สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 692 สาวใช้ตัวแสบ 596

ตอนที่ 692 สาวใช้ตัวแสบ 596
เย่เชินหลินขมวดคิ้วเล็กน้อย จ้องส้งหลิงหลิงนิ่งอยู่นานสองนาน ก่อนจะค่อยๆเอ่ยขึ้นประโยคหนึ่ง“ความคิดของเซี่ยชีหรั่นคือไม่อยากให้เธอไป บอกว่าเธอท้องแก่ขนาดนี้แล้ว อยู่ที่นี่ดีกว่า ปัจจัยต่างๆในที่นี้ดีกว่าข้างนอกไม่น้อย ตอนนี้เธอไม่ได้มีตัวคนเดียว เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะตัดสินใจอะไรก็ต้องนึกถึงลูกก่อน”
ความคิดของเซี่ยชีหรั่น……ส้งหลิงหลิงสัมผัสถึงความรู้สึกผิดหวังอีกครั้ง เธอเป็นคนฉลาดขนาดนั้น จะไม่เข้าใจในความหมายแฝงในคำพูดของเย่เชินหลินได้อย่างไร เขาต้องการบอกให้เธอรู้ ว่าหากอยากอยู่ในคฤหาสน์ต่อไป ก็ต้องขอบคุณในพระคุณของเซี่ยชีหรั่น
ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่คิดแบบนี้ หากเธอจะขับไล่เธอออกไปเหมือนผู้หญิงคนอื่น เย่เชินหลินก็จะฟังเธอเช่นกัน จะให้ส้งหลิงหลิงแบกท้องไสหัวออกไปทันที
ตอนนี้เธอควรจะคิดอย่างไร ควรจะขอบคุณในความใจกว้างและความยิ่งใหญ่ของเซี่ยชีหรั่นหรือ ไม่มีทาง มีแต่จะยิ่งโกรธเกลียดและรังเกียจเธอมากขึ้นเท่านั้น
ยัยผู้หญิงแซ่เซี่ยคนนั้นเป็นแม่พระมาจากไหน สามารถเห็นแก่คนอื่นได้ขนาดนั้นเลยหรือ สามารถทนเห็นผู้หญิงคนอื่นตั้งท้องลูกคนรักของตนและอยู่ต่อหน้าตนงั้นหรือ เธอกำลังแสดงละครต่อหน้าเย่เชินหลินชัดๆ เพื่อยืนยันว่าไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็คิดเผื่อคนอื่นเสมอ ก็มีแค่เย่เชินหลินเท่านั้นแหละที่ดูความคิดชั่วร้ายของเธอไม่ออก เธอมั่นใจ ว่าในใจของเซี่ยชีหรั่นต้องอยากให้ลูกของเธอตายแน่ๆ ถ้าหากเธอตายไปเลย เซี่ยชีหรั่นก็จะยิ่งดีใจ
“ชีหรั่น เธอยินดีให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อจริงๆหรือ”ส้งหลิงหลิงถามขึ้น
“อื้ม”เซี่ยชีหรั่นรับปากไปเสียงเบา ก่อนจะเอ่ยพูดต่อ“เด็กในท้องของเธอคือลูกของหลิน อยู่ในตระกูลเย่มันก็เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว”
เซี่ยชีหรั่นเอ่ยได้อย่างสงบนิ่งมาก เธอดูออกว่าส้งหลิงหลิงไม่เชื่อด้วยซ้ำว่าเธออยากให้พวกเธอสองแม่ลูกอยู่ต่อจริงๆ
เธอจะคิดอย่างไรนั้นไม่สำคัญสำหรับเซี่ยชีหรั่น เธอรู้เพียงว่าตนคิดอะไรอยู่ ทำอะไรอยู่ก็พอแล้ว ขอเพียงผู้ชายที่เธอรักมีความสุข คนที่เขาใส่ใจมีความสุข เธอก็มีความสุขแล้ว
“ขอบคุณที่เธอคิดเผื่อฉันขนาดนี้นะ ไม่น่าล่ะเชินหลินถึงได้รักเธอ เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบมา”ท่าทางส้งหลิงหลิงดูพอใจมาก และสงบลงมากแล้ว
