สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 671 สาวใช้ตัวแสบ 575

ตอนที่ 671 สาวใช้ตัวแสบ 575
เขาก็ไม่ได้ต้องการความร่ำรวยอะไร ขอแค่สามารถเลี้ยงดูลูกและภรรยาได้ก็พอ สามารถตอบสนองความคิดที่สมเหตุสมผลของพวกเขาได้ก็เพียงพอแล้ว　　
เมื่อก่อนเขาคิดว่าตัวเองเป็นบุตรแห่งสวรรค์ มีความมั่งคั่งที่จะควบคุมทุกสิ่งบนโลกนี้และไม่มีใครขัดขวางได้ นับตั้งแต่ได้พบกับเซี่ยชีหรั่น และอยากจะอยู่กับเธอ เขาก็ไม่มีความคิดเหล่านั้นอีกต่อไป
รัศมีเหล่านั้นเป็นแค่ภาพลวงตา ไม่มีอยู่จริงและไม่มีทางนำความสุขมาสู่ผู้คนได้
เขารู้ว่าผู้หญิงของเขาไม่ได้เรียกร้องวัตถุนอกกายอะไร เธอต้องการแค่ความมั่นคงและความสงบเท่านั้น ณ เวลานี้เขาต้องการทำให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอมีชีวิตตามที่เธอต้องการ ให้ความสงบกับเธอ แต่ในตำแหน่งของเขา ไม่สามารถหาความสงบได้
ต้นไม้อยากอยู่เงียบ ๆ แต่ลมยังพัดอยู่ เขามาอยู่ในจุดจุดนี้แล้ว คิดอยากจะถอยออกมา ก็ต้องใช้เวลาพอสมควร
“เช่นนั้นเราก็มีลูกด้วยกันเลย” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างนุ่มนวล เธอหน้าแดงแล้วเข้าไปหาริมฝีปากของเขา
“เด็กโง่ ใจเย็นๆ” เย่เชินหลินหลีกเลี่ยงเธอ
“ฟังฉันก่อน ที่รัก ฉันอยากให้คุณมีลูกกับฉัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้คนอื่นยังไม่รู้ว่าพวกเราอยู่ด้วยกัน มาถึงในเมือง ก็ยังต้องหลบทุกคนอยู่”
“ฉันไม่แคร์ หลิน ฉันรู้แค่ว่าคุณรักฉันก็พอแล้วนี่” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างรีบร้อนเล็กน้อย เธอไม่อยากรออีกต่อไป เธออยากจะมีลูกกับเขา เพราะนั่นคือสัญลักษณ์แห่งความรักของพวกเขา เธออยากให้ความรักของเขางอกงามเกิดผล
“ฟังฉันพูดให้จบก่อนได้ไหมฉัน ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ ฉันขอบคุณ คุณมาก เซี่ยชีหรั่น ฉันขอบคุณที่คุณเสียสละเพื่อฉันมากมายขนาดนี้ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ได้ยกย่องคุณออกหน้าออกตา คุณก็ยังยินดีที่จะมีลูกกับฉัน ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดบนโลกนี้ ฉันรักคุณ ที่รัก ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะมีชีวิตที่งดงาม ฉันไม่อยากให้คุณอุ้มท้องลูกของฉันแต่กลับไม่ได้เจอหน้าฉัน
แม้ว่าตอนนี้คุณจะยังไม่ได้ตั้งครรภ์ ฉันยังรู้สึกกังวลเรื่องความปลอดภัยของคุณอยู่ตลอดเวลา ฝันเห็นคุณมีอันตรายเสมอและตื่นจากฝันร้าย แล้วถ้าคุณตั้งครรภ์อีก แล้วฉันไม่สามารถปกป้องดูแลคุณได้ ฉันคงจะเป็นบ้าแน่ๆ” 　
พูดถึงตรงนี้เย่เชินหลินถอนหายใจ ถึงแม้ทุกคนจะพูดว่าเขาเย่เชินหลินเป็นคนฉลาดมีสติปัญญา แม้แต่คนที่มีประสบการณ์พวกนั้นถ้าคิดที่จะสู้กับเขา ก็ยังยาก เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้หญิงของเขา เขากลับรู้สึกว่าความสามารถของเขายังไม่แข็งแกร่งพอ
