สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 748 สาวใช้ตัวแสบ 652

ตอนที่ 748 สาวใช้ตัวแสบ 652
“อืม…”หลินหลิงทั้งสั่นทั้งเสียวจนอดไม่ได้ที่จะสั่นเทา และก็มีเสียงคางที่เหมือนรังเกียจและก็เหมือนชอบออกมา
ผู้หญิงที่เสียวแบบนี้จะไม่ให้ผู้ชายยิ่งเดือดพล่านได้ยังไง?
ไห่ลี่หมินใช้แรงนวดคลำ ใช้แรงเลีย หลินหลิงยิ่งอ่อนปวกเปียกไปพร้อมกับการนวดของเขา แต่ก็ไม่มีแรงที่จะต้านทานเขาได้เลย
เธอโหยหาเขา และโหยหาเป็นอย่างมาก ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ร่างกาย
“คุณ…ปล่อยฉัน…”
คำปฏิเสธของเธอไม่เป็นผลเลย ไห่ลี่หมินล้วนคิดเป็นว่าเธอกำลังยั่วยวนเขา ถึงขนาดนี้แล้วยังจะมาทำเป็นปฏิเสธ เขาเกลียดผู้หญิงเสแสร้งแบบนี้ที่สุด
และก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เธอดูเหมือนจะเคยชินกับการเล่นแบบนี้ของเขา หัวสมองยิ่งว่างเปล่า เหลือเพียงร่างกายที่ตอบสนอง
………
นี่เป็นค่ำคืนที่ร้อนแรงมาก เย่เชินหลินเอาเซี่ยชีหรั่นในห้องหนังสือ เธอนึกว่าเธอจะทำไม่ลง กลับคิดไม่ถึงว่าภายใต้การยั่วยวนของเขา เธอกลับยิ่งอยู่ยิ่งปลดปล่อย
อยู่ในห้องหนังสือในสภาพแวดล้อมใหม่ เธอกลับได้รับการปลดปล่อยอย่างที่สุด
เห็นเธอสั่นเทาอยู่บนร่างกายเขา เย่เชินหลินพอใจมาก เขาค่อยๆยักริมฝีปาก ยิ้มพร้อมพูดว่า “ทำยังไงดี ที่รัก ผมยังอยากอยู่”
“คุณ…” เซี่ยชีหรั่นแทบไม่อยากเชื่อ อยากจะพูดว่า ฉันไม่มีแรงแล้ว
แต่เธอก็อดที่จะให้เขาไม่ถึงที่สุดไม่ได้ เธอกัดฟัน กระซิบพูดว่า “คุณช่างร้ายนัก”
เย่เชินหลินหัวเราะเสียงดัง จนเซี่ยชีหรั่นตกใจรีบเอามือกุมปากเขาไว้ พร้อมพูดเสียงเบาว่า “คุณอย่าหัวเราะสิ คุณหัวเราะแบบนี้ หากมีคนผ่านมา พุ่งเข้ามาจะทำยังไง?”
“ยัยโง่ ในบ้านพักนี้ ยังจะมีคนกล้าพุ่งเข้ามาในห้องของผมโดยไม่ได้รับอนุญาตหรือ?”
“ก็ไม่แน่ อย่าลืมสิ คุณยังมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนตึกนะ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างขมขื่น
“ยัยดื้อ คุณอยากโดนลงโทษใช่ไหม? ผมว่าคุณยังมีแรงอีกตั้งเยอะ ไม่ต้องพักผ่อนล่ะ เรามาต่อกัน” เย่เชินหลินพูดเสร็จ แล้วก็เริ่มขึ้นมาอีก
เซี่ยชีหรั่นหัวเราะ พร้อมพูดว่า “อย่าค่ะ อย่า คุณให้ฉันพักผ่อนแป๊บหนึ่ง ได้ไหม?”
