สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 678 สาวใช้ตัวแสบ 582

ตอนที่ 678 สาวใช้ตัวแสบ 582
ส้งหลิงหลิงพยายามหาเรื่องคุย แต่ก็กลัวเย่เชินหลินไม่ชอบเรื่องที่นางหามาพูด
หากตอนนี้เธอไม่อคติจนเกินไป ไม่ไปคิดว่าสักวันหนึ่งเธอจะสามารถทำให้เย่เชินหลินเปลี่ยนใจ บางทีหนทางต่อไปของเธอคงไม่เดินไปแบบนั้น
หากนางสามารถคิดได้ว่า คนบางคนในเมื่อรักแล้วก็คือรัก ไม่รัก ต่อให้พยายามเข้าใกล้แค่ไหน เขาก็ไม่รัก แทนที่จะจับมือคนที่คุณรักอย่างไร้ศักดิ์ศรี ทำไมไม่หยุดและชื่นชมคนที่ตกหลุมรักตัวเอง
ถอยสักก้าวหนึ่ง ทะเลก็กว้าง ท้องฟ้าก็ปลอดโปร่ง นี่ก็คือหลักการหนึ่ง
เย่เชินหลินดูออกว่าส้งหลิงหลิงคิดอะไรอยู่ เขาไม่ชอบสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง
ที่จริงเขาอยากพูดกับเธอว่า ไม่ว่าคุณจะทำอย่างไร ผมก็ไม่มีวันรักคุณ คิดไปคิดมา ก็รู้สึกว่าพูดกับเธอตอนนี้ คงไม่เหมาะ จะเป็นการกระตุ้นอารมณ์ของเธออย่างรุนแรงแน่นอน
ยังมีเวลาอีกเยอะ คงมีโอกาสได้พูดสักครั้ง
“เชินหลิน คุณว่าลูกของเราจะตั้งชื่อว่าอย่างไรดี?” ในที่สุดส้งหลิงหลิงก็หาเรื่องพูดที่เหมาะสมขึ้นมาได้
เย่เชินหลินได้ยินคำว่า “ลูกของเรา” ในใจก็รู้สึกไม่ดี นี่ก็เป็นการอคติอย่างหนึ่ง
“ผมยังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ คุณได้คิดไว้แล้วหรือยัง?” เย่เชินหลินถาม
ส้งหลิงหลิงยิ้มพูดว่า “ฉันก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะตั้งชื่อดีๆอะไรได้ ชื่อของลูกให้พ่อตั้งดีที่สุด โดยเฉพาะพ่อที่มีความสามารถอย่างคุณ ชื่อที่ตั้งจะต้องมีความหมายอย่างลึกซึ้งแน่”
เธออยากให้เขาดีใจ เย่เชินหลินเข้าใจ ไม่ว่ายังไงเธอก็เป็นคนท้อง คิดหาวิธีเอาใจเขา ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ ยังไงในใจก็ยังรู้สึกได้
“ดี ผมจะลองคิดดู เวลาที่คุณว่างคุณก็ลองคิดเล่นๆดู แล้วค่อยมาดูว่าเหมาะสมไหม”
“อืม” ส้งหลิงหลิงพยักหัวอย่างว่าง่าย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวาน
“กลับไปเถอะ เดินมาก็นานขนาดนี้แล้ว” เย่เชินหลินไม่อยากให้ส้งหลิงหลิงตั้งความหวังในตัวเขามากเกินไป ดังนั้นเดินมาสักพักก็ชวนกลับแล้ว
“เชินหลิน พรุ่งนี้คุณจะมาเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันไหม? ฉันได้ยินมาว่าเดินเล่นก่อนใกล้คลอดมีผลดีต่อการคลอดธรรมชาติ เด็กที่คลอดธรรมชาติจะค่อนข้างแข็งแรง” ส้งหลิงหลิงพูดกระซิบ
“หากผมอยู่ ก็จะมาเดินกับคุณ” เย่เชินหลินตั้งใจไม่ใช้คำว่ามาเป็นเพื่อน เหมือนในใจเขา อยู่เป็นเพื่อนผู้หญิงคนอื่นเป็นการไม่ให้เกียรติเซี่ยชีหรั่น
