สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 691 สาวใช้ตัวแสบ 595

ตอนที่ 691 สาวใช้ตัวแสบ 595
ที่เย่เชินหลินทำแบบนี้ เขามีเหตุผลของเขา ส่วนหนึ่งก็เพราะเขารู้ว่า การให้โม่เสี่ยวหนงมาอยู่ข้างกายเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นก็จะยิ่งสบายใจ
อีกส่วนหนึ่ง ก็เพราะเซี่ยชีหรั่นมีความอดทนและควบคุมตนเองได้ขนาดนั้น และเธอก็ยังใจกว้างต่อส้งหลิงหลิงถึงเพียงนั้น เขาไม่มีทางยอมให้ส้งหลิงหลิงปฏิบัติไม่ดีต่อเธอแม้แต่นิดเดียวเด็ดขาด
ไม่ว่าเมื่อก่อนจะเป็นอย่างไรก็ได้ผ่านไปหมดแล้ว ต่อไปส้งหลิงหลิงต้องปฏิบัติต่อเซี่ยชีหรั่นอย่างเหมาะสม
เขาจะให้โม่เสี่ยวหนงมาอยู่ที่คฤหาสน์ ให้เธอคอยช่วยจับตาดูส้งหลิงหลิง หากส้งหลิงหลิงทำอะไรที่มันเกินไป เธอต้องมาฟ้องอย่างแน่นอน
“หลิน ไม่เอาดีกว่า ค่อยว่ากันวันหลังเถอะ”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยเสียงเบา
“ไม่เป็นไร ฉันรับรองว่าเธอไม่ทำอะไรหรอก ฉันจะคุยกับเธอเอง เธอไม่กล้าหรอก”เย่เชินหลินยีผมเซี่ยชีหรั่นพร้อมกับเอ่ยปลอบ
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจเฮือกหนึ่ง มันลำบากใจไม่น้อยเลย หากไม่ให้โม่เสี่ยวหนงมา เธอก็จะเสียใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเย่เชินหลินก็เอ่ยปากอนุญาตให้เธอมาแล้ว ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่ให้มา เธอก็จะโกรธมาก
“งั้นก็ได้ค่ะ เราให้เธอตามมาก่อน หากคุณคุยกับเธอแล้วเธอก็ยังไม่ยอม ฉันค่อยพาเธอกลับไปอยู่ที่บ้านคุณแม่สักพัก”เซี่ยชีหรั่นเอ่ย เย่เชินหลินเพียงยิ้มอย่างอ่อนโยน ทว่าไม่ได้เอ่ยพูดอะไร
และเพียงไม่นานโม่เสี่ยวหนงก็มาแล้ว เมื่อเห็นเซี่ยชีหรั่นก็พุ่งเข้ามากอดทันที ด้วยความดีอกดีใจ
“พี่ ฉันคิดถึงพี่สุดๆเลย ในที่สุดพี่ก็เลิกแสดงละครกับคุณไห่แล้ว ฉันว่า ยังไงพี่เขยก็หล่อกว่า” โม่เสี่ยวหนงเอ่ยปากหวาน
แม้จะเป็นแค่การพูดประจบ แต่คำว่าพี่เขยคำนี้ ก็ใช้ได้ผลต่อเย่เชินหลินเป็นอย่างยิ่ง
เขายื่นมือไปโอบเอวบางของเซี่ยชีหรั่นไว้ ประกาศกร้าว“ฉันคือผู้ชายหนึ่งเดียวของพี่สาวเธอ เราจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ เธอเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเป็นเพื่อนเจ้าสาวเถอะ ถึงตอนนั้นฉันจะเลือกหนุ่มหล่อพ่อรวยในหมู่เพื่อนเจ้าบ่าวให้เธอคนหนึ่ง”
เขารู้ว่าโม่เสี่ยวหนงเองก็เคยแอบคิดที่จะเป็นผู้หญิงของเขา ในคำพูดคำจาของเขาจึงจะคอยระวัง ไม่ให้เธอมีความคิดบ้าๆแบบนี้อีก
