สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 735 สาวใช้ตัวแสบ 639

ตอนที่ 735 สาวใช้ตัวแสบ 639　
“คุณ” หลินหลิงคิดว่าฝีปากของตัวเองเก่งมาก ไม่คิดว่าไห่ลี่หมินจะพูดได้คมขนาดนี้ ทำให้เธอไม่รู้จะเถียงอย่างไรต่อเลย
ดวงตาของเธอแทบจะพ่นไฟ จ้องมองไห่ลี่หมินอย่างไม่กะพริบตา อยากจะฆ่าเขาด้วยสายตา
เกลียดคนคนนี้มาก ทำให้เธอต้องศูนย์เสียครั้งแรกของเธอไป เธอก็ไม่อยากจะเอาเรื่องแล้ว แต่ตอนนี้เขาหมายความว่าอย่างไร มีสิทธิ์อะไรจะมาบังคับให้เธอเต้นรำด้วย
จะเต้นก็เต้นสิ แล้วทำไมเขาต้องทำหน้าเหมือนฝืนใจด้วย แม้แต่โค้งคำนับก็ยังไม่เต็มใจทำ
เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นคนแบบนี้ ช่างทำให้คนโกรธจริงๆ
“ฉันจะเต้นรำกับคุณ” ไห่ลี่หมินจ้องมองหลินหลิง
เธอเย็นเหมือนน้ำแข็งแล้วจะทำไม เธอไม่เคยสนใจเขา เขาไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถทำให้เธอละลายได้
“ฉันไม่เต้น แล้วคุณจะทำไม” หลินหลิงเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง เธอไม่เชื่อว่าเขายังจะฝืนใจคนอื่นได้อีก
“ไม่เต้นก็ได้ เช่นนั้นฉันจะมาทบทวนความใกล้ชิดของพวกเราที่เมืองเล็กๆนั่นที่ตรงนี้แล้วกัน”
ไห่ลี่หมินพูดจบ เอื้อมมือไปกอดเอวหลินหลิง ก้มหัวลงมาทันที
หลินหลิงทั้งอายและโกรธมาก แต่ก็ไม่สามารถต้านทานได้
มีคนมองอยู่มากมาย ถ้าเธอถูกเขาจูบต่อหน้าผู้คน…….หัวใจของเธอเต้นแรงมาก ความจริงเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองที่ใจเต้นแรงขนาดนี้เป็นเพราะโกรธเท่านั้นเองหรือ
ไห่ฉิงฉิงขมวดคิ้วแล้วจ้องมองการกระทำของทั้งสองคน เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นก็มองจากอีกมุมหนึ่งอย่างให้ความสนใจ
ไม่เสียแรงที่เป็นน้องชายของเขา ดูสิ เท่ห์แค่ไหน เย่เชินหลินแอบคิดในใจ
“คุณ…..ฉันจะเต้นรำกับคุณ คุณอย่าทำอะไรนะ” ในที่สุดหลินหลิงก็ยอมจำนน ไห่ลี่หมินมีรอยยิ้มแห่งชัยชนะที่มุมปากของเขา
หลินหลิงเป็นคนแข็งทื่อขนาดนั้น แล้วก็ไม่ค่อยได้เต้นรำด้วย จึงเต้นไม่ค่อยเป็น
ทักษะการเต้นของไห่ลี่หมินก็สุดยอดเช่นกัน เขารู้สึกเหนื่อยที่ต้องคอยประคองเธอเต้นรำ แต่คนอื่นๆดูไม่ออก
“ยังพูดว่าเป็นคนที่มาเที่ยวกลางคืนบ่อยๆ ทักษะการเต้นก็ไม่เท่าไหร่นะ” ไห่ลี่หมินใกล้ชิดหลินหลิง พูดประชด
หลินหลิงรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ตั้งใจยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอบเขาว่า “ใครจะไปเต้นรำเช่นนี้ตอนกลางคืน เชยมาก ฉันชอบเต้นรูดเสา เปลื้องผ้า”
เธอตั้งใจให้ไห่ลี่หมินเข้าใจว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้น เธอไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ให้ความสำคัญแค่การจูบและจับมือ
ในหัวไห่ลี่หมินกำลังจินตนาการหลินหลิงโพสต์ท่าแบบเปิดเผยสามจุด กำลังรูดเสาขึ้นลง ในใจรู้สึกทั้งเกลียดและโกรธ ไม่เพียงแค่นั้น ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงร่างที่ร้อนแรงของผู้หญิงคนนี้ และความเยินยอของเธอเมื่อเขาจูบเธอภายใต้เขา เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจสับสนและวุ่นวายมาก
“คืนนี้หลังเลิกงานไปกับฉัน ไปเต้นแบบเปลื้องผ้าให้ฉันดู” น้ำเสียงของเขาแหบเล็กน้อย แต่มากกว่านั้นคือความโกรธ
หลินหลิงก็รู้สึกโล่งใจมาก เธอยิ้มอย่างมีเสน่ห์ให้เขาอย่างจงใจ ใกล้เข้าไปที่หูของเขา พูดเบาๆว่า “ฉันชอบเต้นให้ชาวยุโรปดู อย่างคุณ….”
หลินหลิงไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะสามารถพูดเรื่องที่ทำให้หน้าแดงใจเต้นเช่นนี้ออกจากปากเธอได้ น่าจะเป็นเพราะคืนนี้ไห่ลี่หมินบังคับและยั่วเธอโมโหเกินไป
ผู้หญิงที่สมควรตาย
เธอมีกลิ่นหอมบนตัวของเธอ ไห่ลี่หมินกอดเธอไว้แน่นขนาดนั้น นอกจากนี้เธอยังพูดคุยใกล้กับเขามาก เป็นบรรยากาศที่ที่คลุมเครือ ทำให้เขาใจสั่น
“ทำไม ของฉันมันเล็กกว่าของชาวยุโรปที่คุณเคยเจอหรืออย่างไร” ไห่ลี่หมินถามอย่างยั่วยุที่หูของเธอ
หลินหลิงนึกถึงคืนนั้นที่ไหหลำ เขาดุเดือดแค่ไหน เหมือนสัตว์ร้ายตัวหนึ่ง
เธอจะรู้ได้อย่างไรว่าของชาวยุโรปมีขนาดเท่าใด เธอรู้แค่ว่าของไห่ลี่หมินก็ไม่น่าจะเล็ก อาจจะ….ใหญ่มาก……. 　　
ฉันจำความรู้สึกตอนเหมือนขาดอากาศหายใจตอนถูกเขาทำ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังกลัวหรือเป็นอะไร ใจในรู้สึกแปลกๆและตื่นเต้นมาก
โดยสัญชาตญาณเธออยากจะห่างเขาสักหน่อย อย่างไรก็ตามเขาเป็นกังฟู แรงเยอะมาก เธอไม่สามารถขัดขืนความยับยั้งชั่งใจของเขาได้
“คุณไห่ ดูเหมือนพวกเราไม่สนิทกันนะ คุณทำเช่นนี้ไม่เหมาะสม” หลินหลิงหน้านิ่ง พยายามทำให้ตัวเองมีสติ
“สำหรับผู้หญิงที่ชอบเที่ยวกลางคืน การกระทำดังกล่าว คุณไม่ควรรู้สึกถึงความไม่เหมาะสม คุณควรจะรู้สึกถึงความกระตุ้นมากว่า” ไห่ลี่หมินกัดฟันแล้วพูด
ผู้หญิงคนนี้ กล้าพูดว่าของเขาเล็ก ผู้ชายให้ความสำคัญกับสิ่งนี้มาก
นี้ในที่สาธารณะ ถ้ามีแค่พวกเขาสองคน เขาจะถอดเสื้อผ้าของเธอให้หมด ให้เธอเห็นกับตา ว่าของเขาเล็กไหม
ถ้าเธอไม่ร้องไห้เรียกหาแม่ เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว
ไห่ลี่หมินรู้กาลเทศะดี พวกเขากำลังต่อสู้กันอย่างเงียบๆ แล้วยังเต้นรำต่อไป
หลินหลิงถอนหายใจในใจ พูดกับตัวเองว่า ใจเย็นๆ เขาตั้งใจทำให้เธอโกรธ อย่าทำให้เขาได้ใจนะ
เธอเริ่มมีสติหลังจากหายใจเข้าลึกๆ เธอเม้มปากอย่างจงใจและเย้ยหยัน พูดเบาๆว่า “ไม่เห็นมีอะไรตื่นเต้นเลย ถ้าคุณถอดต่อหน้าสาธารณะสิ ฉันถึงจะตื่นเต้น คุณกล้าไหม”
ไห่ลี่หมินก็ยิ้ม แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ค่อยพอใจ
“ปากจัดมาก ชอบถอดขนาดนี้เลย รอเวลาที่เหลือแค่พวกเราสองคน พวกเรามาถอดกัน แล้วมาลองกัน”
ทั้งสองไม่ได้กำลังเต้นรำกันอยู่ ตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นการประลองฝีปากกันต่างหาก อดใจไม่ไหวที่จะฆ่าฝ่ายตรงข้าม
ไห่ลี่หมินไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน เขาคิดว่าเขาเป็นคนใจกว้างกับผู้หญิงมาก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้ ทำให้เขาอยากจะพิชิตเธอให้ได้
