สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 695 สาวใช้ตัวแสบ 599

ตอนที่ 695 สาวใช้ตัวแสบ 599
พวกเขาแนบอิงกันอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ตนหนึ่ง มีเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงคู่หนึ่ง วิ่งเล่นหยอกล้อกันอยู่ในทุ่งหญ้า
เด็กผู้ชายตัวสูงกว่าเด็กผู้หญิงมาก ดูท่าทางน่าจะโตกว่าสองสามขวบ
พี่ชายนำน้องสาวเล่น คอยดูแลเธอเป็นอย่างดี เธอชี้ไปยังเด็กทั้งสอง หันไปพูดกับเย่เชินหลินอย่างมีความสุข“คุณดูสิ ลูกรักของเราช่างน่ารักเหลือเกิน ล้มแล้วก็รู้จักลุกขึ้นมาเอง”
ความฝันในครั้งนี้ชัดเจนกว่าครั้งก่อนๆ เธอถึงขั้นสามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาของเด็กน้อยทั้งสอง
ความงดงามเช่นนี้ทำให้เธอสบายใจมาก เธอซุกอยู่ในอ้อมกอดของเย่เชินหลิน ด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มเล็กน้อย
เย่เชินหลินเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอ ผ่านแสงไฟบนหัวเตียง ความสุขก็พุ่งทะลักขึ้นมาจากหัวใจ
ยัยตัวเล็ก เพื่อให้เธอหลับสบายอย่างนี้ทุกคืน ฉันจะพยายามให้มากยิ่งขึ้น แต่จะไม่มีทางยอมให้ใครมาทำลายเราเด็ดขาด
เมื่อเช้าแล้ว เย่เชินหลินไม่ได้นอนขี้เกียจ เขาตื่นมาตั้งแต่เช้าแล้ว และไปออกกำลังกายยามเช้าตามปกติ
ความสุขของผู้หญิงก็ต้องรวมถึงความสุขทางเพศด้วย ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแรง แต่ก็ต้องรักษาต่อไป ยิ่งร่างกายของเขาแข็งแรงมากเท่าไหร่ เขาก็จะสนองความต้องการของผู้หญิงของเขาได้ถึงสุดขีด ทุกเมื่อที่เธอต้องการ
หลังจากที่ออกกำลังกายเสร็จและรอจนเหงื่อแห้งแล้ว เขาก็ไปอาบน้ำ หลังจากนั้นพ่อบ้านก็มาเรียกให้ไปกินข้าว
“ซู่!เธอยังหลับอยู่ อย่าส่งเสียงดัง”เมื่อเย่เชินหลินได้ยินเสียงพ่อบ้าน ก็รีบออกมาจากห้องนอน เอ่ยบอกพ่อบ้านเสียงทุ้ม
สำหรับเรื่องที่ว่าทำไมเซี่ยชีหรั่นถึงหลับนอนขนาดนี้ พ่อบ้านรู้ดีอยู่แก่ใจอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเช้านี้คุณชายใหญ่แห่งตระกูลเย่ของพวกเขาออกกำลังกายหนักจนร้อนเกินไปหรือเปล่า ถึงได้ใส่เพียงเสื้อยืดแขนสั้นตัวหนึ่ง และรอยฟันบนแขนก็มองเห็นได้อย่างชัดเจน
สายตาของพ่อบ้านกวาดผ่านแขนของเขาไป เย่เชินหลินกระแอมเล็กน้อย ก่อนจะยกแขนขึ้นอย่างภูมิใจสุดๆ ให้เขามองสักให้พอ
