สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 728 สาวใช้ตัวแสบ 632

ตอนที่ 728 สาวใช้ตัวแสบ 632
“เด็กโง่”เย่เชินหลินถอนหายใจพลางเดินไปข้างหน้าเพื่อโอบเธอไว้พลางลูบผมของเธอ
ทุกครั้งที่เขาลูบผมของเธอแบบนี้เธอมักจะรู้สึกถึงความสุขความอ่อนโยน
และความอบอุ่นแผ่ซานในหัวใจ มันทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
ส้งหลิงหลิงทั้งป้อนนมทั้งยิ้มอย่างรู้สึกผิดให้เซี่ยชีหรั่นไปพลางอธิบายว่า
“ที่เขาร้องไห้ไม่โทษคุณหรอกนะคะ เด็กคงกลัวคนแปลกหน้า หรือไม่ก็คงจะหิวแล้ว คุณดูสิคะ ตอนนี้เขาตั้งอกตั้งใจกินนมขนานไหนต่อไปก็ไม่เป็นไรแล้วเข้าหาเขาให้มากๆมันต้องสักวันที่เขายอมรับคุณให้เป็นแม่ พอถึงตอนนั้น… ” ส้งหลิงหลิงทอดถอนใจพลางยิ้มอย่างขมขื่น
“ถึงตอนนั้นแม้ว่าฉันจะไม่อยู่แล้ว แต่ก็วางใจที่จะยกลูกให้กับคุณ”
ส้งหลิงหลิงเล่นบทไหนอีก? เซี่ยชีหรั่นไม่เก่งเรื่องตบตาคนเธอขมวดคิ้วมุ่นอยากจะถามส้งหลิงหลิงจริงๆว่า เธอคิดแบบนั้นจริงๆหรือ หรือว่าจงใจเล่นละครต่อหน้าเย่เชินหลินอีกแล้วกันแน่
ไม่ว่าจะจริงหรือว่าเล่นละคร เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าเธอจะยึดมั่นกับมันจนถึงที่สุด
เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อยพลางตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะให้เขาเป็นเหมือนลูกแท้ๆของฉัน และฉันจะเข้าหาเข้าให้เยอะขึ้นด้วย”
“ขอบคุณ” ส้งหลิงหลิงพูดสองคำนี้ออกมา และเธอก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งดูโศกเศร้ามาก
เซี่ยชีหรั่นมองไปยังเย่เชินหลินแวบหนึ่ง เห็นว่าเขาไม่ได้ใส่ใจส้งหลิงหลิงเลย เธอค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
“หลิงหลิงทำไมถึงร้องไห้อีกแล้วฮึ ไม่ร้องนะ อยู่ไฟอยู่เลย ทำไมถึงได้งอแงอย่างงี้ ”
นายหญิงส้งดูทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ ในเวลานี้เธออดเดินเข้าไปปลอบโยนลูกสาวไม่ได้
ทุกอย่างเหมือนกับฉากละคร แต่แค่แสดงได้เนียนมากก็เท่านั้น
“ไปกันเถอะชีหรั่น ต่อไปนี้ตอนที่ผมอยู่ คุณอยากมาอุ้มตูตูก็มาได้” ความหมายในคำพูดก็คือ ถ้าเขาไม่อยู่เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ต้องมา
เขาไม่ได้คิดว่าเซี่ยชีหรั่นจะทำร้ายลูกของเขา แต่ส้งหลิงหลิงก็ไม่แน่ เธอคนนี้เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย เกรงว่าเรื่องอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินจูงมือกันออกไปแล้ว นายหญิงส้งก็ได้ออกคำสั่งให้คนเหล่านั้นออกไปให้หมด บอกไว้ว่าถ้ามีเรื่องอะไรเดี๋ยวจะเรียก
“หลิงหลิงลูกรัก ลูกไม่ได้รับความเป็นธรรมเลย”เธอพูดเสียงแผ่วเบา ส้งหลิงหลิงถอนหายใจพลางส่ายหน้า และพูดอย่างจนปัญญาว่า “แม่คะหนูไม่ได้รับความเป็นธรรมไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขอเพียงแค่วันหนึ่งในอนาคต เธอดีกับลูกของหนูจริงๆ หนูก็ไม่อะไรอยู่แล้ว แต่ว่าแม่ดูสิ เซี่ยชีหรั่นเธอก็แค่จงใจพูดต่อหน้าเชินหลินว่าเธอชอบเด็กคนนี้ ทั้งยังตั้งชื่อให้ลูกอีก ชื่อดีๆไม่ตั้ง ดันตั้งว่าตูตูไม่เพราะเอาซะเลย”