พวกเขาเต้นรำจนจบเพลง หลี่เหอไท้ก็มาเชิญเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเต้นรำอีกครั้ง ให้เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นมีเวลาความเป็นส่วนตัวมากๆ
“หลิน คุณว่าไห่ลี่หมินกับหลินหลิงมีอะไรแปลกๆบ้างไหม” เซี่ยชีหรั่นถามเบาๆ เย่เชินหลินยิ้ม พูดว่า “ฉันไปถามดู คุณนั่งรอฉันตรงนี้”
เย่เชินหลินลุกขึ้น มองไปที่ไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินเข้าใจ แล้วเดินตามเขาออกไป
“มีเรื่องอะไร” ไห่ลี่หมินขมวดคิ้ว สีหน้าดูไม่ค่อยพอใจ
“ทำไมดูใจร้อนขนาดนี้ ฉันสามารถคิดว่าเป็นความไม่พอใจกับความปรารถนาได้หรือไม่” เย่เชินหลินถามด้วยรอยยิ้มเย็นชา
การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของผู้ชาย บางทีอาจจะหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกเขาไม่ได้
ไห่ลี่หมินเหลือบมองเขา แล้วโต้แย้ง “คิดว่าทุกคนเหมือนคุณเหรอ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่พอใจ”
“คุณรู้ดีแก่ใจ แต่ฉันไม่เคยเต้นรำกับใครด้วยอารมณ์ที่เหมือนถูกไฟเผาไหม้” เย่เชินหลินพูดจบ จงใจจ้องมองไปที่กางเกงของไห่ลี่หมิน
“นั่นเป็นเพราะคุณมีฮอร์โมนเพศชายน้อยเกินไป” ไห่ลี่หมินพูดอย่างเย็นชา
เย่เชินหลินหัวเราะ เดินเข้าไปใกล้เขาพูดเบาๆว่า “เป็นไงบ้าง ความจริงหลินหลิงก็ไม่เลวใช่ไหม ถ้าอย่างไรคืนนี้คุณก็จัดการเธอเลยสิ”
“คิดสวยเกิดไป ผู้ช่วยที่ไม่มีใครเอา แต่คิดที่จะมายัดเยียดให้ฉัน เพราะกลัวว่าฉันจะกลับไปหาเซี่ยชีหรั่นใช่ไหม ชีวิตนี้ฉันไม่เคยไปหาผู้หญิงก่อน ฉันจะรอเธอมา” ไห่ลี่หมินมองเย่เชินหลินอย่างเย็นชา หันหลังแล้วเดินกลับไป
เย่เชินหลินแค่ยิ้ม แล้วเดินตามหลังเขาพูดว่า “เฮ่ย ฉันว่าคืนนี้ความสนใจของหลินหลิงถูกกระตุ้นแล้ว ไม่แน่หลังจากงานเลี้ยงนี้เธออาจจะไปต่อที่บาร์คนเดียวก็เป็นได้”
“เธออยากไปไหนก็ไป ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน”
ตอนหลินหลิงออกมา ได้ยินสิ่งที่พวกเขาสองคนคุยกันพอดี
ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นอย่างเย็นชา คำพูดเหล่านี้ของไห่ลี่หมินไม่ได้เกิดจากใจจริง มองไปที่หลินหลิงอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นรู้สึกอึดอัดมาก
เย่เชินหลินบอกกับไห่ลี่หมินแค่คำเดียวว่า “ขอให้โชคดี” แล้วกลับเข้างานไป
“หลินหลิง พวกเราควรจะคุยกันหน่อยไหม” ไห่ลี่หมินถามอย่างจริงจัง หลินหลิงแค่มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา ไม่พูดอะไรเลยหันหลังแล้วเดินตามเย่เชินหลินไป
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยบอกว่าให้ทุกคนมีความสุข อย่ากังวลเรื่องสถานะหรืออะไร ให้ทุกคนเต้นรำด้วยกันถึงจะสนุก
