สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 680 สาวใช้ตัวแสบ 584

ตอนที่ 680 สาวใช้ตัวแสบ584
ถึงตอนกลางคืน เธอบนเตียงที่เย่เชินหลินเคยนอนนั้น หวนคิดถึงช่วงเวลาสั่นๆที่เธอกับเย่เชินหลินได้เจอกัน เวลาเพียงสั้นๆ แต่เธอก็พอใจมากแล้ว พวกเธอเข้าใจกันและกันขนาดนั้น กลมกลืน และหวานซึ้ง
เขาดีที่สุด สามารถให้คำว่าสมบูรณ์แบบมาบรรยาย เธอคิดอยู่อย่างเงียบๆ
หลังจากวางสายเย่เชินหลินแล้ว เธอยังคงถือโทรศัพท์ไว้ เปิดดูรูปของเขาแล้วก็ยิ้มหัวเราะอยู่คนเดียว นี่อาจเป็นสิ่งที่ผู้หญิงที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความหลงใหลทุกคนต่างก็ทำกัน
หลิน ฉันก็หวังที่อยากจะเจอคุณ จริงๆ หวังอยากให้พวกเราไม่ต้องห่างกันแม้เพียงวินาทีเดียว
ฉันยังอยากไปเที่ยวรอบโลกกับคุณ ถึงตอนนั้นก็จะมีเพียงแค่เราสองคน ฉันถ่ายรูปให้คุณ คุณถ่ายรูปให้ฉัน หลังจากนั้นเวลาที่ห่างก็สามารถเอาหวนกลับมาดู
โลกกว้างใหญ่ขนาดนั้น ชั่วชีวิตนี้พวกเราก็คงเดินไม่ทั่ว
พวกเราเดินทางไปด้วย แก่ไปด้วย แบบนี้โรแมนติกที่สุด
แน่นอน พวกเราก็จะมีลูกของพวกเรา คุณบอกว่าไม่รีบ ฉันก็ไม่รีบแล้ว รอเมื่อเวลาเหมาะสม พวกเราค่อยมาวางแผนเตรียมมีลูก ลูกของพวกเรา จะต้องฉลาดโดดเด่นเหมือนคุณ
เซี่ยชีหรั่นคิดถึงภาพที่เธอเห็นในฝันอยู่บ่อยๆ ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง เป็นคำพูดที่ดีตามที่พูดกันไป ไม่สนใจเด็กว่าคนนั้น จะเป็นลูกของเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิง หรือว่ากับเธอ
ในเวลานี้ เธอพูดกับตัวเองตลอดว่า หากเป็นเหมือนดั่งในฝัน เธอก็มีความสุข ลูกของเขา ก็เป็นส่วนหนึ่งของเขา เธอจะต้องรักลูกของเขา รักเหมือนกับเป็นลูกแท้ๆของตัวเอง
“ก๊อกๆ ก๊อก” มีคนมาเคาะประตูเบาๆ
เซี่ยชีหรั่นฟังก็รู้ว่าเป็นเสียงไห่ลี่หมินมาเคาะประตู เขาระมัดระวังเป็นอย่างมาก ทุกครั้งที่มาเคาะประตูไม่ค่อยส่งเสียงดัง คงกลัวว่าจะเป็นการทำให้เธอตกใจ คิดว่ามีเรื่องร้ายแรงอะไรเกิดขึ้น เบาไปก็กลัวเธอจะไม่ได้ยิน
ไห่ลี่หมินเป็นผู้ชายที่ดีที่หาได้ยากมาก ในใจเซี่ยชีหรั่นคิดเช่นนั้น
“ลี่หมินหรือ? เชิญ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา ไห่ลี่หมินปิดประตูเปิดเข้ามา
“ผมมาดูอาการของคุณ ง่วงหรือยัง? ง่วงแล้วก็นอนเช้าหน่อย”
ไห่ลี่หมินมีภารกิจในการปกป้องดอกไม้ ก่อนนอนยังต้องมาดูว่าให้แน่ใจว่าเธอยังอยู่ ปลอดภัยปกติดีทุกอย่าง
กลางวันวันนี้ เย่เชินหลินแอบส่งคนชุดดำหลายคนนั้นมาแล้ว ผู้ชายหลายคนเบียดกันอยู่ในห้องรับแขกนั่น ถึงแม้จะคับแคบ พวกเขาผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี ต่างก็สามารถปรับตัวได้