“หึๆ มองไม่ออกเลยนะครับ ว่าคุณผู้หญิงจะเก่งขนาดนี้”พ่อบ้านหยอกล้อไปประโยคหนึ่ง เย่เชินหลินเหลือบมองเล็กน้อย เหมือนกำลังพูดอยู่ว่า มันแน่นอนอยู่แล้ว นี่คือผู้หญิงของฉัน ต้องเก่งทุกด้านอยู่แล้ว
“เอาล่ะ นายขึ้นไปดูบนตึกก่อนว่าส้งหลิงหลิงจะลงมากินข้าวเช้าไหม ถ้าเธอไม่อยากขยับตัว นายก็ส่งคนเอาขึ้นไปเอาละกัน และอีกเรื่อง ไปเรียกโม่เสี่ยวหนงออกมากินข้าวด้วยกัน”เย่เชินหลินเอ่ย
“ครับ คุณเย่”หลังจากที่พ่อบ้านรับคำสั่งมาแล้ว ก็ไปเรียกโม่เสี่ยวหนงก่อน แล้วค่อยขึ้นไปเรียกส้งหลิงหลิง
“คุณส้ง คุณเย่ถามว่าคุณจะลงไปทานอาหารเช้าไหม ผมว่าเขาก็แค่ถามไปตามมารยาทแหละครับ หากคุณลงไปจริงๆ ก็คงไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่”พ่อบ้านเอ่ยอย่างเยาะเย้ย
ส้งหลิงหลิงชักสีหน้า ก่อนจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจนัก เธอจงใจกุมท้องไว้ และเอ่ยขึ้นอย่างหยิ่งยโส“ไม่มีอะไรไม่เหมาะสมหรอก ผู้ชายมีเล็กน้อยเป็นเรื่องปกติ และที่สำคัญในท้องฉันมีเชื้อสายของตระกูลเย่อยู่ด้วย ต่อให้ผู้หญิงแซ่เซี่ยกลับมา ก็ไม่เห็นว่าฉันจะน่าอายตรงไหนเลย นายว่าไหม”
พ่อบ้านยิ้มแห้งไปสองที รรอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความประชดประชัน
คราวที่แล้วที่จงหวีฉวนมา พ่อบ้านจงใจพาส้งหลิงหลิงลงไป จากนั้นพ่อบ้านก็ไปขอโทษเย่เชินหลินด้วยตนเอง เย่เชินหลินรู้ว่าเขาไม่ค่อยพอใจในตัวส้งหลิงหลิงเท่าไหร่ เขาจึงได้บอกจุดยืนของตนให้พ่อบ้านรับรู้ บอกว่าลูกของส้งหลิงหลิงนั้น เขาจะเก็บไว้ ต่อไปต้องระวังหน่อย อย่าให้เธอได้รับแรงกระตุ้นทางใจอะไรอีก
พ่อบ้านรีบรับคำด้วยท่าทีที่จริงใจ
เย่เชินหลินรู้ว่าไม่ว่าพ่อบ้านจะเป็นยังไง เขาก็ไม่กล้าทำอะไรส้งหลิงหลิงอย่างเปิดเผย เขามีความคิด ไม่ใช่เรื่องที่เปลี่ยนแปลงกันได้ง่ายๆ
ขอเพียงเขาไม่ทำจนเกินไป เย่เชินหลินไม่ทำอะไรพ่อบ้านของเขาเพื่อส้งหลิงหลิงหรอก
เมื่อส้งหลิงหลิงเห็นพ่อบ้านยิ้มเยาะ เธอก็ยิ่งรู้สึกโมโหในใจ
เธอถอนหายใจแรงๆในใจทีหนึ่ง เฝ้าบอกตัวเองไม่หยุด เขาเป็นแค่สุนัขรับใช้ ไม่รีบๆ รอให้ลูกชายของฉันโตก่อน สักวันหนึ่งเธอจะจัดการเขาเอง
ส้งหลิงหลิงค่อยๆลงจากตึก ภายใต้การติดตามของสาวใช้ และค่อยๆเดินไปยังห้องอาหาร ซึ่งเย่เชินหลินและโม่เสี่ยวหนงได้นั่งอยู่ก่อนแล้ว
เธอกวาดสายตามอง ไม่เห็นเซี่ยชีหรั่น ยังไม่ทันได้คิดว่าทำไมเซี่ยชีหรั่นไม่มา โม่เสี่ยวหนงก็ชิงเอ่ยปากขึ้นเสียก่อน
