สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 83ความเศร้าของรักฝ่ายเดียว1

บทที่83ความเศร้าของรักฝ่ายเดียว1
งานปาร์ตี้ของตระกูลเย่สำหรับเขาแล้วเป็นโอกาสที่ดีไปเจอเธอ เมื่อเขาได้ยินมีงานปาร์ตี้ก็รีบมาเลย
“เธอยังไม่ได้บอกกับหัวหน้าเย่หรอ”เขาถามด้วยความห่วงใย เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว แล้วพูดเบาๆ“ยังไม่ได้เจอท่านเลยค่ะ แต่ฉันเชื่อว่าท่านต้องมาแน่ ฉันจะรออยู่ที่นี่ต่อไป”
“รอเขามาแล้ว เธอจะยอมไปหรือ？”เวลาที่มีมันสั้น ไห่ลี่หมินไม่อยากเสียเวลาอีกเลยพูดปัญหาที่เขากังวลออกมา
“ใช่ เมื่อบรรลุเป้าหมาย ฉันจะไปทันที”
“งั้นฉันจะหาวิธีช่วยเธอ สร้างโอกาสให้หัวหน้าเย่รีบมาที่นี่”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ไม่ต้องขอบใจฉันหรอ ฉันเองก็มีความเห็นแก่ตัวของฉัน”เขาพูดจบก็มองไปที่เซี่ยชีหรั่นวินาทีต่อมาเธอก็เข้าใจทันทีว่าความเห็นแก่ตัวของเขาหมายความถึงอะไร
เธออยากจะอธิบายว่าในใจเธอยังมีเสี่ยวจุนอยู่แต่มันดูเหมือนไม่เหมาะกับสถานการณ์ อีกทั้งเขาก็ไม่ได้พูดออกมาชัดเจน เธอเองก็พูดออกมาตรงๆไม่ได้
สิ่งที่สำคัญคือเธออยากรู้ว่าใครเป็นสายลับของเขา
“ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากให้คุณช่วยค่ะ”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
ที่จริงเธอไม่อยากไปขอไห่ลี่หมินเพราะนี่ไม่ใช่หน้าที่ของเขา เขาก็ไม่มีเหตุผลมาช่วยเธอ ถ้าไม่ใช่เพื่อเย่เชินหลิน เธอต้องไม่ยอมใช้น้ำเสียงขอร้องแบบนี้พูดกับไห่ลี่หมินแน่นอน
“เธอบอกมาสิ เพียงแค่ฉันสามารถทำได้”
“ที่ฉันอยู่ที่นี่ไม่ไปคุณก็รู้เหตุผลนั้นดี แต่บางทีฉันอาจจะเจอเรื่องอันตราย ก็เหมือนเรื่องของส้งซูหาวในครั้งที่แล้ว ถึงตอนนั้นฉันอยากจะไปก็คงไปไม่ได้ คนรับใช้อย่างพวกเราก็ติดต่อกับข้างนอกไม่ได้ คุณสามารถบอกฉันได้ไหมว่าในบ้านตระกูลเย่มีใครสามารถช่วยฉันได้บ้าง”
ไห่ลี่หมินมองทุกการเปลี่ยนแปลงในบนหน้าของเธออย่างละเอียด เงียบไปสักพักแล้วพูดว่า“ฉันจะให้เขาไปติดต่อเธอ”
“ขอบคุณคุณมากค่ะ”
“ถ้าเขาโดนเปิดเผยออกมาก คนที่อันตรายจะเป็นเธอเอง เธอจำให้ดี”
“ฉันเข้าใจ ฉันจะไม่บอกออกไปค่ะ”
เธอเพียงแค่ต้องการจับตามองคนนั้นให้ดี และสังเกตว่าเขาจะทำร้ายเย่เชินหลินหรือเปล่าก็ดีแล้ว เธอจะไม่บอกกับเย่เชินหลิน เพราะเขาจะต้องสงสัยเธอได้
“ขอบคุณ…..”เซี่ยชีหรั่นยังพูดขอบคุณไม่เสร็จ ไห่ลี่หมินก็จับไหล่ของเธอแล้วกอดเธอแน่นๆ
