สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 694 สาวใช้ตัวแสบ 598

ตอนที่ 694 สาวใช้ตัวแสบ 598
อย่าใจร้อน โม่เสี่ยวหนง อย่าใจร้อน คนเราขอแค่ไม่ยอมแพ้ สักวันหนึ่งก็ต้องรอถึงวันที่ประสบความสำเร็จ
“ค่ะ พี่ไม่ให้พูด ฉันก็ไม่พูด”
“ต่อไปเธอจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหนก็ได้ แต่มีเรื่องหนึ่งที่เธอต้องจำไว้ ห้ามมีความคิดเลยเถิดเด็ดขาด ชีวิตนี้ของฉันจะรักเพียงเซี่ยชีหรั่นคนเดียวเท่านั้น คนอื่นไม่มีทางเข้ามาอยู่ในสายตาฉันได้”เพียงเหลือบมองแว็บเดียว เย่เชินหลินก็มองสิ่งที่โม่เสี่ยวหนงทำต่อเสื้อผ้าและริมฝีปากของเธอออกแล้ว
ความรู้สึกทำตัวไม่ถูกแล่นผ่านใบหน้าของโม่เสี่ยวหนง ก่อนจะกลับมาสู่สภาพปกติอย่างรวดเร็ว
เธอแสร้งทำเป็นใสซื่อเอ่ยถามเย่เชินหลิน“ความคิดเลยเถิดที่พี่ว่า มันหมายถึงอะไรเหรอ คงไม่ได้คิดว่าฉันอยากจะแย่งผู้ชายของพี่สาวอีกหรอกนะ ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้นสักหน่อย ฉันรู้ว่าต่อไปพี่จะแนะนำผู้ชายที่ดีกว่าคนหนึ่งให้ฉัน ทำไมต้องไปลงมือกับพี่เขยล่ะ น่าเกลียดชะมัด”
“เธอคิดแบบนี้ได้เป็นดีที่สุด อีกอย่างฉันมีเรื่องจะสั่งเธออีกสองเรื่อง หนึ่ง เธอห้ามคิดจะลงมือต่อลูกของฉันเด็ดขาด ฉันได้ตั้งกล้องวงจรปิดไว้ทั่วแล้ว หากเธอมีพฤติกรรมประหลาดอะไร จะถูกจับได้ง่าย และสอง เธอคอยช่วยฉันจับตาดูส้งหลิงหลิงหน่อย หากเขาไร้มารยาทต่อพี่สาวของเธอตอนที่ฉันไม่อยู่ หรือทำอะไรเกินไป เธอต้องมารายงานฉัน”
โม่เสี่ยวหนงฟังไปด้วย พลางหัวใจที่มืดครึ้มเมื่อสักครู่นี้ก็สดใสขึ้นมาทันทีอีกครั้ง ทีนี้ดีเลย คอยดูละกันว่าเธอจะฟ้องส้งหลิงหลิงอย่างไรบ้าง
เย่เชินหลินกำลังจ้องมองเธออยู่ แววตาเจ้าเล่ห์ที่แล่นผ่านของเธอก็ไม่รอดพ้นสายตาของเขา
“เธอต้องพูดตามความเป็นจริง ไม่เช่นนั้นต่อไปฉันจะไม่เชื่อใจเธออีก”เขาเอ่ยอย่างเยือกเย็น โม่เสี่ยวหนงได้แต่คิดในใจ ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ เธอแค่คิดนิดเดียวก็ถูกเขาจับได้แล้ว
โม่เสี่ยวหนงไม่กล้าคิดอะไรเพ้อเจ้ออีก และไม่กล้าพูดอะไรไปเรื่อยอีก รีบยืนยันว่าเธอจะทำตามที่พี่เขยบอก
จากนั้นเย่เชินหลินก็โบกมือเล็กน้อย เป็นการสื่อว่าเธอออกไปได้แล้ว
หลังจากที่โม่เสี่ยวหนงออกไปแล้ว เย่เชินหลินจึงค่อยเปิดคอมในห้องหนังสือ ดูเนื้อหาการทำงานอยู่สักพัก จนแน่ใจแล้วว่าไม่มีเอกสารเร่งด่วนอะไรที่ต้องรีบจัดการ เขาจึงปิดคอมและลุกขึ้น
ตัวเล็ก เธอไม่ได้อยู่ที่นี่นานเท่าไหร่แล้ว คืนนี้ฉันจะอยู่กับเธอให้สะสมเลย
เย่เชินหลินคิดในใจ พลางสาวเท้ายาวตรงไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว
เปิดประตูออก เขาเห็นเซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่บนเตียง กำลังมองดูเสื้อผ้าชุดหนึ่งที่อยู่บนเตียงอย่างละเอียดอยู่ และชุดนั้น…..เย่เชินหลินรู้สึกทำตัวไม่ค่อยถูกขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ ตัวเล็ก ค้นชุดนั้นออกมา
