สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 747 สาวใช้ตัวแสบ 651

ตอนที่ 747 สาวใช้ตัวแสบ 651
เย่เชินหลินพูดเสร็จ แล้วก็แนบชิดข้างหูของเธอ กระซิบถามว่า “มาหรือยัง?”
“ยังไม่มาเลย แค่ท้องไส้ปั่นป่วน เหมือนใกล้จะมาละ น่าจะพรุ่งนี้มะรืนนี้”
“งั้นก็ดี ผมช่วยคุณเปิดทางเอง แบบนี้ตอนที่คุณมาก็จะไม่ปวดแล้ว” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างจริงจัง พูดเสร็จก็ซุกไซร้ลำคอของเธอ
เซี่ยชีหรั่นนปัดห้ามเขาไปด้วย พูดพึมพำไปด้วย “คุณพูดไปเรื่อย”
“ไม่ได้พูดไปเรื่อย ผมเคยศึกษาดูแล้ว และก็เคยถามหมอ เป็นความจริง คุณไม่รู้หรือว่าเวลาผู้หญิงไปถึงจุดสุดยอดจะหลั่งฮอร์โมนที่มีความสุขอย่างหนึ่งออกมา สามารถบรรเทาความเจ็บปวดได้?” เย่เชินหลินพูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง
เซี่ยชีหรั่นฟังเขาพูดเป็นตุเป็นตะ และก็ไม่รู้ว่าเป็นจริงหรือเท็จ
“จริงหรือ?” เธอยังคงไม่อยากเชื่อ
“จะหลอกคนทำไม คุณคิดว่าผู้ชายของคุณต้องสร้างเรื่องโกหกคุณเพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาหรือ?” เย่เชินหลินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เซี่ยชีหรั่นจึงเชื่อคำพูดของเขา
“งั้น…งั้น…” เธออยากพูดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ คุณอยากก็มาเลย แต่เธอพูดไม่ออก
ใบหน้าเซี่ยชีหรั่นแดงอาย ในเมื่อพูดไม่ออก จึงใช้กระทำชักนำคนแซ่เย่บางคน
เขาเชยคางของเธอขึ้น ประทับจูบลงไป เมื่อได้จูบแล้วไปแห่งความร้อนแรงก็ปะทุขึ้น
พวกเขายังไม่เคยทำอะไรที่ลึกซึ้งต่อกันในห้องทำงาน สำหรับผู้ชายแล้ว ที่ที่ไม่เคยจะทำให้รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ทำให้พวกเขายิ่งตื่นเต้นง่ายขึ้นมากกว่าเดิม
ตอนที่กำลังจูบเซี่ยชีหรั่นอยู่อย่างร้อนแรง ในหัวสมองของเขามีความคิดที่เลวร้ายมาก
เขาอยากที่เอาเธอเสียแล้ว ที่จริงความคิดนี้ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น ตอนที่เขาเดินเข้าประตูมาแล้วปิดประตูก็คิดไว้ดีแล้ว
ไม่ใช่เพราะเขาหื่น ที่จริงเป็นเพราะเธอมีเสน่ห์ดึงดูดเขามาก
เขามองเธอที่มีท่าทางครุ่นอยู่อย่างจริงจัง ดูจนเลือดแล่นพลุกพล่านแต่แรก อยากที่จะกระโจนเข้ามาแต่แรกแล้ว
หากไม่ใช่เพราะกับเรื่องงานกับเธอมากมายขนาดนี้ ช่วยเบี่ยงเบนความคิดของเขาไป เขาอาจจะตื่นเต้นได้มากกว่านี้ร้อยเท่า
ยัยดื้อ ในใจเขาถอนหายใจยาว หลังจากนั้นมือหยาบใหญ่กระชาก ชุดอยู่บ้านของเธอถูกปลดออก
“คุณ คุณคงไม่คิดที่จะที่นี่….” เซี่ยชีหรั่นตื่นได้สติขึ้นมาทันที ถอนปากออกจากริมฝีปากของเขา มองดูเขาอย่างซื่อๆ แล้วถามอย่างคิดไม่ถึง
เย่เชินหลินไม่พูดอะไร ใช้การกระทำตอบคำถามของเธอแทน
“อย่า…อย่าทำตรงนี้ดีไหม?” เธอพูดอย่างติดๆขัดๆ น้ำเสียงแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้คนแซ่เย่บางคนยิ่งร้อนรุ่ม
เขาเผด็จการแบบนั้น และมุ่งมั่นขนาดนั้น สุดท้ายภายใต้ฝีมือการยั่วยวนของเขา เธอก็อ่อนปวกเปียกขึ้นมาอีกครั้ง หลงใหลไปกับความต้องการของเขา
……….