เย่เชินหลินเพื่อดูแลส้งหลิงหลิง เขาให้เธอเดินอยู่ข้างหน้า แล้วตัวเองเดินตามอยู่ด้านหลัง
เดินเข้ามาในบ้านพัก เขาก็ยังส่งเธอขึ้นตึกไปอย่างห่วงใย และพูดว่า “ค่ำมืดแล้ว ไม่ต้องลงจากตึกแล้ว ต้องการอะไรก็คนที่ดูแลคุณไปทำ”
“เชินหลิน คุณดีกับฉันมาก” ส้งหลิงหลิงพูดขึ้นอย่างอ่อนหวาน เย่เชินหลินขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วก็กลับมาเป็นปกติ
ต่อให้เป็นการกระทำเพียงแวบเดียว แต่ส้งหลิงหลิงก็สังเกตเห็นแล้ว
เย่เชินหลิน คุณยังไม่ลืมเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม? เธอเอามือไปวางบนท้องอย่างไม่รู้ตัว พูดกับตัวเองว่า ฉันยังมีลูก ฉันจะต้องทำให้เขารักฉันให้ได้
เซี่ยชีหรั่นโทรมาตอนแปดโมงตรงตามเวลา เย่เชินหลินอยากคุยกับเธอมาก เมื่อส่งส้งหลิงหลิงเสร็จแล้ว เขาก็เดินออกมาจากตึกหลัก เดินคนเดียวไปยังเส้นทางเล็กๆที่ปลูกดอกไม้สีม่วงแดงเต็มไปหมด นั่งลงตรงที่นั่งไม้ที่เขากับเซี่ยชีหรั่นชอบมานั่งด้วยกันบ่อยๆ
“หลิน” เซี่ยชีหรั่นมักจะเรียกชื่อเย่เชินหลินอย่างอ่านหวานแบบนี้เสมอ เพื่อเป็นการทักทาย
เธอรู้ หลินคำนี้มีเธอคนเดียวที่สามารถเรียกได้ คนอื่นเรียก ผู้ชายของเธอจะไม่ขานรับ ดังนั้นทุกครั้งที่เธอเรียก ในใจเธอจะรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุข
“ยัยดื้อ” เย่เชินหลินตอบกลับ
เขาชอบเรียกเธอแบบนี้ รู้สึกเธอก็เหมือนกับแมวน้อยที่ต้องการความรักและเอาใจใส่จากเขา เล็กน้อยอ่อนแอมาก และเป็นที่น่ารักน่าเอ็นดูที่สุด
“วันนี้ทำไมคุณถึงสะดวกคุย ให้ฉันเดา คุณไม่ได้อยู่ในห้อง คุณอยู่ข้างนอกใช่ไหม?” เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงของเย่เชินหลิน จึงดีใจมากกว่าปกติ
เธอพอใจอะไรง่ายมาก หรือเพียงเขาพูดกับเธอแค่คำเดียว เธอก็ดีใจแล้ว
“ฉลาด งั้นคุณเดาสิผมอยู่ที่ไหน?”
“คุณ จะต้องนั่งอยู่ใต้ต้นดอกไม้สีม่วงแดง ใช่ไหม?” เซี่ยชีหรั่นถามอีก
มีความเข้าใจกันโดยปริยายจริงๆ เย่เชินหลินอมยิ้ม ตั้งใจแกล้งเธอว่า “เดาผิดแล้ว”
“เป็นไปไม่ได้ จะต้องอยู่ที่นั่นแน่ ฉันได้กลิ่นหอมแล้ว”
“ฮ่าๆ ใช่หรือ? ที่แท้คุณสามารถดมได้ไกลเป็นพันลี้…”
ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่อย่างสบายใจ เหมือนเรื่องวุ่นวายต่างๆทั้งหมดในช่วงนี้ไม่มีอยู่แล้ว
เย่เชินหลินเงยหน้าดูพระจันทร์บนท้องฟ้า เห็นเพียงพระจันทร์เสี้ยวนิดเดียวมืดๆ ไม่สว่างเลย
เขาหวังว่า ในวันพระจันทร์เต็มดวง จะได้อยู่ร่วมกับผู้หญิงของเขา ไม่ต้องมาแยกกันอยู่แล้วคิดถึงกันแบบนี้
เขาหุบยิ้ม แล้วถามเธออย่างจริงจังว่า “คิดถึงผมไหม?”