ก่อนมาโม่เสี่ยวหนงได้คิดดีแล้ว ว่าเธอจะทำสงครามมาราธอน รอให้พี่สาวเอาชนะส้งหลิงหลิงและตั้งท้องก่อน แล้วค่อยว่ากัน
ตอนนี้เธอมีแผนการในใจสองแผน หากพบคนที่หล่อกว่ารวยกว่าและเหมาะสมกว่าเย่เชินหลิน เธอก็พร้อมจะเปลี่ยนเป้าหมายทุกเมื่อ
อันที่จริงช่วงที่พักอยู่ที่บ้านตระกูลหลี่ เธอก็คิดจะจีบหลี่เหอไท้ แต่ไม่รู้ว่าหลี่เหอไท้ดูความคิดเธอออกหรือเปล่า ออกเช้ากลับดึกแทบทุกวันเลย เหมือนจงใจหลบเธอ ทำให้เธอเสียใจมาก
“ค่ะ พี่ต้องหาหนุ่มหล่อพ่อรวยจริงๆคนหนึ่งให้ฉันนะ”โม่เสี่ยวหนงแหงนหน้าขึ้นยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าน่ารักมาก
ช่วงนี้วิ่งตามกองถ่าย การแสดงของเธอดีขึ้นไม่น้อยเลย จิตใจก็คงร้ายขึ้นไม่น้อยสินะ เย่เชินหลินแอบคิดอยู่ในใจ
“ไปเถอะ กลับบ้าน”เย่เชินหลินเอ่ยอย่างอ่อนโยน
“เสี่ยวหนง กินข้าวหรือยัง”เซี่ยชีหรั่น
“กินแล้วค่ะ พวกพี่ล่ะ”
“กินแล้วเหมือนกัน งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ”เซี่ยชีหรั่นเอ่ย เย่เชินหลินจึงโทรศัพท์ไปสายหนึ่ง แล้วรถก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ทุกคนขึ้นรถและตรงไปยังคฤหาสน์ทันที
คืนนี้เย่เชินหลินไม่อยู่บ้าน ตอนเย็นตอนที่กินข้าวส้งหลิงหลิงไม่ค่อยอยากกิน รู้สึกใจคอไม่ค่อยดี ไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า
ตั้งแต่ที่รู้ว่าพ่อของเธอเกิดเรื่อง เธอก็หวาดผวา รู้สึกไม่สบายใจตลอดเวลา
หากสืบสวนขึ้นมาจริงๆ เธอเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่รู้ว่าเย่เชินหลินจะช่วยเธอไหม หากเขาไม่ช่วย ชีวิตนี้ของเธอจบเห่แน่
“พ่อบ้าน คุณเย่ยังไม่กลับมาหรือ”ประโยคนี้ ไม่รู้ว่าส้งหลิงหลิงถามไปตั้งกี่รอบแล้ว
“ยังครับ”พ่อบ้านเอ่ยตอบอย่างเยือกเย็น
ส้งหลิงหลิงคิดจะต่อว่าเขา แต่น่าเสียดายที่เธอไม่กล้าแล้ว เธอเฝ้าบอกตัวเองว่า ทุกอย่างต้องอดทน เธอไม่ใช่คุณส้งคนเก่าอีกแล้ว
หลักประกันเดียวของเธอในตอนนี้ ก็คือเด็กในท้อง เด็กคนนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้เด็ดขาด ต้องให้กำเนิดเขาออกมาอย่างปลอดภัย
หลังอาหารเย็น ส้งหลิงหลิงไม่ได้กลับเข้าห้องไป แต่กลับเดินออกจากบ้านมารอเย่เชินหลินที่หน้าประตู
เธอท้องแก่มากแล้ว เดินอยู่ข้างนอกเพียงไม่นานก็เหนื่อยแล้ว จึงเดินกลับมานั่งพักที่ห้องโถง ก่อนจะออกไปรออีก
ไม่รู้ออกมาตั้งกี่ครั้งแล้ว จนในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงทักทายด้วยความเคารพจากหน้าประตูใหญ่“สวัสดีครับคุณเย่”
