สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 80ให้เขาเป็นคนอื่น 2

บทที่ 80ให้เขาเป็นคนอื่น 2
แต่เธอตาสว่างแล้ว
เธอก้มหน้า ใช้เสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินพูดขึ้น “เพราะฉันปิดหูปิดตา เห็นว่าเขาเป็นคุณ”
　　“กล้าดีนี่！หรือจะให้ฉันเจ็บปวดหรอ เธอพูดแบบนี้ รู้ถึงข้อแลกเปลี่ยนที่ต้องเจอไหม?？”
เขาเค้นจ้องเธอหน้าเคร่ง ท่าทางทั่วร่างเหมือนเป็นพระราชา
ไม่ผิด ราชา ที่ห้ามให้คนอื่นมาดูถูกเหยียดหยาม
เซี่ยซีหรั่นมองหลับไปย่างไม่เกรงกลัวเขา
“คุณไม่ได้เจ็บปวด ก็คงจะบังคับด้วยร่างกายของฉัน แต่หัวใจของฉัน จะเป็นของคนที่ฉันรักตลอดไป ไม่ว่าจะทำอะไร ก็ไม่ทางเอาไปได้ ”
เย่เชินหลินจ้องไปยังใบหน้าจิ้มลิ้มด้วยสายตาลึกซึ้งยากที่จะสื่อความหมาย จากนั้นก็ยกยิ้มขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ
　　“ผู้คนแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว ก็จะยิ่งทำต่อไปไม่ได้ เซี่ยซีหรั่น เธอกลัวว่าจะรักฉันเข้าล่ะสิ？”
เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างที่คิดจริงๆ
โชคดีที่เธอยังไม่ทันตอบ ฝู้เฟิ่งหยีก็มา
ฝู้เฟิ่งหยีดูแลลูกชายด้วยตัวเองทั้งวัน ถือเป็นโอกาสดีที่จะไม่ต้องได้อยู่ใกล้เขาทั้งวัน เพียงแต่บางทำเรื่องที่เป็นหน้าที่ของคนใช้เท่านั้น
เวลาสองสามวันนี้ เซี่ยซีหรั่นปฏิบัติตามหน้าที่ตัวเอง อะไรเลี่ยงได้ก็เลี่ยง พยายามไม่เข้าใกล้เย่เชินหลินอย่างเต็มที่
ตั้งแต่การสารทากันตอนนั้นเป็นต้นมา เธอไม่รู้เขาว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เขาก็ไม่ได้จูบเธออีก แม้แต่มือของเธอก็ไม่เคยแตะสักครั้ง
ตั้งแต่ออกโรงพยาบาลกลับมาถึงคฤหาสน์ เซี่ยซีหรั่นก็ไม่เคยเจอประธานเย่อีกเลย
มีครั้งหนึ่งที่เธอเผลอไปได้ยินเย่เชินหลินและฝู้เฟิ่งหยีคุยกันโดยบังเอิญ เขาไม่อยากเจอประธานเย่ ไม่ยอมให้เขาไปเยี่ยม เขาพูดอย่างรุนแรง ถ้าเขามา เขาก็จะไม่รักษาต่อแล้ว แม้ว่าจะให้กำเนิดลูกไม่ได้ ก็ไม่สนแล้ว
ผลสุดท้ายก็คือประธานเย่ยอมประนีประนอม ทว่าบางทีฝู่เฟิ่งหยีก็เอ่ยเรื่องพ่อของเขาเข้าหูบ้าง
เซี่ยซีหรั่นจำสิ่งที่ไห่ลี่หมินพูดขึ้นได้ พ่อยังไงก็คือพ่อ เธอแค่อยากจะดูแล เธอจะต้องได้เจอประธานเย่อีกแน่นอน
ก็เพื่อความเป็นไปได้นั้น เธอจะต้องยืนหยัดอยู่ใจตระกูลเย่ต่อไปให้ได้
เพราะเธอดูแลเย่เชินหลิน ฝู้เฟิ่งหยี ฝู้เฟิ่งหยีกลับไม่ได้บอกก่อนว่าเธอจะไปแล้ว
ครั้นกลับมาถึงคฤหาสน์ตระกูลเย่ เหล่าพ่อบ้านและคนอื่นๆก็ปฏิบัติกับเซี่ยซีหรั่นด้วยความเกรงใจ รู้สึกว่าฐานะของเธอไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว
ทุกๆวันส้งหลิงหลิงจะต้องไปรายงานตรงหน้าเย่เชินหลินทุกวัน ฝู้เฟิ่งหยีเห็นเธอก็เข้ามาถามไถ่เอาใจใส่ ทว่าตอนนี่เธอกำลังจะพูดเปิดเผยความลับให้ว่าที่แม่สามี เธอไม่ไม่สนแล้วว่าเย่เชินหลินจะรักษาได้รึเปล่า
