สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 73 ไม่สงบ 1

บทที่ 73 ไม่สงบ 1
เขาต้องการให้เธอหลงรักเขา รักจนหัวปักหัวปำ รักจนไม่มียาอะไรมาช่วยได้
เขารอดูว่าเธอจะหักหลังไห่ลี่หมินอย่างไร จะพูดกับเขายังไง “เย่เชินหลิน ฉันรักคุณ！”
แม้ว่าเขาจะรังเกียจเธอแค่ไหน เขาก็ต้องได้รับมาก่อน แล้วค่อยทิ้ง ให้เธอรู้ถึงความเกลียดในใจเขา ให้เข้าใจสถานการณ์ของเย่เชินหลินที่ถูกทรยศว่าเป็นยังไง！
เย่เชินหลินมาถึงห้องพักผู้ป่วยพิเศษแล้ว ทุกคนก็เดินตามเข้ามา
นายหญิงส้งรู้ความรู้สึกของลูกสาวที่ยังดึงกลับมาไม่ได้ ก็พูดกับเย่เชินหลิน “เธอเพิ่งจะได้รับบาดเจ็บมา ต้องพักผ่อน ในนี้คนเยอะ เธอก็จะผ่อนไม่ได้ พวกเรากับหลินหลินจะกลับก่อน ตอนค่ำพวกเราค่อยกลับมาใหม่ละกัน”
เย่เชินหลินปฏิบัติกับคนที่ยังอยู่ด้วยความเกรงใจ เอ่ยขึ้นช้าๆ“คุณลุงคุณป้าอายุก็มากแล้ว วันนี้ส้งหลิงหลิงก็คงเหนื่อย ไม่ต้องมาหรอกครับ คนดูแลของบ้านก็มีเยอะแยะ ไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกหรอครับ”
เย่เฮ่าหรันและฝู้เฟิ่งหยีไปส่งคนตระกูลส้งด้วยตนเอง หนทางที่เกิดเรื่องขึ้นในวันนี้ก็ต้องขอโทษอย่างจริงจังด้วยเช่นกัน
ตอนที่ฉวยโอกาสตอนที่ในห้องผู้ป่วยมีเพียงเซี่ยซีหรั่นและผู้จัดการของเขาและยังมีไห้ลี่หมินอยู่ด้วยนั้น ก็เดินเข้าไปถามเสียงแผ่ว“คุณเย่ คุณจะดื่มน้ำไหม?”
เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะสามารถชดใช้ความผิดที่ก่อไว้กับเขาได้ จึงคิดอยากจะดูแลเขาให้ดี ทำให้เขากลับมาแข็งแรงเร็วๆ
ท่าทางของเธอดูเหมือนเป็นห่วงขนาดนั้นจริงๆหรอ?
เย่เชินหลินเกลียดจนอยากจะทำลายเธอ ดูว่าเธอทำไมถึงยังมาแสร้งแสดงต่อหน้าเขาได้อีก
เขาไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปสักอย่าง ท่าทางคล้ายๆกับตอนปกติ แล้วพูดเสียงเย็นชา“ไม่ดื่ม”
　　“งั้นคุณอยากกินอะไรสักหน่อยไหม ？หมอบอกว่าจะกินของได้เมื่อไหร่？”
　　“ไม่กิน！”
ท่าทางของเขาเย็นชามากเลย แต่เซี่ยซีหรั่นก็ไม่สน
เธอคิดว่า เขาเพิ่งจะได้บาดเจ็บมาแน่นอน ถึงได้อารมณ์ไม่ดี
ทั้งยังได้รับบาดเจ็บแบบนั้นอีก สำหรับคนที่มักไม่เคยขาดเรื่องแบบนั้นแล้ว นี่ก็เป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดมากเหมือนกัน คงไม่ง่ายถ้าจะให้เขาใจเย็นลงได้ขนาดนี้
“ถ้าคุณอยากดื่มน้ำตอนไหน อยากกินอะไร หรือว่าอยาก……..”
อยากเข้าห้องน้ำ จู่ๆเธอก็นึกขึ้นได้ ส่วนล่างของเขาโดนผ้าพันแผลพันไว้หมด งั้นปัญหาที่จะเข้าห้องน้ำนี่จะแก้ไขยังไงดี?
ตอนที่กำลังคิด สายตาของเธอพลันก็มองไปยังบริเวณที่พันผ้าก๊อซเอาไว้เต็มตาอย่างไม่ตั้งใจ เย่เชินหลินพลันดึงหน้าขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ
เขาก็เพิ่งจะรู้ปัญหานี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เจ็บ ก็กลับสะเพร่าเกินไปให้พยาบาลพันรวบไปด้วยกันหมด
เสแสร้งก็ทำไม่เป็น พอเกิดปัญหาจะไม่ใส่สายสวนปัสสาวะจะได้ไหม? ตอนนี้อุปกรณ์พวกนี้ก็รัดเข้าตัวเขาจนหมดแล้ว จะให้เขาแก้ปัญหานี้ยังไงดีล่ะ?