“ยังไม่นอนเร็วขนาดนั้น ลี่หมิน คุณมานั่ง เรามาคุยหน่อยดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นพูด ไห่ลี่หมินยิ้มอย่างอ่อนโยน ดึงเก้าอี้ไม้ตัวเล็กที่มีในห้องเพียงตัวเดียว มานั่งข้างเตียงเธอ
“อยากคุยอะไร? อย่ามาพูดกับผมว่าคุณคิดถึงเขา ผมหึง” ไห่ลี่หมินพูดอย่างเล่นๆ ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่อ ยิ้มพูดขึ้นว่า “ไม่พูดถึงเขา เพิ่งโทรคุยกับเขาไป ตอนนี้พวกเรายังไม่พูดถึงเขา ฉันแค่อยากพูดกับคุณว่าขอโทษ”
“ทำไมต้องขอโทษ? เพราะคุณไม่สามารถรักผม จึงต้องพูดขอโทษผมหรือ?” ไห่ลี่หมินถาม เซี่ยชีหรั่นหุบยิ้มบนใบหน้า มองดูไห่ลี่หมินอย่างจริงจัง
“นี่เป็นส่วนหนึ่ง ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันมาก ฉันซาบซึ้งมาก แต่ฉันทำอะไรเพื่อคุณไม่ได้เลย ขอโทษด้วย อีกอย่าง ฉันรู้สึกว่าฉันกับเย่เชินหลินค่อนข้างเห็นแก่ตัว พวกเราทำแบบนี้ ไม่เท่ากับว่ากำลังหลอกใช้คุณหรือ? หากคุณได้เจอกับผู้หญิงที่คุณถูกใจ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะเข้าใจผิดคิดว่าคุณมีอะไรกับฉัน”
ท่าทางเซี่ยชีหรั่นดูจริงจังจริงๆ คิ้วงามขมวดอยู่ ท่าทางเป็นกังวล
ไห่ลี่หมินคิด อาจจะเป็นเพราะเขาเห็นเธอใสซื่อไร้เดียงสา และเธอคิดเผื่อคนอื่นเสมอ จึงชอบเธอ
เซี่ยชีหรั่นดีงามมาก เขากล้าพูดว่า ผู้ชายปกติทุกคนไม่มีใครที่ไม่หวั่นไหวเพราะเธอ นอกจากคนที่มีเจ้าของแต่แรกอยู่แล้ว และคนนั้นก็จะต้องดีงามอย่างที่สุดด้วยเหมือนกัน
“ที่แท้ก็พูดเรื่องนี้ ผมคิดว่าผมเคยคุยกับคุณแล้ว ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณด้วยความเต็มใจ คุณต้องรู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์แค่ไหน ผู้ชายทุกคน สามารถได้ทำอะไรเพื่อคุณบ้างล้วนเป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตของเขา” ตอนที่ไห่ลี่หมินพูดคำพูดพวกนี้นั้น ล้วนพูดมาด้วยความจริงใจ
ถึงแม้สองวันนี้เขาได้รู้จักกับหลินหลิง ยังมีความสัมพันธ์ทางกายกับหลินหลิง แต่ในใจเขา เซี่ยชีหรั่นดีกว่าหลินหลิงอย่างมาก
หลินหลิงมีส่วนที่เป็นผู้หญิงไม่มาก หรือว่าถูกเธอปิดบังไว้ เธอค่อนข้างแข็งแกร่ง เย็นชา ไม่เหมือนเซี่ยชีหรั่น เธอสามารถกระตุ้นความปรารถนาในการปกป้องที่ลึกซึ้งที่สุดของผู้ชายออกมาได้เสมอ
ไห่ลี่หมินยิ่งพูดแบบนี้ ยิ่งไม่เคยขออะไรจากเธอ เซี่ยชีหรั่นก็ยิ่งรู้สึกผิด
เธอถอนหายใจเบาๆหนึ่งที รู้ว่าพูดขอโทษเขายังไงเขาก็ไม่ยอมรับ เรื่องนี้เธอจึงต้องสิ้นสุดแค่นี้