เย่เชินหลินขมวดคิ้วเพิ่งอยากเลขาของเขาหลินต้าฮุยไปเรียกชายหญิงคู่นั้นเข้ามาก็เห็นในกล้องวงจรปิดปรากฏร่างของอีกคนหนึ่ง มือที่วางบนโทรศัพท์ก็หยุดลง
“ไห่ลี่หมิน นี่นายทำแบบนี้หมายความว่าไง”เป็นเสียงที่โมโหของพานหยู
เธอเป็นแฟนของไห่ลี่หมินไม่ใช่แค่วันสองวัน ปกติการกระทำของเขามักจะระมัดระวาง ไม่น่าทำให้ไวน์สาดไปเสื้อเชิ้ตทำให้เปื้อนได้
เมื่อตามหลังออกมา ก็เห็นสองคนนั้นแอบคุยกันอยู่ คุยก็คุยไปสิ นี่ยังกอดกันอีก
การกอดนี้กะทันหันเกิน เซี่ยชีหรั่นอึ้งไปแล้วจึงใช้แรงดิ้นรน
เมื่อเสียงของพานหยูดังขึ้น ไห่ลี่หมินก็ปล่อยเธอไป
“คุณไห่ คุณ…”สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่รู้จะเปิดยังไงดี
“รบกวนคุณช่วยไปเลือกเสื้อเชิ้ตให้ฉัน”ไห่ลี่หมินพูดอย่างอ่อนโยน เหมือนไม่รู้สึกอึดอัดกับสิ่งที่พานหยูพบเห็น
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ควรจะอธิบายยังไง เพียงแค่พูดเบาๆกับพานหยูว่า“ขอโทษค่ะ”แล้วก็อยากจากไป
พานหยูไม่ใช่คนที่อ่อนแอ เธอตะโกนว่า“แก่หยุดนะ มองไม่ออกเลยจริงๆว่าแกไม่เพียงไปอ่อยผู้ชายของหลิงหลิง ตอนนี้แม้ผู้ชายของฉันแกก็ยังไม่พลาด แกคิดว่าแกดีหนักหรอ ดูฉันจะฉีกปากแกให้ได้”พูดจบเธอก็ยกมืออยากตบลงหน้าของเซี่ยชีหรั่น
มือของเธอเพิ่งยกถึงกลางก็โดนไห่ลี่หมินจับไว้ แล้วสะบัดออกไปเบาๆ
เสียงของไห่ลี่หมินดุเดือดมา
“อย่ามาสร้างเรื่อง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอสร้างเรื่องได้”
“ชีหรั่น ไปเอาเสื้อเชิ้ตมาให้ฉัน ไม่ต้องสนเธอ”ไห่ลี่หมินพูดจบก็จับมือของพานหยูแล้วลากเธอออกจากห้องเปลี่ยนเสื้อ
พานหยูมองดูเซี่ยชีหรั่นเดินจากไป โกรธจนกระโดดเท้า
ไห่ลี่หมินโมโหแล้วจริงๆเธอเองก็กลัวมาก ดังนั้นแม้จะโกรธแต่เธอก็ไม่กล้าโวยวายต่อ แต่เป็นมองเขาด้วยความดุดัน
“ลี่หมิน ฉันเป็นแฟนของนาย ฉันเห็นกับตาว่านายกอดกับผู้หญิงคนอื่น นายไม่คิดจะอธิบายบ้างหรือ”
ไห่ลี่หมินยิ้มเย็นชา สายตาอันแหลมคมจ้องไปพานหยู พูดว่า“ฉันนึกมาตลอดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราเธอก็เข้าใจดี ฉันก็นึกว่าเธอจะรู้สึกผิดที่เธอใกล้ชิดกับผู้ช่วยส่วนตัวที่แข็งแรงของเธอ แต่เธอไม่ได้ ฉันก็รู้สึกมันปกติ พานหยู ที่ฉันไม่พูดไม่ได้แสดงว่าฉันไม่รู้ ฉันเพียงรู้สึกว่าการหมั้นเพื่อผลประโยชน์ของเราไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของแต่ละฝ่ายมากเกินไป เธอว่าใช่ไหม”
ใบหน้าของพานหยูแดงก่ำด้วยความอึดอัด