“ไม่ได้”
เย่เชินหลินเพิ่งพูดสองคำ ในขณะที่กำลังเร่งการกระทำอยู่นั้น ประตูห้องหนังสือถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอกอย่างกะทันหัน ส้งหลิงหลิงผมเผ้ายุ่งเหยิงเหมือนคนบ้าวิ่งพุ่งเข้ามา ในมือถือกรรไกรไว้หนึ่งอัน
เซี่ยชีหรั่นนั่งอยู่บนตัวเย่เชินหลิน ทั้งสองคนหันหน้ามาทางด้านหน้าประตู เสื้อผ้าเธอหลุดลุ่ย ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง
“อ้าก” เซี่ยชีหรั่นตะโกนอย่างตกใจออกมาด้วยสัญชาตญาณ แล้วเย่เชินหลินก็หันเก้าอี้ไป ทั้งสองคนเปลี่ยนเป็นหันหลังให้ประตู
รู้สึกได้ว่าเซี่ยชีหรั่นตกใจมากแล้วจริงๆ รีบผลักตัวออกจากตัวเขาอย่างร้อนรน สวมเสื้อผ้าไปด้วย ร่างกายน้อยๆสั่นเทาไม่หยุด
เย่เชินหลินสงสารเธอมาก เขาขมวดคิ้ว พูดกับส้งหลิงหลิงที่ยังเดินเข้ามาในห้องหนังสือด้วยเสียงเข้มว่า “ไสหัวออกไป”
เขาด่าเธอแบบนี้ ส้งหลิงหลิงก็หวาดกลัว
เธอหยุดฝีเท้าลง อยากที่จะวิ่งหนีออกไป แต่เมื่อคิดถึงน้องชายคนเดียวของเธอ เธอจึงกัดฟัน หยุดอยู่กับที่
“เย่เชินหลิน ฉันไม่ไป” เธอพูดอย่างดื้อรั้น
เย่เชินหลินยังไม่สนใจเธอ เขายังคงสนใจเซี่ยชีหรั่นมากกว่า
ดีที่มีเก้าอี้ปิดบังไว้ เซี่ยชีหรั่นสวมเสื้อผ้าอย่างเขินอาย ใช้แรงกัดริมฝีปาก ยังคงไม่กล้าหันหน้ากลับมา
“ไม่เป็นไรที่รัก ผมผิดเอง ผมไม่ได้ล็อคประตู” เย่เชินหลินกอดเซี่ยชีหรั่นไว้อย่างรู้สึกผิด พูดปลอบอย่างอ่อนโยน เหมือนกับด้านหลังไม่มีตัวตนของส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น และก็ทำตัวไม่ถูก เธอทำได้เพียงรออยู่อย่างอดทน รอให้ทั้งสองคนแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เธอค่อยพูดเรื่องของเธอ
แต่เพราะตอนที่บุกเข้ามากลับทำให้ทั้งสองคนเสียเรื่องอย่างว่าอย่างไม่ได้ตั้งใจ แผนการของเธอจึงถูกตัดคะแนนไปอย่างแรง
หากไม่ใช่เพราะเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เธอก็ไม่อยากที่จะบุกเข้ามาแบบนี้ เธอก็กลัวเย่เชินหลินเหมือนกัน เธอยังต้องอาศัยจมูกเขาหายใจอยู่ไม่ใช่หรือ?
ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าคิดมาก เซี่ยชีหรั่นพูดแบบนี้อยู่ในใจหลายรอบมาก แต่ก็ยังไม่สบายใจ
ถึงแม้เย่เชินหลินจะกอดไว้ ร่างกายเธอก็ยังคงแข็งทื่อ ไม่รู้จะไปเผชิญหน้ากับส้งหลิงหลิงยังไง และก็ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับตัวเองยังไง
“ยังไม่ไปอีก? กำลังรอให้ผมเรียกคนมาโยนคุณออกไปใช่ไหม?” เย่เชินหลินหันหลังพูดอย่างเย็นชาอีกครั้ง
“คุณไม่ต้องโยนฉันออกไป เมื่อพูดเสร็จแล้วฉันจะออกไปเอง พวกคุณเสร็จแล้วหรือยัง?”ถ้าเสร็จแล้วฉันอยากจะคุยกับคุณ” ส้งหลิงหลิงสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ไม่ว่ายังไงก็แค่ตาย ไม่ว่ายังไงก็แค่คุณส้งล้มละลายจนหมดสิ้น หายสาบสูญไปจากโลกนี้ ตอนนี้เธอก็เป็นแค่คนจนตรอก จะมีอะไรต้องกลัวอีก
“งั้นก็ไปรอผมที่ห้อง เดี๋ยวผมจะรีบไป” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างรำคาญ
เขาอยากให้ส้งหลิงหลิงออกไป แบบนี้เซี่ยชีหรั่นถึงจะสามารถสงบจิตสงบใจ เขาก็จะได้ปลอบเธอดีๆ