“ลี่หมิน ฉันดูออก หลินอยากให้คุณได้ลงแอบกับหลินหลิง คุณรู้สึกยังไงกับเธอบ้าง สะดวกที่จะบอกฉันไหม?” เธอเปลี่ยนเรื่องคุย
ไห่ลี่หมินคิดไม่ถึงว่าที่เซี่ยชีหรั่นตั้งใจจะคุยกับเขา จะเป็นเรื่องนี้ สีหน้าเขาค่อนข้างเก้อเขิน
เขาคิดว่าเขาน่าจะรักเซี่ยชีหรั่น เธอเป็นผู้หญิงในฝันของเขา
ทำไมเมื่อคืนกับเช้านี้ถึงได้มีความรู้สึกอยากแตะต้องเนื้อตัวหลินหลิงล่ะ? แบบนี้ก็ถือเป็นการไม่ให้เกียรติเซี่ยชีหรั่นแล้ว ร่างกายของเขาไม่บริสุทธิ์ตั้งแต่อยู่ไหหลำแล้ว ตอนนี้แม้แต่ใจก็ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว
เขารู้ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะรู้ว่าเขาเคยผ่านผู้หญิงคนอื่นมา ด้วยนิสัยของเธอ จะไม่มีทางอิจฉา เธอมีความปรารถนาในความเป็นเจ้าของกับผู้ชายที่เธอรักเท่านั้น กับผู้ชายคนอื่นเธอไม่มีความรู้สึกแบบนั้น ดูเรื่องที่เธอมองเรื่องของฉิงฉิงกับโม่เสี่ยวจุนก็รู้แล้ว
เธอไม่โทษเขา เขาเองกลับโทษตัวเอง เผชิญหน้ากับคำถามตรงหน้าเธอ เขาจึงไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
“ผู้ช่วยหลินก็ไม่เลว แต่ว่าเธอน่าจะไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับผม เรื่องของผมไม่รีบ ผมยังต้องเป็นผู้พิทักษ์ดอกไม้ให้คุณอยู่ รอเมื่อความสัมพันธ์ของพวกคุณมั่นคงแล้ว มีลูกแล้ว ผมค่อยคิด” ไห่ลี่หมินหลบหลีกคำพูดนี้ไปได้อย่างโล่งใจ ไม่ได้พูดว่าเขารู้สึกยังไงกับหลินหลิง
“อย่าเป็นแบบนี้ ลี่หมิน ฉันได้ยินหลินพูดว่า เรื่องงานของเขาใกล้จะจบสิ้นแล้ว ไม่ช้าพวกเราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว คุณต้องคิดถึงเรื่องของตัวเอง ต่อให้พวกเราจะยังไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ไม่เป็นไร ฉันยังสามารถกลับไปอยู่กับแม่ของฉันก็ยังได้ ใช่ไหม? คุณอย่าพลาดโอกาสที่มีไป อย่าปล่อยคนที่เขารักคุณไป ฉันมีความรู้สึกว่าหลินหลิงคิดกับคุณแบบนั้น เธอเป็นคนดีมาก เก่งมาก ฉันกล้าพูด หากเธอแต่งงานกับคุณ จะต้องสามารถช่วยคุณดูแลได้ดีทั้งในบ้านและนอกบ้าน”
เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างร้อนใจ เธอคิดถึงเมื่อคืนที่หลิงหลินร้องไห้อย่างน่าสงสารแบบนั้น จึงอยากที่จะให้พวกเขาได้สมหวังเร็วๆ
“เธอคิดแบบนั้นกับผม? ผมดูไม่ออก”
ไห่ลี่หมินคิดถึงตอนที่เธอปฏิเสธเขา พูดอย่างไม่รักษาน้ำใจกันเลย ยังบอกว่าเธอออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกอยู่บ่อยๆ คนอื่นนอนกับเธอแล้ว ต่างก็ไม่รับผิดชอบเธอ เขาเพียงแค่จูบเธอลูบคลำเธอเองก็ให้รับผิดชอบแล้ว ไม่ยุติธรรมเลย