จากนั้น รถของเย่เชินหลินก็แล่นเข้ามา หยุดจอดลงตรงหน้าประตูบ้าน
เย่เชินหลินก้าวลงมาจากรถก่อน จากนั้นอ้อมไปยังประตูอีกด้านหนึ่ง และเปิดประตูรถด้วยตนเอง
เมื่อส้งหลิงหลิงเห็นว่าคนที่เย่เชินหลินอุ้มลงมาจากรถอย่างระมัดระวังคือเซี่ยชีหรั่น รอยยิ้มแห่งความรอคอยของเธอก็แข็งกระด้างไปบนใบหน้าทันที
พ่อบ้านออกมาต้อนรับ พร้อมกับเอ่ยทักทายเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นด้วยความเคารพ จากนั้นไม่ได้เอ่ยพูดอะไรอีก
เขาจะแสดงออกว่าเข้าข้างเซี่ยชีหรั่นเกินไปและรังเกียจส้งหลิงหลิงต่อหน้าเย่เชินหลินไม่ได้ เขายังต้องแฝงต่อไป รอสักวันหนึ่งที่จะลงมือต่อส้งหลิงหลิงโดยไม่ให้ใครรู้
การที่เซี่ยชีหรั่นสามารถกลับมาได้ เขาต้องดีใจมากอยู่แล้ว เขาคิดว่า คราวนี้ชีวิตที่สุขสบายของส้งหลิงหลิงต้องจากไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกแน่
ส้งหลิงหลิงยืนนิ่งอยู่กับที่ จ้องมองเซี่ยชีหรั่นอย่างตะลึง
ราวกับภาพในวันวานได้หวนกลับมาอีกครั้ง เพียงแต่ตัวเอกได้แลกเปลี่ยนบทบาทกันก็เท่านั้น
เซี่ยชีหรั่นที่ถูกเย่เชินหลินอุ้มไว้ในอ้อมอกเห็นส้งหลิงหลิงเดินท้องแก่เข้ามา เธอแหงนหน้าขึ้นมองเย่เชินหลินชายอันเป็นที่รักของเธอ ก็ได้พบกับความสุขของชายอันเป็นที่รักของเธอแข็งกระด้างอยู่บนใบหน้า สีหน้าในวินาทีนั้นของเขา ราวกับตกจากสวรรค์ลงไปในนรกอย่างไรอย่างนั้น
เซี่ยชีหรั่นจำได้ไม่มีวันลืม ตอนนั้นเธอก็วิ่งเข้ามาแบบนี้เช่นกัน ร้องเรียกเย่เชินหลิน ทว่ากลับเห็นส้งหลิงหลิงก้าวลงมาจากรถ
ส้งหลิงหลิงในตอนนั้นได้ใจสุดๆ เขาจงใจจูงมือเธอพร้อมกับเรียกเธอว่าน้องหรั่น หัวใจของเธอกลับเจ็บปวดราวกับมีเข็มมาทิ่มแทง
เพราะเธอเคยผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน เธอจึงเข้าใจดีว่าความรู้สึกในใจของส้งหลิงหลิงในขณะนี้เป็นอย่างไร
เธอไม่ใช่คนที่มีจิตใจคิดแค้น ตั้งแต่เล็กจนโตเธอก็คิดว่าอะไรที่ให้อภัยกันได้ก็ควรจะให้อภัย ไม่ว่าต่อใคร เธอก็สามารถเอาใจเขามาใส่ใจตนและคิดเผื่อเขาได้
“เชินหลิน….เซี่ยชีหรั่น”ส้งหลิงหลิงพึมพำในลำคอ เรียกชื่อทั้งสองคนออกมาด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา น้ำตาท่วมดวงตา
“หลิน คุณวางฉันลง ไม่ต้องอุ้มฉันแล้ว”เซี่ยชีหรั่นไม่ทนอีกต่อไป ดิ้นอยู่ในอ้อมอกของเย่เชินหลิน คิดจะลงมา
เย่เชินหลินไม่ได้ปล่อยมือ ทว่ากลับอุ้มเธอเดินไปตรงหน้าส้งหลิงหลิง ยืนนิ่ง