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ชมอย่างจริงใจ แต่การที่เย่เชินหลินปฏิบัติต่อเธอเปลี่ยนไปขนาดนี้ เธอก็รู้สึกพอใจไม่น้อย
“หลิน วางฉันลงได้ไหม ฉันมีอะไรอยากคุยกับคุณส้งดีๆหน่อย”เซี่ยชีหรั่นเอ่ยขึ้นเสียงทุ้ม เย่เชินหลินจึงค่อยวางเธอลง
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นลงยืนเรียบร้อยแล้ว ก็ยังคงจ้องมองส้งหลิงหลิงอย่างสงบนิ่ง เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ“ฉันรับคำชมนี้ของคุณไม่ไหวหรอกค่ะ และฉันก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่ไร้ความเห็นแก่ตัวอะไร ทุกอย่างที่ฉันก็เป็นเพียงเพราะฉันรักเย่เชินหลิน ฉันรักเขา ฉะนั้นต้องรักลูกของเขาด้วย แต่ ในความรักของฉัน ไม่ได้รวมถึงแม่ของเด็ก ถึงแม้ว่าฉันจะคิดเผื่อเด็ก คิดว่าที่นี่เหมาะสำหรับการเจริญเติบโตของเด็กที่สุด แต่ไม่ได้หมายความว่า ฉันจะสามารถยอมรับให้เธอกับหลินมีความสัมพันธ์เป็นคู่รักต่อไปได้ เขาเป็นผู้ชายของฉัน ฉันมีความต้องการครอบครองเขา จากมุมนี้ ฉันไม่สามารถแบ่งปันอย่างไร้ความเห็นแก่ตัว หวังว่าคุณจะเข้าใจในความหมายของฉันนะคะ”
เย่เชินหลินยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย มองเซี่ยชีหรั่นด้วยความรักใคร่
ยัยตัวเล็กคนนี้ก็เข้าใจในความต้องการครอบครองแล้ว เขาชอบมองเธอหึงเพราะเขา นี่จึงจะแสดงว่าเธอรักเขา ท่าทางความคิดขอเธอในตอนนี้เหมือนกับเขาเป๊ะเลย ไม่ต้องการให้ส้งหลิงหลิงมีความคิดบ้าๆอีก
เซี่ยชีหรั่นก็พูดอะไรมากไม่ได้ ความจริงแล้วความหมายของเธอก็คือ ต่อไปส้งหลิงหลิงห้ามดึงผู้ชายของเธอไปแล้วบอกว่าจะไปเดินเล่นอีก
เห็นไหมล่ะ ในที่สุดเธอก็เผยธาตุแท้ออกมาจนได้ ส้งหลิงหลิงคิดในใจอย่างเยือกเย็น ทว่าไม่ได้แสดงออกมาบนใบหน้า
เธอยิ้มอย่างเศร้าสร้อยอีกครั้ง เอ่ยอย่างขมขื่น“พูดตามตรงนะ ฉันก็รักเย่เชินหลิน นี่คือความจริงที่ฉันไม่มีวันเปลี่ยนแปลงมันได้ รักก็คือรัก อยากเอากลับก็เอากลับไม่ได้ และยิ่งไปกว่านั้น เขาคือพ่อของลูกในท้องของฉัน เพื่อเขา ฉันจะอยู่เป็นโสดตลอดชีวิต ในเมื่อเขารักเธอ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด ความรักของพวกเธอมั่นคงกว่าทองคำ และอีกอย่างฉันเหนื่อยแล้ว ไม่มีแรงจะไปแยกพวกเธอออกจากกันแล้ว หรือต่อให้ฉันจะทำ แต่ถามว่าทำได้ไหม ขนาดฉันตั้งท้องลูกของเขายังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของพวกเธอเลย ฉันยังทำอะไรได้อีก ถึงจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเธอได้”
