สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 836 สาวใช้ตัวแสบ 740

ตอนที่ 836 สาวใช้ตัวแสบ 740
“จริงเหรอ เยี่ยมไปเลย เด็กคนนี้จะได้ไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไป”
เย่เชินหลินส่งเสียงอือและเอื้อมมือไปลูบผมของเซี่ยชีหรั่นโดยไม่พูดอะไร แต่เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเขาตั้งใจจะขอบคุณเธอ
“โม่เสี่ยวหนงดูเหมือนจะสนิทกับส้งหลิงหลิงช่วงนี้” เย่เชินหลินกล่าวเบาๆหลังจากนั้นไม่นาน
“คุณคิดมากเกินไปรึเปล่า หลิน เธอไม่ได้ใกล้ชิดกับส้งหลิงหลิงหรอก เธอชอบไปเล่นกับตูตู แล้วตอนนี้ตูตูกลายเป็นความหวังในชีวิตของเธอ”
“จริงเหรอ?” เย่เชินหลินถามเบา ๆ
“แน่นอนสิ”
น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นหนักแน่นมาก แต่ใบหน้าของขรึมลงและเขาไม่ได้พูดอะไร
“หลิน ให้ฉันทำอาหารเย็นให้คุณนะคะ” เซี่ยชีหรั่นลุกขึ้นแต่ถูกเย่เชินหลินดึงกลับไปที่ต้นขาของเขา
“อย่าเพิ่งไป ผมง่วงนอน นอนเป็นเพื่อนผมสักพักนะ” เย่เชินหลินพูดอย่างจริงจัง เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้เจตนาไม่ดีและรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนร้าย
เธอมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเย่เชินหลินที่ทำให้เธอลืมสิ่งที่นึกคิดอยู่เสมอ แต่เธอมองไม่เห็นความคิดที่แท้จริงของเขาเลย เขาดูเป็นธรรมชาติราวกับว่าเขาง่วงจริงๆ
“คุณก็นอนสิ ฉันจะไป… ” เย่เชินหลินลุกขึ้นยืน เขาวางเธอลงบนเตียงโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ
เย่เชินหลินช่วยเซี่ยชีหรั่นถอดรองเท้าแตะออกจากเท้าของเธอแล้วเขาก็ตามขึ้นไปบนเตียง
“หลายวันมานี้ไม่คิดถึงผมบ้างเลยเหรอ?” เย่เชินหลินกดร่างเล็กของเซี่ยชีหรั่นและมองลงไปที่ใบหน้าเล็กๆของเธอ การเปลี่ยนแปลงใดๆในใบหน้าของเธอไม่สามารถหลบสายตาของเขาได้
ใบหน้าเล็กๆของเซี่ยชีหรั่นเปลี่ยนเป็นสีแดงจากการจ้องมองของเขา หัวใจเธอก็เต้นเร็วผิดปกติ
เธอไม่ได้ไม่คิดถึงเขาแต่เธอแค่ไม่สามารถปล่อยโม่เสี่ยวหนงได้ และเธอไม่ต้องการเสพสุขของตัวเองหลังจากที่โม่เสี่ยวหนงเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น
เธอรู้สึกได้ว่าเลือดของเย่เชินหลินเดือดพล่าน บางทีสำหรับผู้ชายแล้ว อาจจะทนได้ไม่เท่าไหร่ถ้าเขาไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่าเป็นเวลานาน
เธอรู้สึกผิดมากพอคิดว่าเขาต้องทนเพื่อเธอ
หลังจากคิดเรื่องนี้เธอก็พยักหน้าอย่างตรงไปตรงมาและพูดด้วยเสียงเบา “คิดถึง…”
ท่าทางเขินอายของเธอทำให้เย่เชินหลินรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น เขาลดศีรษะลงและปิดปากเล็กๆของเธอ
