สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 667 สาวใช้ตัวแสบ 571

ตอนที่ 667 สาวใช้ตัวแสบ 571
หลินหลิงเป็นคนแข็งแกร่ง แข็งแกร่งจนไม่รู้รสชาติของน้ำตา ขณะนี้น้ำตาของเธอกลับล้นออกมานอกดวงตาอย่างน่าประหลาดใจ
จู่ๆ เธอก็อยากมีเพื่อน ตั้งแต่ที่พี่สาวเธอจากไปก่อนวัยอันควร เธอกลายเป็นปิดกั้นตัวเอง ปฏิเสธเพื่อน ดูเหมือนว่าการมีเพื่อนก็ต้องขอโทษพี่สาวที่จากไป แต่เวลาผ่านไปนานแล้ว เธอคิดว่าถ้าพี่สาวเธอรู้ ต้องไม่ชอบใจแน่ๆ เธอจึงเหนื่อยในโลกของตัวเอง
เซี่ยชีหรั่นเห็นหลินหลิงเสียใจขนาดนั้น ก็ยิ่งไปใกล้ตัวเธอมากขึ้น โอบกอดเธออย่างเงียบๆ ตบหลังเธออย่างอบอุ่นเบามือ
ตอนนี้เธอตระหนักเข้าใจในทันทีว่า ผู้หญิงที่เข้มแข็งคือการแสดงออกภายนอกให้คนอื่นเห็นเท่านั้น ความจริงภายในใจยังคงอ่อนแอ เหมือนหลินหลิงในขณะนี้ เธอเหมือนเด็กน้อยที่น่าสงสาร
“ถ้าเธอยินยอม ก็ให้ฉันเป็นเพื่อนคุณ คุณสามารถเล่าเรื่องในใจให้ฉันฟังได้ ฉันจะเป็นผู้ฟังที่ดีอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณไม่อยาก ก็นำความไม่สบายภายในใจร้องไห้ออกมาอย่างเงียบๆ เถอะ” น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นนุ่มนวลอ่อนโยน ในใจของหลินหลิงอบอุ่น
เธอคิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะอ่อนแอได้ถึงขนาดนี้ ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอไม่สามารถควบคุมน้ำตาของเธอได้จริงๆ ทุกวันนี้เธอรู้อย่างชัดเจนว่าเรื่องนั้นไม่ใช่ความผิดของใคร แต่…
ทุกเมื่อเธอตื่นขึ้น ดูเหมือนเธอจะแข่งกับตัวเอง ด้านหนึ่งก็อยากลืม แต่อีกด้านก็ลืมไม่ลง
ก่อนนอนตอนกลางคืน ความคิดสุดท้ายของเธอยังคงไม่สมบูรณ์
ความเชื่อที่เคยมีทั้งหมดดูเหมือนจะพังทลายอย่างสมบูรณ์หลังจากเรื่องนั้น เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทำงานได้อย่างไร เหมือนหุ่นกระบอก คนอยู่ ใจไม่อยู่
“ชีหรั่น ขอบคุณมาก!” ร้องไห้สักพัก หลินหลิงนั่งตัวตรง เซี่ยชีหรั่นดึงกระดาษทิชชูส่งให้เธอ ให้เธอเช็ดน้ำตาให้แห้ง
หลังจากร้องไห้เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย เพียงแต่ปัญหายังคงอยู่
เธอมองชีหรั่นเซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง เธอกำลังมองดูเธอด้วยความเอาใจใส่ แม้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะรู้ว่าหลินหลิงชอบเย่เชินหลิน แต่วันนี้เธอมีสัญชาตญาณ รู้สึกว่าหลินหลิงไม่ได้เจ็บปวดใจเพราะเย่เชินหลิน
“ฉันมีเรื่องหนึ่งจริงๆ ที่คิดไม่ตก ฉันไม่ทันระวัง….” หลินหลิงพูดมาถึงตรงนี้ ความรู้สึกยากที่จะพูดความจริงออกมา
ในเมื่อเปิดปากพูดแล้ว เธอก็ยังเลือกที่จะพูดให้ถึงที่สุด เธอโน้มตัวหยิบเบียร์บนโต๊ะ พยายามดื่มอีกสองอึก แล้วสูดหายใจพูดต่อไป : “ฉันทำผิดพลาดโดยบังเอิญ ไปกับผู้ชายคนหนึ่งจนนอนค้างคืนมีเซ็กซ์ด้วยกัน นั่นเป็นครั้งแรกของฉัน หลังจากผ่านไปฉันคิดว่าทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครจะรู้ได้ว่าฉันลืมไม่ลง ลืมไม่ได้ ฝันเห็นอยู่เสมอ” หลินหลิงพูดถึงตรงนี้ มองเซี่ยชีหรั่นเหมือนเด็กที่ไม่รู้จะจัดการอย่างไร
ตอนนี้เธอยังคงสางผมสั้นเสมอหูที่ดูเชี่ยวชาญที่เซี่ยชีหรั่นเห็นเธอครั้งแรก ความประทับใจที่เธอให้เธอกับความรู้สึกปลอดภัยในตอนนั้นไม่เหมือนกัน
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงแกร่งที่สงบและมีเหตุผล ตอนนี้เธอเพียงแต่รู้สึกเจ็บปวดใจไปกับหลินหลิง เธอเองก็เป็นผู้หญิงหัวโบราณอนุรักษ์นิยม เข้าใจว่าครั้งแรกของตัวเองที่ถูกคนอื่นแย่งเอาไป ในใจยากที่จะยอมรับได้
เธอได้แต่มองหลินหลิงด้วยความห่วงใย ตอนนี้หาคำพูดที่เหมาะสมโน้มน้าวเธอไม่ได้ เธอไม่มีวิธีพูด ไม่เป็นไร นั่นไม่ถือว่าเป็นเรื่องอะไร ตัวเธอเองไม่ได้สง่างาม แล้วจะให้คนอื่นมาสง่างามอย่างถูกต้องได้อย่างไร?
