สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 84ความเศร้าของรักฝ่ายเดียว2

บทที่84ความเศร้าของรักฝ่ายเดียว2
เธอนึกว่าไห่ลี่หมินไม่รู้เรื่องนี้ เลยจมอยู่ความสุขที่มีแฟนที่มีอนาคตดี และคนรักที่แข็งแรง
“ถ้าอยากรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้ งั้นก็ทำเหมือนไม่ได้เห็นอะไร”
ไห่ลี่หมินพูดด้วยความเย็นชา 15กัดริมฝีปากแล้วก็เดินกลับไป
ที่เธออดทนไว้ไม่ได้แสดงว่าเธอยอมจบแค่นี้
ถึงเธอจะมีชู้ แต่เธอก็ไม่ยอมให้ไห่ลี่หมินมี
สกุลเซี่ย ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าฉันกับหลิงหลิงสองคนจะจัดการอีกคนรับใช้อย่างเธอไม่ได้
เย่เชินหลินมองดูใบหน้าที่ชั่วร้ายของพานหยู รู้ว่าเธอก็เหมือนส้งหลิงหลิงเป็นคนที่ภายนอกดูอ่อนหนานแต่ในใจกลับโหดร้าย
หญิงโง่คนนี้ เธอรู้ไหมถ้าไม่คบดีกับไห่ลี่หมิน เธอจะต้องเจ็บแน่นอน
ถ้าฉันไม่สนใจเธอ เธอคงตายไปนานแล้ว
เซี่ยชีหรั่นเดอนมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อ เห็นคนรับใช้ที่นั่นไม่ใช่เจิ้งเห่า แต่เป็นคนมาใหญ่ ในใจก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย
เธอเดินเข้าไปทักทาย เมื่อเข้าไปเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาวให้ไห่ลี่หมินแล้วก็เดินออกมา
ที่จริงในใจเธอรู้สึกกังวลมาก รู้ว่าตนเองได้มีเรื่องกับพานหยูอีก ดีไม่ดีเธออาจไปร่วมมือกับส้งหลิงหลิงแล้วมาจัดการเธอก็ได้
น่าแปลกจริงๆที่เธอยิ่งอยากจะสงบ ยิ่งไม่อยากไปยุ่งเรื่องพวกเขา เธอก็ยิ่งหนีไม่พ้น
“ขอโทษนะ ฉันนำความลำบากมาให้เธอแล้ว แต่เธอไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้เธอมาหาเรื่องเธอแน่”
ไห่ลี่หมินรับเสื้อเชิ้ตแล้วก็กล่าวขอโทษกับเธอ
เธอส่ายหัวเบาๆแล้วพูดจางๆ“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงเวลาที่ฉันอยู่ที่นี่ก็ไม่นานแล้ว โอกาสที่เจอเธอก็ต้องน้อยลง เพียงแต่ตอนนี้เธอเข้าใจผิดไปแล้ว ทำให้คุณต้องไปอธิบายกับเธอ ฉันขอโทษจริงๆ”
ไห่ลี่หมินเคยช่วยเธอมาเยอะ แค่ความลำบากแค่นี้เธอจะไม่โทษเขาหรอกและจอขอบใจเขาไปทั้งชีวิต
เธอเกรงใจกับเขามาก ไม่เหมือนที่ทำกับเย่เชินหลินเลย ไห่ลี่หมินถอนหายใจในใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เขาคิดว่า การแข่งขันระหว่างผู้ชายเป็นเรื่องยาวนาน ถึงตอนนี้เธอจะชอบเย่เชินหลินแต่ก็ไม่ได้แสดงว่าหัวใจเธอจะไม่มีวันมีเขาไห่ลี่หมินอยู่
สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือช่วยเธอบรรลุเป้าหมาย
