สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 732 สาวใช้ตัวแสบ 636

ตอนที่ 732 สาวใช้ตัวแสบ 636
“ฉิงฉิง เสี่ยวจุนพวกคุณมาแล้วเหรอ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มต้อนรับ โม่เสี่ยวจุนก็ไม่ตอบรับ
ตามหลักแล้วโม่เสี่ยวจุนทำสีหน้าเช่นนี้ถือว่าไม่ไว้หน้าเย่เชินหลินเลย แต่เดิมเขาต้องโมโห แต่กลับไม่โมโหเลยแม้แต่นิดเดียว เช่นนี้ทำให้เขาสงสัย
เย่เชินหลินคิดถึงตรงนี้ ก็มีรถมาถึงอีกหนึ่งคัน เป็นรถของเหยนชิงเหยียนกับจิ่วจิ่ว
พวกเขามาได้จังหวะพอดีเลย สามารถเตือนสติเย่เชินหลินได้ น้องชายของเขาเป็นอีกคน ไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ทำหน้าตาเคร่งเครียดคนนั้น
เหยนชิงเหยียนดีกว่า เขาถึงจะเป็นน้องชายที่แท้จริงของเขา น้องชายของเขาจะต้องมีเหตุผลและเอาใจใส่ จะไม่แสดงสีหน้าน่าเกลียดเช่นนี้
จิ่วจิ่วสวมใส่เสื้อเชิ้ตธรรมดา ท่อนล่างสวมใส่กางเกงยีน มันดูสบาย ๆ และรูปร่างสวย แต่ไม่เหมาะกับการเต้น
เย่เชินหลินมองการแต่งตัวของเธอ เหยนชิงเหยียนก็เข้าใจความหมายของเย่เชินหลินแล้ว น่าจะอยากให้จิ่วจิ่วไปเปลี่ยนชุด
“พี่ชาย เธอก็เป็นคนบ้านนอกเช่นนี้หล่ะ ฉันว่าเธอใส่ชุดนี้เต้นรำเหมาะสมดี”
“ใช่ ฉันเป็นคนบ้านนอก ไม่เหมือนคุณชายรองของตระกูลเย่ที่สูงส่ง คุณชายลองของตระกูลเย่ควรสวมทักซิโด้ แล้วไปเต้นรำกับเจ้าหญิง ไม่แน่เจ้าหญิงอาจจะชอบเจ้าชายที่สูงส่งอย่างท่านก็เป็นได้” จิ่วจิ่วประชดประชันอย่างโกรธ
พวกเขาทั้งสองมีอารมณ์ที่ร้อนเช่นนี้ เป็นเพราะทั้งสองเมื่อมาถึงแล้วก็เจอโม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิงสองคนนี้
เหยนชิงเหยียนรู้สึกดีต่อไห่ฉิงฉิง จิ่วจิ่วก็ชอบโม่เสี่ยวจุน แต่ตอนนี้ทั้งสองมีความคลุมเครือเล็กน้อย ก็เลยแอบอิจฉาในใจ
เย่เชินหลินมองไปทางเหยนชิงเหยียน เขาสวมกางเกงยีนสบาย ๆ กับเสื้อเชิ้ตสีขาว
“พวกคุณดูเหมาะสมกันนะ เต้นรำใส่อะไรก็ได้ไม่เป็นไร แค่มีความสุขก็พอ” เย่เชินหลินหยอกล้อ จิ่วจิ่วหน้าแดงเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นมองแล้ว แอบดีใจ
เธอหวังว่าทุกคนจะมีที่พึ่งที่ดี โม่เสี่ยวจุนกับไห่ฉิงฉิง จิ่วจิ่วกับเหยนชิงเหยียน ถ้ามีหลี่เหอไท้กับจงหยุนซางลงเอยกันได้ จากนั้นก็ไห่ลี่หมินกับหลินหลิง
ถ้าเป็นเช่นนี้ ทุกคนก็จะมีความสุข
เส้นทางรักของเธอขรุขระมาก ดังนั้นเธอแอบหวังให้คนที่ที่เธอรักจะมีความรักที่ราบรื่น อย่าได้มีอุปสรรคมากเกินไป
อย่างไรก็ตามบางครั้งเหตุการณ์ไม่ได้เป็นไปตามความประสงค์ บางทีสิ่งที่สวยงามมักจะไม่ได้มาง่ายๆ แล้วก็บางทีสิ่งที่ได้มายาก คนเราถึงจะจะทะนุถนอมมากกว่า
ไห่ลี่หมินเดินตามหลินหลิงไปทางห้องโถงอเนกประสงค์ มองดูหลังที่เหยียดตรงของเธอตลอดทาง ทั้งที่เขารู้สึกอดใจไม่ไหวอยากจะพูดกับเธอ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน สุดท้ายก็ไม่ได้พูด
หลินหลิงท่าทางดูนิ่งสงบ แต่ในใจนั้นสับสนยุ่งเหยิงไปหมด จนรู้สึกว่าฝีเท้าของตัวเองค่อนข้างไม่เสถียร