“คุณนะ ฉลาดมาทั้งชีวิต ก็ยังมีช่วงเวลาที่โง่เขลา ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ ก่อนที่ผู้ชายยังไม่ได้สารภาพรักเธอ เธอก็จะไม่กล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองก่อน ไม่อย่างนั้นเธอจะรู้สึกว่าความภาคภูมิใจในตนเองถูกทำร้าย จะรู้สึกว่าตัวเองไม่ให้เกียรติตัวเอง โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างหลินหลิง แต่ฉันรู้ ผู้หญิงแบบนี้มักจะมีความนับถือตัวเองมากกว่าผู้หญิงทั่วไป เป็นการปกป้องตัวเธอเอง อยากทำให้คนอื่นคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่จะหวั่นไหวกับใครได้ง่ายๆ จึงเป็นปกติที่จะเย็นชากับคุณ จริงๆแล้ว เห็นได้อย่างชัดเจนว่าในใจเธอยิ่งชอบคุณ”
เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองพูดถูกไหม ยังไงเธอก็คิดว่า จะต้องให้ไห่ลี่หมินสารภาพรักกับหลินหลิงก่อน ถึงจะสามารถได้เห็นถึงความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ
ไห่ลี่หมินฟังคำพูดของเซี่ยชีหรั่น แล้วรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที เขาเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร
ถือว่าเขาเคยสารภาพรักกับหลินหลิงแล้ว เขาก็พูดแล้วว่าจะลองคบกับเธอ บอกว่าจะลองชอบเธอแล้วไม่ใช่หรือ? เธอไม่รู้สึกอะไรเลย หากเธอชอบเขาเหมือนอย่างที่เซี่ยชีหรั่นพูดจริงๆ ทำไมเธอถึงไม่ตอบตกลงเขา?
“ไม่พูดเรื่องเธอ ชีหรั่น คุณพักผ่อนเถอะ ผมขอตัวก่อน” ไห่ลี่หมินเพิ่งจะลุกขึ้น เซี่ยชีหรั่นก็รีบพูดว่า “คุณอย่าเพิ่งรีบกลับสิ ฉันยังพูดไม่จบเลย”
ไห่ลี่หมินไม่ได้อยากฟังเธอพูดเรื่องเกี่ยวกับปัญหาของหลินหลิงต่อ เขาไม่อยากมีความคิดพิเศษใดๆ กับผู้หญิงที่เย็นชาเหมือนดั่งน้ำแข็ง
เธอเองยังสง่าผ่าเผยขนาดนั้น ทำไมเขายังจะต้องลดตัวไปยุ่งกับคนอื่น?
ไม่เหมือนเซี่ยชีหรั่น ต่อให้เธอจะไม่หวั่นไหวกับผู้ชายอื่นได้อีก เขาก็ยังรู้สึกว่าต่อให้เป็นเพียงชั่ววูบ กับผู้หญิงแบบเธอ ก็ถือว่าเพียงพอใจแล้ว
“คนแซ่เย่รู้ว่าดึกขนาดนี้ผมยังอยู่ในห้องคุณ ต่อให้เพียงแค่พูดคุยกัน ไม่ทำอย่างอื่น เขาก็จะไม่พอใจ” ไห่ลี่หมินพูดขึ้น และลุกขึ้นยืน กำลังจะไป
หากเขาไม่รู้สึกอะไรกับหลินหลิงเลย ก็น่าจะไม่พยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึง? เซี่ยชีหรั่นคิด ปากเขาบอกว่าไม่อยากคุย แสดงว่าเขาก็หวั่นไหวอยู่บ้าง
ทำไมในเมื่อเขาหวั่นไหวแล้วถึงยังไม่ยอมรับล่ะ? หรือว่าเขารู้สึกว่าเขาบอกว่าชอบเธอแล้ว หากบอกว่าชอบหลินหลิงก็เท่ากับเขาเป็นคนหลายใจ?