เธอพูดเช่นนี้ เย่เชินหลินก็เลยให้คนหาคู่เต้นรำแล้วเต้นด้วยกัน
เซี่ยชีหรั่นสังเกตเห็นโม่เสี่ยวหนงนั่งในมุมที่ที่ไม่เด่น แต่เธอก็สนใจที่จะลอง แต่ไม่มีใครสนใจเธอ ไม่มีใครเชิญเธอเต้นรำเลย
คิดถึงเรื่องที่เธอตั้งท้องโดยไม่ตั้งใจ เกรงว่าจนป่านนี้เธอยังไม่สามารถเดินออกมาจากความมืดนั้นได้ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเห็นใจมาก
“หลินช่วยขอเสี่ยวหนงเต้นรำได้ไหม คุณดูเธอนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครสนใจเธอ เธอรักใบหน้าของเธอมาก ต้องรู้สึกเสียใจมากแน่ๆ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
เย่เชินหลินมองไปทางโม่เสี่ยวหนง เธอดูน่าสงสารจริงๆ
เพื่อให้เซี่ยชีหรั่นสบายใจ เย่เชินหลินพยักหน้า ตอบรับ
เป็นไปได้อย่างไรเย่เชินหลินขอเธอเต้นรำ โม่เสี่ยวหนงดีใจมาก
จบไปแล้วหนึ่งเพลง แต่เธอยังอยากจะเต้นอีก
“พี่เขย คุณเต้นรำได้เก่งมาก หวังว่าจะมีโอกาสได้เต้นรำกับคุณอีกนะ” โม่เสี่ยวหนงพูดด้วยความรู้สึกอาลัยอาวรณ์
“วันหลังค่อยว่ากัน พี่สาวของคุณเพิ่มเรียนเต้น ยังไม่คล่อง ฉันยังจะต้องช่วยสอนเธออีก” เย่เชินหลินพูดอย่างเฉยเมย แล้วก็เดินกลับไปหาเซี่ยชีหรั่น
เช่นนี้ โม่เสี่ยวหนงก็ถูกเมินเฉยอีกแล้ว
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเย่เชินหลินจะต้องอยากจะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอ ตอนที่พวกเขากำลังเต้นรำอยู่เธอก็ไปขอหลี่เหอไท้และไห่ลี่หมิน ให้ไปขอโม่เสี่ยวหนงเต้นรำ
เธอคิดว่า โม่เสี่ยวหนงมีหนุ่มๆที่โดดเด่นหลายๆคนไปขอเธอเต้นรำ ในใจจะต้องมีความสุขมาก
โม่เสี่ยวหนงก็มีความสุขจริงๆ แต่หลังจากมีความสุขแล้ว เธอก็รู้ว่านี่เป็นสิ่งที่พี่สาวตั้งใจจัดเตรียมให้ ไม่เช่นนั้นตั้งแต่ต้นทำไมถึงไม่มีใครมาขอเธอเต้นรำเลยหล่ะ
เซี่ยชีหรั่น คุณก็ได้ใจไปเถอะ สักวันฉันจะต้องยืนอยู่ตรงจุดนี้ของคุณ
เมื่อถึงเวลานั้นฉันก็จะเห็นใจเธอบ้าง ให้ผู้ชายพวกนี้สลับกันไปขอเธอเต้นรำบ้าง โม่เสี่ยวหนงแอบคิดในใจ
เย่เชินหลินอยากให้เซี่ยชีหรั่นได้สัมผัสเสน่ห์ของการเต้นรำอีกครั้ง ครั้งนี้เธอไม่ได้หลับตา แต่ให้ความสนใจกับเขา ทั้งสองคนจ้องมองกันคุณมองฉัน ฉันมองคุณ เต้นรำได้กลมเกลียวกันมาก
“ที่รัก คุณมีพรสวรรค์จริงๆ” เย่เชินหลินแสดงความนับถือ เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง พูดเบาๆว่า “ไม่หรอก เพราะคุณสอนดีไง ตอนเริ่มฉันยังเหยียบเท้าของคุณเลย คุณลืมแล้วเหรอ”
งานเต้นรำจบลง พวกเขาจัดเตรียมห้องที่หรูหราที่สุดในวิลล่าของเย่เชินหลินให้กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย
เมื่อออกเดินทาง หลี่เหอไท้ส่งจงหยุนซางกลับบ้าน