เขากระตือรือร้นจนเธอแทบหายใจไม่ออกเมื่อถูกจูบ เธอทำได้เพียงกอดคอเขาเบาๆ ปล่อยให้เขาจูบเธอเหมือนน้ำผึ้ง
ฝ่ามือใหญ่ของเขาอยู่ไม่สุข กำลังเผาเปลวไฟบนร่างกายเล็กๆของเธอ แม้ว่าลูบไล้เธอโดยไม่มีเป้าหมาย แต่เธอก็ถูกจุดไฟได้โดยง่าย
เธอรู้ตัวตอนนี้ว่าเธอคิดถึงเขามากกว่าเขาคิดถึงเธออีก
เย่เชินหลินดูรีบร้อน ไม่มีกะจิตกะใจถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างช้าๆ เมื่อเขายื่นมือออกไปชุดนอนของเธอก็ร่วงลงอย่างรวดเร็ว
“คนบ้า! ทำไมหยาบขนาดนี้?” เซี่ยชีหรั่นพึมพำ แต่เย่เชินหลินกลับยิ้มเฉยๆ
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหยาบคายแบบนี้อยู่เสมอ เมื่อก่อนตอนคบกับผู้หญิงคนอื่นเขามักจะเย็นชา เชื่องช้าไม่ได้รีบร้อน ไม่ได้กระตือรือร้นขนาดนี้
เมื่อไหร่ที่อยู่กับเซี่ยชีหรั่นเขาไม่อยากรอแม้แต่วินาทีเดียว
เมื่อเธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะทนไม่ไหวแล้วนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้น เขาขมวดคิ้วแล้วก้มหน้าก้มตาทำต่อไป
“หลิน คุณรับโทรศัพท์เถอะ บางทีมันอาจจะเป็นเรื่องสำคัญ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบา ๆ
“ไม่สน!”
เย่เชินหลินพูดคำสองคำนี้ออกมาแล้วกดน้ำหนักลง แต่สายตาของเซี่ยชีหรั่นกลับมองไปที่โทรศัพท์ เหมือนจะเหม่อลอยเล็กน้อย
ให้ตายเถอะ ไม่รู้ว่าไอ้บ้าที่ไหนโทรมาในเวลานี้ เย่เชินหลินสาปแช่งในใจของเขา เขาถอยออกจากร่างของเธอแล้วลุกจากเตียงไปที่โซฟาเพื่อรับโทรศัพท์
เป็นหลินต้าฮุย เขากดปุ่มรับสายและพูดอย่างโกรธๆ “มีอะไร?”
น้ำเสียงเขาหงุดหงิด หลินต้าฮุยหดคอคิดว่าวันนี้เจ้านายของเขาดูเหมือนจะอยู่บ้านกับภรรยา เขากลัวว่าจะโทรมารบกวนเรื่องดีๆของเจ้านายเข้าซะแล้ว
“เรื่องของคุณโม่น่ะครับ แต่ถ้าคุณเย่ยุ่งอยู่…” น้ำเสียงของหลินต้าฮุยยังคงล้อเล่นเล็กน้อยแต่ใบหน้าของเย่เชินหลินเปลี่ยนเป็นสีเข้มและเขาพูดด้วยความโกรธว่า “รู้ว่าฉันยุ่งก็ยังจะโทรมาอีก! รีบบอกมาว่ามีอะไร!”
“ครับๆๆ ผมจะรีบพูดทันที” หลินต้าฮุยยิ้มราวกับว่าเห็นเจ้านายของเขามองมาอย่างไม่พอใจ เขาเองก็ไม่รู้ว่าถูกขัดจังหวะเรื่องดีๆเพราะคำสั่งของคุณเย่ตั้งกี่ครั้ง
หลินต้าฮุยกล่าวรายงานไม่กระชับเหมือนปกติ เขาบอกรายละเอียดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และเย่เชินหลินก็กัดฟัน
“หลินต้าฮุย นายอยากออกไปต่างจังหวัดหรือไง” เย่เชินหลินขัดจังหวะหลินต้าฮุยและถามอย่างเย็นชา หลินต้าฮุยหดคอและพูดอย่างรีบร้อน “ไม่ครับคุณเย่ ช่วงนี้ผมยุ่งมาก คุณก็รู้ เดินทางเพื่อธุรกิจไม่ได้หรอกครับ”
“งั้นก็เล่าสั้นๆ!”
