สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 78ไม่สงบ 6

บทที่78ไม่สงบ 6
เธอยอมเรียกไห่ลี่หมินแบบนั้น ก็ให้เขากลายเป็นเพื่อน แต่เย่เชินหลิน เธอหมดทางที่ปฏิเสธจะให้เขากลายเป็นเพื่อน เธอก็จะให้เขากลายเป็นแฟนหรือคนรักก็ไม่ได้เหมือนกัน
พอนึกถึงตรงนี้ เธอยิ้มบางเบา เอ่ยปฏิเสธรื่นหู “คุณเย่ แบบนั้นไม่ดี ฉันเป็นลูกจ้างของคุณ ต้องเรียกอย่างเคารพ”
ริมฝีปากของเย่เชินหลินกระเพื่อมยกยิ้ม
“ลูกจ้าง? ลูกจ้างป่วย เจ้านายจะคอยเฝ้าทั้งคืนเอง ถ้าลูกจ้างตื่นตกใจ เจ้านายก็คงไม่กล้านอนทั้งคืน คอยดูแลอยู่ข้างๆ ถ้าลูกจ้างทำได้ดีขนาดนี้ งั้นรบกวนให้เธอมาเป็นเจ้านายฉันเถอะ ”
　　“……”
ปากเล็กของเซี่ยซีหรั่นยิ้มบาง พูดอะไรไม่ออก
ที่จริงเป็นเพราะเมื่อคืนเขาคอยดูแลเธอ ถึงไม่ได้นอนทั้งคืน
ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ล่ะ?
เซี่ยซีหรั่นตกใจ ขณะเดียวกันก็ซาบซึ้ง ทั้งยังรู้สึกละอายใจ เวลานี้เขานอนอยู่บนเตียงคนไข้ ถ้าเกิดเธอสามารถทำเหมือนกับที่เขาทำได้ดีสักครึ่งหนึ่งของเขา เขาคงไม่ต้องนอนตรงนั้น รับความลำบากนี้
ไม่ใช่การเรียกหรอกหรอ?ถ้าเกิดทำให้เขาดีใจได้ ก่อนที่เธอจำบรรลุจุดประสงค์ทิ้งเขามาได้สำเร็จ ก็เชื่อฟังเขา ทำให้เขามีความสุข บางทีอาจจะเป็นเธอที่คนเดียวที่ทำเรื่องให้เขา
ในใจเธอคิดแบบนี้ แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องเรียกว่า“เชินหลิน”สองคำนี้ เหมือนว่าจะยากมาก ยังไม่ทันเปิดปาก ใจก็เริ่มสั่นไปแล้ว
“เชิน……เชินหลิน！”เธอกัดริมฝีปาก ราวกับมีกลิ่นอายสมัยเด็กสายที่มีรักแรกออกมา พูดสองคำนี้ด้วยความอายและกระดากใจ
เย่เชินหลินหลับตา หายใจเข้าลึกๆ
พระพุทธเจ้าตรัสว่า คนที่ไม่ให้โอกาสคุณต่อให้พูดอะไรมากมายกับเขาต่างก็เป็นคำพูดที่ไร้ประโยชน์ทั้งนั้น เพราะว่าคนที่ให้โอกาสคนนั้น การเป็นอยู่ของเขาก็สามารถปลุกทุกความรู้สึกของเขาขึ้นมาได้
ผู้หญิงคนนี้ เธอเอ่ยเรียกเบาๆ ดีเลิศว่าพวกผู้หญิงร้ายๆที่คอยมาพูดอะไรสารพัดใกล้หูเขา
เธอขี้อาย เธอฉลาด เธอเหมือนเพชรอันบริสุทธิ์ มักจะทำให้เขารู้สึกอยากจะปกป้องเธอเอาไว้
ทว่ายิ่งเขาเป็นแบบนี้ เขาก็ยิ่งจะต้องใจเย็นๆ
เขาไม่ได้เป็นเด็กหนุ่มที่เชื่อในรักมาตั้งนานแล้ว เขาเคยเจ็บปวด ผู้หญิงทั้งหมด คงจะไม่รู้สึกอะไรกับใครแล้วล่ะ
ยิ่งสถานการณ์จริงมาอยู่ตรงหน้าแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็ให้เขาเป็นเพียงแค่ไอ้โง่คนหนึ่ง คิดว่าเธอมีเสน่ห์มากพอที่จะให้เขาตกอยู่ภายใต้กระโปรงทับทิมของเธอนั่นได้หรอ
ใจเขาเปลี่ยนไป ทว่าสายตาลึกซึ้งก็ยังจ้องไปที่หน้าเล็กๆของเธอ แล้วพูดด้วยความลุ่มหลง“พูดอีกรอบซิ”
　　“เชินหลิน！”
ครั้งนี้ ราบรื่นไม่น้อย
　　“ทีหลังถามไม่มีคนก็เรียกแบบนี้ น่าฟังกว่า”
　　“อื้ม！คุณรีบพักผ่อนเถอะ ร่างกายจะได้แข็งแรงไวๆ”
แม้ว่าเย่เชินหลินจะบอกเซี่ยซีหรันว่าไม่ต้องยุ่งกับเขา เธอไม่ได้นอนทั้งคืน คอยฟังเสียงท่าทีของเขาอยู่เสมอ
หลังจากฟ้าสางเธอก็ตื่นเช้าขึ้นมา ถามไถ่ว่าเขาอยากกินมื้อเช้าเป็นอะไร เขาก็บอกแค่ว่าผู้จัดการหมินจะมาส่งให้ ไม่ต้องให้เธอมายุ่ง