เขารู้ว่าขณะนี้ส้งหลิงหลิงต้องปวดใจมากแน่ๆ แต่การที่เขาจะดูแลและอยู่เคียงข้างเซี่ยชีหรั่นอย่างมีความสุขตลอดไปนั้น ต้องทำให้ส้งหลิงหลิงปวดใจอยู่แล้ว
เขายืนหยัดที่จะทำเช่นนี้ต่อไป จะทำให้ส้งหลิงหลิงรู้ ว่าเขาและเซี่ยชีหรั่นจะรักกันแบบนี้ตลอดไป เธอไม่มีทางมาแทรกแซงได้
“หลิงหลิง ฉันพาชีหรั่นกลับมาแล้ว ฉันกับเธอไม่เคยยกเลิกสัญญาหมั้นมาก่อน เธอยังคงเป็นคู่หมั้นของฉันตลอดมา”
พาเซี่ยชีหรั่นกลับมาคราวนี้ เขาจะไม่ให้เธอถูกรังแกอีกแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่าจะเป็นจากภายในหรือภายนอกตระกูลเย่ก็ตาม เขาจะให้ทุกคนได้รับรู้ถึงสถานะของเซี่ยชีหรั่น
เขาก็จะจัดเตรียมงานแต่งต่อไป และจะแต่งงานกับเซี่ยชีหรั่น สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง อาจจะมีเพียงการแต่งงานที่จะสามารถทำให้พวกเธอวางใจที่สุด ในข้อนี้เขาเองก็เข้าใจดี
ประโยคนี้ของเย่เชินหลินเป็นเพียงการแจ้งให้ทราบเท่านั้น ส้งหลิงหลิงได้เข้าใจในจุดนี้ด้วยหัวใจที่ขมขื่น ไม่รู้ว่าจะกดความรู้สึกเจ็บปวดในใจนี้ไว้อย่างไรดี เธอฝืนบีบรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบา“งั้นหรือ ฉันนึกอยู่แล้วว่าพวกเธอไม่มีทางแยกจากกันง่ายๆอย่างนั้นแน่นอน แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แบบนี้ฉันก็ไม่ต้องรู้สึกผิดขนาดนั้น พรหมลิขิตนั้นมาจากสวรรค์ อะไรที่เป็นของเธอก็จะเป็นของเธอ อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ เธอจะแย่งมาไม่ได้ ในเมื่อพวกเธอเป็นคู่หมั้นกัน งั้นฉันขออวยพรพวกเธอด้วย”
ขณะที่ส้งหลิงหลิงพูดอยู่นั้น มือของเธอวางอยู่บนท้องตลอดเวลา ในช่วงเวลาเช่นนี้ เธอรู้ว่า การที่เธอร้องไห้ โวยวายหรือต่อต้านนั้น ไม่เกิดประโยชน์อะไรอีกแล้ว
สิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็คือยอมประนีประนอม ตามน้ำไป ตระกูลส้งล้มละลายไปแล้ว ต่อหน้าเย่เชินหลินก็รับปากว่าจะปล่อยส้งซูหาวไป แต่เธอรู้สึกว่าไม่แน่ว่าจะปล่อยไป
ยังดีที่เธอรู้ว่าน้องชายของเธอไม่ได้ทำเรื่องร้ายแรงอะไรที่ถึงกับต้องประหารชีวิต ขอเพียงเธอดูแลรักษาตัวเองให้ดี ก็เท่ากับรักษาตระกูลส้งไว้ทั้งตระกูลแล้ว
การจะรักษาตัวเอง ก็ต้องพึ่งเด็กในท้องของเธอเท่านั้น ขณะนี้เธอแทบอยากจะกรีดร้องอาละวาดสุดชีวิต แต่เธอกลับไม่กล้า เธอกลัวเด็กจะเป็นอะไรไป ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็จะสูญเสียไพ่ใบเดียวของเธอไป