“ครับๆๆ คุณเย่ สรุปก็คือคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้คือเลี่ยวเหวยตงอย่างที่คุณคาดไว้ แต่ตอนนั้นไม่มีหลักฐาน คุณเดาได้ยังไงครับ? เฉียบแหลมมาก”
หลินต้าฮุยกลัวว่าจะถูกส่งตัวไปเดินทางเพื่อธุรกิจ เพราะไปแหย่ใครบางคนเข้า จึงชมเชยเขา
แต่เย่เชินหลินขี้เกียจจะสนใจเขาแล้วจึงกดวางโทรศัพท์
เขาใช้เวลาคุยโทรศัพท์นานกว่าปกติ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอายเพราะเปลือยอยู่ เธอจึงลุกขึ้นและแอบเข้าไปในห้องเสื้อผ้าตอนที่เย่เชินหลินไม่ได้ใส่ใจและหยิบชุดนอนตัวใหม่มาใส่
“ยัยตัวเล็ก คุณกล้าหยิบชุดมาใส่ใหม่เหรอ หรือคุณไม่ต้องการแล้วงั้นเหรอ” ดูเหมือนจะมีตาอยู่ด้านหลังของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้นออกมาและพูดว่า “เปล่านะคะ ฉันแค่หนาว เลยไปหยิบมาใส่ก่อน คุณดูซีเรียสมากเลย มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า เรา… หรือเราไปทำอย่างอื่นก่อนดีมั้ยคะ”
เย่เชินหลินรู้ดีว่าหากเขาถูกขัดจังหวะเช่นนี้ ยัยตัวเล็กของเขาจะขาดความสนใจไป ให้พอดีที่เขาอยากจะคุยกับเธอเกี่ยวกับโม่เสี่ยวหนง ดังนั้นเขาจึงไม่ยืนกรานที่จะทำสิ่งที่ยังทำไม่เสร็จ
“มานั่งเถอะ ผมมีอะไรจะบอกคุณ” เย่เชินหลินหยิบชุดเสื้อผ้าในตู้และนั่งบนโซฟา เซี่ยชีหรั่นจึงเดินตามมาและนั่งลง
“เกี่ยวกับเสี่ยวหนงเหรอคะ” เซี่ยชีหรั่นถาม
เธอถามเย่เชินหลินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเสี่ยวหนง เย่เชินหลินบอกเพียงว่ามันยังอยู่ระหว่างการสอบสวน แต่เรื่องก็ไม่ได้ขยายต่อไป
“โม่เสี่ยวหนงและเลี่ยวเหวยตงไปที่บาร์กันคืนนั้น แต่เลี่ยวเหวยตงแสร้งทำเป็นว่ามีธุระต้องกลับก่อน คนที่คุณให้เซี่ยอี้ชิงคุมตัวไว้ตั้งใจล่อลวงโม่เสี่ยวหนง เพราะเลี่ยวเหวยตงสั่งให้เขาถ่ายวิดีโอและวางแผนที่จะออกอากาศในงานแต่งงาน ดังนั้นคุณไม่ต้องโทษตัวเองเลย ตอนนั้นต่อให้คุณสัญญาว่าจะให้เงินสองล้านพวกเขาก็ไม่ยอมปล่อยโม่เสี่ยวหนงไปจริงๆหรอก จุดประสงค์ของเลี่ยวเหวยตง ไม่ใช่การแต่งงานกับโม่เสี่ยวหนงเพราะคราวก่อนโม่เสี่ยวหนงชี้หน้าด่าของแม่ของ เลี่ยวเหวยตงเขาไม่อยากให้ผมไม่พอใจจึงไม่ได้ต่อว่าเธอ เลยจัดฉากขึ้นมาแบบนี้แทน”
“ทำเกินไปแล้ว!” เซี่ยชีหรั่นกล่าวอย่างไม่พอใจ
เช่นเดียวกับที่เย่เชินหลินพูดในโรงแรม ในเวลานั้นแม้ว่าเขาจะไม่ชอบโม่เสี่ยวหนง เขาก็สามารถปฏิเสธการแต่งงานได้ เขาจะมาเปิดเผยเรื่องส่วนตัวของผู้หญิงได้อย่างไร?
