สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 682 สาวใช้ตัวแสบ 586

ตอนที่ 682 สาวใช้ตัวแสบ 586
“ผมนัดดีกว่าครับ ท่านก็รู้ เพราะเมื่อก่อนเซี่ยชีหรั่นเคยเป็นคู่หมั้นของเย่เชินหลิน พวกเขาจึงยังไม่ค่อยรับได้ ท่านให้เวลาผมหลายวันหน่อยได้ไหมครับ?” หลบไม่พ้นแล้วจริงๆ ไห่ลี่หมินจึงต้องรับปากแบบนี้
“ให้เวลาคุณสามวัน น่าจะพอแล้ว คนหนุ่มอย่างคุณ พูดโน้มน้าวพ่อแม่เพราะความรัก ง่ายจะตาย ผมเชื่อคุณ” คิ้วไห่ลี่หมินยิ่งขมวดแน่น มือก็กำหมัดแน่นอย่างไม่รู้ตัว
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา จะต้องทำให้จงหวีฉวนเชื่อว่าเขารักเซี่ยชีหรั่นจริงๆ และเซี่ยชีหรั่นก็รักเขา และจะรักกันตลอดไป
ต่อให้ในใจไม่ยินยอมเป็นอย่างยิ่ง แต่เขาก็ยังรับปากอย่างดีใจเป็นที่สุดว่า “ผมจะพูดให้พ่อกับแม่เข้าใจให้ได้ ชีหรั่นเป็นผู้หญิงที่ดีขนาดนี้ พวกเขาต้องยอมรับแน่”
“ผมเชื่อคุณ เห็นคุณพูดแบบนี้ ผมก็วางใจแล้ว เห็นทีผมควรเริ่มเตรียมสินสมรสให้ลูกสาวผมเสียแล้ว”
หลังจากที่จงหวีฉวนโทรหาไห่ลี่หมินเสร็จแล้ว ก็เรียกคนสนิทข้างกายคนหนึ่งเข้ามาถามว่า “ให้ส่งคนไปเอาเรื่องที่รองประธานส้งถูกจับให้ส้งหลิงหลิงรู้ ทำไปถึงไหนแล้ว?”
“ขออภัยครับท่านประธาน ไม่สำเร็จ บ้านพักตระกูลเย่ก็มีคนออกมา แต่คนของเราเข้าใกล้ไม่ได้เลย ดูเหมือนทางด้านคุณเย่มีการเตรียมการป้องกันไว้ ได้มีคำสั่งไม่ให้ใครติดต่อกับคนภายนอก”
“ไม่ได้เรื่อง” จงหวีฉวนด่า แล้วก็พูดว่า “ตระกูลส้งล่ะ? ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยหรือ?”
“มีครับ ท่านประธาน ช่วงบ่ายส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่วิ่งเต้นไปทั่ว คิดพึ่งอาศัยความสัมพันธ์…”
นี่ยังต้องรายงานหรือ ยังไงก็ไม่มีใครช่วย จงหวีฉวนโบกมืออย่างเบื่อหน่าย
“อันนี้ไม่ต้องพูด พูดมาว่าพวกเขาคิดหาหนทางเอาเรื่องไปบอกส้งหลิงหลิงไหม”
“พวกเราเพิ่งเห็นส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่ขับรถออกไป ดูเหมือนกำลังมุ่งหน้าไปทางบ้านพักตระกูลเย่”
“จับตาดู ดูว่าพวกเขาเข้าไปได้ไหม ดูว่าบ้านพักตระกูลเย่มีความเคลื่อนไหวอย่างไร?”