การเคลื่อนไหวของเขาช้ามาก ทำให้ผู้หญิงของเขาต้องรอนานมาก
การตำหนิตัวเองที่เจ็บปวดทำให้เขารู้สึกอึดอัด กำปั้นของเขากำแน่นขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เขาอยากจะสะบัดทุกสิ่งในมือเขาออก แล้วจบอย่างสมบูรณ์
“ให้เวลาฉันอีกหน่อยนะ ได้ไหม เมื่อคุณมีลูก จะได้อยู่ในสายตาของฉันตลอด 24 ชั่วโมงได้ ฉันจะไม่ยอมให้คุณกับลูกของเราละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว “เย่เชินหลินกล่าวคำเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงเจรจา ทำให้เซี่ยชีหรั่นน้ำตาไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว
เธอรู้สึกถึงความวิตกกังวลของเขา รู้สึกถึงความรักของเขา นอกจากนี้ยังรู้สึกถึงความรู้สึกผิดของเขา
ในขณะนี้จู่ๆเธอก็โทษตัวเอง เป็นเพราะเธอรีบร้อนเกินไป ถ้าตอนนี้เธอตั้งครรภ์ ไม่ใช่เป็นการกดดันเขาเหรอ
เซี่ยชีหรั่นนะเซี่ยชีหรั่น ทำไมคุณทำอะไรไม่คิดให้รอบคอบ ทำไมทำให้เขารู้สึกกดดันเช่นนี้” ได้ ฉันจะฟังคุณ ตอนนี้ยังไม่มี” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบาๆ
เธอเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอออกมาสัมผัสใบหน้าของเขา ลูบเบาๆ พูดเบาๆว่า “ขอโทษนะ หลิน ฉันคิดแค่ว่าอยากมีลูกเร็วๆ ฉันมีความหวังในใจ ฉันลืมไปว่าตอนนี้คุณอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ เป็นเพราะว่าฉันเห็นแก่ตัวมากเกินไป”
“โง่จริงๆ” เย่เชินหลินถอนหายใจ เขาจับมือเล็ก ๆ ของเธอแล้วจูบสองครั้ง
“คุณเป็นคนไม่เห็นแก่ตัวและยังบอกว่าเห็นแก่ตัว ผู้ชายของคุณอยู่ภายใต้ความกดดัน” หลังเย่เชินหลินพูดอย่างขำๆ แล้วพูดอย่างจริงจัง “ฉันก็อยาก คิดอยู่ตลอดเวลา คุณรับปากฉัน จะต้องมีความสุขทุกวัน ต้องกินอิ่มนอนอุ่นทุกวัน”
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะเบาๆ ถามเขา “ฉันเป็นหมูเหรอ จะต้องกินอิ่มและนอนอุ่น”
“คุณเป็นหมูเล็กๆตัวหนึ่ง หมูเล็กตัวเมีย”
จูบของเย่เชินหลินกดลงที่ปากเล็กๆของเธออีกครั้ง จูบกับเธออย่างหวานชื่น
……
หลินหลิงไม่เคยเมาเหล้ามาก่อน ดังนั้นตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เริ่มพูดมากขึ้น
“ไห่ลี่หมิน ใช่คุณหรือเปล่า” เธอมองไห่ลี่หมินสลัว ๆ เรียกชื่อนี้โดยตรง
ไห่ลี่หมินคิ้วขยับเล็กน้อย คิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ดื่มมากเกินไปรู้สึกแปลกๆ เมื่อก่อนไม่ว่าจะเจอกันในที่ต่างๆ เมื่อเห็นเขา เธอก็จะเรียกเขาว่าคุณไห่อย่างเย็นชา แต่ตอนนี้ดื่มเยอะแล้วก็เลยเรียกเขาว่าไห่ลี่หมิน
“ฉันเอง คุณเมาแล้ว นอนเถอะ” ไห่ลี่หมินช่วยถอดรองเท้าให้เธอ ปรับให้เธอนอนในท่าที่สบาย
