สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 668 สาวใช้ตัวแสบ 572

ตอนที่ 668 สาวใช้ตัวแสบ 572
ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อเธอเห็นไห่ลี่หมิน ในสมองเกิดความคิดแปลกๆ ขึ้นมาทันที รู้สึกว่าผู้ชายที่หลินหลิงพูดว่าเธอมีเซ็กซ์ด้วยก็คือไห่ลี่หมิน
ทำไมถึงคิดอย่างนั้นๆ หรือว่าเพราะเย่เชินหลินกำลังจับคู่พวกเขาอยู่ใช่ไหม? เย่เชินหลินไม่จับคู่ใครง่ายๆ หรอก เซี่ยชีหรั่นคิดอย่างเงียบๆ
“ร้องเพลงต่อ มา ทุกคนมาดื่มด้วยกัน” เย่เชินหลินเสนอ หลังจากนั่งแล้ว ทำเสียงเปิดเบียร์สองสามกระป๋อง วางไว้ตรงหน้าทุกคนคนละกระป๋อง
ไห่ลี่หมินอยากรู้ว่าเขาเคยทำอะไรกับหลินหลิงไม่ใช่หรือไง? เขาต้องการเป็นพิเศษที่จะทำให้ความลับนี้เปิดเผย ดังนั้นไห่ลี่หมินจึงไม่ลงมือ เขาจำใจต้องลงมือ
ขณะที่พวกเขาหนุ่มสาวร้องเพลงดื่มเหล้า จงหวีฉวนนั่งอยู่คนเดียวในห้องหนังสือ สูบบุหรี่อย่างช้าๆ กำลังคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเย่เฮ่าหรันรวมทั้งรองประธานส้งในเรื่องการแข่งขันและความร่วมมือ
เรื่องนี้ทำให้จิตสำนึกในการป้องกันของเขาที่มีต่อเย่เชินหลินมากขึ้นหลายเท่า หนุ่มคนนี้ ความคิดละเอียดรอบคอบมากเกินไป ยากจะควบคุม
เขาไม่เปิดโอกาสให้สกุลเย่เกี่ยวดองกับนายท่านส้ง เขาต้องกำจัดนายท่านส้ง แล้วถึงค่อยกำจัดนายท่านเย่
เย่เชินหลินเก่งแค่ไหน หากไม่มีประธานกรรมการพ่อของเขา เขาก็ไม่เชื่อว่าซุนหงอคงเขาคนนี้จะหนีจากภูเขาอู่จื่อซานของนายท่านจงไปได้
อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาไม่ต้องการเย่เชินหลินมาเป็นลูกเขยเขา ครั้งนี้ต้องหมดวาระ เขาก็ไม่ปล่อยเย่เฮ่าหรันตาแก่ชั่วร้ายคนนั้น ขอเพียงยังมีเขาอยู่ ก็จะเป็นภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวงต่อเขา ใครให้เขายอมตายแต่ไม่ยอมก้มหัว เขาก็จะทำให้เขาเห็นความดื้อรั้นแบบนี้จะมีจุดจบอย่างไร
เรื่องที่เขาคิดอยากทำที่สุดตอนนี้ ที่จริงก็คืออยากโทรศัพท์ไปตำหนิต่อว่านายท่านส้ง เขากล้ามาหน้าไหว้หลังหลอกกับเขา แอบปกป้องลูกสาวของเขาอย่างลับๆ
คิดไปคิดมา จงหวีฉวนยังอดทนต่อไป เขาไม่สามารถตำหนิต่อว่าเขาได้ ให้เขารู้ว่าเขาไม่พอใจเขา เขาจะได้ระมัดระวังตัวมากขึ้น
เขาหรี่ตาลง หยิบโทรศัพท์มือถือโทรศัพท์หารองประธานส้ง
เซียวเสี่ยวลี่เพิ่งถึงบ้าน กำลังจะสารภาพกับรองประธานส้งเรื่องลูกของส้งหลิงหลิงที่ยังอยู่ จงหวีฉวนโทรศัพท์มาก่อน ดังนั้นรองประธานส้งจึงยังคงไม่รู้เรื่องใดๆ
“นายท่านส้ง ฉันเพิ่งได้รับข่าวมาว่าลูกของส้งหลิงหลิงยังอยู่ เธอเป็นผู้หญิงตั้งครรภ์คนหนึ่ง ก็แค่นี้เอง ฉันคิดว่าการทำร้ายเธอ ฉันก็อดสงสารไม่ได้ อีกอย่างหยุนซางรู้ว่าฉันต้องลงมือกับลูกของเธอ เป็นตายก็ไม่ยอม โชคดีที่คุณและเย่เชินหลินคิดถึงตรงนี้ได้ก่อน ไม่ได้ทำอะไรหลิงหลิง เรื่องนี้หยุดไว้แค่นี้เถอะ เหมือนฉันไม่เคยพูด คุณก็ไม่ต้องคิดรับผิดชอบใดๆ ใกล้หมดวาระแล้ว ก็รวบรวมกำลังที่มีอยู่ทำงานคุณไปเถอะ”
คำพูดที่จริงใจของจงหวีฉวนพูดจนรองประธานส้งตกตะลึง เขาเห็นถุงพลาสติกกับตาตัวเอง หรือว่าจะเป็นของปลอม?
