สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 666 สาวใช้ตัวแสบ 570

ตอนที่ 666 สาวใช้ตัวแสบ 570
“ทำไมคุณถึงต้องปกป้องเด็กที่ไม่ควรมีชีวิตอยู่แต่แรก คุณไม่คิดว่าการเก็บเด็กไว้มันไม่ยุติธรรมกับชีหรั่น? เธอรักคุณขนาดนี้ บริสุทธิ์ขนาดนี้ คุณดูไม่ออกหรือไงว่าเธอยังอยากเป็นแม่เลี้ยงของลูกคุณ? คุณรักเธอขนาดนี้? ต้องใช้ชีวิตที่ไม่สมบูรณ์กับเธอไปตลอดชาติ?” ไห่ลี่หมินซักถาม เขาต้องทำอย่างนี้ ก็มีเพียงกลับไปจุดเริ่มต้น เพื่อเซี่ยชีหรั่นแล้ว แน่นอนเขามีเย่เชินหลินเป็นปัจจัย ที่สำคัญที่สุดก็เพื่อเซี่ยชีหรั่น
เขารู้ว่าสำหรับเย่เชินหลิน สำหรับตระกูลเย่แล้ว มีเด็กมากๆ ไม่ได้เป็นเรื่องอะไร ไม่ต้องหนักใจว่าจะเลี้ยงไม่ได้ ไม่ต้องหนักใจว่าจะสั่งสอนได้ไม่ดี
คำพูดพวกนี้ของไห่ลี่หมิน เย่เชินหลินเคยคิดพิจารณานานแล้ว เขาเชื่อว่าเขาสามารถทำให้เซี่ยชีหรั่นมีความสุขได้
เธออยากเป็นแม่เลี้ยงเด็ก เขาไม่สามารถให้ได้ เด็กคนนี้เขาต้องการรับผิดชอบด้วยตัวเอง แต่ไม่ใช่ให้ผู้หญิงของเขาต้องมาลำบากตามไปด้วย
เขาเคยคิดใคร่ครวญว่าจะกำจัดเด็กคนนี้ เพียงแต่ตอนที่ส้งหลิงหลิงเลือดสาดในห้องผ่าตัด ต่อให้เขาใจดำโหดเหี้ยมอย่างไร ก็ไม่มีทางเพิกเฉยได้
ไม่เพียงแต่เป็นชีวิตเด็ก แต่ยังเป็นชีวิตส้งหลิงหลิงด้วย เมื่อรู้อย่างชัดเจนว่าสูญเสียลูกไป เธอคงเป็นบ้า จนอาจถึงตายได้ เขาทำไม่ได้ที่จะปล่อยไว้ไม่สนใจ
“ไห่ ฉันไม่อยากพูดมากสักนิด อนาคตฉันจะให้ความสุขเธออย่างไร คุณก็เห็นเอง” เย่เชินหลินพูดอย่างใจเย็น ไห่ลี่หมินยังคงขมวดคิ้ว ถามเขา : “คุณไม่เคยคิด เด็กคนนี้อยู่ ส้งหลิงหลิงจะซื่อสัตย์ไหม? เธอจะไม่ทะเลาะกับเซี่ยชีหรั่นแย่งคุณไปตลอด?”
“ฉันเคยคิด ดังนั้นคุณก็เห็นเรื่องที่ฉันกำลังทำ ฉันทำให้ตระกูลส้งล้มลงอย่างสิ้นเชิง ทำให้ส้งหลิงหลิงตกอยู่ในสถานการณ์โดดเดี่ยวไม่มีใครช่วยเหลือได้ ถ้าเธอมีเข้าใจอย่างชัดเจนจากสิ่งนี้ว่าเธอเป็นผู้ให้กำเนิดลูก ฉันก็จะกีดกันแบบไม่สมบูรณ์ให้เธอเจอลูกเป็นครั้งคราว ถ้าเธอยังคิดไม่ตก ต้องการอยู่กับฉันไปตลอด หรือทำเรื่องไม่ดี เธอก็จะสูญเสียตระกูลส้งที่เป็นที่พึ่งไป คุณคิดว่าเธอยังมีโอกาสทำอะไรได้อีกไหม?”