ฝู้เฟิ่งหยีคิดวิเคราะห์ซะมากกว่าแทนลูกชาย กลัวว่าที่บาดเจ็บตรงนั้นผู้หญิงก็จะหนีเขาไป ทำให้สภาพจิตใจไม่ดี ส้งที่หลิงหลิงบอกว่าไม่สนใจนั้น ฝู้เฟิ่งหยีก็ยิ่งกระตือรือร้นมากขึ้นหลายเท่า
ทุกคนๆต่างก็คิดว่าเย่เชินหลินทิ้งเซี่ยซีหรั่นไปแล้ว สายตาของเขาบางทีก็หันไปมองเธอ เวลาหยุดจ้องมองก็แค่แป็ปเดียว
ท่าทางที่เขามีต่อส้งหลิงหลิง ก็ยังเรียบๆเรื่อยๆ คนที่เขาเจอมากที่สุดก็คือผู้จัดการหนุ่มของเขา หลินต้าฮุยผู้ใจดีและอ่อนโยน
ทั้งตระกูลเย่ต่างก็พูดถึงเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวเหมือนกัน ว่าหลังจากที่คุณชายได้รับบาดเจ็บที่ส่วนสำคัญ ก็ไม่สนใจผู้หญิงแล้ว
ส้งซูหาวก็เกิดเรื่อง ส้งหลิงหลิงยิ่งจะต้องรักษาตำแหน่งคู่หมั้นของเย่เชินหลินเอาไว้ อยากให้ทุกๆได้รับรู้ ว่าเธอและเย่เชินหลินยังคงรักกันแนบแน่น เธอกำลังวางแผนว่าอยากจะให้ตระกูลเย่จัดงานแต่งงานให้ยิ่งใหญ่ให้ประกาศชี้แจงข่าวลือเรื่องที่เย่เชินหลินทิ้งเธอไปให้คนข้างนอกได้รับรู้
　　“คุณป้าว่า โอเคไหมคะ？”เธอถามเสียงนุ่มนวล
“ฉันว่าดีมากเลย กำให้ลูกหลินคลายใจลงบ้าง ”
　　“เชินหลิน คุณคิดว่ายังไงล่ะ？”
　　“ก็ทำตามความหมายของแม่ไป”
งั้นก็แบบนี้ ตระกูลเย่จะเป็นการรวมกลุ่มกันของเหล่าผู้คนในงานที่ใกล้จะมาถึง สิ่งที่เซี่ยซีหรั่นคิดไม่ถึงก็คือ ตอนนั้นเธอก็ต้องเจอคนคนหนึ่ง คนที่นานแค่ไหนก็ไม่มีวันลืมเลือน
งานรวมตัวใกล้เข้ามา พลันทั้งตระกูลเย่ก็ยิ่งยุ่งวยิ่งวุ่นกันไปหมด
ไม่ว่าคนอื่นจะยุ่งยังไง เซี่ยซีหรั่นก็จะเอาสุขภาพร่างกายของเย่เชินหลินเป็นอันดับแรกมาโดยตลอด
เธอได้ห่างตัวเขาเลย ทั้งอาหารการกินของเขาต่างก็ดูแลสุดตัว
ฝู้เฟิ่งหยีรู้ว่าเย่เชินหลินยังคงชอบให้เธอดูแลเขา เธอยอมอย่างเงียบๆ ทั้งยังไม่จัดหาคนอื่นไปอยู่ข้างเย่เชินหลินอีก
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่เย่ยังอยู่ ผ้าก๊อซพันแผลของเย่เชินหลินถูกแกะออกแล้ว เขาจึงสามารถค่อยๆลุกขึ้นมาขยับเขยื้อนได้
เขาและหลินต้าฮุยร่วมมือกันดีมาก ไม่มีใครเคยสงสัยกับเรื่องที่เขาแกล้งบาดเจ็บนี้เลยสักนิด บางครั้งเขาเพราะโดนใส่แผลแล้วก็จะแกล้งเจ็บออกมา ดังนั้นเซี่ยซีหรั่นจึงคิดว่าเขาเจ็บจริงๆมาโดยตลอด
หลังจากที่เย่เชินหลินแกะผ้าพันแผลออก ก็สั่งเซี่ยซีหรั่นว่าต่อจากนี้ไม่ต้องมานั่งดูแลทุกวันแล้ว กลับไปทำหน้าที่เดิมของตัวเองได้แล้ว
　　“รับทราบ คุณเย่！”
ในเมื่อไม่มีคน เธอก็ยังไม่เรียกเชินหลิน เขาก็ไม่ได้เอ่ยขัดอะไร
เซี่ยซีหรั่นคิดว่า บางทีเขาอาจจะยังโกรธเธออยู่ หรือเป็นไปได้ว่าเขาดูออกแล้ว แล้วรู้สึกว่าเธอไม่ได้พิเศษอะไรอีก ดังนั้นก็เลยปล่อยเธอไป