หลินหลิงนะ หลินหลิง คนคนนี้ไม่เคยรู้เลยว่าคุณกับเขาเคยมีความสัมพันธ์เช่นนั้นด้วยกัน เขาก็ไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรกับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว คุณดูสิตั้งแต่เขามา ก็จ้องมองแต่เซี่ยชีหรั่น ไม่เคยมองคุณเลย
ถ้าคุณยังคิดอะไรกับเขาอีกก็ถือว่าคิดไปเองฝ่ายเดียว คิดไปเองฝ่ายเดียวกับเย่เชินหลินก็เกิดพอแล้ว หรือว่าคุณจะแอบรักผู้ชายอีกคนเหรอ
เพราะหลินหลิงมีความในใจ เดินๆอยู่ ไม่ทันระวัง รองเท้าส้นสูงเลื่อนก็เลยล้มลง
ไห่ลี่หมินห่างจากเธกไม่มาก เดินเข้าไปกอดเอวเธอไว้ ด้วยวิธีนี้เกือบจะกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแล้ว
“ระวัง”
ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วแล้วพูดออกไป หลินหลิงมองเขาอย่างอึ้ง ไม่รู้เพราะอะไร สองคำนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายหูมาก ทำให้เธอรู้สึกมึนงงเล็กน้อย
ไห่ฉิงฉิง โม่เสี่ยวจุน รวมไปถึงจิ่วจิ่ว เหยนชิงเหยียนเดินมาไม่เห็นหลินหลิงล้ม พวกเขาเห็นแค่ว่าทั้งสองคนโอบกอดกันไว้ วินาทีนั้นก็รู้สึกตะลึงมาก ไม่รู้ว่าทำไมคนสองคนที่ไม่มีความสัมพันธ์กันถึงได้มาโอบกอดกันเช่นนี้
ในบรรดาคนไม่กี่คนนี้คนที่เป็นห่วงไห่ลี่หมินมากที่สุด ก็ต้องเป็นไห่ฉิงฉิง
“พี่ชาย พวกคุณกำลัง” เขาสะบัดมือของโม่เสี่ยวจุนออกแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาไห่ลี่หมินกับหลินหลิง
เธอรู้ว่าพี่ชายของเธอชอบเซี่ยชีหรั่น แต่ไม่สมหวัง แต่ไม่จำเป็นต้องมีรสชาติที่หนักหน่วงเช่นนี้ ชอบหลินหลิงที่เย็นชาคนนี้มั้ง
“ขอบคุณคุณไห่” หลินหลิงตั้งสติได้ พูดเสียงเย็นชาเหมือนเดิมแล้วยืนขึ้น
ไห่ลี่หมินก็ปล่อยเธอ พูดเบาๆว่า “ไม่เป็นไร เดินระวังหน่อย”
“ที่แท้ก็แค่ไม่เดินดีๆ ฉันยังคิดว่าพวกคุณ……” ไห่ฉิงฉิงพูดได้ครึ่งเดียวก็หยุดไป บางอย่างเธอไม่อยากพูดต่อหน้าคนจำนวนมาก แต่เธอเข้าใจ พี่ชายของเธอก็รู้ว่าลักษณะผู้หญิงแบบหลินหลิงนี้ แม่ของเธอก็ไม่มีทางชอบเช่นกัน
ถ้าตระกูลไห่มีลูกสะใภ้ที่เย็นชาเช่นนี้ บรรยากาศที่มีความสุขในตอนนี้ก็คงจะถูกทำลายอย่างแน่นอน ดังนั้นอย่าว่าพวกเขาไม่มีอะไรกัน ถึงแม้จะมีบ้างเล็กน้อย ต้องใช้โอกาสตอนที่ไฟยังไม่ลุกมากจนเกินไป เธอจะเป็นคนดับมันเอง
“นึกว่าอะไร วันๆก็คิดแต่เรื่องไร้สาระ” ไห่ลี่หมินพูดอย่างจริงจังเล็กน้อย
เขาทำเพื่อปกป้องชื่อเสียงของหลินหลิง หลินหลิงในใจรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย รู้สึกว่าเขาจงใจที่จะชี้แจงต่อหน้าทุกคน แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอจริงๆ
เธอเกลียดความไม่ระวังของเธอจริงๆ ไม่รู้ว่าไห่ลี่หมินจะคิดว่าเธอจงใจต้องการยั่วยวนเขาหรือเปล่า
ต่อไปเธอควรจะเจอคนคนนี้ให้น้อยลง เพื่อหลีกเลี่ยงการสัมผัสโดยไม่จำเป็น