หลินต้าฮุยมาพร้อมกับอาหารเช้าของพวกเขาทั้งสองคน ทั้งยังยืนตอบแทนอยู่หน้าเย่เชินหลินอีก
“คุณเย่ ส้ง………”เขาพูดมาหนึ่งคำแล้วมองเซี่ยซีหรั่น
　　“ไม่เป็นไร เธอเป็นคนของฉันพูดต่อหน้าเธอได้”
เธอเป็นคนของเขา คำคำนี้ทำให้เซี่ยซีหรั่นหน้าแดงด้วยความเขินอาย พอจะออกไปก็ถูกเย่เชินหลินเรียกไว้
　　“ฟังเขาพูด”เธอทำได้แค่หยุดฟัง
“ก่อนหน้านี้หลายเดือนซ้งซูหาวบีบบังคับพยาบาลคนหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้เงินจัดการ เมื่อคืนผมเจอพยาบาลคนเดิมคนนั้นแล้ว เธอบอกว่าคนที่บ้านเธอรับเงินไว้ ส่วนตัวเธอเองต้องการจะฟ้องเขา อีกทั้งเธอยังเหลือหลักฐานอยู่”
หลินต้าฮุยเพียงพูดออกมามากขนาดนี้ จากนั้นก็รอฟังคำชี้แนะจากเย่เชินหลิน
“ทำได้ดี ช่วยให้เธอไปฟ้องเถอะ”
เซี่ยซีหรั่นรู้ว่านี่คือเขากำลังแก้แค้นแทนเธอ แบบนี้คือความรู้สึกโชคดีที่โดนคนปกป้อง
ทว่าเธอยิ่งแน่ใจ เกี่ยวกับความสัมพันธ์ ส้งซูหาวเป็นน้องชายของภรรยาเขา แล้วเขาจะทำยังไงล่ะ?
เขาสามารถให้ความคิดที่เป็นธรรมกับเธอได้ เธอก็รู้สึกซาบซึ้งแล้วล่ะ
　　“คุณเย่ เชิญคุณ……”
เย่เชินหลินยกมือขึ้น ห้ามไม่ให้เธอพูด
สีหน้าของเขาจริงจังมาก ออกคำสั่งกับหลินต้าฮุย “ทำให้เรื่อมันใหญ่ขึ้นสักหน่อย พลิกเบื้องหลังของเขาออกมา ทั้งกิจการและโรงแรมในเครือที่เขาดูแลอยู่ด้วย ”
　　“รับทราบ คุณเย่！”
　　“ผมจะไปทำเดี๋ยวนี้”
　　“ไปเถอะ”
หลังจากที่หลินต้าฮุยไป เซี่ยซีหรั่นก็เดินมาถึงข้างๆเย่เชินหลิน คิดจะเกลี้ยกล่อมเขา
　　“เชินหลิน ขอบคุณ！ฉันรู้ว่าคุณทำเพื่อฉัน แต่จริงๆไม่จำเป็นต้องทำเรื่องแบบนั้นเพื่อฉันก็ได้”
“คนโง่ นี่เป็นเรื่องของผู้ชาย เขาก็รู้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน ยังจะกล้าลงมือ ฉันจะไม่ไว้หน้าเขาสักนิด คิดว่าฉันเป็นผู้ชายยังไงกัน ? ยิ่งไปกว่านั้น มันทำลายผู้หญิงไปตั้งกี่คน ยังจะมาจัดการกับเธออีก…..ที่จริงต้องมีการแลกเปลี่ยน ”
“แล้วพี่ส้งล่ะ? ถ้าเธอรู้ว่าคุณทำแบบนี้กับน้องชายเขา คงจะเสียใจแน่”
แสงวาบออกจากดวงตาของเย่เชินหลิน พูดเสียงเย็นยะเยือก “ไม่ว่าเป็นใคร ทำร้ายคนสำคัญของฉัน จะต้องชดใช้ ฉันเคยเตือนเธอไปแล้ว อย่ามาเล่นตุกติกต่อหน้าฉัน นี่เป็นพวกเขาที่แก่งเท้าหาเสี้ยนเอง”
เซี่ยซีหรั่นรู้สึกใจไม่สงบ ความใส่ใจจากปากเขา เป็นภาระหนักของเธอ
ยังจะต้องพูดอะไรอีก เย่เชินกลับพูดขึ้น“ฉันจะกินข้าวเช้า รีบมาป้อนฉัน”
ยังจะต้องป้อน?
　　ที่ดื่มซุปเมื่อวานไม่ใช่ว่าเขาดื่มเองหรอกหรอ？
ราวกับว่าเห็นความคิดของเธอ เขาจึงเอ่ยแก้ตัวขึ้นเบาๆ“เพราะเมื่อวานฉันไม่อยากให้ส้งหลิงหลิงป้อน ก็เลยถือมาดื่มเองซะเลย แผลตึงไปหมด ยังไม่ได้บอกเธอ ถ้าเกิดว่าเธอไม่กลัวว่าฉันจะเจ็บต่อไป งั้นก็พยุงให้ฉันลุกนั่งแล้วฉันจะกินข้าวเอง ”
เซี่ยซีหรั่นก็ดูไม่ออกว่าจริงหรือแกล้ง เธอรู้แค่ว่าแต่ก่อนผู้ชายคนนี้มักจะสั่งให้เธอทำอะไร ก็ไม่สามารถพูดแย้งต่อต้านขัดขืนได้
ตอนนี้เหมือนว่าเขากำลังอธิบายให้เธอฟัง การเปลี่ยนแปลงนี้ จริงๆแล้วทำให้ในใจเธออบอุ่นขึ้น