เซี่ยชีหรั่นเห็นตอนที่ส้งหลิงหลิงเข้าประตูมาในมือถือกรรไกรมาด้วย ดูแล้วต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่
ถึงแม้เธอจะอาย กลับก็อยากรู้ว่าส้งหลิงหลิงอยากคุยเรื่องอะไรกันแน่
เธอกับเย่เชินหลินเป็นกายเดียวกัน ไม่ว่าเป็นเรื่องอะไร เธอก็ควรที่จะเผชิญหน้าพร้อมกับเขาถึงจะถูก
“หลิน ฉันไม่เป็นไรแล้ว ให้เธอพูดอยู่ที่นี่แหละ” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นเสียงเบา
“ไม่เป็นไรแล้วจริงๆหรือ”เย่เชินหลินถามอย่างอ่อนโยน
“พอล่ะ” ส้งหลิงหลิงตะคอกเสียงพูด เธอทนฟังเย่เชินหลินพูดกับเซี่ยชีหรั่นด้วยความห่วงใยไม่ไหวแล้ว
ตระกูลส้งเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้แล้ว ล้วนเป็นเพราะเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้เธอนับว่ารู้แล้ว เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของเย่เชินหลิน ทำลายตระกูลส้งล้วนทำเพื่อเซี่ยชีหรั่น
รวมถึงส้งซูหาว หากไม่ใช่เป็นเพราะเขาคิดอยากที่จะล่วงเกินทำมิดีมิร้ายเซี่ยชีหรั่น เขาจะมีจุดจบแบบนี้ได้อย่างไร
ส้งหลิงหลิงกล้าขึ้นเสียงตะคอกใส่เขา คิ้วเย่เชินหลินขมวดชนกันขึ้นมาทันที คิ้วย่น กอดเซี่ยชีหรั่นไว้แล้วหันเก้าอี้ที่นั่ง ให้ทั้งสองคนหันกลับมา
“คุณนั่งอยู่ที่นี่นะ ที่รัก ผมไปคุยกับเธอเอง” เย่เชินหลินพูดกับเซี่ยชีหรั่นเสร็จ แล้วค่อยๆลุกขึ้น
เขาเห็นในมือส้งหลิงหลิงถือกรรไกรไว้ เธอถือกรรไกรไว้หากไม่เอามาเพื่อทำร้ายคนอื่น ก็เอามาเพื่อทำร้ายตัวเอง
เธอทำร้ายตัวเองนั้นไม่เป็นไร เขาเป็นห่วงว่าเธอจะลงมือกับเซี่ยชีหรั่น ต่อให้มีเขาอยู่ด้วย ก็จะไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสทำร้ายผู้หญิงคนที่เขารักเด็ดขาด แต่ยังไงเขาก็ต้องป้องกันไว้ให้ดีก่อน
เขากำลังสังเกตระวังส้งหลิงหลิง อารมณ์ของเธอดูตื่นตระหนกมาก เมื่อกี้ยังดีๆอยู่ ตอนนี้ตื่นตระหนกขนาดนี้ น่าจะเกี่ยวข้องกับส้งซูหาว คงเป็นเพราะเกิดเรื่องกลับส้งซูหาว แล้วมีคนบอกให้กลับคุณนายส้งรู้เรื่อง
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจความหมายของเย่เชินหลิน เธอจึงนั่งอยู่อย่างไม่ขยับ
“อยากพูดว่าอะไร?” เย่เชินหลินพูดกับส้งหลิงหลิงด้วยสีหน้าเยือกเย็น น้ำเสียงแข็งดั่งเหล็ก เวลาที่พูดกับเซี่ยชีหรั่นกลับอ่อนโยนดั่งสายลมฤดูใบไม้ผลิเดือนสาม ซึ่งแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
“ได้ยินว่าวันนี้คุณไปหาซูหาว หลังจากที่คุณกลับมาแล้วเขาก็ถูกทุบตีอย่างสาหัส ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาล เย่เชินหลิน คุณโหดเหี้ยมมาก ปล่อยซูหาว รักษาชีวิตเขาไว้ ให้อิสระเขา ไม่อย่างนั้นฉันจะตายให้คุณดู” ส้งหลิงหลิงพูดจนจบอย่างเยือกเย็น แล้วเอากรรไกรจอตรงคอของตัวเองตรงตำแหน่งคอหอย
ครั้งก่อนเธอแทงตรงหัวใจ ไม่ได้ตายทันที เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินคิดว่าเธอเอาความตายมาข่มขู่ เธอต้องการให้เขาเห็นความใจเด็ดของเธอ