“ไม่คิดถึง”
“พูดอีกทีสิ” เสียงเย่เชินหลินเคร่งขรึมลง ทำเป็นโกรธ
“ก็ได้ คิดถึงคุณแล้ว คิดถึงคุณมาก” เซี่ยชีหรั่นยอมรับตรงๆ
เขาก็สามารถจินตนาการท่าทางของเธอได้ จะต้องอ่อนโยนเหมือนดั่งน้ำ หากตอนนี้เธออยู่ตรงหน้าเขา เขารับประกันว่าจะต้องกอดเธอไว้แนบอก จูบอย่างเนิ่นนาน อย่างไม่อยากปล่อย
“ได้เที่ยวรอบๆที่นั่นไหม?” เขาถาม
“ก็ไปดูแล้วนะ ตอนบ่ายยังไปตกปลา แต่ว่าคุณไม่อยู่ จึงเหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง” น้ำเสียงเซี่ยชีหรั่นแฝงไปด้วยความเศร้า ต่อให้พยายามอดกลั้นไว้ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยออกมา
เย่เชินหลินเงียบไปสักพัก แล้วพูดว่า “ยัยโง่ ผมจะพยายามหาเวลาไปอยู่กับคุณนะ”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร คุณตั้งใจทำงานของคุณเถอะ ฉันไม่เป็นไร คุณก็รู้ผู้หญิงจะอารมณ์เปราะบาง เปลี่ยนแปลงเหมือนเปลี่ยนฤดู”
“อารมณ์เปราะบางเพราะใส่ใจมาก” เย่เชินหลินพูดกระซิบ ผู้ชายที่ดีไม่ควรทำให้ผู้หญิงที่ตัวเองรักมีชีวิตอย่างไม่สงบสุข หากผู้หญิงของเขามีความรู้สึกเศร้าโศก แสดงว่าเขายังได้ไม่ดีพอ
…………….
ช่วยบ่ายวันที่สอง รองประธานส้งถูกคนพาไปจากห้องทำงานอย่างลับๆ
รองประธานส้งคาดการไว้แต่แรกแล้ว เอกสารหลักฐานสำคัญเขาได้ทำลายไปบางส่วนแล้ว มีบางส่วนถูกจงหวีฉวนกับเย่เชินหลินแอบรักษาไว้ เขาอยากทำลายก็ทำไม่ได้
ตอนพลบค่ำ คนของตระกูลส้งค่อยได้ทราบข่าวว่า รองประธานส้งเกี่ยวข้องกับเรื่องบางอย่าง จึงถูกคุมตัวไว้
นายหญิงส้งรู้สึกเหมือนฟ้าถล่มลงมาแล้ว ตอนที่รู้ข่าวนี้แล้วก็สลบไปทันที
ส้งซูหาวก็เป็นลูกเพลย์บอยคนหนึ่ง ปกติก็ชอบทำอะไรผิดศีลธรรม ถึงคราวที่ตระกูลตกที่นั่งลำบากก็ทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาทันที
ทั้งตระกูลส้งคลุมไปด้วยบรรยากาศที่เยือกเย็น มีเพียงเซียวเสี่ยวลี่ หลังจากโศกเศร้าในช่วงเวลาสั้นๆแล้วก็กลับมามีท่าทีที่เข้มแข็ง
“ซูหาว พาแม่ไปโรงพยาบาลก่อน แล้วพวกเราค่อยมาคิดเรื่องของคุณพ่อ ฉันเชื่อว่าพ่อจะไม่ถูกดำเนินคดีเร็วขนาดนั้น เขาจะยังสามารถยื้อเวลาได้ช่วงหนึ่งอยู่ พวกเรายังสามารถคิดหาหนทาง ค่อยเป็นค่อยไป” เซียวเสี่ยวลี่พูดอย่างสงบ ส้งซูหาวก็เห็นด้วยทุกอย่าง