ความสงบนิ่งของส้งหลิงหลิงนั้นเหนือความคาดคิดของเย่เชินหลิน น่าจะพูดว่าเธอสงบเร็วกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้
นี่เป็นจุดที่ผู้หญิงคนนี้น่าชื่นชม แต่ในขณะเดียวกันก็ทำให้รู้สึกว่าน่ากลัวเช่นกัน
คนคนหนึ่งสามารถเข้มแข็งได้ถึงเพียงนี้ แล้วจะมีเรื่องอะไรที่เธอไม่สามารถเผชิญได้อีก จะมีเรื่องอะไรที่เธอทำไม่ได้อีก
บนใบหน้าของส้งหลิงหลิงที่กำลังจ้องมองเซี่ยชีหรั่นอยู่ เริ่มมีรอยยิ้มผุดขึ้นมา เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกอิจฉาสุดๆ“เห็นที การต่อสู้ระหว่างเราจบลงด้วยการที่เธอเป็นฝ่ายชนะนะ แต่ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ในสิ่งที่ฉันอยากได้ แต่เชินหลินได้ในสิ่งที่เขาอยากได้แล้ว เขามีความสุข ลูกของฉันก็มีความสุขด้วย ลูกของฉันมีความสุข ฉันในฐานะแม่ก็มีความสุขด้วย เธอกลับมาแล้ว เชินหลินพาเธอกลับมาอย่างเปิดเผยขนาดนี้ ท่าทางเธอคงได้เป็นนายหญิงของตระกูลเย่แน่ๆ ต่อไปฉันอยู่ที่นี่ ก็คงทำตัวไม่ถูก”
หลังจากที่พูดพวกนี้กับเซี่ยชีหรั่นเสร็จ ส้งหลิงหลิงหลิงก็มองไปยังเย่เชินหลิน ด้วยสีหน้าที่เศร้าสลด
“ฉันย้ายออกไปคืนนี้เลยดีกว่า ฉันไม่อยากให้ใครมองฉันด้วยสายตาประหลาดเช่นนี้ ตระกูลส้งของเราล้มละลายแล้ว ทุกคนในที่นี้ก็คงรู้กันหมดแล้ว เพียงแต่ทุกคนต่างคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงของนาย ไม่มีใครกล้าปฏิบัติไม่ดีต่อฉัน ฉันไม่มีสถานะของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลส้งแล้ว และไม่มีสถานะของการเป็นผู้หญิงของนายแล้วด้วย อยู่ต่อไป ฉันจะถูกทุกคนหัวเราะเยาะได้ ต่อให้ฉันหน้าหนาขนาดไหน ก็รับเรื่องพวกนี้ไม่ไหว แล้วอีกอย่างลูกก็คลอดอยู่แล้ว ฉันไม่ต้องการให้เขามาเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ ตั้งแต่แรกเกิดจริงๆ”
ส้งหลิงหลิงรู้อยู่แล้วว่าเย่เชินหลินไม่มีทางที่จะไม่สนใจไยดีเธอ เพราะไม่ว่ายังไงเด็กในท้องก็เป็นลูกของเขา
เพื่อให้ทุกคนรู้สึกว่าเธอเป็นคนมีศักดิ์ศรี และอยากออกไปจริงๆ เธอพูดทุกอย่างกับเย่เชินหลินไปอย่างชัดเจนรวมถึงเรื่องการใช้ชีวิตในอนาคต
“เชินหลิน นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ ต่อให้ฉันออกจากที่นี่ไป ฉันก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบาย พ่อของฉันทำงานมาตั้งนานหลายปี ก็พอมีเงินเก็บไว้ให้ฉันอยู่ แค่เพิ่งเงินเก็บพวกนั้น ฉันก็มีชีวิตที่สุขสบายกว่าผู้หญิงทั่วไปแล้ว ฉันจะดูแลลูกของเราอย่างดี จะไม่ให้ลูกต้องลำบาก”