ที่อยู่ของหลินหลิงหาไม่ยาก เพื่อไปทำงานสะดวก เธอจึงพักอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบริษัท
เย่เชินหลินใจกว้างกับหลินหลิงและหลินต้าฮุยเหมือนๆกัน ใช้ชื่อของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปซื้อคอนโดสามห้องนอนสองห้องรับแขกอยู่ใจกลางเมืองให้กับหลินหลิง ถือเป็นการให้ตอบแทนเธอ
เพียงแต่ห้องนั้นกว้างใหญ่มาก เธอพักอยู่คนเดียวมักจะรู้สึกเหงาวังเวงอยู่บ่อยๆ
บางครั้งเธอก็กลับบ้าน ไปหาแม่ของเธอ แต่พ่อของเธอกลับมักจะแอบบินจากปักกิ่งเพื่อไปหาแม่ของเธออยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นส่วนใหญ่เธอจึงไม่ค่อยกลับบ้าน หากจะกลับไป ก็จะโทรศัพท์ไปถามก่อนว่าพ่ออยู่หรือไม่
หลายปีมานี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแม่ของเธออายุมากแล้วหรือเปล่า อายุเยอะความงามลดลง พ่อของเธอจึงกลับมาน้อยลงมาก
เรื่องนี้เธอไม่พอใจพ่อของเธอมา รู้สึกไม่ยุติธรรมแทนแม่ของเธอ
เธออยากที่จะกลับไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ เสียเธอมีนิสัยอารมณ์ที่ไม่ได้ มักจะต่อว่าพ่อของเธอย่างตรงๆตลอด ต่อว่าความสัมพันธ์แบบนี้ของพวกเขา แม่ก็จะปกป้องพ่อตลอด ไม่ให้เธอต่อว่าพ่อของเธอ
เพราะแบบนี้ เธอจึงกลับบ้านน้อยลง ไม่อยากไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ จะได้ไม่ทำให้เธอไม่พอใจ
หลินหลิงยังจำได้ไห่ลี่หมินส่งข้อความนั้นมาให้เย่เชินหลิน กลัวว่าเขาจะมาหาเธอจริงๆ ตอนที่เธอเลิกงานเธอออกไปทางประตูด้านหลังบริษัท ขับรถออกไปทานข้าวที่ร้านอาหารที่ค่อนข้างไกล
หลังจากทานข้าวแล้ว มองดูนาฬิกายังไม่ถึงสี่ทุ่มเลย เธออุตส่าห์พยายามนั่งนานที่สุดแล้ว สุดท้ายก็ยังเช้าขนาดนี้ เธอคิดได้ว่าด้านข้างมีร้านบาร์ที่สงบอยู่ร้านหนึ่ง จึงจ่ายตังค์แล้วไปนั่งในบาร์สักพัก
บางทีอาจเป็นเพราะเธออารมณ์ไม่ดี เธอถึงได้มีความอยากดื่มเหล้าขึ้นมา และก็ดื่มอย่างหยุดไม่ได้ ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า ดื่มไปหลายแก้วมาก
ระหว่างนั้นมีคนเข้ามาทัก ล้วนถูกเธอตะคอกใส่ หากเธอเย็นชาขึ้นมาก็ดุมากอย่างไม่ธรรมดา หลังมาจึงไม่มีใครกล้าเข้ามาคิดที่จะทำอะไรเธอแล้ว
เธอเวียนหัวมาก ออกมาจากร้านบาร์อย่างเซไปเซมา จนไม่สามารถขับรถเองได้แล้ว
ปกติเธอจะรู้จักยับยั้งตน ไม่เมาแล้วขับ ดังนั้นเธอจึงยื่นมือโยกแท็กซี่คันหนึ่ง หลังจากบอกกับคนขับรถว่าเธออยู่ที่ไหนแล้ว ก็นั่งเอนอยู่เบาะหลังอย่างเวียนหัว
“แล้วพบกันใหม่ เห้อๆ ไม่ต้องได้เจอกันอีกแล้ว โลกนี้ก็แบบนี้แหละ คนบางคนถูกลิขิตให้ได้มาเจอกันแค่ครั้งเดียว” หลังจากที่หลินหลิงลงจากรถแล้ว พูดกับรถแท็กซี่ที่จากไปไกลแล้วอยู่คนเดียว แล้วก็หัวเราะอย่างซื่อบื้อ
ไห่ลี่หมินยืนอยู่ที่รถข้างหลังเธอไม่ไกล มองดูภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด
เขามองดูนาฬิกา ตั้งเที่ยงคืนกว่าแล้ว ผู้หญิงดีๆจะกลับบ้านกลับช่องดึกแบบนี้หรือ?
