สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 658 สาวใช้ตัวแสบ 562

ตอนที่ 658 สาวใช้ตัวแสบ 562
“ถ้าอย่างนั้นฉันเอาไปแล้วนะคะ” ผู้ช่วยทำแท้งถือถุงนั้นจากไปแล้ว รองประธานส้งก็สังเกตเห็นว่าคนที่ประธานจงส่งมาก็มองไปทางถุงใบนั้นครั้งสองครั้งแล้วก็เบนสายตาหนีไปอย่างคลื่นไส้
หลังจากนั้น คนคนนั้นก็มองไปที่ส้งหลิงหลิง แล้วจากไปอย่างรวดเร็ว เดินไปพลาง โทรศัพท์หาประธานจงไปพลาง
รองประธานส้งรู้ว่าเขารายงานให้กับประธานจงทราบแล้ว เขาก็ทอดถอนใจออกมาครั้งหนึ่งพลางหันไปมองใบหน้าขาวซีดของลูกสาวครั้งสองครั้ง แล้วก็หมุนตัวเดินไปทางลิฟต์โดยสาร ทว่ากลับไม่ทันสังเกตเห็นส้งหลิงหลิงที่ลืมตาขึ้นมามองเงาร่างของบิดาเธออย่างคับแค้นใจ……
รองประธานส้งเดินไปถึงข้างลิฟต์โดยสาร ตอนที่เหลือเขาเพียงแค่คนเดียว เขาถึงได้โทรศัพท์หาจงหวีฉวน รายงานกับเขา
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้ง จงหวีฉวนก็สามารถเข้าใจความรู้สึกของเขาได้ไม่น้อย เพราะว่าพวกเขาล้วนเป็นบิดาด้วยกัน
“ประธานจง เด็กไม่มีแล้ว หลิงหลิงยังไม่ฟื้นครับ” รองประธานส้งเอ่ย
“นายท่านส้ง ดูแลหลิงหลิงให้ดีๆ ถ้ามีโอกาสก็ช่วยบอกขอโทษเธอให้ผมด้วย! หวังว่าเธอจะสามารถเข้มแข็งขึ้นมาได้ในเร็ววัน คุณวางใจได้ เรื่องการแต่งงานของเธอหลังจากนี้ก็ยกให้ผมเถอะ ผมจะต้องแนะนำคนที่ยอดเยี่ยมเป็นหนุ่มหล่อมากความสามารถยิ่งกว่าเย่เชินหลินสิบเท่าคนหนึ่งให้กับเธออย่างแน่นอน” เป้าหมายของจงหวีฉวนนั้นสำเร็จแล้วจึงไม่ได้กดขี่รองประธานส้งอีก จากนั้นก็เริ่มต้นซื้อใจเขาอีกครั้ง
รองประธานส้งหัวเราะไร้เสียงอย่างเย็นชา สีหน้าเคร่งขรึม เพียงแต่เมื่ออ้าปากพวกก็ยังคงมีท่าทางเคารพ
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอขอบคุณประธานจงแล้ว มีประโยคนี้ของคุณ เรื่องงานแต่งงานของหลิงหลิงหลังจากนี้ผมก็ไม่ต้องกังวลแล้ว เพียงแต่ว่าผมยังมีจะขอร้องอีกเรื่องหนึ่ง ไม่รู้ว่าประธานคุณจะเห็นด้วยหรือไม่”
“พูดมาสิ ขอเพียงแค่เป็นเรื่องที่มีเหตุผล ผมจะไม่เห็นด้วยได้อย่างไรกัน” ประธานจงตอบด้วยท่าทางเป็นกันเอง
“เป็นแบบนี้ครับ ประธาน คุณก็รู้ว่าเย่เชินหลินเป็นคนแบบไหน คุณจะบอกว่าผมขี้ขลาดก็ได้ ผมไม่กล้าทำให้เขาโกรธจริงๆ อีกอย่างถ้าหากว่าให้เขารู้ว่าคุณให้ผมทำแบบนี้ก็คงจะไม่ดี ตอนที่หลิงหลิงผ่าตัดอยู่นั้น ผมก็ตั้งใจโทรศัพท์หาเขา บอกเขาว่าหลิงหลิงมาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนผมแล้วไม่ทันระวังหกล้มลง เด็กก็รักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว เขาให้ผมบอกสถานการณ์ของหลิงหลิงกับเขาทันที เขาพูดว่าจะพูดอย่างไรลูกของหลิงหลิงก็เป็นลูกของเขา เขาไม่อาจไม่สนใจ คุณว่า ผมจะโทรศัพท์เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟังในตอนนี้อีกครั้งให้ชัดเจนดีหรือไม่”
จงหวีฉวนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ อย่างไรเด็กก็ไม่มีแล้ว เรื่องอื่นพวกเขาจะไปจัดการอย่างไรเขาไม่มีใจจะไม่ยุ่งด้วย
อีกอย่าง ให้เย่เชินหลินรู้ว่าเป็นเขาที่ให้เอาเด็กออกก็ดูเหมือนว่าจะมีผลกระทบไม่ดีกับเขาจริงๆ ไม่ราบรื่นต่อการจับคู่ให้เย่เชินหลินและลูกสาวของเขาหลังจากนี้