จงหยุนซางมาถึงเป็นคนสุดท้าย เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินรอเธอแล้วเข้าไปพร้อมกัน ตรงไปทางห้องโถงอเนกประสงค์
เย่เชินหลินค่อยๆแนะนำทุกคนให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย อย่างน้อยในตงเจียง คนเหล่านี้ก็ถือว่าเป็นคนร่ำรวยและเป็นที่นับหน้าถือตา และทุกคนดูโดเด่น ชายหนุ่มรูปหล่อเหล่านี้ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพอใจมาก
งานเต้นรำเริ่มอย่างเป็นทางการ เย่เชินหลินในฐานะที่เป็นเจ้าภาพก็ต้องเชิญเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเต้นเปิดงานก่อน
เซี่ยชีหรั่นเต้นไม่เป็น เธอนั่งเงียบๆอยู่ข้างๆและชื่นชมท่าเต้นของเย่เชินหลิน
เขาเต้นได้สวยมากไม่รู้ว่าเป็นครั้งแรกที่เต้นกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหรือเปล่า เพราะมันดูไม่เหมือนเป็นครั้งแรก พวกเขาเต้นเข้าขากันได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก
ในตอนนี้เธอรู้สึกด้อยค่าเล็กน้อย รู้สึกว่าตอนอยู่ต่อหน้าเย่เชินหลิน บางครั้งเธอเหมือนลูกเป็ดขี้เหร่ตัวหนึ่ง
สายตาของเธอจะคอยมองตามความเคลื่อนไหวของเย่เชินหลินกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ด้วยความเหงาเล็กน้อย ยังคงอิจฉาเล็กน้อย
ชายหนุ่มในงานกำลังจ้องมองเธออย่างเงียบๆ ไห่ลี่หมิน หลี่เหอไท้ โม่เสี่ยวจุน ก็เป็นหนึ่งในนั้น
หลังจากหลี่เหอไท้กล่าวทักทายจงหยุนซาง บอกเธอสั้นๆเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ บอกว่าคืนนี้เขาอาจจะต้องเป็นคนดึงความสนใจของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย หวังว่าเธอจะเข้าใจ
แม้ว่าพวกเขาจะคบกันในนามเท่านั้น หลี่เหอไท้ก็ยังเป็นห่วงความรู้สึกของจงหยุนซาง
จงหยุนซางรู้ว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมีเจตนาต่อเย่เชินหลิน และคิดเหมือนหลี่เหอไท้ ไม่อยากให้เธอมาทำลายความสัมพันธ์ของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น
เต้นรำในที่ที่ไม่ไกลจากเซี่ยชีหรั่น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็เหลือบมองเธอ เซี่ยชีหรั่นก็ดูออกว่าเธอตั้งใจจะเอาชนะเธอ
เธอทักทายเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยด้วยความใจเย็น ถึงเธอจะเต้นไม่เก่งเท่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย แต่เธอก็รู้สึกว่าเย่เชินหลินรักเธอ ดังนั้นเธอจึงมีเหตุผลที่จะภูมิใจ
เพลงจบลง เมื่อเพลงถัดไปเริ่มขึ้น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอยากจะเต้นรำกับเย่เชินหลินต่อ
หลี่เหอไท้ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว โค้งคำนับท่าทางสง่างามเพื่อแสดงเชิญ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นมือให้เขา ทั้งสองคนหมุนตัวเข้าไปในฟลอร์เต้นรำ
เพลงนั้นเย่เชินหลินเต้นแบบหงุดหงิดมาก สายตาของเขาคอยมองมาทางเซี่ยชีหรั่น มองดูใบหน้าของเธอ เขาอยากจะทิ้งเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไว้ตรงนั้นแล้วมาหาเซี่ยชีหรั่นมาก มาปลอบใจเธอ บอกเธอว่า เต้นรำไม่เป็นก็ไม่เป็นไร