“ไม่เอาอะไรทั้งนั้น！ เธอออกไปซะ อยากเห็นหน้าเธอ！”เขาตะโกนด้วยน้ำเสียงดุร้ายโกรธเคือง
เซี่ยซีหรั่นทำได้เพียงเงียบเสียงลง ก้มหน้าก้มตาออกจากห้องผู้ป่วยไป โชคดีที่เจอกับเย่เฮ่าหรันและฝู้เฟิ่งหยีที่เพิ่งไปส่งแขกกลับมา
ทั้งสองมองเธอครั้งหนึ่ง ไม่พูดอะไร พลางก็เดินเข้าห้องผู้ป่วยไป
ไห่ลี่หมินเห็นเซี่ยซีหรั่รโดนด่า ก็แอบเดินตามออกมา
เมื่อเดินมาถึงที่ลับตาไม่มีคน เขาไม่พูดอะไร ก็มุ่งไปลากข้อมือของเธอเดินไป
เซี่ยซีหรั่นโดนลากมายังห้องควบคุมเพลิง แล้วถึงจะปล่อยเธอออกด้วยสีหน้าเย็นชา
　　“เธอเห็นรึยัง？เขาไม่ได้เป็นอะไรมาก ไปกับฉัน！ไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว”
　　“ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่ไปที่เขาเกิดเรื่องนี้ เป็นความรับผิดชอบของฉันถ้าเกิดว่าฉันเตือนเขาก่อน เขาคงไม่ต้องบาดเจ็บ ฉันจะดูแลเขา ไปจนกว่าเขาจะแข็งแรง”เซี่ยซีหรั่นยังโกรธไห่ลี่หมินอยู่ ตอนพูดจึงขรึมมาก
　　“เขาทำแบบนี้กับเธอ！เธอยังจะอยู่อีกหรอ？”
　　“เขาแค่ป่วยอยู่เลยอารมณ์ไม่ดี คุณไห่ ขอให้คุณอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย ทุกครั้งที่เขาเห็นพวกเราใกล้กัน มักจะไม่พอใจ ตอนนี้เป็นเวลาที่จิตใจเขาไม่ดีที่สุด ฉันจะพยายามไม่ทำให้เขาหัวเสีย！”
เย่เชินหลินในห้องผู้ป่วยมองลอดออกมา ผู้จัดการของเขาจึงรีบตามออกไป
พอเห็นไห่ลี่หมินลากแขนเธอไปยังห้องควบคุมเพลิง เขาก็เดินกลับมาที่ห้องพัก แล่วกระซิบรายงานข้างหูเขา
　　“จะให้ผมออกไปดูไหมว่าพวกเขาคุยอะไรกัน？”
　　เย่เชินหลินส่ายหัว
เย่เฮ่าหรันและฝู้เฟิ่งหยีไม่รู้ว่าททั้งสองกำลังสั่อะไรกัน ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วนั่งดูเขาที่ข้างเตียงด้วยความปวดใจ
ไห่ลี่หมินทุกข์ใจที่ซี่ยซีหรั่นต้องมารับอารมณ์ของเย่เชินหลิน รู้ว่าเธอใช้ชีวิตในตระกูลเย่ไม่ค่อยดี อยากจะพาเธอไป ขณะเดียวกันก็โกรธเธอ ที่ยังยินดีจะดูแลไอ้คนสกุลเย่อยู่
　　เขาอยากให้เธอไป ตัวเองได้ละเมิดกฎไปแล้ว ทว่าเธอกลับไม่สน
ไห่ลี่หมินที่เริ่มยอมแพ้จึงปล่อยเธอ แล้วเอ่ยเสียงเย็น“นี่คือสิ่งที่เธอเลือกเอง ไม่มีใครยุ่งเกี่ยว ไปไม่ไปก็แล้วแต่เธอ”
พูดจบ เขาก็เดินกลับไปที่ห้องผู้ป่วยก่อน หลังจากที่บอกลาเย่เชินหลินและเหล่าพ่อแม่ของเขาแล้ว ก็จากออกไปคนเดียว
หลังจากที่ไห่ลี่หมินไปแล้ว เซี่ยซีหรั่นถึงกลับห้อง ตอนนั้นฝู้เฟิ่งหยีกำลังสั่งงานให้ผู้จัดการของเย่เชินหลิน ให้เขาติดต่อพ่อบ้านนให้ส่งของจำเป็นมาโรงพยาบาล ทั้งยังจัดคนสองคนมาดูแลเขาอีก