คุณนายส้งพอจะเดาความตั้งใจของลูกสาวได้เธอสงสัยว่าในห้องนี้ต้องมีเครื่องดักฟังแน่ ดังนั้นสิ่งที่ส้งหลิงหลิงพูดจึงไม่ใช่ความจริง เธอเข้าใจลูกสาวตัวเองดีว่าไม่ใช่คนล้มเลิกอะไรง่ายๆ เพื่อที่จะเล่นไปตามน้ำ เธอเองก็ทอดถอนหายใจพลางพูดอย่างจนปัญญาว่า “ ลูกที่ตัวเองคลอดมาดีที่สุด ใครจะสามารถรับเอาลูกคนอื่นมาเป็นลูกของตัวเองได้จริงๆกัน แค่พูดให้ดูดีไปงั้นๆเอง น่าเสียดายที่เย่เชินหลินลุ่มหลงเธอเข้าเสียแล้ว ไม่ว่าเธอจะทำอะไรพูดอะไรก็ดีไปหมด”
เย่เชินหลินจับมือของเซี่ยชีหรั่นกลับไปที่ห้อง พอเข้ามาในห้องได้เขาก็กอดรัดเธอไว้ในอ้อมกอดอย่าง แน่น พลางถอนหายใจอย่างแรงหนึ่งที“ เด็กน้อย ผมรักคุณจนไม่รู้ว่าจะรักยังไงแล้ว”
หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นอย่างรุนแรงเธอเอียงหน้ามองเขาพลางพูดอย่างอ่อนโยนว่า“ตอนนี้คุณก็ดีกับ ฉันจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้วนะคะ ฉันเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย”
ยัยบื้อ เธอเป็นผู้หญิงที่เรียกร้องน้อยที่สุดในโลกสิถึงจะถูก ผู้หญิงที่ไหนจะยอมเอาสามีที่มีลูกแล้ว เธอเสียสละตัวเองขนานนี้ เพื่อช่วยเขาเลี้ยงลูกอีก
เขาจะต้องรักเธอให้มากๆ ให้เธอรู้สึกสุขทั้งกายสุขทั้งใจ เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็ยันตัวเธอติดไว้กับประตู และประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ปฏิเสธจูบของเขา เธอรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา พลางเขย่งปลายเท้าขึ้นไปรับจูบของเขาไว้ เขาอดกลั้นไว้และจูบเธออย่างอ่อนโยน ค่อยๆเอาอกเอาใจเธอ ราวกับว่าถ้าจูบแรงกว่านี้กลัวว่าเธอจะบาดเจ็บยังไงอย่างงั้น
เมื่อเธอนึกถึงอดีตของพวกเขาที่ผ่านมา นึกถึงเย่เชินหลินผู้ที่ไม่มีเหตุผล ทั้งหยาบคาย เขาในตอนนี้เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนแล้วเหมือนคนละคนกันเลย เหมือนว่าเขาจะไม่พอใจกับการแค่ได้จูบเธอ จูบไปจูบมามือเขาก็เริ่มลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ผู้ชายคนนี้คิดเรื่องพิเรนทร์อีกแล้วแน่ๆ
เซี่ยชีหรั่นรีบถอนจูบออกพลางกระซิบเสียงเบา “ฉันเหนื่อยแล้วค่ะ ตอนเช้าจะตื่นไม่ไหวอยู่แล้ว ไม่ต่อแล้วได้ไหมคะ? ”
“ให้ผมรักคุณนะที่รัก ครั้งนี้ผมจะทำเบาๆ จะรีบทำรีบเสร็จ”เขาพูดเสียงลุ่มลึกอยู่ข้างใบหูของเธอ มันทำลายความตั้งใจของเธอลงอย่างรวดเร็ว รอจนเขาจับเธอพลิกไปมาจนปวดเมื่อยและไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัวแล้ว เธอถึงได้พบว่าผู้ชายคนนี้พูดไม่เป็นคำพูดเลย ยังกล้าบอกว่ารีบทำรีบเสร็จอีก นานขนาดนั้นเรียกรีบทำรีบเสร็จรึไง?