“ครับ ท่านประธาน”
จงหวีฉวนโกรธมาก เย่เชินหลินเจ้าเล่ห์ เวลาคับขันยังไล่คนสองคนที่เขาส่งไปกลับมา ตอนนี้เขาอยากแจ้งเรื่องให้กับส้งหลิงหลิง ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว
หากเขาเดาไม่ผิด เย่เชินหลินคุ้มกันแน่นหนาขนาดนี้ ส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่ไป เย่เชินหลินก็ไม่ให้พวกเขาได้เจอส้งหลิงหลิงหรอก ไปก็เสียเวลาเปล่า
แล้วก็ไม่นาน ก็ได้ยินลูกน้องมารายงานว่า ส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่กลับมาอย่างล้มเหลว ไปถึงเพียงหน้าประตูบ้านพัก ยังไม่ทันได้เข้าประตูใหญ่ ก็ถูกขับไล่ออกมาแล้ว
“พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก” จงหวีฉวนด่า ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้หนังแท้
เรื่องเล็กแค่นี้เห็นทีเขาก็ต้องไปด้วยตัวเองสักครั้งแล้ว มีเพียงเขาไป ถึงจะสามารถรับประกันว่าส้งหลิงหลิงจะได้รับรู้ และแน่นอนนี่ก็เป็นผลดีอย่างหนึ่ง นั่นก็คือสถานการณ์ของส้งหลิงหลิง เขาจะสามารถได้เห็นเองในตอนนั้น
เย่เชินหลิน ในเมื่อจะยกลูกสาวให้แต่งงานกับคุณ คุณยังคิดว่าคุณจะสามารถปกป้องเด็กคนนั้นได้หรือ? เรื่องผมจงหวีฉวนจะทำ ยังไม่เคยพลาดสักครั้ง
ต่อให้เย่เชินหลินจะไม่ให้ใครเข้าบ้านของเขา เขาก็ยังไม่กล้าพอที่จะไม่ให้เกียรติคนที่มีอำนาจที่สุดในตงเจียง เขาก็จะเข้าใจ หากเขาโกรธ พ่อของเขาก็จะไม่ได้อยู่อย่างเป็นสุข
……..
หลังจากที่ส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่เจอทางตัน ส้งซูหาวโศกเศร้ามาก เซียวเสี่ยวลี่กลับตั้งสติขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว แล้วพูดกับเขาว่า “ไม่เป็นไร พวกเรายังมีเซี่ยชีหรั่น วันนี้ฉันส่งคนไปเฝ้าอยู่ที่ที่ว่าราชการเมืองหลินเจียง ขอเพียงไห่ลี่หมินปรากฏตัว พวกเขาก็จะสะกดรอยตามไป หาเซี่ยชีหรั่นเจอ ยังไงก็จะต้องมีโอกาสลงมือ”
ส้งซูหาวพยักหน้า จับตัวเซี่ยชีหรั่นมาได้แล้ว เขาจะดีใจมาก ถึงแม้จะมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ยังลืมไม่ลงเรื่องที่เขาพยายามข่มขื่นเธอตั้งสองครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ
เรื่องทุกอย่างเกิดจากนารีเป็นเหตุ เป็นเพราะเธอแย่งผู้ชายของพี่สาวไป
เซี่ยชีหรั่น หากเธอตกอยู่ในมือของผม ผมส้งซูหาวต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ผมก็จะเล่นคุณทั้งนอกแล้วในให้สาสม…
ตอนที่ไห่ลี่หมินโทรมา เย่เชินหลินกำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ กำลังครุ่นคิดว่าต่อนี้ไปคนมากมายจะทำอย่างไรกันบ้าง
“เชินหลิน จิ้งจอกเฒ่าอยากเจอผมกับเซี่ยชีหรั่น ผมรับปากเขาแล้ว พรุ่งนี้จะพาชีหรั่นกลับตงเจียง เขายังบอกว่าอยากเจอพ่อกับแม่ของผม ตกลงเรื่องวันแต่งงานของผมกับเซี่ยชีหรั่น ผมพยายามหาข้ออ้างยื้อเวลา ถูกเขาจำได้ ไม่รู้จะทำยังไง ผมก็เลยรับปากเขา ผมบอกว่าภายในสามวันจะนัดให้พ่อแม่ของผมไปพบเขา ผมคิดว่าผมจะเล่าความจริงให้พ่อกับแม่รู้ ขอให้พวกเขาให้ความร่วมมือกับเราไหม”