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นก็ลุกขึ้นยืน หยิบชุดสาวใช้ชุดนั้นขึ้นมาจากเตียง
ชุดนั้นเป็นชุดที่จ้าวเทียนอั้ยทำพังตอนที่เธอเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลเย่ใหม่ๆ ต่อมาเธอซ่อมอยู่ทั้งคืนจึงซ่อมเสร็จ
หลังจากที่ซ่อมเสร็จ ชุดของเธอก็หายไป หายังไงก็หาไม่เจอ
ถ้าไม่ใช่เพราะวันนี้เธอมาเห็นเข้า เธอก็เกือบจะลืมไปแล้วว่ามีชุดแบบนี้อยู่ชุดหนึ่ง
“หลิน ชุดนี้มาอยู่ที่คุณได้อย่างไร”เธอเอ่ยถามขึ้น เย่เชินหลินกระแอมเสียงเล็กน้อย รีบเปลี่ยนประเด็น “เธออาบน้ำหรือยัง”
“ยัง หลิน ฉันกำลังถามคุณอยู่นะ ทำไมคุณถึงเอาชุดนี้ของฉันมาไว้ที่ตู้เสื้อ”
เย่เชินหลินมองซ้ายที ขวาที แต่ไม่ยอมมองไปยังชุดนั้น
เขาก็ทำตัวไม่ค่อยถูก เหมือนคนที่ถูกคนอื่นเห็นเรื่องส่วนตัวเข้า
การมีอยู่ของชุดกระโปรงชุดนี้ ก็เป็นการยืนยันแล้วว่า ถึงแม้เขาจะปั้นหน้าบึ้งตึง แต่แท้ที่จริงนั้นมีใจให้เธอไปตั้งนานแล้ว
ตอนที่เซี่ยชีหรั่นเห็นชุดกระโปรงชุดนี้ ความรู้สึกแรกคือไม่อยากจะเชื่อ แต่ต่อมายิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกดีใจ มีความสุข
“หลิน คุณตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกพบหรือเปล่า”เธอวางชุดไว้อีกด้านหนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไปโอบคอเย่เชินหลินไว้ เอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
ในใจของเย่เชินหลิน การตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งตั้งแต่แรกพบ แล้วตอนนั้นคนอื่นเขาไม่ได้มีความรู้สึกดีๆอะไรกับตนเป็นพิเศษ นี่มันเรื่องที่น่าขายหน้าจะตาย
เขาไม่มีทางยอมรับหรอก
“เปล่า”
“เฮ้อ ถ้าคุณบอกว่าใช่ ฉันจะดีใจมาก”น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นมีความอ้อนอยู่เล็กน้อย พูดจนใครบางคนแถวนี้อดใจไม่ไหว เขากระชับกอดเธอ เริ่มจูบอยู่ข้างหูเธออย่างดุเดือด
“คนบ้า คุณยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย”
“ฉันตกหลุมรักเรือนร่างของเธอตั้งแต่แรกพบ”เขาม้วนติ่งหูของเธอเข้าไปในปากของเขา พร้อมกับพูดขึ้นอย่างคลุมเครือ
เซี่ยชีหรั่นยังอยากจะพูดอะไรต่ออีก ทว่าร่างกายกลับถูกเขาจูบจนอ่อนปวกเปียกไปหมดแล้ว พลางสมองก็สะลึมสะลือไปหมด จนไม่สามารถครุ่นคิดอะไรได้อีก
และค่อยๆมอบทุกอย่างให้เป็นไปตามสัญชาตญาณ
เธอคิดว่า ต่อไปพวกเธอจะไม่แยกจากกันอีก การจูบเช่นนี้จะเกิดขึ้นทุกๆวัน
เขาเองก็คิดว่าตระกูลส้งล้มละลายไปแล้ว ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่สามารถทำให้เขาจากผู้หญิงคนนี้ไป ซึ่งแน่นอน ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงคนนี้จากเขาไปด้วย
หลังจากที่ทั้งคู่รวมเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว สิ่งที่พวกเขาได้สัมผัสนั้น ไม่ใช่เพียงความสุขทางกาย มากกว่านั้นคือความแอบอิงทางจิตใจ
“ตัวเล็ก คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว…..”เย่เชินหลินเอ่ยพลางถอนหายใจ