“ทำเกินไปจริงๆ” เย่เชินหลินกล่าวอย่างเย็นชา
ในงานแต่งงานวันนั้นเขารู้สึกว่า เลี่ยวเหวยตงอาจจะเป็นคนลงมือทั้งหมดเพราะคนส่วนใหญ่จะไม่ยอมรับการทรยศจากผู้หญิง ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเป็นลูกชายของรองประธานกรรมการอีกด้วย เขาถูกคนอื่นเอาใจตั้งแต่เขายังเด็กและความภาคภูมิใจในตนเองของเขาก็แข็งแกร่งมาก เขาจะดูสงบขนาดนี้ได้อย่างไรเมื่อถูกสวมเขา
“หลิน คุณมีแผนจะจัดการกับเลี่ยวเหวยตงอย่างไร แม้ว่าเขาจะทำเกินไป แต่เราก็มีส่วนผิด เสี่ยวหนงเองก็ผิดเช่นกัน หากเป็นเพราะเหตุนี้คุณจึงทำให้เลี่ยวเหวยตงลำบาก ดูเหมือนจะไม่มีเหตุผลสักหน่อย”
“คุณไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องนี้หรอก ผมแค่บอกผลลัพธ์ให้คุณสามารถบอกโม่เสี่ยวหนงได้ ถ้าคุณมีโอกาสก็บอกเธอนะ เธอจะได้ไม่เกลียดคุณเพราะคุณไม่รับเงื่อนไขของคนคนนั้น”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า ไม่ห้ามเย่เชินหลินเรื่องสั่งสอนเลี่ยวเหวยตงสักนิด แม้ว่าพวกเขาจะเป็นฝ่ายผิด แต่ เลี่ยวเหวยตงก็ทำให้ชื่อเสียงของโม่เสี่ยวหนงเสื่อมเสียและทำให้คนทั่วโลกมองว่าเธอไม่ดี เขาก็ไม่อาจให้อภัยได้
ทั้งสองคุยกันอยู่และได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู
“คุณเย่!” เป็นเสียงของแม่บ้าน
“ว่าไง?”
“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต้าหลัวแอบดื่มเหล้าและเมาส่งเสียงดัง เขาขอพบคุณไม่งั้นเขาจะฆ่าตัวตาย”
คิ้วของเย่เชินหลินขยับ ต้าหลัวเขาก็พอจะนึกออก ในบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเขาเป็นคนที่สูงและแข็งแกร่งที่สุดซึ่งคล้ายกับร่างของเย่เชินหลินมากที่สุด
คาดไม่ถึงว่าชายร่างใหญ่คนนี้จะโวยวายตอนเมา เย่เชินหลินไม่ชอบคนแบบนี้ที่สุด
“ไปหาวิธีทำให้เขาเงียบซะ ฉันไม่อยากเจอเขา!” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา
แม่บ้านรู้ว่าเย่เชินหลินเกลียดคนแบบนี้และจะไม่ไปพบเขา แต่เขาคิดว่าเด็กคนนั้นน่าสงสารและเขาอาจจะขาดความรัก
เขาคิดไม่ออกทำไมเขาถึงบอกว่าเขาอยากเจอคุณเย่ตอนอกหักรักคุด เขาควรจะขอลาไปหาผู้หญิงคนนั้นlb
“ครับ คุณเย่!” หลังจากที่พ่อบ้านตกลงเขาก็หันกลับมาและได้ยินเซี่ยชีหรั่นเรียกเขา “เดี๋ยวก่อนค่ะ!”
“หลิน ถ้าเขาบอกว่าเขาอยากเจอคุณ ฉันเชื่อว่ามีเหตุผลที่เขาอยากจะเจอคุณ ผู้ชายตัวโตแบบเขาคงไม่เมาขนาดนั้นหรอกถ้าเขาไม่เจออะไรที่คิดไม่ตก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ฉันมาอยู่ตระกูลเย่ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยได้ยินว่ารปภ.เมา ฉันจึงคิดว่าเขาต้องลำบากแน่ๆ คุณไปพบเขาเถอะ เผื่อมีเรื่องอะไรกันจริงๆ พ่อแม่ของเขาจะน่าสงสารแค่ไหน”
คำชักชวนที่อ่อนโยนของเซี่ยชีหรั่นทำให้หัวใจของเย่เชินหลินอ่อนยวบ คนเราก็มีช่วงเวลาแห่งความเปราะบาง แม้กระทั่งผู้ชายเขา
โดยไม่รู้ตัว ยัยตัวเล็กคนนี้กำลังเปลี่ยนมุมมองของเขาที่มีต่อผู้คนและสิ่งต่างๆรอบตัว