“ดี ดี ทำตามที่คุณพูด”
“แม่ ท่านอย่าร้อนใจ ที่บ้านยังมีหนูกับซูหาว ต่อให้พวกเราไม่ได้เรื่อง แต่ก็ยังมีพี่สาวอยู่ หากเธอรู้ว่าตระกูลส้งลำบาก เธอต้องขอร้องให้เย่เชินหลินมาช่วย ท่านอย่าลืม ในท้องของเธอเป็นเชื้อสายของตระกูลเย่ เย่เชินหลินไม่เห็นแก่หน้าภิกษุสงฆ์ ก็ควรต้องเห็นแก่หน้าพระพุทธรูป ยังไงก็ต้องช่วย”
ที่เซียวเสี่ยวลี่พูดแบบนี้ก็เพื่อปลอบใจแม่สามี ให้อาการเธอดีขึ้นมาหน่อย จะได้ช่วยอะไรได้บ้าง
“ลูกสะใภ้คนดี ตระกูลส้งมาถึงวันนี้ ยังต้องพึ่งพาลูก ลำบากลูกแล้ว” คุณนายส้งพูดพร้อมตบบนหลังมือเซียวเสี่ยวลี่
“เพื่อตระกูลส้ง ลูกสมควรทำ”
เซียวเสี่ยวลี่รับปากเสร็จ ก็รีบตามส้งซูหาวพาคุณนายส้งไปโรงพยาบาลด้วยกัน
จงหวีฉวนส่งคนมาค่อยจับตามองทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตระกูลเย่อยู่แล้ว เขาไม่รู้ว่าเย่เชินหลินก็กำลังแอบวางแผนฟ้องรองประธานส้ง
เขาก็กำลังจับตามองเย่เชินหลิน กลัวเขาช่วยเหลือเพื่อส้งหลิงหลิงกับลูก
ครั้งนี้ เขาจะเอารองประธานส้งเข้าคุกให้ได้ กำจัดปัญหาความกังวลที่มีทั้งหมด
ก่อนหน้านี้มีข่าวเกี่ยวกับเซี่ยชีหรั่นกับไห่ลี่หมิน ทำให้คนในตงเจียงต่างก็รู้กันไปทั่ว เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยีก็โกรธ หลังมาลองคิดดู รู้สึกว่าอาจเป็นเพราะลูกชายของพวกเขากำลังวางแผนเล่นกลอยู่
เขามีนิสัยเอาแต่ใจขนาดนั้น จะยอมให้คนอื่นมาจีบผู้หญิงที่ตัวเองรักไป และไม่คิดที่จะทำไร?
พวกเขาทั้งสองรู้ถึงความตั้งใจของลูกชายแล้ว จึงอยู่เฉยๆ
ประชุมเสร็จ เย่เฮ่าหรันมองดูซ้ายขวาตอนที่ไม่มีคนแล้ว จึงตั้งใจโทรหาเย่เชินหลิน
“ไม่เลวนะ เย่เชินหลิน” เย่เฮ่าหรันชมลูกชายตัวเองแบบนี้น้อยมาก เย่เชินหลินฟังแล้ว ก็ดีใจอย่างแน่นอน
“ประธานเย่รู้สึกว่าเรื่องนี้ข้าทำได้ไม่เลวหรือ?” เขาตั้งใจพูดทวน คิดไม่ถึงว่าพ่อของเขาก็มีด้านที่ตลกเหมือนกัน
“ไม่เลว ผมเห็นว่าไม่เลวจริงๆ ลูกช่วยประชาชนกำจัดเอาหนอนตัวหนึ่งออกไปในสังคม หากไม่ใช่เพราะลูกทำแบบนี้ พ่อว่านายท่านจงจะไม่ยอมกำจัดผู้ชายที่ประจบประแจงเขาทุกวันนั่นหรอก พยายามต่อไป พ่อสนับสนุนลูก”