“หลิน ฉันก็คิดถึงคุณ”
ในขณะที่ทั้งคู่มีความสุขกันอยู่นั้น จุๆส้งหลิงหลิงที่อยู่ชั้นบนก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา
ส้งหลิงหลิงนอนอยู่บนเตียง สัมผัสได้ถึงท้องที่หดตัว ก่อนจะตามมาด้วยความปวดเล็กๆ
เธอกุมท้องไว้แน่น ตกใจจนหน้าซีดเผือดไปหมด
ไม่นะ ลูกต้องไม่เป็นอะไร อายุครรภ์ขนาดนี้แล้ว อีกอย่างผ่านเรื่องราวมากมายขนาดนั้นมาลูกก็ไม่ได้เป็นอะไร ไม่มีทางเป็นอะไรไปก่อนที่จะคลอดหรอก เธอคอยปลอบตัวเองอยู่อย่างนั้น ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา คิดจะไปหาเย่เชินหลิน
ขณะนี้เย่เชินหลินกำลังทำอะไรอยู่นะ คงกำลังเสพสุขอยู่บนเตียงกับเซี่ยชีหรั่นสินะ
การที่เธอปวดท้องและไปหาเขา เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลอยู่แล้ว สามารถไปทำลายความสุขของพวกเขาอย่างเปิดเผย
เมื่อนึกว่าเซี่ยชีหรั่นที่ถูกห้อยไว้กลางอากาศ ถูกจุดไฟขึ้นแล้ว แต่ไม่สามารถถึงจุดสุดยอดได้ แค่คิดส้งหลิงหลิงก็รู้สึกสะใจมากแล้ว
หลังจากที่ลุกจากเตียง เธอสงบสติอารมณ์ครู่หนึ่ง ก่อนจะพบว่าท้องกลับมาสงบเช่นเดิมแล้ว ไม่มีความเจ็บปวดใดๆอีก
ทำให้ความกระวนกระวายของเธอหายไปทันที เพียงแต่ความแอบดีใจเล็กๆนั้นก็หายไปเช่นกัน
ไม่ปวดท้องแล้ว เธอก็ไม่มีเหตุผลในการไปหาเย่เชินหลินอีก ในคฤหาสน์มีหมออยู่ หากเดี๋ยวคุณหมอห่าวจับชีพจรแล้วพบว่าลูกของเธอไม่ได้เป็นอะไร แล้วเย่เชินหลินจะคิดยังไงกับเธอ
เขาต้องคิดว่าเธอหาเรื่องแน่ๆ จงใจไปทำลายความสุขของพวกเขาทั้งสอง หาว่าเธอคิดไม่ซื่อ
ถึงแม้ว่าขอเพียงเด็กอยู่ สักวันหนึ่งเย่เชินหลินก็ต้องมาศิโรราบต่อเธอ ในข้อนี้เธอมั่นใจ แต่เงื่อนไขคือเธอต้องอยู่ในที่ที่เย่เชินหลินสามารถมองเห็นได้ตลอดเวลา
ส้งหลิงหลิงรู้สึกว่าเธอรู้จักเย่เชินหลินมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้ว อย่ามองว่าเขาดูเย็นชา แท้ที่จริงแล้วจิตใจของเขาอ่อนโยนมาก
ใครอยู่กับเขานานๆ เขาก็จะมีความรู้สึกกับคนนั้น ต่อให้ไม่ใช่ความรัก อย่างน้อยก็มีความรู้สึกดีๆต่อกันอยู่บ้าง
ความรู้สึกดีๆเพียงเล็กน้อย เธอก็พอใจแล้ว
จะให้เย่เชินหลินเข้าใจผิดไม่ได้เด็ดขาด เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจนอนลงไปอีกครั้ง รอให้ท้องมีปฏิกิริยาก่อนดีกว่า
สถานการณ์ที่ดีที่สุดก็คือจะคลอดลูกตอนนี้ ถ้าลุกออกมา เธอรับรองได้ว่าความสนใจทั้งหมดของเย่เชินหลินจะมาอยู่บนตัวเด็กที่เกิดมาใหม่อย่างอัตโนมัติทันที เพราะไม่ว่ายังไงนี่ก็เป็นลูกชายแท้ๆของเขา จะดีจะร้ายยังไง ก็น่าสนใจกว่าผู้หญิงคนหนึ่ง นี่คือสายเลือด คือความจริงแต่กำเนิด ที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ไม่ว่าเธอจะรออย่างไร หลังจากนั้นท้องก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆอีกเลย
“ลูกจ๋า หนูหลับไปหรือเปล่า แม่ยังรอให้หนูขยับอยู่นะ หนูเตะท้องแม่แรงๆก็ได้ แม่ไม่กลัวเจ็บ”เขาพึมพำใส่ท้อง เสียงเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่เธอเชื่อว่าลูกของเธอเข้าใจ