เย่เชินหลินเงียบคิดอยู่แป๊บหนึ่ง แล้วก็ตอบตกลงด้วยเสียงแหบว่า “ทำตามที่คุณพูดเถอะ ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถจัดการได้เป็นอย่างดี”
“ทางด้านพ่อแม่ผมคงไม่มีปัญหาอะไร หากพวกเขารู้ว่าตอนนี้ผมกับเซี่ยชีหรั่นกำลังแสดงละคร พวกเขาจะดีใจมาก กลัวก็แต่ว่าคุณลุงกับคุณน้าจะไม่พอใจเซี่ยชีหรั่น คิดว่าเธอหลายใจ” ไห่ลี่หมินพูดอย่างเป็นกังวล นิสัยของฝู้เฟิ่งหยีเขาก็พอรู้อยู่บ้าง อะไรที่เธอเชื่อแล้ว ก็จะเปลี่ยนแปลงได้ยาก
นี่ถึงจะเรียกว่าเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ว่าเรื่องอะไรก็คอยคิดเผื่อเขา
“ไม่เป็นไร วันนี้ประธานเย่พูดแล้ว เขากับแม่ของผมรู้ว่าพวกเรากำลังทำอะไรอยู่ เขาพูดแล้วว่า เซี่ยชีหรั่นจะเป็นสะใภ้เพียงคนเดียวที่เขายอมรับ วางใจเถอะ”
“ดี งั้นก็ดี ใช่ ส้งซูหาวกับเซียวเสี่ยวลี่มีความเคลื่อนไหวอะไรไหม?” ไห่ลี่หมินถามขึ้นอีก
“เมื่อกี้เพิ่งมาที่นี่ ผมสั่งยามเฝ้าประตูไว้แต่แรกแล้ว ไม่ได้ให้พวกเขาเข้ามา”
“อืม เกรงว่าพวกเขาน่าจะไม่หยุดแค่นี้ไหม?” ไห่ลี่หมินพูดเตือนอีก
“น่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ตอนนี้นายท่านส้งถูกจับ ข่าวกระจายไปทั่วตงเจียงแล้ว ไม่มีใครอยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลส้ง ต่อให้พวกเขาอยากทำอะไร ก็ยากที่จะทำอะไรได้ แต่พวกเราก็ต้องระวัง โดยเฉพาะคุณ ช่วยผมปกป้องเธอให้ดี”
“คุณไม่ต้องห่วง เอาล่ะ ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็แค่นี้แหละ” พูดถึงเซี่ยชีหรั่น ในใจไห่ลี่หมินค่อนข้างหงุดหงิด เขาไม่รู้ว่าหงุดหงิดในตัวเซี่ยชีหรั่น หรือเพราะเซี่ยชีหรั่นพูดกับเขาเรื่องหลินหลิง เขาถึงได้หงุดหงิด
“มีปัญหา?” เย่เชินหลินฟังออกว่าน้ำเสียงไห่ลี่หมินผิดปกติ จึงถามขึ้น
“ไม่มีอะไร” ไห่ลี่หมินตอบอย่างอุดอู้
ตามหลักแล้วด้วยความสัมพันธ์ของพวกเขา ไม่มีอะไรที่พูดไม่ได้ เรื่องของไห่ลี่หมินตอนนี้เกี่ยวข้องกับผู้ช่วยของเย่เชินหลิน ดังนั้นจึงไม่สะดวกที่จะพูด
“เกี่ยวกับหลินหลิงหรือ? ระหว่างทางกลับมาผมรู้สึกหลินหลิงไม่ค่อยปกติ ตอนเช้าคุยกันไม่แฮปปี้หรือ? เธอไม่ได้ตกลงตามที่คุณขอ?” เย่เชินหลินรู้จักไห่ลี่หมินดี
เขาเป็นคนที่มีความรับผิดชอบมาก เขาบอกกับเขาว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น นั่นก็หมายความว่าเขาได้ทำอะไรผู้หญิงคนนั้นไปอยู่บ้างแล้ว
ด้วยความเป็นไห่ลี่หมิน เขาจะเสนอคบกับเธอ แน่นอน เขาก็รู้ ด้วยนิสัยของหลินหลิง คงจะไม่ตอบตกลงง่ายๆแน่
ไม่ว่ายังไงหลินหลิงก็เป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถคนหนึ่งของเขา เป็นผู้หญิงที่มีคุณสมบัติไม่เลว สมควรที่ได้มีผู้ชายดีๆตั้งใจจีบ
เขาไม่ต้องพูดก็รู้ว่าไห่ลี่หมินคุยกับหลินหลิงยังไง เขาจะไม่โกหกหลอกลวงว่าเขาหวั่นไหว ดังนั้นความไม่น้อยหน้าของหลินหลิงบังเกิด ปฏิเสธเขาอย่างไม่ลังเล
ในใจไห่ลี่หมินก็เป็นคนหยิ่งคนหนึ่งไม่แพ้กัน ถูกปฏิเสธแล้ว ยังไงเขาก็คงเลือกที่จะไม่จีบหลินหลิงต่อแล้ว
เย่เชินหลินอมยิ้ม รู้สึกว่าสองคนนี้สนุกดี เห็นทีต่อไปเรื่องของพวกเขา ยังจะมีอีกไม่น้อย
คนแซ่เย่ รู้แล้วยังจะถาม เห็นว่าเขายังขายหน้าไม่พอหรือไง?