หลี่เหอไท้ช่วยเขา เขารีบเดินไปหาเซี่ยชีหรั่นทันที นั่งลง พูดข้างหูเธอว่า “ไม่สบายใจเหรอ ฉันก็เต้นกับเธอแค่เพลงนี้เพลงเดียว หลังจากนั้นก็มอบให้พวกเขาแล้วกัน”
“ฉันไม่ใช่ไม่สบายใจ หลิน ฉันแค่รู้สึกอิจฉา พวกคุณเต้นรำได้ดีมากจริงๆ คุณสอนฉันเต้นบ้างได้ไหม ฉันอยากจะเรียน”
เธอไม่เคยให้ความสนใจกับพิธีการความบันเทิงของคนสังคมชั้นสูงเหล่านี้เลย และก็ไม่รู้สึกว่า เต้นรำไม่เป็นก็ไม่ได้เป็นเรื่องที่ไม่ดีตรงไหน แต่เมื่อสักครู่ เธอเห็นเย่เชินหลินกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเต้นรำมันเป็นการเต้นรำที่กลมกลืนกันมาก ความคิดของเธอก็เลยเปลี่ยนไป
เธอไม่อยากให้คนอื่นมองว่าเขาเป็นคุณชายที่สูงส่งแต่เธอเหมือนสาวใช้ตัวเล็กๆที่ต่ำต้อย เช่นนั้นก็จะยืนเคียงข้างเขาไม่ได้
เธอจะเดินเคียงไหล่เขา ต้องมีสักวัน เธอจะให้ทุกคนเห็นว่าเธอเหมาะสมกับเขา เธอและเขาเกิดมาเพื่อคู่กัน
“เด็กโง่ ไม่จำเป็นต้องเรียนเลย ฉันก็ไม่ค่อยเต้นเหมือนกัน คุณเคยเห็นฉันเต้นรำด้วยเหรอ” เย่เชินหลินพูดอย่างอ่อนโยน
“ฉันจะเรียน คุณสอนฉันนะ” เซี่ยชีหรั่นดื้อมาก เย่เชินหลินจับมือเล็กๆของเธอขึ้นอย่างอ่อนโยน แล้วพูดว่า “ได้ ฉันสอนคุณ อยากกอดคุณพอดีเลย”
เสียงของเขาเบามาก มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน เซี่ยชีหรั่นหน้าร้อน แต่ในใจรู้สึกหวานชื่น
ทั้งคนสองคนเข้าไปบนฟลอร์เต้นรำ มือของเย่เชินหลินกอดเอวของเซี่ยชีหรั่นไว้ อยู่ใกล้เธอมาก
เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับการเต้นรำเลย ค่ำคืนนี้เซี่ยชีหรั่นสวยมาก เขาอยากจะจูบมานานแล้ว แล้วกอดอยากจะกอดเธอไว้แน่นๆด้วย ไม่ให้พวกหมาป่าหิวโหยเหล่านั้นมองมาที่เธออีก
เซี่ยชีหรั่นตั้งใจมากที่จะเรียนรู้ เขากอดเธอไว้เช่นนี้ เธอก็มองไม่เห็นเท้าที่อยู่ด้านล่าง
“หลิน คุณว่าเจ้าหญิงเห็นฉันเต้นรำไม่เป็นเลย คงคิดว่าสามารถแย่งคุณไปอยู่ในกำมือเธอได้แน่นอน” เธอถามด้วยเสียงเบาๆ
“ใครก็แย่ไปไม่ได้” เย่เชินหลินพูดอย่างหนักแน่น จูบที่หน้าผากของเธอ
“พวกเราจะเริ่มแล้วนะ คุณแค่เดินตามเท้าฉันก็พอ” เย่เชินหลินพูดโน้มน้าวใจไปด้วยก็ขยับเท้าไปด้วย
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าในสายตาของทุกคน การที่เธอเต้นรำไม่เป็น เป็นเรื่องที่ทำให้เย่เชินหลินขายหน้ามาก เธอกลัวสายตาของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ดังนั้นเธอตื่นเต้นมาก ก้มดูเท้าของเย่เชินหลินตลอด
ในใจคิดจะตามให้ทัน แต่กลับเหยียบเท้าของเขา
ขณะที่กำลังลำบากใจเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็มองมา เซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะกัดริมฝีปาก ถอนหายใจหนึ่งครั้ง แอบแข่งกับตัวเองในใจ คิดในใจว่าอย่างไรก็จะต้องเต้นให้ได้ จะต้องทำให้เธอตะลึง