……
เย่เชินหลินโอบผู้หญิงของเขามาไว้ในอ้อมอก ถอนหายใจเอ่ยขึ้น“ฉันโดนยาพิษของเธอเข้าเสียแล้ว ต่อให้ไม่ทำอะไร แค่ได้มองหน้าเธอ ฉันก็พอใจแล้ว”
น้อยครั้งมากที่เย่เชินหลินจะช่วงเวลาที่อ่อนไหวแบบนี้ และไม่มีทางพูดแบบนี้กับผู้หญิงเด็ดขาด ปกติเขาจะรักในศักดิ์ศรีและหน้าตามากกว่า
แต่ตอนนี้เขารู้ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่มีทางหัวเราะเยาะต่อความหลงใหลของเขา เขาจึงได้เผยความในใจต่อเธอในค่ำคืนแรกแห่งต้นฤดูร้อนนี้
ในแววตาของเซี่ยชีหรั่นมีคราบน้ำตาซึมขึ้นมาเล็กน้อย เธอโอบกอดเขาไว้แน่น เอ่ยขึ้นเสียงแผ่วเบาเช่นกัน“ฉันก็เหมือนกัน แค่ฉันเห็นคุณก็รู้สึกมีความสุขมากแล้ว ตอนที่ยากจากคุณไป ฉันคิดถึงคุณทุกวินาที บางครั้งเดินตลาดอยู่กับไห่ลี่หมิน เห็นคนที่รูปร่างหน้าตาคล้ายคุณ ฉันก็อดไม่ได้ที่จะเดินตามไป คุณว่า ฉันโง่มากไหม”
นึกถึงช่วงเวลาที่แยกจากกัน หัวใจของเธอนั้นว่างเปล่าเพียงใด เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าช่วงเวลาในขณะนี้ช่างล้ำค่าจริงๆ
ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวินาทีต่อไป เขาให้สัญญากับเธอว่าจะไม่แยกจากกันตลอดไป แต่ชีวิตคนช่างไม่แน่นอนเลย ไม่แยกจากกันตลอดไปได้จริงหรือ อาจเพราะเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้ไม่ค่อยมีความมั่นใจ ฉะนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย มักจะรู้สึกว่าความสุขจะหายวาบไปในพริบตา
แต่ไม่ว่าในอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น ณ วินาทีนี้เธอสัมผัสเขาได้อย่างแท้จริง เธอก็ควรจะพอใจและมีความสุขได้แล้ว
เธอซุกดวงหน้าน้อยๆของเธอเข้าไปในอ้อมอกของเขา ร่างกายของเขาช่างอบอุ่นเหลือเกิน อุ่นไปถึงหัวใจเธอเลย
เขาไม่ได้เอ่ยอะไรต่ออีก หากแต่สวมกอดเธอไว้ในอ้อมอก
เขารู้ว่าต่อให้เขาบอกกับเธอว่าจะไม่แยกจากกันตลอดชีวิต คนขาดความมั่นใจอย่างเธอก็คงจะสงสัยเช่นเดิม
เรื่องนี้จะโทษเธอไม่ได้ ต้องโทษตัวเขา พวกเขาหมั้นกันแล้วแท้ๆ แต่เพราะจุๆส้งหลิงหลิงก็ท้อง ทำให้เรื่องทั้งหมดพังทลายไปหมด หากไม่มีเรื่องนี้ ไม่แน่ตอนนี้พวกเขาอาจจะผลิดอกออกผลกันแล้ว ถ้ามีลูก เธอคงจะไม่คิดมากแบบนี้แล้วมั้ง
เขาได้สั่งการหลินต้าฮุยและหลินหลิงไปแล้ว ให้พวกเขาไปจัดการเรื่องงานแต่ง
ทันทีที่พวกเขาแต่งงานกันและมีลูกกัน ความรักของพวกเขาก็จะสมบูรณ์แบบ
ยัยตัวเล็ก ฉันจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในชีวิต ทั้งชีวิตนอกจากความสุขและความยินดีแล้ว เธอจะไม่มีอารมณ์อื่นๆอีก
กลางดึก เย่เชินหลินสวมกอดเธอไว้ ได้ฮัมเพลงเพลงหนึ่งที่ไม่รู้ชื่ออย่างแผ่ว คิดจะกล่อมให้เธอหลับ
เธอถูกเขากระทำมาจนเหนื่อยมากแล้ว หลับตาลงในอ้อมอกที่แสนอบอุ่น และค่อยๆหลับใหลไป ท่ามกลางเสียงเพลงของชายอันเป็นที่รัก
ความฝันในค่ำคืนนี้ช่างงดงามเหลือเกิน ก็เหมือนกับที่ฝันแบบนี้ในครั้งก่อนๆนั้น