เธอมีชีวิตอยู่ กลับดูแลคนในครอบครัวไม่ได้ เธอมีชีวิตอยู่ก็ไม่มีความหมาย
แน่นอน เธอก็ไม่ได้อยากที่จะตายจริงๆขนาดนั้น ที่เธอทำแบบนี้ ก็เพื่อวัดใจ เย่เชินหลินจะทำเพื่อลูก ตอบตกลงกับสิ่งที่เธอขอ
เวลานี้มีเสียงเด็กร้องไห้เสียงดังมาจากข้างบน สีหน้าเย่เชินหลินเรียบเฉย ในใจส้งหลิงหลิงแอบดีใจ นี่ลูกกำลังช่วยเธอหรือ
เดิมคุณนายส้งคิดที่จะตามลงมา เพิ่งเดินไปได้สองก้าว ก็ได้ยินพี่เลี้ยงบอกว่าเด็กตื่นแล้ว เธอจึงไม่ได้ลงมา
สำหรับคุณนายส้งแล้ว ชีวิตลูกชายของเธอสำคัญมากที่สุด ต่อให้บางครั้งต้องเสียสละสุขภาพความแข็งแรงของลูกสาวไปบ้าง เธอก็ยอมทำ
เธอเห็นลูกสาวถือกรรไกรลงไป แต่เธอคิดว่า ส้งหลิงหลิงรู้ว่าอะไรเป็นอะไร คิดว่ายังไงก็จะแค่ข่มขู่เย่เชินหลินเท่านั้น
“คุณวางลงก่อน แบบนั้นอันตรายมาก” คำพูดนี้เซี่ยชีหรั่นเป็นคนพูด
ถึงแม้จะเคยมีเรื่องบาดหมางกันมากมายแค่ไหน ถึงแม้เธอจะไม่อยากให้ส้งหลิงหลิงอยู่ที่นี่และทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขาต่อไป แต่เธอจะไม่คิดว่าการกระทำของส้งหลิงหลิงจะสมควรตาย ยังไม่รุนแรงถึงขั้นนั้น
“เธอไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี ที่เขาโหดเหี้ยมกับตระกูลส้งขนาดนี้ ก็ล้วนเป็นเพราะเธอ นางจิ้งจอก” ส้งหลิงหลิงกัดฟันตะคอก ดวงตาค่อนข้างแดง และด้วยความตื่นเต้น เธอแทงกรรไกรลงไปตรงคออย่างแน่น
เย่เชินหลินไม่ตอบ เธอก็จะแทงลงไปทันที
ตอนนี้ขอเพียงเขาพูดคำเดียว คุณแทงเลย คุณไปตายเลย ตายไปก็สมควรแล้ว ส้งหลิงหลิงก็จะแทงลงไปทันที เธอยังกล้าลงมือกับตัวเองได้โหดเหี้ยมขนาดนั้น
เย่เชินหลินรู้อยู่แล้วว่าส้งหลิงหลิงไม่ล้อเล่นแน่ ตอนที่เขาให้เธอถามแท้อยู่ที่โรงพยาบาล
เขาเกลียดเธอมากที่เรื่องอะไรก็เอาชีวิตมาข่มขู่เขา หากไม่ใช่เพราะลูกมีปัญหาแบบนั้น ตอนนี้ยังหาแม่ไม่ได้ เขาจะต้องปล่อยให้เธอตายแน่
ลูกบนตึกดูเหมือนจะร้องรุนแรงยิ่งขึ้น เขาฟังแล้วในใจแทบแตกสลาย
เดิมทีเขาก็ไม่คิดที่จะทำอะไรส้งซูหาวแล้ว เขาคิดได้แล้ว ครั้งนี้หากส้งซูหาวสามารถมีชีวิตรอดกลับมา เขาก็จะให้คนปล่อยพวกเขาสองสามีภรรยาออกมาแล้ว
“คุณจะรับปากหรือไม่รับปาก? เย่เชินหลิน ตอบฉันมาตรงๆ” ส้งหลิงหลิงตะคอกขึ้นมาอีกครั้ง กรรไกรก็แทงลึกลงไปอีก เกือบที่จะมีเลือดไหลออกมาแล้ว
“ลูกของคุณกำลังร้องไห้ คุณไม่ได้ยินหรือ? เห็นทีลูกคนนี้สำหรับคุณแล้ว ไม่มีความหมายอะไรเลย” เย่เชินหลินพูดอย่างเยือกเย็น
ส้งหลิงหลิงอึ้งไปพักหนึ่ง เย่เชินหลินมาถึงข้างตัวเธอ แย่งกรรไกรในมือโยนลงบนพื้น แล้วพูดตะคอกขึ้นว่า “ไสหัวกลับห้องไปเดี๋ยวนี้”
ถึงแม้เขาจะตอบตกลง แต่ก็จะไม่ตอบตกลงในขณะที่เธอกำลังข่มขู่ แบบนั้นจะยิ่งทำให้เธอได้ใจ คิดว่าเธอสามารถทำอะไรเขาก็ได้
เย่เชินหลินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตอนที่แย่งกันกรรไกรมา คอของส้งหลิงหลิงถูกบาดเป็นแผลเล็กน้อย ไม่ลึก เพียงแค่ทำให้มีเลือดไหลออกมานิดหน่อยเท่านั้น
ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นเห็นแล้วก็ตื่นตกใจมาก สีหน้าเธอร้อนใจจนขาวซีดไปหมดแล้ว