อีกอย่าง ดูท่าทางบ้าบอของเธอสิ ถึงแม้ตอนนี้ยังสวมชุดทำงานอยู่ กลับหัวเราะได้อย่างปลดปล่อยขนาดนั้น กับรถแท็กซี่ยังสามารถพูดคำพูดยั่วยวนแบบนั้นออกมาได้
เขามองไม่เห็นว่าคนขับรถแท็กซี่คนนั้นรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง คิดว่าก็คงไม่เลว ไม่อย่างนั้นเธอจะหัวเราะได้อย่างปลดปล่อยขนาดนั้น
เหมือนเธอจะยังไม่เห็นเขา เขาก็ไม่รีบที่จะเข้ามาหา ขมวดคิ้วยืนมองดูเธออยู่
หลินหลิงเดินเซไปเซมา ตรงไปยังประตูบ้าน ข้างทางมีคนคันหนึ่งจอดอยู่ ด้านข้างรถมีคนคนหนึ่งยืนอยู่ เธอไม่ได้ดูอย่างละเอียด
ตอนนี้เธอปวดหัวเวียนหัวเป็นอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าจะถูกคนคนหนึ่งกระชากไป ในขณะนั้น ความเมาของเธอดูเหมือนจะได้สติขึ้นมาไม่น้อย
เธอลืมตากลมโตเงยมองไปยังคนตรงข้าม ที่ทำให้เธอต้องตกใจก็คือ คนตรงข้ามคือไห่ลี่หมิน
ดื่มไปตั้งเยอะก็เพราะเขาไม่ใช่หรือ? ก็เพราะไม่อยากเจอเขา เพื่อหลบหน้าเขาจึงไปดื่มเหล้าไม่ใช่หรือ? จะไปคิดได้ไงว่าดึกขนาดนี้แล้ว เขาจะยังอยู่ รู้แบบนี้แต่แรกเธอก็จะไม่ดื่มเยอะขนาดนี้แล้ว
“ทำไม? ไม่รู้จักแล้วหรือ? ไปดื่มสนุกสนานกับคนต่างชาติอย่างสุดทรวงขนาดนั้น หัวสมองไม่ได้สติแล้วหรือ?” ไห่ลี่หมินถามขึ้นอย่างเย็นชา
คนต่างชาติ? สุดทรวง?
หัวสมองหลินหลิงตีบขึ้นมาทันที คิดไม่ออกว่าคำพูดของเขาแฝงด้วยความหมายว่าอย่างไร
เธอหัวเราะอย่างคนบ้า การหัวเราะนี้ ยิ่งทำให้ไห่ลี่หมินนึกว่าเธอไม่แคร์ ไม่แยแส นึกว่าเธอยอมรับแล้วว่าเธอไปสนุกมา
“คุณรับปากผมว่าอย่างไร? บอกว่าจะไม่ไปเที่ยวผับบาร์อีกไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ที่ผมเห็นหมายความว่าอย่างไร?” ไห่ลี่หมินโกรธจนเชยคางเธอขึ้นมา จ้องมองดูเธอหน้าเธอที่แดงเพราะฤทธิ์เหล้าแล้วถามเธอ
“คุณเป็นใคร?” เดิมหลินหลิงอยากถามว่า คุณเป็นใคร ทำไมฉันต้องฟังคำพูดของคุณ นั่นเป็นเพราะสถานการณ์บีบบังคับให้ฉันต้องพูดแบบนั้น ยึดถือด้วยหรือ?