ทำไมผู้หญิงคนนั้นไม่ตอบตกลง ไม่ใช่เพราะคนที่เธอชอบคือเย่เชินหลินหรือ? ไห่ลี่หมินคิ้วขมวด สักพักถึงคลายออก พูดอย่างมีสติว่า “ไม่รู้ว่าคุณหมายถึงขอเสนอแนะอะไร ผมไม่ได้ยื่นข้อเสนออะไรกับเธอ ต่อไปไม่มีอะไรก็อย่าเอาคนที่เขาเทิดทูนคุณมาให้ผม ผมไม่สนใจผู้หญิงที่เคยชอบคุณมาก่อน”
เห็นได้ชัดว่าพูดออกมาอย่างปากไม่ตรงกับใจ เย่เชินหลินขี้เกียจสนใจเขา
เขาไม่สนใจ ไม่สนใจแล้วทำไมถึงดูดจนคอหลินหลิงม่วงขนาดนั้น จะถึงขึ้นไหนถึงจะเรียกว่าสนใจ?
“ไม่สนใจก็ช่าง ใช่ว่าจะไม่มีคนจีบเธอเลย มีหนุ่มรูปงามต่อคิวรอสู่ขอเธอเป็นแถว” เย่เชินหลินพูดอย่างไม่แยแส ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วเล็กน้อยขึ้นมาอีกครั้ง ครุ่นคิดแป๊บหนึ่ง แล้วก็อดทนไม่ไหวถามขึ้นว่า “เธอบอกว่าเธอไปเที่ยวผับบ่อยๆ ยังไปมีอะไรกับคนมากมายอยู่บ่อยๆ เรื่องนี้เป็นความจริงไหม?”
หางตาเย่เชินหลินกระตุกจนแทบตะคริวกินเพราะคำพูดของเขา ไห่ลี่หมินเอ้ย ทำไมถึงโง่เขลากับเรื่องแบบนี้
เขาจำไม่ได้สักนิดเลยหรือ ไม่รู้ว่าตอนที่อยู่ไหหลำคนที่เขานอนด้วยก็คือหลินหลิง เดาก็ไม่รู้? เขารู้แล้วว่าบนเตียงมีรอยเปื้อนเลือดไม่ใช่หรือ? หรือยังต้องให้เขาพูดออกมา เฮ้ย เสียดายเขาพูดไม่ได้จริงๆ
แซ่ไห่เอ้ย ดูว่าคุณจะมีบุญจีบเธอได้ไหม
ยังไงเรื่องนี้ก็ยังไม่ต้องรีบ คนอย่างหลินหลิง เขารู้จักดี เมื่อก่อนในใจเธอแอบรักเขาเย่เชินหลิน โตจนป่านนี้แล้วก็ยังไม่มีแฟน
ตอนนี้มีอะไรกับไห่ลี่หมินแล้ว เธอเป็นคนรักเกียรติรักศักดิ์ศรีขนาดนั้น จะไม่มีทางยอมตกลงคบกับใครอื่นได้ง่ายๆ
อยู่ในใจเธอ ไม่แน่อาจจะมีความคิดตั้งใจว่า จะเป็นโสดไปตลอดชั่วชีวิตแล้ว
ไห่ลี่หมินยังคงไม่สามารถตัดใจจากเซี่ยชีหรั่นได้ แล้วมีหลินหลิงโผล่มาอีกคน เขาต้องวุ่นวายแน่ เขาก็ไม่มีอารมณ์ไปหาคนอื่น
รอเขากับเซี่ยชีหรั่นผ่านช่วงเวลาที่ลำบากนี้ไปก่อน เขาจะมีหนทางจับคู่ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกันแน่
ไห่ลี่หมินกำลังรอให้เย่เชินหลินพูดมาคำหนึ่ง คุณฟังเธอพูดไปเรื่อย เธอพูดอะไร คุณก็เชื่ออย่างนั้น? รู้แล้วว่าคำตอบที่เขารอจะเป็นแบบนี้ ไห่ลี่หมินรู้สึกเหมือนแทบไม่อยากยอมรับ ทำไมเขาจะต้องไปสนใจผู้หญิงเย็นชาเหมือนดั่งน้ำแข็งแบบนั้น
ไห่ลี่หมินไม่ว่ายังไงคุณก็แต่ต้องเธอแล้ว มีผู้ชายคนไหนที่พูดว่าผู้หญิงที่ตัวเองชอบแตะต้องว่าเป็นหญิงหลายใจ ผู้หญิงพรหมจรรย์? ดังนั้นคุณรอคำตอบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ เขาพูดปลอบใจตัวเองอยู่แบบนี้
รออยู่ตั้งนาน ก็ไม่ได้ยินว่าเย่เชินหลินจะพูดอะไร เขาคิด เจ้านี่ต้องกำลังคิดว่าเขากำลังใส่ใจหลินหลิงเป็นแน่
เขาทำหน้าบึ้ง พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ช่างเถอะ ผมก็ไม่ได้อยากรู้ แค่ถามไปอย่างนั้นเอง”