สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 74 ไม่สงบ 2

บทที่ 74 ไม่สงบ 2
“คุณหญิง ให้ฉันดแลคุณเย่ได้ไหม？”เซี่ยซีหรั่นของร้อง
ฝู้เฟิ่งหยีมองหน้าเธออย่างตั้งใจ อดไม่ได้ที่จะอารมณ์ขึ้นนิดหน่อย
ส้งหลิงหลิงก็คิดจะทิ้งเขา เธอเห็นอยู่เต็มตา
พอคิดถึงเรื่องลูกชาย กลับเป็นู้หญิงคนนี้ ที่ไม่สนว่าเขาเจ็บไปถึงไหน ทั้งยังจะดูแลเขาอีก
หลังจากที่เคยโดนเขาด่า เธอก็ยังมุ่งมั่นที่จะทำแบบนี้ มันไม่ง่ายเลย
　　“ได้ งั้นลำบากเธฮแล้วล่ะ ซีรั่น ลูกหลิน เธอจะดูแลลูกเป็นอะไรไหม？”
　　“แม่ แม่จะจัดการยังไงก็ได้ ผมอยากจะบอกไว้คำหนึ่ง”
เย่เชินหลินพูดจบ สายตาเย็นก็จ้องไปที่เย่เฮ่าหรัน
เขารู้ว่าโดนลูกชายปฏิเสธแล้ว ตั้งแต่เขาจากไป เขาทำน้องชายของเย่เชินหลินจากไป เขาก็กลายเป็นแบบนี้
หลังจากเรื่องรักแรกของเย่เชินหลิน เขาก็ทำให้พ่อเขายิ่งเย็นชาไปอีก
เขาจำใจลุกขึ้น ออกจากห้องไป
เซี่ยซีหรั่นและผู้จัดการของเย่เชินหลินก็ออกมา ในห้องเหลือเพียงสองแม่ลูก
เย่เชินหลินจับมือแม่ไว้แล้วพูดขึ้นอย่างตั้งใจ：“แม่ อย่ากลังวลเรื่องร่างกายแทนผมเลยหมอบอกไม่ได้ใหญ่มาก มีแค่แม่กับผมรู้ก็พอ”
คนอื่นจะคิดยังไงเขาไม่สน เขาแค่ไม่อยากเห็นสายตากลังวลของแม่ที่สุด
　“ไม่เป็นไรจริงไหรอ？อย่าฌกหกเพื่อปลอบแม่ ฉันแก่ขนาดนี้แล้วจะรับไม่ได้เอา”
　　“ไม่เป็นไรจริงๆ ไม่เชื่อไปถามหมอได้”
　　“งั้นแม่ก็วางใจแล้ว”
　　ฝู้เฟิ่หยีตบมือลูกชายเบาๆ ทั้งยังคิดถึงเรื่องส้งหลิงหลิงอีกครั้ง จึงถามเสียงเบา“ในเมื่อไม่เป็นไรแล้วทำไมจะต้องพูดแบบนั้นกับส้งหลิงหลิงล่ะ？”
　　“แม่ ผมมีเหตุผล แม่อย่ายุ่งเลย”
　　“คงไม่ใช้เพื่อเซี่ยซีหรั่นนั่นหรอกนะไม่อยากหมั้นแล้ว？” ฝู้เฟิ่งหยีแกล้งถาม
　　“แม่สำคัญเธอผิดไปแล้ว”
ในขณะที่เย่เชินหลินกำลังพยายามต่อไป หลังจากฟ้ามืดทุกคนก็กลับไป เหลือเพียงเซี่ยซีหรั่นดูแลคนเดียว
　　ในห้องผู้ป่วย ทั้งสองมึนตึงใส่กัน
เย่เชินหลินยังคงอารมณ์ไม่ดี เซี่ยซีหรั่นจึงหาวิธีมาทำให้เขาดีใจ
แสงในชีวิตเธอมีไม่มาก เธอรู้คำตลกๆก็ไม่มาก เธอพยายามคิดไปมาได้ครึ่งวันในที่สุดก็คิดออก
　　“คุณเย่ ฉันจะเล่าเรื่องตรลกให้คุณฟังดีไหม？”เธอถามเสียงแผ่ว
　　“เธอว่าที่ฉันเจ็บไปถึงตรงนั้น มันตลกหรอ？”เย่เชินหลินเอ่ยถามอย่างเริ่มมีน้ำโห
　　เซี่ยซีหรั่นรีบโบกมือแล้วอธิบาย “ไม่ใช่ ไม่ใช่ คุณเย่ คุณไม่ชอบให้ฉันเข้าเรื่องตลกฉันก็ไม่เล่า อย่าโกรธไปเลยนะ”