“ท่านประธาน คุณได้รับข่าวนี้มาจากที่ไหน? ทำไมฉันไม่รู้ มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า?” รองประธานส้งถามด้วยความระมัดระวังอันเนื่องจากความกลัว
เขาเข้าใจจงหวีฉวน รู้ว่าเวลาเขาพูดเขาชอบพูดตามหลักการทฤษฎี ชอบแสดงลักษณะท่าทางสูงส่ง แต่แท้จริงในใจมืดบอดกว่าใคร
จงหวีฉวนหัวเราะเยาะ ในใจคิด ตาแก่ชั่วร้ายจนถึงตอนนี้ยังมาพูดโกหกกับฉัน คำพูดเหล่านี้ไปพูดในสถานกักกัน
“ฉันได้ยินมาอย่างนี้ ไม่น่าจะผิด ไม่เป็นไร นายท่านส้งยอมรับก็ไม่เป็นไร ฉันกลัวว่าคุณคิดจะรับผิดชอบ จึงโทรศัพท์มาหาคุณเป็นพิเศษ ไม่มีเรื่องอื่น ฉันวางสายแล้วนะ”
คำพูดแก้ตัวของจงหวีฉวน อีกทั้งเขายังรีบวางสายโทรศัพท์ทันที ทั้งหมดนี้ทำให้รองประธานส้งถึงกับตื่นตระหนกเล็กน้อย
“พ่อ ฉันอยากสารภาพกับคุณ ที่จริงฉันก็ถูกบังคับให้ทำอย่างนี้….” เซียวเสี่ยวลี่เดินมาข้างหน้าพ่อสามี บอกเรื่องลูกของส้งหลิงหลิงที่ไม่เป็นอะไร เย่เชินหลินส่งคนมาบังคับเธอ ยังมีตระกูลเย่ไปรับส้งหลิงหลิง พูดทั้งหมดเลย
รองประธานส้งโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ด่าว่าเซียวเสี่ยวลี่อย่างรุนแรง
หลังจากตำหนิเสร็จแล้ว เขารู้สึกว่าไม่ถูก นี่คือเวลาอะไร ตระกูลส้งถึงช่วงเวลาสำคัญที่ตกอยู่ในสภาพล่อแหลมมาก แต่ก็เหมาะเจาะดี
ในอดีต ทำไมเขาต้องมาขอโทษคนอย่างเซียวเสี่ยวลี่ ตอนนั้นและตอนนี้เขาเป็นรองประธาน ขณะเดียวกันก็เป็นพ่อสามี หลังจากที่อารมณ์เสียหมดไปแล้วจำเป็นต้องถอดคำพูดกลับมา ปลอบโยนเซียวเสี่ยวลี่อย่างนุ่มนวล : “เสี่ยวลี่อะ พ่อวิตกเกินไปหน่อย เธออย่าตำหนิพ่อเลยนะ คุณไม่เข้าใจคนอย่างจงหวีฉวน เมื่อกี้เขาพึ่งโทรศัพท์มาหาฉัน แสดงความอดกลั้นอย่างมาก นี่พูดได้อย่างชัดเจนว่ามีความเป็นไปได้มากที่เขาจะลงมือกับตระกูลส้งของพวกเรา”
พูดถึงตรงนี้ ในใจรองประธานส้งเริ่มเกิดความรู้สึกเสียใจภายหลัง คิดว่าเรื่องเลวร้ายในอดีตที่ทำไว้ไม่สมควรทำ ในอดีตถ้าเขาไม่ทำรุนแรงเกินไป ถ้าเขาเหมือนเย่เฮ่าหรัน ไม่ประจบประแจงอย่างนั้น ไม่คิดไปสมรู้ร่วมคิดปีนป่ายตะเกียกตะกายก็คงไม่มาถึงจุดนี้ได้
แก่แล้วแก่เลย เขาไม่อยากเข้าไปอยู่ตรงกลาง คิดแค่เพียงให้ผ่านไปอย่างสงบ ถอยออกมา คิดไม่ถึงว่าตระกูลจงจะโหดร้าย ไม่ยอมปล่อยคนที่หมดความทะเยอทะยานเช่นเขา กลัวว่าเขาจะเกี่ยวดองกับตระกูลเย่
ยิ่งเขากลัว เขาก็ยิ่งต้องไปหา
เขารู้ว่าเย่เฮ่าหรันปฏิบัติต่อเขาอย่างไม่สนใจไยดี ไม่ยอมร่วมมือกับเขาต่อต้านจงหวีฉวน ดูท่าเขามีแต่ตั้งตารอเย่เชินหลิน ในเมื่อเด็กยังอยู่ ก็เป็นความสัมพันธ์ทางสายเลือดของตระกูลเย่และตระกูลส่ง