ในที่สุดก็พูดออกมาแล้ว
หลังจากที่หลินหลิงพูดจบ สูดหายใจยาวๆ จากนั้นยิ้มให้เซี่ยชีหรั่นเล็กน้อย แล้วพูด : “ดูซิ อันที่จริงก็ไม่มีอะไร ก็แค่เรื่องประโยคหนึ่ง ใช่ไหม? ฉันมันหัวโบราณเกินไป นี่มันยุคอะไรกันแล้ว มีเซ็กซ์แล้วจะเป็นอะไรไป”
เธอแสร้งทำเป็นตลกขบขันและไม่เคยหลอกลวงเซี่ยชีหรั่น ตอนที่เธอคิดด้วยความเศร้าโศกแล้วหยิบเบียร์อีกครั้ง กลับถูกเซี่ยชีหรั่นยื่นมือขวางไว้
“อย่าดื่มอีกเลย ดื่มเหล้าด้วยความเศร้ามันจะทำร้ายร่างกาย ในเมื่องคุณพูดกับฉัน ฉันอยากถามคุณ คิดจะแก้ไขเรื่องนี้อย่างไร คุณเข้าใจดีกว่าฉัน ดื่มเหล้าไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอย่างแน่นอน”
หลินหลิงไม่ได้ยืนกรานที่จะต้องดื่มเหล้า เธอก้มศีรษะ พูดเบาๆ : “พูดตามตรง ฉันเองก็ไม่รู้จริงว่าควรแก้ไขปัญหานี้อย่างไร ไม่มีทางแก้ไข คนคนนั้น มีคนอื่นที่ชอบอยู่แล้ว”
“งั้นทำไมเขาถึงมีเซ็กซ์กับคุณ แล้วทำไมถึงไม่รับผิดชอบอย่างนี้?” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว กล่าวโทษ
“เขา….” หลินหลิงอธิบายแทนไห่ลี่หมินว่าเขากินยาปลุกเซ็กซ์ แต่เพียงแค่พูดว่า “เขา” คำนี้ เธอก็กลืนมันกลับเข้าไป
พูดจริงๆ เซี่ยชีหรั่นก็รู้ว่าคนที่มีเซ็กซ์กับเธอคือใคร เธอไม่อยากให้ไห่ลี่หมินรู้ ไม่อยากให้เขารู้ตลอดไป
“เขาไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่ตำหนิเขาหรอก”
“คนคนนั้น คนที่เขาชอบ แต่เขายังโสด ใช่ไหม? ลองเป็นแฟนกับเขาสักหน่อยได้ไหม? หรือพูดคุยกันอย่างเปิดเผยตรงไปตรงมา ไม่แน่ว่าใจเขาอาจจะมีความรู้สึกดีๆ ต่อคุณได้นะ” เซี่ยชีหรั่นโน้มน้าว หลินหลิงยังคงส่ายหัว พูดเสียงเบาๆ : “ฉันไม่ชอบ ไม่ยอมให้เพราะสาเหตุนี้แล้วโยนให้คนอื่น ฉันไม่เป็นไรแล้ว ชีหรั่น ขอบคุณนะ พูดออกมาได้ก็ดีแล้ว”
หลินหลิงแสยะยิ้ม ยื่นมือไปที่เบียร์อีกครั้ง แต่ก็ถูกเซี่ยชีหรั่นขวางไว้อีกครั้ง
เซี่ยชีหรั่นคิดโน้มน้าวหลินหลิงอีกครั้ง อยากพูดกับเธอว่าไม่ต้องนับถือตัวเอง ภูมิใจในตัวเองจนทำให้ความสุขตลอดชีวิตของตัวเองขาดหายไป
คำพูดยังไม่ทันออกจากปาก ประตูก็ถูกเปิดออก เย่เชินหลินยืนอยู่ด้านหน้า ไห่ลี่หมินยืนด้านหลัง ชายสองคนเดินเข้ามา เซี่ยชีหรั่นจึงหยุดพูดไปชั่วขณะ