　　เขาอยากจะอ่อนโยนกับเธอสักหน่อย ให้เธอหลงรักเขา แต่พอจะมองเธอ ก็นึกถึงเรื่องที่เธอไม่สนใจความเป็นความตายของเขา เขาอ่อนโยนไม่ได้จริงๆ
　　“เธอนั่งลง เข้ามาใกล้ๆหน่อยฉันจะถามเธอ！”
เซี่ยซีหรั่นฟังแล้วก็นั่งลงข้างเตียง ขยับเข้าใกล้หัวเขา ตั้งอกตั้งใจฟังเขาถาม
　　“คราวก่อนที่เรียกเธอมาในห้องเธอไม่มา แล้วไปแอบกลัวว่าฉันจะกินเธอหรอ？”
ไม่อยากจะรบกับความหมายของเขา เซี่ซีหรั่นเลยพยักหน้าส่งๆไป ในขณะเดียวกันปัญหากระดูกของเขาก็แสดงออกมา หน้าเริ่มแดงก่ำ
　　“ตอนนี้ดีใจที่ฉันไม่มีโอกาสลงมือกับเธอใช่ไหม？”
　　“ไม่ใช่ คุณเย่ ไม่ได้คิดแบบนั้น”
เย่เชินหลินแสยะยิ้มร้าย แล้วกระซิบที่ข้างหูเธอ “อย่าดีใจเร็วเกินไป ไม่แน่ทีหลังถ้าฉันเกิดเปลี่ยนใจ ชอบใช้อุปกรณ์ขึ้นมาล่ะ”
นี่เป็นการคุยกันที่เซี่ยซีหรั่นรับไม่ได้ที่สุด แม้จะไม่รู้ชัดว่าอุปกรณ์จะใช้ยังไง แต่ก็ทายได้จากรอยยิ้มร้ายนั่นได้ พริบตาหน้าเธอก็ขึ้นสีแดงก่ำ
　　เธอพูดเสียงเบา “คุณเย่ อย่ามาล้อเล่นนะ คุณไม่ทำหรอกคุณเป็นคนใจกว้าง……อื้อ……”
　　เธอกำลังจะผละออกไปคิดไม่ถึงว่าจู่เขาออกแรงใช้แขนโอบเธอเอาไว้ กดหัวเธอลงแล้วบดจูบหนักหน่วงไปที่ริมฝีปากบาง นั่นมันกะทันหันมากทำให้ติดใจ　
เขาก็เกลียดเธอ แต่ก็ยังจูบเธอ ก็เพื่อลงโทษเธอและละเมิดเธอ
เซี่ยซีหรั่นเบิกตาโพลง เขาไม่ได้บาดเจ็บหรอ คนเจ็บทำไมถึงยังอยากจะจูบเธอ?
　　เป็นไปไม่ได้ เขาเปลี่ยนไปหรอ？
　　ไม่ไม่ไม่ นี่มันความคิดฟุ้งซ่านอะไรกัน
เธอไม่กล้าผลักเขาออก จึงทำได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ พยายามตีโดนแผลเขา
เขาไม่ได้ลืมว่าเขากำลัง“เจ็บ”หลังจากที่โดนตีแล้วก็ปล่อยเธอ ทั้งยังแกล้งเจ็บอีก“ซี้ด”
เธอไม่นิ่งนอนใจ ก็เริ่มเป็นห่วงอาการเขาอีกครั้ง
เธอวางมือไว้บนผ้าก๊อซอย่างลืมตัว ถามด้วยความเป็นห่วง“คุณเย่ ขอโทษ คุณโอเคไหม?”
เดิมทีเขาอยากจะกดเธอลงเตียง จูบให้ตายไปเลย แล้วก็ถูไถเธอ พอดีว่าตอนที่กำลังจูบเธอ เขาถึงเพิ่งจะรู้สึกว่าเธอเหมือนจะชอบเขา
กลับเป็นว่าดี ตอนนี้จึงทำได้แค่จูบเบาๆ ทั้งยังทำหน้าที่อยู่
พอเห็นว่าสีหน้าของเขาดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก เซี่ยซีหรั่นยิ่งร้อนรน ก็มือเท้าสับสนวุ่นวายไปหมดแล้วรีบมาดู “อาการ”ของเขา
เดิมทีจูบของเขานั้นร้อนแรง จู่ๆก็หยุดลง เธอดูยั่วขนาดนี้ ก็เหมือนราดน้ำมันเข้ากองไฟ
เขาหน้าดำหน้าแดงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด“อย่าวุ่นวาย！ปวด！ไปเรียกพยาบาลมา！”
　　“ทราบๆๆ คุณเย่！”