ผู้หญิงมักจะจากความขอบใจกลายเป็นความรัก เพียงแค่ให้เวลาเขาหน่อย เขาจะต้องชนะใจเธอได้
ไห่ลี่หมินเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็กลับมาห้องโถงกับเซี่ยชีหรั่น ตอนนี้แขกที่มาถึงมีมากมายแล้ว
ในห้องโถง เสียงหัวเราของผู้หญิง และเสียงคุยกันของผู้ชายดังก้องอยู่เรื่อย
พวกผู้หญิงจับกลุ่มกันชมการแต่งตัวและความรู้ของผู้หญิงคนนี้ ใบหน้าก็แสดงความอิจฉาออกมา
และผู้หญิงที่เป็นจุดสนใจก็คือลูกสาวของหัวหน้าจงอวี๋เฉียน—จงหยุนซาง
เธอดูสง่างามมาก หลังทักทายกับคนทั้งหมดไปแล้ว เธอก็ยิ้มแล้วกล่าวขอโทษว่า“ทุกคน โทษทีนะฉันต้องไปดูเชินหลินก่อน พวกคุณเล่นให้สนุกนะคะ”
ส้งหลิงหลิงและพานหยูอยู่ข้างๆจงหยุนซางเสมอ ได้ยินเธอพูดแบบนี้ ส้งหลิงหลิงก็เข้าไปจับแขนของเธออย่างสนิทสนม
“พี่หยุนซาง ขอโทษจริงๆนะ เดิมทีควรเป็นเขามาต้อนรับคุณ ตอนนี้กลับกลายเป็นคุณไปดูเขาซะล้ว”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ตอนนี้เขาบาดเจ็บอยู่ต้องไม่สะดวกแน่นอน ฉันก็สมควรไปดูเขา”
เมื่อทั้งสองคนเคาะประตูแล้วเข้าห้องของเย่เชินหลิน เย่เชินหลินกำลังนอนอยู่บนเตียง
“หยุนซางมาแล้วหรอ โทษทีที่ผมลุกขึ้นมาต้อนรับไม่ได้”
แม้เย่เชินหลินจะพูดอย่างเกรงใจ แต่ท่าทีเขายังคงเย็นชา จงหยุนซางก็ไม่ได้สนใจ มุมปากยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า“พวกเธอสองคนมีความเข้าใจกันจริงๆ คำที่จะพูดก็พูดเหมือนกันเลย หลิงหลิง ไม่ทราบว่าเธอสะดวกให้ฉันอยู่คุยกับเชินหลินสองต่อสองได้ไหม”
ส้งหลิงหลิงจะเหิงได้ยังไง ใครๆก็รู้กันทั่วว่าคุณท่านพ่อของจงหยุนซางและพ่อเย่เชินหลินภาพนอกดูสนิทดี แต่ลับหลังกลับต่อสู้กัน ดังนั้นจงหยุนซางและเย่เชินหลินก็แค่เพื่อนธรรมดาเท่านั้น
“สะดวกแน่นอนค่ะ หลิงหลิง คุณคุยกับพี่หยุนซางเลยนะ ฉันไปต้อนรับแขกก่อน”
ส้งหลิงหลิงยิ้มแล้วก็ถอยออกมา แถมยังปิดประตูให้ด้วย
จงหยุนซางมองดูผู้ชายที่หยิงยโสบนเตียง ในใจสับสนมาก
เพราะเธอมีใจให้เย่เชินหลินมานานแล้ว
ถ้าพ่อของเธอสามารถคืนดีกับพ่อของได้ บางทีเธออาจจะสารภาพรักกับเขามานานแล้ว
แต่สองคนนั้นกลับยิ่งสู้กันใหญ่ ลับหลังเธอก็ช่วยตระกูลเย่พูดไปไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้ผล
คราวนี้ที่เย่เชินหลินบาดเจ็บ เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเป็นพ่อของเธอให้คนมาทำ
“นั่ง”ตอนไม่มีคนอื่นอยู่ เย่เชินหลินก็ไม่ได้ปกปิดความเย็นชาที่เขามีต่อจงหยุนซางอีก