“พี่เขย พี่นี่ก็จริงๆเลยนะ พี่สาวฉันสุขภาพไม่ดี พี่ก็…..อย่างน้อยพี่ก็ควรจะออมมือหน่อย ดูสิ พี่สาวฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะกินข้าวเช้าแล้วเนี่ย”
คำพูดเหล่านี้ของโม่เสี่ยวหนงจงใจพูดให้ส้งหลิงหลิงฟัง เมื่อส้งหลิงหลิงฟังเรื่องแบบนี้ ในใจของเธอจะสบายใจไหม
คราวที่แล้วหลังจากที่เธอแบกท้องแก่ๆของเธอกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลเย่ เธอก็ยึดห้องนอนใหญ่ชั้นบนไปทันที แต่ยึดห้องนอนมาแล้วยังไง เธอยึดครองห้องนอนมาได้ แต่ไม่อาจครอบครองผู้ชายคนนั้นได้ เขาไม่เคยนอนในห้องนั้นกับเธอแม้แต่ครั้งเดียว ทว่าเซี่ยชีหรั่นนี่สิ พอกลับมาปุ๊บเขาก็ทำจนเธอลุกจากเตียงไม่ไหวเลย
เธอไม่เชื่อหรอก ต่อให้เย่เชินหลินทำเต็มที่ คืนหนึ่งทำหลายครั้ง ก็คงไม่ถึงกลับลุกไม่ขึ้นหรอกมั้ง นางผู้หญิงคนนั้นมันเลว มันสำออย จงใจให้เย่เชินหลินหวงแหนเธอ
นางสุนัขจิ้งจอก ฉันจะคอยดูว่าเธอจะมีความสุขได้อีกกี่น้ำ ส้งหลิงหลิงกำลังคิดในใจอย่างเคียดแค้น ทว่าบนใบหน้ากลับเผยรอยยิ้มขึ้นมา มองไปยังเย่เชินหลิน จากนั้นทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามเย่เชินหลินราวกับไม่มีเรื่องอะไร
ที่นั่งนี้ เป็นที่นั่งที่เธอนั่งเมื่อก่อนตอนที่เป็นคู่หมั้น
เย่เชินหลินก็ไม่ได้ว่าอะไร เพียงสั่งพ่อบ้าน ให้ตั้งสำหรับอาหารเช้าได้แล้ว
“เชินหลิน นายได้พักผ่อนดีไหม”ส้งหลิงหลิงถามอย่างอ่อนโยน เย่เชินหลินพยักหน้าเล็กน้อย อย่างสุภาพ ก่อนจะเอ่ยถามเธอกลับ “เธอล่ะ ถ้ามีอะไรไม่สบายตรงไหน ก็บอกสาวใช้ได้เลยนะ ให้สาวใช้ไปเรียกพ่อบ้าน”
เรียกสาวใช้ เรียกพ่อบ้าน ทำไมไม่ใช่เรียกนายล่ะ ฉันไปเรียกพวกเขามันจะมีความหมายอะไร ส้งหลิงหลิงยิ่งรู้สึกขมขื่นในใจ แต่ไม่อาจแสดงออกมาได้ ได้แต่ยิ้มอย่างเศร้าๆ ตอบกลับไปอย่างว่าง่าย“อืม ได้สิ ฉันไม่ได้เป็นอะไร ทุกอย่างเรียบร้อยดี”
เย่เชินหลินเหลือบมองไปยังท้องเธอเล็กน้อย เหมือนว่าจะโตขึ้นกว่าสองสามวันก่อนไม่น้อยเลย คาดว่าคงจะใกล้คลอดแล้วล่ะ
โม่เสี่ยวหนงเห็นเย่เชินหลินและส้งหลิงหลิงคุยกันอย่างเป็นมิตรขนาดนี้ เธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก อาหารเช้ามาแล้ว เธอจงใจเอ่ยขึ้นเสียงดังประโยคหนึ่ง“โอ้โห ขนมปังปิ้งแบบนี้ พี่สาวฉันชอบกินที่สุดแล้ว”
เป็นไปตามคาด ทันทีที่เอ่ยถึงพี่สาวของเธอ สายตาของเย่เชินหลินก็หันมองไปอย่างอัตโนมัติ พลางผุดรอยยิ้มเล็กๆขึ้นบนมุมปาก