เพียงแต่สติเธอรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง ลิ้นจึงพันกัน
แม้แต่เขาก็ไม่รู้จักแล้ว? นี่ดื่มเข้าไปมากมายขนาดไหนกัน? นี่ก็แสดงว่าเธอเห็นเขาเป็นแค่คนผ่านทางเท่านั้น
“คุณรีบจำให้ได้ว่าผมเป็นใคร” ไห่ลี่หมินกัดฟันพูดจนจบ โอบเอวแล้วอุ้มเธอขึ้นมา
“โว้ย ฉันปล่อยฉันนะ” หลินหลิงตะโกนพูด สีหน้าไห่ลี่หมินเข้มขรึม ไม่ฟังเธอเลย และก็ไม่ฟังเธอพูด ก้าวเท้าเดินเข้าไปในหมู่บ้าน
ดึกมากแล้ว ยามหมู่บ้านนอนหลับไปแล้ว จึงไม่มีคนมาห้ามเขา
เธอพักอยู่ห้องไหนเขารู้แต่แรกแล้ว แม้กระทั่งก่อนที่เธอจะกลับมา เขาได้ไปดูแล้วสามครั้ง กดกริ่งประตูไปไม่รู้กี่รอบแล้ว
เขาอุ้มเธอไปยังห้องของเธออย่างชำนาญทาง และก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ ปล่อยเธอลงก่อน หยิบเอากระเป๋ามาจากในมือเธอ เปิดซิปเอากุญแจออกมาเปิดประตู
“คุณจะทำอะไร?” หลินหลิงขมวดคิ้วถาม เธออยากที่จะตะคอกใส่เขา กลับไม่มีแรง ดังนั้นคำถามนี้เมื่อฟังดูแล้วก็ค่อนข้างอ่อนปวกเปียก
เมื่อไห่ลี่หมินฟังแล้ว เธอไม่ได้รังเกียจ กลับเหมือนเป็นการเชื้อเชิญมากกว่า
ผู้หญิงสมควรตาย ปกติเธอเชื้อเชิญผู้ชายแบบนี้หรือ?
ไห่ลี่หมินไม่ตอบ ยื่นมือโอบเอวเธอทั้งลากทั้งหอบเข้าไปในห้อง แล้วก็ใช้เท้าปิดประตู
ภายในห้องมืดมิด หลินหลิงไล่เขาไปภายใต้ความมืดมิด ไห่ลี่หมินเข้าก็เข้ามาแล้ว และกำลังโกรธอย่างรุนแรง จะยอมไปได้ยังไง
“คุณได้ยินไหม? ไห่ลี่หมิน คุณไปเลย ฉันเกลียดคุณ”
“ที่แท้คุณก็รู้จักผม” ไห่ลี่หมินพูดขึ้นอย่างเย็นชา รู้จักเขา ยังจะไล่เขาไป ยังพูดว่าเกลียดเขา
ทำไมเธอถึงได้ทำเป็นบริสุทธิ์ต่อหน้าเขา กับผู้ชายคนอื่นกลับทำอะไรก็ได้ ดื่มเหล้า เต้นรำ ไม่กลับบ้านกลับช่อง
ไห่ลี่หมินยิ่งคิดก็ยิ่งอิจฉา ยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ จึงไม่พูดอะไรอีก กดทับเธอแนบประตู ริมฝีปากเยือกเย็นกดทับริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง
“อือ…อือ…” หลินหลิงยังพูดอยู่ เขาจึงยิ่งออกแรงเพิ่มขึ้น
เดิมเพราะเธอดื่มเหล้าไม่มีแรง อยากกัดเขา การกระทำของเธอจึงไม่เป็นไปเหมือนตอนมีสติ พยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่มีประโยชน์
เธอทำแบบนี้ กลับทำให้ไห่ลี่หมินรู้สึกว่าเธอกำลังตอบสนองเขา
เขาไม่เพียงรู้สึกพอใจกับการที่เธอจูบกลับเขา แต่ยิ่งโกรธ รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ชอบให้ผู้ชายรุนแรงกับเธอ
เธอกับผู้ชายคนอื่นก็เป็นแบบนี้ใช่ไหม ตอนเริ่มต้นบอกว่าไม่เอาไม่เอา ตอนอื่นรุนแรง เธอก็ให้ความร่วมมือกับคนอื่นแล้ว?
ยังไงไห่ลี่หมินก็มีความคิดที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว เพียงแต่เขายังไม่รู้ตัวเองเท่านั้น
หลินหลิงดูอ่อนโยนมากแล้ว ที่จริงไม่ใช่เพราะเธออ่อนโยน แต่เป็นเพราะแรงเขาเยอะ เธอถูกยึดไว้แน่น ขยับไม่ได้เลย
ไห่ลี่หมินค่อยๆเอียงข้าง มือใหญ่ล้วงเข้าไปในเสื้อทำงานของเธออย่างไม่เกรงใจ ปลดเสื้อเชิ้ตตัวเล็กติดตัวเธอ ลูบคล่ำตรงขึ้นไปตามผิวหนังนุ่มลื่นของเธอ