เธอไม่ได้ตอบไปตรงๆ ให้เธอสัญญาว่าต่อไปจะรักษาระยะห่างกับเย่เชินหลิน เป็นไปไม่ได้
เธอยอมให้เย่เชินหลินส่งเธอออกจากคฤหาสน์ไปเสียตอนนี้ยังจะดีกว่า เธอเชื่อว่าขอเพียงลูกของพวกเธออยู่ ต่อให้เธออยู่ไกลสุดหล้าฟ้าเขียว ก็ยังมีโอกาสคืนดีกับเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินขมวดคิ้วแน่นขึ้นเล็กน้อย เขาเกลียดคำว่ารักที่ออกมาจากปากส้งหลิงหลิงมาก เธอเห็นแก่ตัวขนาดนั้น เธอรู้หรือว่ารักคืออะไร
หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ที่เธอยังเป็นคนท้องอยู่ ไม่อย่างนั้นวินาทีนี้เขาต้องพูดคำหยาบคายออกไปแน่ๆ
เพื่อลูก เขาจึงได้อดเอาไว้ก่อน
“ส้งหลิงหลิงเป็นคนฉลาด เขาเข้าใจคำพูดของเธอแล้ว เราเข้าไปกันเถอะ”เย่เชินหลินโอบเอวเซี่ยชีหรั่นไว้ พลางกระชับเข้าหาตน
ปฏิกิริยาเช่นนี้ ได้แสดงความในใจของเขาให้ส้งหลิงหลิงรับรู้โดยไม่ต้องใช้เสียงแล้ว
โม่เสี่ยวหนงก็ก้าวลงมาจากรถแล้ว เธอไม่ได้เอ่ยพูดอะไร ยืนฟังอยู่อย่างนั้น ว่าแต่ละคนพูดอะไรกันบ้าง
ช่วงนี้เธอวิ่งตามกองถ่าย ความสัมพันธ์ในกองถ่ายซับซ้อนมาก ทำให้เธอได้ค่อยๆเรียนรู้ความสามารถในการสังเกตคำพูดมาบ้าง
เธอไม่ได้ตีโพยตีพายอยากพูดอะไรก็พูดเหมือนเมื่อก่อนอีก เธอเคยได้ยินผู้ใหญ่ท่านหนึ่งกล่าวว่า หากต้องการให้ผู้อื่นรู้สึกว่าคุณดูน่าเชื่อถือ คุณก็จะพูดอะไรตามใจชอบไม่ได้ ต้องนิ่งเงียบ แต่หากจะพูดก็ต้องพูดให้ตรงประเด็นสำคัญ
เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นเดินอยู่ด้านหน้า ส้งหลิงหลิงจ้องแผ่นหลังของเซี่ยชีหรั่นนิ่งด้วยในแววตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น โม่เสี่ยวหนงเห็นแววตาเช่นนี้ของส้งหลิงหลิงเข้าพอดี รีบก้าวขึ้นไปข้างหน้า คาดคั้นถามเธอ“นี่ยัยแซ่ส้ง เธอยังพอมีจิตสำนึกอยู่ไหม ยังพอมีใจขอบพระคุณอยู่ไหม พี่ฉันอุตส่าห์ใจกว้างกับเธอและลูกของเธอขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอยังจ้องลับหลังพี่ฉันอย่างอำมหิตขนาดนี้ มันหมายความว่าไง”
การถามอย่างดุดันของโม่เสี่ยวหนงทำให้ทุกคนชะงักฝีเท้าลง เย่เชินหลินหันหน้ามา ปฏิกิริยาแรกก็คือจ้องแววตาคู่นั้นของส้งหลิงหลิงนิ่งราวกับเหยี่ยว
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้มองส้งหลิงหลิง หากแต่มองไปยังโม่เสี่ยวหนง ตำหนิเธอเบาๆ“เสี่ยวหนง เขากำลังท้องอยู่นะ เธออย่าพูดแบบนี้”