“พ่อบ้าน เดี๋ยวเซี่ยชีหรั่นตื่นแล้ว นายให้คนจัดขนมปังปิ้งแบบนี้ให้เธอชุดหนึ่งนะ”เย่เชินหลินออกคำสั่ง
โม่เสี่ยวหนงแลบลิ้นอย่างน่ารัก เอ่ยขึ้นอย่างซนๆ“พี่เขย พี่ช่างดีจริงๆ ใส่ใจพี่สาวฉันขนาดนี้ ฉันจะต้องบอกเรื่องเช้านี้ให้เธอรู้ รับรองว่าเธอต้องบอกว่า เธอมีความสุขมากแน่ๆ”
ที่เธอพูดก็ไม่ผิด ผู้หญิงของเธอพอใจได้ง่ายมาก เพียงแค่เรื่องเล็กๆ ก็สามารถทำให้เธอมีความสุขได้ครึ่งค่อนวัน
เกิดวันไหนเธอถามขึ้นอีก เขาจะตอบเธอไปตรงๆเลย ว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบจริงๆ ขอแค่เธอมีความสุข เขายังต้องสนใจศักดิ์ศรีไม่ศักดิ์ศรีอะไรอีก
ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้วเล็กน้อย หากแต่เพียงชั่วครู่ เธอก็กลับมาสภาพปกติอีกครั้ง แสร้งกินข้าวเช้าราวกับอร่อยมาก
“เชินหลิน….”ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับเย่เชินหลิน โม่เสี่ยวหนงก็เอ่ยขัดขึ้นอีก“พี่เขย ฉันนึกความลับขึ้นมาได้เรื่องหนึ่ง พี่สาวฉันต้องไม่เคยบอกพี่แน่ๆ”
“ความลับอะไร”เห็นได้ชัดว่าเย่เชินหลินสนใจในเรื่องของเซี่ยชีหรั่นมากกว่า
แม้จะรู้ว่าที่โม่เสี่ยวหนงแย่งพูดแบบนี้ ก็เพราะต้องการแกล้งส้งหลิงหลิง แต่เพื่อสถานการณ์ในอนาคต เย่เชินหลินก็ว่าไปตามความต้องการของโม่เสี่ยวหนง
“ไม่บอกดีกว่า ที่นี่คนเยอะ ไว้วันไหนมีโอกาสดีๆฉันค่อยบอกพี่ละกัน”
“อืม”เย่เชินหลินเอ่ยอย่างเป็นมิตร
ส้งหลิงหลิงนั่งมองพวกเขาทั้งสองพูดคุยกัน พลางคิดในใจ เห็นทีที่เธอเกิดความคิดเช่นนั้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอโม่เสี่ยวหนง ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์นินา
เซี่ยชีหรั่นได้ใจไปก่อนเถอะ เธอเอาชนะฉันได้ แต่จะเอาชนะน้องสาวเธอได้หรือเปล่า
การที่ฉันแย่งผู้ชายของเธอ เธออาจจะไม่ได้เจ็บปวดขนาดนั้น แต่ถ้าวันหนึ่ง เธอเห็นน้องสาวของเธอปีนขึ้นไปบนเตียงผู้ชายของเธอ มันจะเป็นสภาพแบบไหนนะ
ฮ่าๆ รับรองว่าต้องโกรธจนเป็นบ้าแน่ๆ
ส้งหลิงหลิงชำเลืองไปมองโม่เสี่ยวหนงอีกครั้ง หน้าตาไม่เลวเลยล่ะ ดวงตายเย้ายวน แถมผิวพรรณยังขาวผ่องมากสักด้วย
ทรวดทรงองเอวของเธอก็ดีมาก ไม่ได้ด้อยไปกว่าเซี่ยชีหรั่นเท่าไหร่แน่
เธอต้องคิดก่อน มีวิธีไหนที่สามารถจับคู่ให้พวกเขาทั้งสองได้บ้างนะ
น่าเสียดายที่ตอนนี้ติดต่อเซียวเสี่ยวลี่ไม่ได้ ไม่มียากระตุ้นความใคร่ ไม่เช่นนั้นเธอจะวางยาเย่เชินหลินกับโม่เสี่ยวหนง ให้พวกเขากอดรัดฟันเหวี่ยงกันให้พอสักรอบ คงดีน่าดู