แต่ว่าเมื่อเทียบกับที่ผ่านมาแล้ว เธอรู้ดี นี่ถือว่าเขาตั้งใจออมแรงแล้ว นับว่าไม่ทำให้เธอลำบากมากไป
“ไม่เหนื่อยใช่ไหม?” เขาลูบใบหน้าน้อยๆของเธอที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อพลางพูดเสียงอ่อนโยน
“เหนื่อยสิ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว เกลียดจริงๆคนเฮงซวย ต่อไปนี้หนึ่งเดือนให้ได้แค่ครั้งเดียวนะ”เซี่ยชีหรั่นลองใช้โอกาสนี้ยืนข้อเสนอกับเขาดู แต่เย่เชินหลินกลับทำเพียงแค่ยิ้มพลางพูดเสียงกระซิบว่า”เชื่อผมสิ หนึ่งเดือนหนึ่งครั้งคุณต้องอดไม่ได้และมาจู่โจมผมเองแน่”
“ไม่มีทาง！ใครจะจู่โจมคุณกัน คุณมันคนบ้าตัณหา！”
“งั้นเรามาลองดูไหมล่ะ? “ เย่เชินหลินเลิกคิ้วท้าทาย
ลองก็ลองสิ เธอไม่ยอมแพ้หรอก
“ได้ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลย มาดูกันว่าใครจะยอมแพ้ก่อน ฉันรับประกันได้เลย ฉันชนะแน่！”ใบหน้าน้อยๆของเซี่ยชีหรั่นเปี่ยมไปด้วยความเชื่อมั่นว่าต้องชนะ
“กฎก็คือใครออกปากว่าต้องการก่อน คนนั้นแพ้”เย่เชินหลินพูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง
“เอาตามนั้น！”
เย่เชินหลินยิ้มอย่างชั่วร้าย แต่เซี่ยชีหรั่นนั้นไม่เห็น เขาไม่ได้บอกว่ายั่วเธอไม่ได้ ถ้าเขายั่วเธออย่างดื้อด้าน เขาไม่เชื่อหลอกว่าเธอจะไม่ออกปากขอออกมาก่อน
เด็กน้อยคิดจะสู้กับผมงั้นหรือ คุณมันยังอ่อนเกินไปนะ
เย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่นไปอาบน้ำ ช่วยเธอเป่าผมให้แห้งมองดูเวลาเก้าโมงแล้ว
“ผมได้ยินหลินต้าฮุยบอกว่าหนังอเมริกาเรื่องหนึ่งไม่เลวเลย เราดูด้วยกันนะ”เย่เชินหลินพูด
“โอเค”เซี่ยชีหรั่นดีใจมาก เขาอยู่ข้างนอกได้รู้ว่าหนังอะไรสนุกก็จะคิดถึงเธอ นี้แสดงว่าเขาคิดถึงเธอตลอดเวลา ทั้งยังจะบ่มเพาะงานอดิเรกของเขาให้เหมือนเธออีก
เย่เชินหลินให้หลินต้าฮุยโหลดหนังไว้ให้เขาตั้งนานแล้ว และใส่ไว้ในUSB
เขาเปิดคอมขึ้นมา จากนั้นก็โอบเซี่ยชีหรั่นไว้บนหัวเตียงและดูไปด้วยกัน
เป็นหนังคอมเมดี้ ช่วงนี้เรื่องของลูกทำเอาคนทั้งสองคนล้วนรู้สึกหนักหน่วง เขาไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นจมอยู่ในความรู้สึกที่หนักหน่วงนั้น