ส้งหลิงหลิงได้เก็บอารมณ์ความเคียดแค้นกลับไปเรียบร้อยแล้ว หลุบตาลง เมื่อนึกถึงสภาพของเธอในตอนนี้ น้ำตาของเธอก็ท่วมท้นขึ้นมาในดวงตาทันทีอย่างอัตโนมัติ และไหลทะลักลงมาอย่างรวดเร็ว
เธอถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองไปยังเย่เชินหลิน เอ่ยขึ้นอย่างโศกเศร้า“ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ต่อให้ฉันไม่ได้ทำอะไร การอยู่ของฉันก็เป็นเรื่องที่ขวางหูขวางตาคนอื่นอยู่แล้ว เชินหลิน หากการที่ฉันอยู่ที่นี่ทำให้นายลำบากใจ ฉันว่าฉันออกไปดีกว่า”
“ยังมีหน้ามาพูดว่าเธอไม่ได้ทำอะไรอีก เมื่อกี้เธอจ้องพี่สาวฉันอยู่ชัดๆ อย่างกับจะกลืนกินพี่ฉันลงไปทั้งตัว”โม่เสี่ยวหนงไม่ยอมเลิกรา เซี่ยชีหรั่นออกมาจากอ้อมแขนของเย่เชินหลิน เดินมาตรงหน้าโม่เสี่ยวหนง ขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับตำหนิเธอ“พอได้แล้ว บอกว่าอย่าพูดไปเรื่อย ยังจะพูดอีก ถ้าเธอยังพูดอีก พี่จะโกรธแล้วนะ”
เมื่อเห็นว่าเซี่ยชีหรั่นโกรธขึ้นมาจริงๆแล้ว โม่เสี่ยวหนงได้แต่บ่นพึมพำไปประโยคหนึ่ง“ฉันก็หวังดีกับพี่นินา ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ไม่พูดก็ไม่พูด ฉันจะรอดู วันไหนพี่ถูกเขาทำร้ายจนตาย แล้วพี่ค่อยมาเสียใจทีหลัง แต่น่าเสียดายที่ถึงตอนนั้นเสียใจก็ไม่ทันแล้ว”
เซี่ยชีหรั่นแอบถอนหายใจเฮือกหนึ่งในใจไปตั้งนานแล้ว ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะ ว่าส้งหลิงหลิงไม่มีทางล้มเลิกความคิดที่จะแย่งเย่เชินหลินไปแน่
เมื่อก่อนเธอวางแผนในใจมาโดยตลอด และฉวยโอกาสขณะที่ตนกับเย่เชินหลินเกิดความหมางใจกัน แอบตั้งท้องลูกของเขา
หากเธอยังพอกล่อมเกลาเธอไว้ ให้เธอกลับตัวกลับใจเสียใหม่ มันก็ต้องเป็นบทสรุปที่ดีที่สุดอยู่แล้ว แต่หากทำไม่ได้ เธอก็ควรจะต้องได้รับผลที่ตามมาจากความใสซื่อของตนหรือเปล่า
ผลที่ตามมาคืออะไร คือการที่เย่เชินหลินถูกเธอแย่งไปอีกครั้งหรือ
ความคิดนี้ได้แล่นผ่านความคิดเธอไปอย่างรวดเร็ว เธอมองไปยังชายอันเป็นที่รักของเธอ ซึ่งเขากำลังมองมายังเธออย่างห่วงใย ราวกับกำลังถามความรู้สึกและการตัดสินใจของเธอ
อย่างน้อยๆในขณะนี้ ขอเพียงเธอพูดออกมาว่าไม่อยากเห็นส้งหลิงหลิงอยู่ที่นี่ เขาก็จะจัดการส่งเธอออกไปทันที ไม่ให้เธอต้องกังวลเพราะผู้หญิงแซ่ส้งคนนี้อีกต่อไป
เขาสามารถคิดเผื่อเธอถึงเพียงนี้ เธอก็ควรจะยึดมั่นในความคิดของตน และคิดเผื่อเขา
เธอไม่ควรจะสงสัยในความรักของเขา ไม่ควรคิดว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงไปรักส้งหลิงหลิงได้อย่างง่ายดาย