“ได้! คุณพูดกับเขาเถอะ”
จงหวีฉวนตัดสายโทรศัพท์ รองประธานส้งก็ต่อสายหาเย่เชินหลิน
เย่เชินหลิน ไห่ลี่หมิน และเซี่ยชีหรั่น พวกเขาไม่กี่คนก็กำลังร้องเพลงอยู่ในร้าน KTV ร้านเดียวของหมู่บ้าน เย่เชินหลินไม่ค่อยได้ร้อง เซี่ยชีหรั่นนั้นนั่งฟังอย่างเดียว
หลินหลิงที่ปกติเย่อหยิ่ง อนุรักษ์นิยม และสำรวมกิริยาเป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงสถานที่อย่าง KTV นี้ก็ถูกเย่เชินหลินบ่นไปหลายครั้ง ในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยตัวเอง
ประเด็นคือเธอกับไห่ลี่หมินผลัดกันร้องเพลง บางครั้งเย่เชินหลินก็จงใจเลือกเพลงคู่รักให้พวกเขาร้อง แรกเริ่มหลินหลิงนั้นรู้สึกไม่ดีและอึดอัดมากอยู่บ้าง
ไห่ลี่หมินเอ่ยกับเย่เชินหลินอย่างสง่าผ่าเผยว่า “อย่าฝืนบังคับผู้ช่วยหลินเลย ฉันว่าเธอไม่พอใจฉัน แววตานั้นเหมือนกับว่าจะฆ่าฉันอย่างไรอย่างนั้น ร้องเพลงกับฉัน คาดว่าเธอน่าจะฝันร้าย”
ไห่ลี่หมินล้อเล่นแบบนี้ ทำให้หลินหลิงรู้สึกผิดอยู่บ้างจริงๆ ในที่สุดเธอก็เอาชนะความคิดยุ่งเหยิงในใจตัวเองได้ จึงร้องเพลงคู่กับไห่ลี่หมิน
เซี่ยชีหรั่นเอนตัวพิงอยู่ในอ้อมกอดของเย่เชินหลิน ทั้งสองคนมองไห่ลี่หมินและหลินหลิงด้วยกัน
ร้องจนถึงจุดที่มีความรู้สึกลึกซึ้ง หลินหลิงและไห่ลี่หมินก็สบตากัน ฝ่ายหญิงก็รีบเบนสายตาไปมองหน้าจอ ราวกับกลัวว่าเธอจะจำเนื้อเพลงไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น
“ดูเหมือนว่าที่นี่จะร้อนอยู่บ้าง ฉันอยากออกไปเดินเล่นบนถนน ให้ลี่หมินกับผู้ช่วยหลินร้องกันไปก่อนไหมคะ” เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้น กระซิบอยู่ข้างหูของเย่เชินหลิน
“ได้!” เย่เชินหลินรับคำแล้วก็ดึงมือเธอขึ้นมา
ไห่ลี่หมินและหลินหลิงไม่ได้ยินว่าพวกเขาพูดอะไร นึกว่าเซี่ยชีหรั่นจะไปห้องน้ำ เย่เชินหลินไปเป็นเพื่อนจึงไม่ได้สนใจอะไรมาก ทั้งสองคนยังคงร้องเพลงของพวกเขาต่อไป
เมื่อถึงเวลาหนึ่งถนนในหมู่บ้านก็ไม่มีคนแล้ว ไฟบนถนนก็ไม่สว่างชัด ทั้งยังไม่แออัดเหมือนในเมืองแบบนั้น ระยะทางห่างช่วงหนึ่งถึงจะมีไฟดวงหนึ่ง แบบนี้จึงไม่ค่อยสว่าง แต่ทำให้ผู้คนรู้สึกว่ายิ่งเงียบสงัดเข้าไปอีก
แสงไฟบนถนนทำให้เงาร่างของพวกเขายาวขึ้น เซี่ยชีหรั่นจับมือของเย่เชินหลิน ตามเหยียบเงาร่างของพวกเขาอย่างซุกซน
เย่เชินหลินหัวเราะอย่างเอาใจ มองการเคลื่อนไหวเหมือนเด็กของเธอ
นี่อธิบายได้ชัดเจนว่าเมื่อพบเขา เธอสดใสร่าเริงมากจริงๆ ปกติแล้วเธอเงียบนิ่งเกินไป มักจะอดกลั้นกับตัวเอง ยากที่จะเห็นว่าเธอสามารถร่าเริงแบบนี้ต่อหน้าเขา
“หลิน คุณสูงเกินไปแล้ว ถ้าเตี้ยกว่านี้หน่อยจะดีขนาดไหนนะ ฉันมักจะรู้สึกว่าฉันเตี้ยเกินไป ไม่เหมาะสมกับคุณเท่าไร” เซี่ยชีหรั่นหยุดเท้า เงยหน้ามองเขา พลางเอ่ยอย่างจริงจัง
“ใครพูดกัน พวกเรานั้นเป็นคู่ที่สวรรค์บรรจงสร้างขึ้นมา” ท่าทางของเย่เชินหลินจริงจังมาก โอบเซี่ยชีหรั่นเข้ามาในอ้อมกอด ศีรษะของเธอนั้นสูงถึงคางของเขา
“ฉันพูดเองค่ะ ฉันได้ยินมาว่าความสูงที่เหมาะสมกับผู้หญิงและผู้ชายคือ ศีรษะของผู้หญิงนั้นสามารถวางบนไหล่ของผู้ชายได้ ฉันที่เป็นแบบนี้นั้นเตี้ยเกินไปแล้ว ถึงแม้ว่าจะสวมรองเท้าส้นสูงก็ยังไม่สามารถทำได้”