เซี่ยชีหรั่นนั้นไม่รู้ว่าลูกเป็นโรคหัวใจ ความรู้สึกลบๆที่ส้งหลิงหลิงสร้างให้เธอนั้น เมื่ออยู่ข้างๆเย่เชินหลินก็จางหายไปอย่างง่ายดาย
โม่เสี่ยวหนงให้ความสนใจกับความเคลื่อนไหวของห้องพวกเย่เชินหลินในทุกๆคืน บางครั้งเธอก็จะหาเหตุผลเล็กๆน้อยๆไปดูห้องของพวกเขา
คืนนี้เมื่อเธอมาจึงเห็นว่าเย่เชินหลินนอนดูหนังเป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่นเหมือนกับสามัญชนคนหนึ่ง ความริษยาก็ยิ่งดุร้ายมากขึ้น และความรักที่เธอมีต่อเขาก็ดูเหมือนจะลึกซึ้งกว่าเดิม
เธอไม่กล้าที่จะแสดงออกอย่างชัดเจนต่อหน้าเย่เชินหลิน ได้แค่ปลอบใจตัวเองให้อดทนไว้และเชื่อมั่นว่าวันหน้ายังมีโอกาส
วันต่อมาเซี่ยชีหรั่นจะไปทำงาน นี่ถือว่าเธอตื่นเช้า เพราะเจ็ดโมงสิบนาทีเธอก็ตื่นนอนแล้ว 　
ในตอนที่เธอตื่นมา บนที่นอนก็ว่างเปล่าเสียแล้ว คิดว่าเย่เชินหลินคงไปออกกำลังกายในตอนเช้า เธอกลัวว่าจะไปทำงานไม่ทันจึงล้มเลิกความคิดที่อยากจะไปหาเขา และรีบอาบน้ำแต่งตัวไปกินอาหารเช้า
“คุณนายเย่ คุณเย่สั่งไว้ว่าวันนี้เขามีธุระ ไม่ได้ไปส่งคุณไปทำงาน อาหารเช้าเตรียมไว้ให้คุณเรียบร้อยแล้ว คุณเย่บอกว่าคุณต้องทานอาหารเช้าให้หมดครับ”
เซี่ยชีหรั่นหันไปมองแวบหนึ่ง อาหารมากมายขนานนี้ให้เธอกินให้หมด ผู้ชายคนนี้นี่… แต่ว่าในใจของเธอกลับรู้สึกดีมากๆ รู้ดีว่าเขาห่วงใยเธอถึงได้ออกคำสั่งที่คาดไม่ถึงแบบนี้
ในขณะที่เธอกำลังทานอาหารเช้า โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเย่เชินหลินที่ส่งข้อความมาว่า：อาหารเช้าทานให้หมด ไม่งั้นต่อไปนี้จะไม่ให้คุณไปทำงานที่บริษัทของตระกูลหลี่อีก
เขามันคนบ้าอำนาจ เซี่ยชีหรั่นหน้างอพลางตอบกลับ:ได้ ฉันจะกินให้หมด
เย่เชินหลินยิ้มน้อยๆอย่างพึงพอใจ ฝั่งตรงข้ามของเขา มีเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่
รอยยิ้มของเขาทำให้เธอแปลกใจเล็กน้อย เพราะตั้งแต่ที่เธอรู้จักเขามาจนถึงตอนนี้ หรือแม้แต่เมื่อวานที่เขาอยู่กับเธอทั้งวัน ก็ไม่เคยเห็นเขายิ้มขนานนี้มาก่อน
ทำไมบนโลกนี้ถึงได้มีผู้ชายที่โดดเด่นแบบนี้ได้ แค่สายตาของเขาก็ทำเอาผู้หญิงคลั่งได้ ถ้ารวมชาติกำเนิดกับความมั่งคั่งของเขาแล้ว เกรงว่าต่อให้เป็นพี่ชายของเธอเจ้าชายหย่าหลุนก็แข่งกับเขาไม่ติด