“เชินหลิน”ส้งหลิงหลิงเรียกเสียงทุ้ม เย่เชินหลินหันมามองเธอ เอ่ยเสียงราบเรียบ“เรื่องที่พูดไปเองกับปาก ไม่เปลี่ยนแปลงง่ายๆหรอก เธอเองก็คงเหนื่อยแล้ว ขึ้นไปพักผ่อน”
ขึ้นไปพักผ่อน แทบจะเป็นน้ำเสียงคำสั่งอยู่แล้ว
ส้งหลิงหลิงถอนหายใจอีกเฮือกหนึ่ง พึมพำเบาๆ“ฉันเหนื่อยแล้วจริงๆ เหนื่อยมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเด็กคนนี้ ฉันไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะมีชีวิตต่อไปแล้วด้วยซ้ำ ช่างมันเถอะ ฉันทนหน้าด้านอยู่ที่นี่ต่อไปละกัน เมื่อไหร่ที่ชีหรั่นให้ฉันอยู่ต่อไปไม่ได้ ฉันก็จะจากไป ”
พูดจบ เธอก็มองเซี่ยชีหรั่นอย่างลึกซึ้งแว็บหนึ่ง ก่อนจะแบกร่างอันหนักอึ้งของตน ค่อยๆเดินตรงไปข้างหน้า
การถอนหายใจของเธอก็ทำให้เซี่ยชีหรั่นไม่สบายใจเช่นกัน ครอบครัวของเธอก็ถือว่าล้มละลายไปแล้ว และตอนนี้แม้แต่ผู้ชายของเธอก็ไม่มีแล้ว เรื่องราวแบบนี้สำหรับผู้หญิงคนหนึ่ง ถือว่าเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากจริงๆ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ ว่าถ้าเป็นเธอที่กำลังท้องโตแล้วเจอกับเรื่องพวกนี้ เธอจะรับมันไหวไหม จะเข้มแข็งเหมือนส้งหลิงหลิงไหม บางทีเธออาจจะทำไม่ได้จริงๆก็ได้
“คิดอะไรอยู่”เย่เชินหลินโอบไหล่เซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง เอ่ยถามอย่างอ่อนโยน
“ฉันกำลังคิดว่า หากวันหนึ่งฉันท้องขึ้นมา ท้องแก่เหมือนกับเธอ แล้วต้องเผชิญกับปัญหาเหมือนอย่างที่เธอกำลังเจออยู่ตอนนี้ ถ้าตอนนั้นคุณทิ้งฉันไป ฉันจะสามารถเข้มแข็งได้อย่างเธอไหม ฉันกลัว ฉันทำไม่ได้จริงๆ”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ก้มหน้ามาจ้องดวงหน้าน้อยๆของเธอทันที ด้วยสีหน้าที่ดูโกรธเล็กน้อย
“ในใจเธอ รู้สึกว่าฉันหักหลังและทอดทิ้งเธอง่ายดายขนาดนั้นเลยเหรอ”เขาเอ่ยถามเสียงแข็ง
ผู้หญิงต้องการความมั่นใจนินา ถึงแม้ว่าเธอจะรับรู้ได้ถึงความรักความห่วงใยของเย่เชินหลิน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดแบบนี้ บางทีอาจเพียงอยากได้ยินคำสัญญาคำหนึ่งจากปากผู้ชายอันเป็นที่รักของเธอ สัญญาว่าเขาจะไม่มีวันจากเธอไป ไม่มีวันทำร้ายเธอ
“ทำไมคุณซื่อบื้ออย่างนี้ ฉันก็แค่พูดเฉยๆ เพียงแค่จุๆก็รู้สึกหดหู่ใจ ฉันไม่ได้คิดว่าคุณจะทิ้งฉันไปสักหน่อย คุณจะทำลงได้อย่างไรล่ะ”เซี่ยชีหรั่นอมยิ้มเล็กน้อยพร้อมพูดกับเย่เชินหลินอย่างหวานชื่น อีกทั้งยังเข้ามากอดเขา ทว่าเขากลับหันหลบ