เขาคิดว่าจากจุดนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร ไห่ลี่หมินรู้แล้ว
“ไม่ว่าคุณจะพูดอย่างไร เย่เชินหลิน ขอเพียงให้เด็กคนนี้อยู่ ฉันก็รู้สึกว่ามันเป็นภัยคุกคามของเซี่ยชีหรั่น เธอเป็นผู้หญิงที่ดี ควรจะมีความสุขที่สุด โชคดีที่สุด ไม่มีชีวิตที่มีข้อเสียสักนิด”
ตอนที่ไห่ลี่หมินพูดถึงประโยคนี้ เขายังตื่นเต้นมาก สำหรับเรื่องอื่นๆ เขาจะมีอารมณ์ตื่นเต้นน้อย เพียงอยู่ต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น บางทีเป็นเธอที่ดีเกินไป ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอคือความเลื่อมใสศรัทธาที่อยู่ภายใน
ในใจเขา ใครๆ ต่างก็สัมผัสถึงผลประโยชน์ของเธอ หรือแม้ว่าชีวิตของเธอจะมีความมืดมน เขาก็รู้สึกว่าไม่สมบูรณ์
“งั้นคุณคิดจะทำอย่างไร ต้องจับส้งหลิงหลิงไว้ แล้วทิ้งไว้ในห้องผ่าตัด? หรือเหมือนโม่เสี่ยวจุนอย่างนั้น ต้องใช้กำปั้นชกเด็กในท้องของส้งหลิงหลิงให้แท้งใช่ไหม?” การแสดงออกทางอารมณ์ของเย่เชินหลินดูจริงจัง
ท่าทีของเขาทำให้ไห่ลี่หมินสงบลงเล็กน้อย
“ไห่ ฉันยังคงพูดแบบนั้น ฉันรู้ว่าคุณหวังดีกับฉัน แต่เรื่องนี้ฉันหวังว่าคุณจะคิดใคร่ครวญจากมุมมองที่มากกว่ามนุษยธรรมสักนิด จริงๆ แล้ว ส้งหลิงหลิงเป็นคนผิด แอบตั้งท้องลูกของฉัน มีความผิด เพราะความผิดพลาดนี้ของเธอ เธอได้จ่ายในราคาที่เพียงพอแล้ว เธอต้องแบกรักความหวาดผวาและความกลัวมากกว่าคนท้องทั่วๆ ไป เธออยากปกป้องเด็กคนนี้ ยอมแม้กระทั่งเสียสละชีวิตตัวเอง คุณเคยคิดบ้างไหม แม้ว่านักโทษประหารชีวิตเมื่อถูกพบว่าตั้งครรภ์ กฎหมายยังอนุญาตให้เธอคลอดลูกออกมาก่อน แล้วจึงค่อยประหารชีวิต หรือว่าความผิดที่ส้งหลิงหลิงก่อไว้ร้ายแรงกว่านักโทษประหารชีวิตใช่ไหม? นับตั้งแต่เธอกลับมาจนถึงตอนนี้ เธอต้องเผชิญหน้ากับเรื่องที่ต้องเสียลูกไปกี่ครั้งแล้ว? ฉันกลับมาคิด ก็รู้สึกว่าแรงกระตุ้นครั้งก่อนที่นำเธอเข้าห้องผ่าตัด มันไร้มนุษยธรรมเกินไป
ไห่ลี่หมินเงียบสนิท เขาไม่เคยเป็นคนเย็นชาไร้น้ำใจมาก่อน ในทางกลับกัน เขาเป็นคนเห็นใจคนอื่นอยู่เสมอ
การจัดการเรื่องของส้งหลิงหลิง ในเวลานี้เขาคิดและก็รู้สึกว่าสิ่งที่เย่เชินหลินพูดนั้นถูกต้องจริงๆ
ไม่ว่าจะพูดอย่างไรส้งหลิงหลิงก็เป็นหญิงตั้งครรภ์ พวกเขาได้แต่ยึดมั่นกับสิ่งที่เธอทำไม่ดีเอาไว้ ไม่ยอมปล่อยวางสักนิด เอาแต่คิดหาวิธีกำจัดลูกของเธอทิ้ง พวกเขามีสิทธิ์อะไรที่จะมาตัดสินว่าเด็กคนนี้ควรอยู่หรือไป
ดูเหมือนบางครั้งคนที่ฉลาดและมีปัญญาก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงที่จะตกอยู่ในทางตันทางความคิด ตัวเองเข้าใจว่าความคิดของตัวเองในเวลานั้นถูกต้องสมบูรณ์ แต่ที่จริงบางครั้งกลับลำเอียงโดยไม่รู้ตัว
……
ขณะที่ผู้ชายสองคนสนทนากันอยู่ด้านนอก หลินหลิงดื่มเหล้าอีกสองอึกอย่างหดหู่ใจ เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นหรี่เครื่องเสียงให้เบาลง จากนั้นก็นั่งข้างๆ หลินหลิง ถามเธอด้วยความใส่ใจ : “คุณเป็นอะไรไป? ดูเหมือนอารมณ์ไม่ดี”
เซี่ยชีหรั่นไม่ใช่คนเรื่องมาก หลินหลิงเป็นผู้ช่วยของเย่เชินหลิน เธอรู้ว่าหลินหลิงชอบเย่เชินหลิน แล้วก็รู้ว่าเธอไม่ได้มีความปรารถนาที่จะเป็นเจ้าของเย่เชินหลินอย่างแรงกล้า
เธอคิดว่าหลินหลิงเป็นเพื่อนเย่เชินหลิน เห็นเพื่อนเขาอารมณ์ไม่ดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะถาม
หลินหลิงวางเหล้าที่อยู่ในมือ มองเซี่ยชีหรั่นด้วยใบหน้าเฉยเมย ขมวดคิ้วเล็กน้อย
เธอคาดคิดไม่ถึงว่าเซี่ยชีหรั่นจะถามถึงอารมณ์ของเธอก่อน เธอคิดไปเองว่าเมื่อก่อนพูดกับเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่ค่อยเกรงใจ เธอมองใบหน้าที่สวยงามอย่างละเอียดของเซี่ยชีหรั่นที่ทำให้ผู้หญิงทั้งหมดอดอิจฉาเธอไม่ได้ เธอคิดหาคำเยาะเย้ย ความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น ความเสแสร้งไม่จริงใจจากใบหน้าของเธอ แต่กลับหาไม่เจอตั้งแต่แรก
สายตาของเธอแจ่มชัดอย่างนั้น การแสดงออกของเธอก็จริงใจอย่างนั้น
เธอใส่ใจเธอจริงๆ หลินหลิงเกือบจะไม่ได้ความสนใจที่มาจากเพื่อนเพศเดียวกันเช่นนี้ พูดอย่างมั่นใจ ความสนใจที่มาจากเพศตรงข้าม เธอไม่เคยได้รับเลย