เธอรู้ดีว่า ถ้าพี่ชายของเธอรู้ว่าเธอพูดคำนี้เข้า เธอต้องโดนเขาตีแน่ ผู้ชายคนนั้นเหมือนกับเย่เชินหลินเลย คือเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเองสูง
“อาหารของโรงแรมไม่อร่อยเอาซะเลย”เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกล่าว
“ต้องขออภัยที่ทำให้องค์หญิงต้องผิดหวัง อาหารเช้าในวันนี้ทำตามพระประสงค์ขององค์หญิง ถ้าหากพรุ่งนี้องค์หญิงมีความประสงค์อย่างอื่นต่ออาหารเช้า โปรดรีบรับสั่ง พวกเราจะทำให้เต็มที่เพื่อให้องค์หญิงพอพระทัย”เย่เชินหลินใช้ท่าท่าที่เคารพและรักษาระยะห่างตามมารยาทในการตอบกลับ
เพื่อให้ได้ไปลงทุนในประเทศฝานหลายเขาได้เรียนภาษาฝานหลายโดยเฉพาะ แม้ว่าจะเป็นภาษาที่ใช้น้อย แต่เขาก็ให้ความสำคัญมาก เรียนได้ดีเยี่ยม อย่างน้อยก็สื่อสารกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยได้อย่างไม่ติดขัด นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยโปรดปรานเขา น้อยมากจริงๆที่เธอจะเห็นคนต่างชาติใช้ภาษาฝานหลายได้อย่างคุ้นเคยขนานนี้
“ถ้าอย่างนั้นฉันขออย่างไม่อายเลยนะคะ ฉันรู้สึกว่าต่อให้อาหารที่โรงแรมจะอร่อยแค่ไหน ก็ไม่อร่อยเท่าแพนเค้กเรียบๆของที่บ้านหรอกค่ะ ฉันได้ยินมาว่าที่บ้านของคุณเย่มีอาหารอร่อยๆนับไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าฉันพอจะได้รับเกียรติให้ได้ไปพักที่คฤหาสน์ของตระกูลเย่สักคืนไหมคะ”คืนก่อนเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจะให้เย่เชินหลินอยู่เป็นเพื่อน แต่โดนเขาปฏิเสธทิ้งไปในไม่กี่คำ
วันนี้เห็นเขายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับโทรศัพท์ขนานนั้น เธอยิ่งสงสัยในตัวผู้หญิงที่เขาหลงรักมากขึ้นกว่าเดิม อยากจะดูให้เห็นกับตามากๆ
ไม่ใช่ว่าเธอแพ้ไม่ได้ แต่เธอไม่อยากจะแพ้ โดยที่ยังไม่ทันได้เห็นแม้แต่คู่ต่อสู้ แบบนั้นมันแพ้อย่างอนาถเกินไปแล้ว
เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาขนานนี้ เย่เชินหลินก็ปฏิเสธได้ยาก อีกอย่างเขาเข้าใจผู้หญิงว่าถ้าได้ชอบคนๆหนึ่งขึ้นมา เธอมักจะคิดหาหนทางให้ได้อยู่กับผู้ชายคนนั้นจนได้