซ่จง กวางจะตายในมือใคร（หมายถึง ใครจะเป็นผู้ชนะและได้ซึ่งผลประโยชน์）ก็ยังไม่อาจรู้ได้
ตอนนี้มารู้สึกเสียใจภายหลังก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เด็กไม่มีแล้ว เศษเลือดเนื้อกองนั้นเขาเห็นด้วยตาตัวเอง
“ยังไม่ฟื้นเลย ลุงกลัวจริงๆว่าเมื่อเธอฟื้นขึ้นว่าแล้วจะรับไม่ได้ เชินหลิน เธอไม่มีหนทางที่จะกลับมาเร็วกว่านี้แล้วใช่ไหม ถ้าหากว่าเธออยู่จะดีขนาดไหนกัน เธอได้เห็นเธอแล้ว เห็นว่าเธอไม่ตำหนิเธอ จิตใจจะต้องดีขึ้นแน่ๆ”
รองประธานส้งพูดแบบนี้ ในใจก็รู้สึกถึงความโชคดีอย่างไม่คาดคิด หวังว่าเมื่อผ่านเรื่องนี้ไปแล้ว ความรู้สึกที่เย่เชินหลินมีต่อส้งหลิงหลิงจะไม่เหมือนเดิมอีก
เด็กไม่มีแล้วก็ยังสามารถตั้งครรภ์ใหม่ ให้กำเนิดอีกได้
ครั้งนี้เขาถูกจงหวีฉวนข่มขู่ รู้สึกถึงอันตรายจริงๆ ถ้าหากว่าเย่เชินหลินจริงใจ เขาก็ยังมีโอกาสเกี่ยวดองกับตระกูลเย่อีก อาศัยพละกำลังของเขาเพียงแค่คนเดียว ถ้าหากว่าถูกจงหวีฉวนข่มขู่บังคับให้ทำเรื่องอื่น เขาก็ยังเป็นเนื้อบนเขียง ทำได้เพียงแค่ยอมให้เขาฆ่าแกงอยู่ดี
“คืนวันนี้ผมกลับไปไม่ได้แล้ว แต่ว่าคุณลุงวางใจได้ครับ อย่างไรหลิงหลิงก็ได้รับความทุกข์ทรมานมากมายเพื่อผม ผมจะไม่มองเธอแบบนี้โดยไม่สนใจหรอกครับ ผมจะรีบให้หลินต้าฮุยไปรับเธอเดี๋ยวนี้ ที่บ้านผมมีคุณหมอ มีนางพยาบาล คุณเพียงแค่ให้คุณหมอที่รักษาเธอออกใบสั่งยาให้ดี กลับไปรักษาตัวที่บ้านผมก็เหมือนกัน อย่างไรที่บ้านก็มีพ่อครัวเฉพาะทาง สามารถบำรุงรักษาร่างกายเธอได้เป็นอย่างดี เธอในตอนนี้ก็เท่ากับการอยู่เดือน อยู่ที่โรงพยาบาลดีสู้อยู่บ้านไม่ได้หรอกครับ”
รองประธานส้งน้อมรับด้วยความยินดี รับคำไม่หยุด “ได้ ได้ คิดไม่ถึงเลยว่าตัวหลิงหลิงจะวางแผนด้วยการมีลูกกับเธอ เด็กไม่มีแล้ว เธอก็ยังไม่ลืมความรู้สึกเก่าๆ เชินหลิน เธอเป็นวัยรุ่นที่มีจิตใจดีงามที่สุดเท่าที่ลุงเคยพบมาจริงๆ”
สีหน้าของเย่เชินหลินยังคงเย็นชา จิตใจดีงาม……จะจิตใจดีงามก็ต้องดูว่าใช้กับใคร กับคุณที่ไม่เคยรู้จักว่าอะไรที่เรียกว่าจิตใจดีงาม สามารถพูดคำนี้ได้ด้วยหรือไงกัน
“นี่ล้วนเป็นสิ่งที่ผมสมควรทำครับ คุณลุงส้ง ถ้าหากว่าคุณลุงไม่คัดค้าน ผมก็จะโทรศัพท์เรียกหลินต้าฮุยไปรับเธอนะครับ”
“ไม่คัดค้าน แน่นอนว่าไม่คัดค้าน แบบนี้ก็ดีเสียอีก เธอไปที่บ้านเธอ ลุงจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องอาการซึมเศร้าหลังแท้งแล้ว ถ้าหากว่าแม่ของเธอรู้เรื่องนี้ก็จะไม่ร้อนใจแล้ว ลุงยังปิดบังแม่เธอเอาไว้น่ะ”
รองประธานส้งยังอยากจะพูดอะไร เย่เชินหลินก็เอ่ยพูดส่งๆสองประโยคจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์แล้ว
เซี่ยชีหรั่นที่ได้ยินเย่เชินหลินซ้ายก็หลิงหลิง ขวาก็หลิงหลิง ไม่สนว่าเขาจะสนใจจริงๆหรือว่าแสดงละคร เธอก็ยังคงหึงหวงเล็กๆอยู่ดี
“ที่รัก หึงหรือ” เขาเชยคางยกใบหน้าเล็กของเธอขึ้นมา มองอย่างพินิจ
“ไม่มีค่ะ เรียบร้อยแล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณทำอะไรกันแน่ เด็กเป็นอะไรกันแน่คะ คุณจะบอกฉันได้ไหมคะ” เซี่ยชีหรั่นถามเสียงเบา