เซี่ยชีหรั่นกำลังคิดวิเคราะห์อยู่ คิดไปคิดมา แล้วก็พูดอยู่ด้านหลังไห่ลี่หมินด้วยเสียงเบาว่า “ลี่หมิน ฉันคิดว่าทุกคนอาจจะชอบคนที่แตกต่างกันไป บางครั้งตัวเองก็อาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครคือคนที่ตัวเองรักจริงๆ ก่อนที่จะได้มาพบหลิน ฉันคิดมาตลอดว่าคนที่ฉันรักคือเสี่ยวจุน คุณก็รู้ เสี่ยวจุนดูแลฉันมาตั้งนานหลายปีขนาดนั้น ในนามแล้วพวกเรายังมีความสัมพันธ์เป็นคู่รักกัน ฉันก็อยากที่จะได้เห็นเขาทุกวัน เมื่อไม่เห็นเขาฉันก็จะโศกเศร้า ฉันก็จะหวังอยากที่จะมีเขาอยู่ด้วยไปตลอดชีวิต คุณคิดว่าความรู้สึกแบบนี้ใครจะไม่คิดว่าเป็นความรัก? ฉันเข้าไปอยู่ในตระกูลเย่ เกิดเรื่องบางอย่างระหว่างฉันกับเย่เชินหลิน ทำให้ฉันรู้ว่า ที่แท้ความรักไม่ได้เหมือนกับความรู้สึกอย่างอื่น อาจจะเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนกว่า ฉันชอบเขา ฉันอิจฉาและหึงเขา แต่ไม่มีกับเสี่ยวจุน เมื่อเขาทำเรื่องอะไรที่เกินเลยกับฉัน ฉันยังจะเกลียดเขา จะพูดกับตัวเองในใจว่า ไม่อยากเห็นเขาอีกตลอดไป ไม่อยากสนใจเขาอีกตลอดไป กับเสี่ยวจุน ฉันไม่เป็น ความรู้สึกที่ฉันมีต่อเสี่ยวจุน ก็คือความรู้สึกที่ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น หรือว่าเขารักกับผู้หญิงคนอื่น ฉันก็ยังอวยพรเขา ฉันไม่รู้สึกโกรธ ไม่ตีตัวออกห่างเขา ต่อมาในที่สุดฉันก็เข้าใจ ความรู้สึกที่มีต่อเสี่ยวจุนนั้นเป็นเหมือนดั่งพี่น้อง ฉันพูดเยอะขนาดนี้ ก็เพราะอยากบอกว่า ความรู้สึกที่คุณมีต่อฉันอาจจะไม่ใช่ความรัก ฉันจำได้ว่าเคยอ่านเจอประโยคหนึ่งในหนังสือ บอกว่าบางครั้งคนเราก็มักจะตกหลุมรักความเป็นตัวตน ไม่ใช่บุคคล ฉันเคยได้ยินหลินพูดว่า ฉันดูใสซื่อ ดีงาม เขาบอกว่าใครที่เป็นผู้ชายล้วนจะต้องชอบฉัน แต่ฉันเชื่อ ฉันไม่ได้เหมาะสมกับทุกคน คุณอาจจะชอบฉันด้วยเหตุผลอย่างที่เขาพูด เป็นเพียงความรักที่งดงามในจินตนาการเท่านั้น อาจจะไม่ใช่ความรักที่แท้จริง คุณลองคิดดู คนอื่นเข้าใกล้ฉัน คุณมีความรู้สึกอิจฉาไหม? อย่างเช่นเย่เชินหลิน?”