ฉันจะคอยดูสิ ว่าถึงตอนนั้น คนอย่างเย่เชินหลินจะไปเผชิญหน้าต่อเซี่ยชีหรั่นอย่างไร
ส่วนนางผู้หญิงแซ่เซี่ยคนนั้น จะยอมรับเรื่องที่ชายอันเป็นที่รักของเธอเคยเข้าไปในเรือนร่างของน้องสาวของเธอได้อย่างไร
แค่คิด เธอก็รู้สึกสะใจสุดๆ หากสามารถเป็นจริงขึ้นมา ก็ถือว่าความแค้นใหญ่ของเธอได้ชำระแล้ว
เธอต้องลองคิดดีๆหน่อย ดูสิว่าจะมีโอกาสทำให้เรื่องนี้เป็นจริงไหม
ความคิดทั้งหมดของส้งหลิงหลิงหมกมุ่นอยู่กับการคิดแผนชั่ว ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรกับเย่เชินหลินอีก เย่เชินหลินก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ
หลังอาหารเช้า เย่เชินหลินสั่งการพ่อบ้าน“นายไปเรียกทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ ฉันมีเรื่องจะประชุมหน่อย หลิงหลิงกับเสี่ยวหนง พวกเธอก็เข้าร่วมด้วยละกัน”
“ค่ะพี่เขย”โม่เสี่ยวหนงรับคำเสียงหวาน
ส้งหลิงหลิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่เดินไปยังห้องโถงก่อนภายใต้การพยุงของสาวใช้ และนั่งลงบนโซฟาอย่างระมัดระวัง รอทุกคน
เพียงไม่นาน ทุกคนในคฤหาสน์ก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นหมอ พ่อครัว สาวใช้ หน่วยรักษาความปลอดภัย รวมทั้งสิ้นราวสิบกว่าคน รวมตัวกันอยู่ในห้องโถงใหญ่สไตล์ยุโรป
เย่เชินหลินนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าจริงจัง
ทุกครั้งที่เขามีสีหน้าแบบนี้ ก็จะมีกลิ่นอายของความเป็นราชัน ทุกคนต่างเคารพยำเกรงเป็นอย่างมาก รับฟังคำสั่งจากเขาอย่างเงียบกริบ
“วันนี้หลักๆแล้วมีสองเรื่อง เรื่องที่หนึ่ง เซี่ยชีหรั่นคู่หมั้นของฉันกลับมาแล้ว เราไม่เคยถอนหมั้นกันมาก่อน เพียงแต่ก่อนหน้านี้มีเหตุผลบางอย่างจึงแยกจากกันระยะหนึ่ง ต่อไปทุกคนก็ต้องเคารพให้เกียรติเธอและเรียกเธอว่าคุณผู้หญิง ทุกอย่างภายในคฤหาสน์เธอจะดูแลเหมือนกัน ทุกคนมีเรื่องอะไรก็ให้บอกเธอ เรื่องที่สอง เป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณส้งหลิงหลิง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คู่หมั้นของฉันและไม่ใช่แฟนของฉันแล้ว แต่เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ และเด็กในท้องเธอคือคนในตระกูลเย่ของฉัน หวังว่าทุกคนในที่นี้จะจำข้อเท็จจริงข้อนี้เอาไว้ หากมีใครไม่เกียรติเธอ หรือพูดถากถาง ฉันจะไม่ชอบใจ”