ในความเป็นจริงไห่ลี่หมินเป็นคนดูแลคนเก่ง เขาเป็นพี่ชายของไห่ฉิงฉิง ไห่ฉิงฉิงเป็นน้องสาวที่ไม่ค่อยใส่ใจอะไร ดังนั้นในหลายๆครั้งเขาต้องดูแล
ถึงแม้หลินหลิงจะเมา แต่ไห่ลี่หมินเป็นลูกผู้ชายพอ ไม่เคยคิดเอาเปรียบคนอื่น
เขาคิดกับเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ตอนที่สัมผัสร่างกายของเธอก็ไม่มีความคิดที่ชั่วร้ายอะไร
ไห่ลี่หมินกำลังจะออกไป แต่ถูกหลินหลิงดึงแขนไว้
เธอมองไห่ลี่หมินด้วยสายตาที่น่าสงสาร และกล่าวด้วยน้ำเสียงวิงวอน “อย่าไปนะ พูดคุยเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ ฉันไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว ไม่มีเพื่อนที่เป็นเพศตรงข้าม ฉันมีความในใจ คุณช่วยฟังหน่อยได้ไหม”
การแสดงออกของเธอช่างน่าสงสารเหมือนเด็กที่ทำอะไรไม่ถูกจริงๆ มุมที่นุ่มนวลที่สุดในใจไห่ลี่หมิน อดไม่ได้ที่จะไม่รู้สึก เสียงถอนหายใจออกมาจากปากของเขา
ทุกอย่างย่อมมีสองด้าน ปกติดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก หลังจากถอดเกาะป้องกันออก อาจจะกลายเป็นคนที่อ่อนแอมากก็ได้
ไม่มีเพื่อนแม้แต่คนเดียว ช่างทำให้คนเห็นใจจริงๆ
“ดื่มน้ำไหม หิวน้ำไหม” เขาถาม อาจจะเป็นเพราะรู้สึกสงสารหลินหลิงในตอนนี้ ดังนั้นน้ำเสียงของเขาจึงได้นุ่มนวล
ในความทรงจำของหลินหลิง ไม่เคยมีผู้ชายคนได้พูดกับเธอด้วยน้ำเสียงเช่นนี้มาก่อน เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้สึกว่าเศร้าและเสียใจ น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว
พอเธอร้องไห้ ไห่ลี่หมินรู้สึกกังวลไปหมด
ดึกดื่นขนาดนี้ ก็มีแค่พวกเขาทั้งสองอยู่ในห้องด้วยกัน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอถึงได้ร้องไห้ตลอดเวลา
ใครไม่รู้คงคิดว่าเขารังแกเธอแน่นอน ฟ้าดินเป็นพยาน เขาไม่เคยทำอะไรเธอเลย
“โอเค โอเค ไม่อยากดื่มก็ไม่ต้องดื่ม หยุดร้องเถอะ” ท่าทางของเขาดูจริงจังเล็กน้อย หลินหลิงกะพริบตายิ่งรู้สึกเสียใจ
ในใจคิดคนคนนี้คิดจะเปลี่ยนหน้าก็เปลี่ยนทันทีเลยเหรอ เธอรู้ดีว่าจะไม่มีใครดีกับเธอ อ่อนโยนต่อเธอ เพียงชั่วครู่เขาก็กลับไปเหมือนเดิม
ไห่ลี่หมินไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เขาไม่ค่อยเข้าใจผู้หญิงมากเท่าไหร่
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้หลินหลิง แล้วพูดเบาๆว่า “เช็ดน้ำตาหน่อยนะ”
“ฉันไม่เช็ด คุณช่วยเช็ดให้ฉันหน่อย” หลินหลิงมองไปที่เขาอย่างดื้อรั้นและพูดเอาแต่ใจ
เธอไม่เคยเอาแต่ใจ ทำตัวเองแท้ๆ ดังนั้นหลังดื่มเหล้าก็เลยเผยความปรารถนาที่เก็บอยู่ในใจออกมา เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ต้องเหมือนผู้หญิงทุกที่มักจะอ้อนคนที่ตนเองชอบ อยากร้องก็ร้อง อยากหัวเราะก็หัวเราะ
เธอแค่ตั้งมาตรฐานของตนเองค่อนข้างสูง ยืดแน่นเกินไป
ไห่ลี่หมินไม่รู้จะทำอย่างไร จึงโน้มตัวลงมาแล้วเช็ดน้ำตาให้เธอ
พวกเขาทั้งสองใกล้ชิดกันมาก สายตาของหลินหลิงจ้องมองเขา เพราะใกล้กันมาก กลิ่นหอมในตัวเธอลอยเข้าจมูกเขาอีกครั้ง ไห่ลี่หมินรู้สึกคุ้นเคยมาก
“ไห่ลี่หมิน” หลินหลิงเรียกชื่อเขาอีกครั้ง แล้วจ้องมองเขา เพราะสายตานี้ทำให้เขามีความรู้สึกที่บอกไม่ถูก เหมือนรู้สึกว่าใจเต้นเล็กน้อย
เขารีบหลบสายตานั้นทันที บอกกับตัวเองว่า อย่าไปมอง
“ฉันจะกลับห้องพักแล้ว คุณนอนเถอะ ดื่มมากก็ต้องพักผ่อนมากๆ”ไห่ลี่หมินกำลังจะออกไป เหลือบไปเห็นหลินหลิงขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ
“ไห่ลี่หมิน ทำไมคุณเป็นคนไม่รักษาคำพูดเช่นนี้ ไหนคุณบอกว่าจะคุยเป็นเพื่อนฉันไง”
ไห่ลี่หมินจึงนั่งลงตรงขอบเตียงเธอ ในห้องไม่มีเก้าอี้ เขาเกรงใจที่จะต้องยืนคุยกับเธออย่างกดดัน
“ได้ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ แต่คุณต้องรับปากกับฉันว่า พวกเราจะคุยกันแค่สิบนาที เมื่อพูดถึงเวลาคุณต้องนอนพักโดยดี”
“อืม” ครั้งนี้หลินหลิงพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ไห่ลี่หมินถอนหายใจอย่างโล่งอก ต่อว่าเย่เชินหลินอย่างไม่รู้ตัวในใจ
เป็นเพราะแผนการของเขา เขาไม่รู้หรือว่าผู้ช่วยของเขาเมื่อดื่มเยอะแล้วจะติดคนขนาดนี้
ดึกขนาดนี้แล้ว เขาต้องเผชิญหน้ากับผู้ที่หน้าตาดีที่กำลังเมาเพียงลำพัง นี่เย่เชินหลินกำลังทดสอบการควบคุมตัวเองของเขาหรือ
เธอเป็นคนบอกว่าจะพูดคุยกัน ไห่ลี่หมินนั่งลง หลินหลิงกลับไม่พูดอะไร
เธอแค่จ้องมองไห่ลี่หมิน มองจากหน้าผากลงไปที่คิ้ว มองจากคิ้วไปที่ดวงตา ลงไปถึงจมูก สุดท้ายหยุดอยู่ที่ปากของเขา
ริมฝีปากของไห่ลี่หมินดูน่าสนใจกว่าปกติ คิดถึงตรงนี้แล้ว ในหัวของหลินหลิงปรากฏภาพของทั้งสองคนพัวพันกันในคืนนั้นอีกครั้ง
เขาเคยจูบเธอ ด้วยริมฝีปากนี้ คืนนั้นเธอเจ็บมาก แต่กลับรู้สึกมีความสุข
ไม่รู้ว่าทำไม ในเวลานี้มองริมฝีปากของเขา เธอไม่ได้คิดถึงความเจ็บปวด เธอคิดถึงแค่ความสุขนั้น
เธอ…..เธออยากจะจูบผู้ชาย ทำไมถึงเป็นเช่นนี้
ดวงตาของเธอแย่มากปากของเธอเปิดเล็กน้อย แม้ไม่ได้เอ่ยปากให้เขาจูบเธอ แต่ดวงตาของเธอแสดงออกอย่างชัดเจน
ไห่ลี่หมินคิดว่าเขามีความสามารถในการต้านทานการล่อลวงได้ แต่ครั้งนี้ถูกหลินหลิงจ้องมองขนาดนี้ ทำให้ในใจรู้สึกสับสนวุ่นวายอยู่บ้าง
เขากระแอมในลำคอ พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “ผู้ช่วยหลิน ไหนคุณบอกว่าจะคุยกันไง ถ้าคุณไม่คุย ฉันจะขอตัวก่อนนะ”
“พูดสิ ใครบอกว่าจะไม่พูด” หลินหลิงพูดพึมพำ จ้องเขาอย่างโหดร้าย เหมือนกำลังโทษเขาไม่มีความอดทนเลย
“พูดสิ” ไห่ลี่หมินอดทนไว้ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน