สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 851 สาวใช้ตัวแสบ 755

ตอนที่ 851 สาวใช้ตัวแสบ 755
“คุณบอกว่าคุณขอบคุณฉันมาก ตอนนี้ก็รู้สึกผิดต่อฉัน เช่นนั้นก็ควรจะเลี้ยงกาแฟฉันสักหนึ่งแก้วเพื่อชดเชยไหม”
“ฉันคิดว่า ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเป็นคุณนายเย่ ก็ต้องรู้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเย่เชินหลินแล้ว ฉันเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ไม่สะดวกที่จะดื่มกาแฟตามลำพังกับใคร หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ”
“เท่าที่ฉันเข้าใจ วัฒนธรรมของพวกคุณไม่ได้ห้ามผู้หญิงที่แต่งงานแล้วดื่มกาแฟและรับประทานอาหารตามลำพังกับเพศตรงข้าม ไม่เป็นไร ฉันช่วยคุณแค่เล็กน้อย แม้จะเป็นหนี้บุญคุณเพียงเล็กน้อย ก็ควรจะตอบแทนเป็นการเท่าตัว คุณไม่ตอบแทน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้” เจ้าชายหย่าหลุนยักไหล่ เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว
เธอเห็นได้ว่าคนคนนี้ไม่สนใจบ้านเลย เธอรู้สึกว่าเหมือนเขาจะมีจุดประสงค์อื่น
หรือว่าเขากับเย่เชินหลินเป็นคู่แข่งกันในวงการธุรกิจ
ในตอนนี้เย่เชินหลินได้รับโทรศัพท์การรายงานประจำจากหลินต้าฮุย “คุณเย่ เจ้าชายหย่าหลุนเพิ่งจะไปห้างสรรพสินค้า”
“ห้างสรรพสินค้า ห้างไหน” เย่เชินหลินขมวดคิ้วอีกครั้ง
“ห้างสรรพสินค้าตงลี่”
“รู้แล้ว”
เย่เชินหลินวางสาย รีบเก็บโทรศัพท์ที่เขาโยนทิ้งบนพื้นทันที โชคดีที่การ์ดโทรศัพท์ยังอยู่ในสภาพดี
เขาหยิบการ์ดโทรศัพท์ใส่เข้าไปในโทรศัพท์อีกเครื่อง โทรหาเซี่ยอี้ชิง
“คุณเย่”
“บอกฉันมา ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นอยู่ห้างไหน”
“ห้างสรรพสินค้าตงลี่”
บ้าจริงๆ……
เซี่ยชีหรั่นไม่ต้องการพบกับชายลึกลับคนนี้อีกแล้ว เธอรู้สึกว่าเขาจะสนใจเธอเป็นพิเศษ เหมือนสายตาของนักล่า ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด
แม้ว่าเธอกับเย่เชินหลินจะแยกทางกันแล้ว เธอไม่หวังว่าจะถูกคู่แข่งของเขาใช้เธอเป็นเครื่องมือ แล้วส่งผลกระทบต่อเขาแม้แต่นิดเดียว
เป็นหนี้บุญคุณเขาจริงไม่สามารถปฏิเสธได้ เธอคิดแล้วคิดอีก กล่าวด้วยรอยยิ้ม “สุภาพบุรุษท่านนี้ คุณพูดถูก แม้จะเป็นหนี้บุญคุณเพียงเล็กน้อย ก็ควรจะตอบแทนเป็นการเท่าตัว การเลี้ยงกาแฟแค่เพียงแก้วเดี๋ยวจะดูเป็นการเสียมารยาท คุณยินดีจะยินดีไหม ถ้าฉันกับพี่ชายของฉันอยากเชิญคุณไปทานข้าวที่ร้านอาหารตงเจียง”
แม้ว่าเซี่ยชีหรั่นยังไม่ได้ขอความเห็นจากหลี่เหอไท้ล่วงหน้า แต่เธอก็รู้ว่าหลี่เหอไท้จะยินดีช่วยเธอ
“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมาก แต่ฉันไม่ชอบทานข้าวกับผู้ชาย คุณนายเย่ลำบากใจ ก็คิดเสียว่าวันนี้ฉันไม่ได้พูดอะไร ลาก่อน พวกเราจะพบกันใหม่เร็ว ๆ นี้” เจ้าชายหย่าหลุนยิ้มอย่างสง่างาม แล้วหันกลับไป
“พี่เซี่ย ฉันซื้อซุปบ๊วยคลายร้อนมาให้คุณ” เซี่ยชีหรั่นกำลังคิดว่าจะตอบแทนชายลึกลับคนนี้อย่างไรดี ก็ได้ยินเสียงของเซี่ยอี้ชิงตะโกนเรียกเธอจากประตูห้องโถงพิเศษ
“อี้ชิง ฉันไม่ดื่ม ขอบคุณ”
เซี่ยอี้ชิงดูเหมือนจะไม่ได้ยินว่าเซี่ยชีหรั่นพูดอะไร จึงเดินเข้ามาหาเธอ ระหว่างที่เดินผ่านเจ้าชายหย่าหลุน “ไม่ทันระวัง” น้ำซุปบ๊วยเย็น ๆ ก็สาดใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา
ไม่ไกลจากทางเข้าห้องโถงพิเศษบอดี้การ์ดของเจ้าชายหย่าหลุนสีหน้าก็เปลี่ยนทันที จะรีบเข้ามาทันที สีหน้าเจ้าชายหย่าหลุนไม่เปลี่ยน แค่เหลือบมองไปนอกห้องโถงเล็กน้อย บอดี้การ์ดจึงหยุดไม่ได้ทำอะไร
“ขอโทษ ขอโทษสุภาพบุรุษท่านนี้จริงๆ” ไม่มีใครดูไม่ออกว่าเซี่ยอี้ชิงจงใจ ถึงแม้เซี่ยชีหรั่นจะไม่ค่อยชอบผู้ชายคนนี้ แต่ก็ไม่หวังว่าจะเห็นเซี่ยอี้ชิงทำเช่นนี้กับคนอื่น
“อี้ชิง ทำไมคุณไม่ระวังเลย” เซี่ยชีหรั่นต่อว่าเซี่ยอี้ชิง เซี่ยอี้ชิงหน้าแดง เธอทำเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก นี่ไม่ใช่เพราะคำสั่งของเย่เชินหลินเหรอ เขาก็ปฏิเสธไม่ได้
“ขอโทษ สุภาพบุรุษท่านนี้” เซี่ยอี้ชิงขอโทษอย่างจริงจัง เจ้าชายหย่าหลุนรู้ดีว่าเขาอาจจะได้รับคำสั่งมาจากเย่เชินหลิน
เขาก็แค่พูดคุยกับเซี่ยชีหรั่นไม่กี่ประโยคเอง เย่เชินหลินก็ทำเช่นนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนี้มากจริงๆ น่าสนใจมาก
ลูกค้าที่มาห้างสรรพสินค้าตงลี่ส่วนใหญ่เป็นคนมีฐานะร่ำรวย แม้พนักงานของห้างจะไม่พอใจลูกค้าคนไหนก็ไม่กล้ามีปัญหากับลูกค้า
แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องระหว่างลูกค้า พนักงานขายของห้างสรรพสินค้าก็ไม่กล้านิ่งดูดาย พนักงานขายสองคนรีบเข้ามาดูแลถามเจ้าชายหย่าหลุนว่ามีอะไรให้ช่วยหรือไม่
เซี่ยชีหรั่นพูดว่า “ต้องขอโทษจริงๆ เสื้อตัวนี้ถูกย้อมเป็นสีแดงแล้ว ฉันว่าไม่น่าจะเหมาะสมแล้ว ถ้าคุณไม่รังเกียจ ฉันจะไปเลือกเสื้อที่เหมาะสมกับคุณให้ใหม่ที่ห้างสรรพสินค้านี้”
แม้จะไม่ค่อยรู้จักแบรนด์เสื้อเท่าไหร่ เซี่ยชีหรั่นก็รู้จักแบรนด์เสื้อเชิ้ตที่ชายลึกลับคนนี้สวมใส่ เธอไม่ได้นำการ์ดที่เย่เชินหลินให้ติดตัวมาด้วย ในความเป็นจริงเธอไม่สามารถจ่ายค่าเสื้อตัวนี้ได้
ตอนนี้สิ่งที่เธอทำได้คือการชดเชยให้เขาให้ดีที่สุด และหลังจากที่เขารับเสื้อแล้ว ค่อยหาวิธีชดเชยความสูญเสียให้กับเขา
เจ้าชายหย่าหลุนเหลือบมองหลี่เหอไท้ ถึงแม้เขาจะไม่เป็นจุดสนใจของคนอื่นแต่ก็ไม่ได้แปลว่าหลี่เหอไท้จะไม่รู้จักเขา
“ไม่ต้อง ฉันไม่เอาเสื้อของคุณ แต่เรื่องวันนี้ถือว่าคุณเป็นหนี้ฉันอีกครั้ง จำไว้นะ คุณนายคนสวย ที่ติดหนี้ฉันต้องคืนทุกอย่าง”
ยังไม่ทันรอเซี่ยชีหรั่นตอบเขา เจ้าชายหย่าหลุนมองเธออย่างมีเลศนัย แล้วก็เดินจากไป
“ชีหรั่น เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ตอนที่หลี่เหอไท้กลับมา เห็นเซี่ยชีหรั่นหน้ามุ่ยมองออกไปนอกห้องโถง
“พี่เหอไท้ กลับไปแล้วจะเล่าให้พี่ฟัง คุณดูหน่อยกระโปรงตัวนี้โอเคไหม” เซี่ยชีหรั่นดึงความสนใจกลับมา หลี่เหอไท้ตอบอย่างจริงจังมาก “เหมาะสำหรับคุณมาก ซื้อเลย”
“พี่เซี่ย ฉันจะเดินตามห่างๆนะ” เซี่ยอี้ชิงพูด เซี่ยชีหรั่นอ่อนโยนต่อเขาตลอดมา แต่เรื่องวันนี้เธอรู้สึกโกรธเขาเล็กน้อย
เธอก็พอจะเดาได้ว่าเบื้องหลังอาจจะเป็นเพราะเย่เชินหลินก็ได้ แต่ไม่ว่ายังไง แต่อันที่จริงมันทำให้เธออับอายมากเมื่ออยู่ต่อหน้าคนแปลกหน้า
ทำเช่นนี้ เธอยิ่งรู้สึกเป็นหนี้คนคนนั้นมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะเขายังพูดอีกว่าต้องคืนเขาในส่วนที่ติดค้างเขา ยิ่งทำให้เธอไม่สบายใจมากขึ้นในอนาคต
“อี้ชิง ฉันหวังว่าจะไม่เห็นเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกในวันหลัง ถึงแม้จะเป็นคำสั่งของคนอื่นก็ตาม ถ้าคุณจะฟังคำสั่งของคนอื่น ก็ไปอยู่กับคนอื่นเลย ถ้าเป็นเช่นนี้อีก ฉันก็ไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก” เซี่ยชีหรั่นสีหน้าจริงจังมาก เซี่ยอี้ชิงยิ้มแบบเชื่อๆพูดว่า “เข้าใจแล้วพี่เซี่ย ต่อไปฉันจะทำแต่เรื่องที่พี่เซี่ยมีความสุขเท่านั้น”
การแสดงออกของเขาดีมาก เซี่ยชีหรั่นว่าอะไรเขาได้อีก ว่าไปแล้วเขาทำไปเพราะเย่เชินหลินอยู่เบื้องหลัง
แยกกันแล้ว เขายังบอกว่าเธอเป็นอิสระแล้ว แต่ทำไมยังต้องมายุ่งเรื่องของเธออีก
เย่เชินหลิน………..
“ชีหรั่น พวกเราไปเลือกเครื่องประดับและรองเท้าที่เข้ากับกระโปรงสองตัวนี้กัน ไปกันเถอะ”
“อืม” เซี่ยชีหรั่นยิ้ม อย่างน้อยก็วางสิ่งเกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ ไว้อีกมุมหนึ่งก่อน
ขณะที่เซี่ยชีหรั่นกำลังเลือกรองเท้าอยู่ เลขาของหลี่เหอไท้ก็ส่งเอกสารที่จะต้องไปพบลูกค้าตอนบ่ายนี้มาให้ และขับรถมาจอดรอที่ประตูห้างสรรพสินค้า
หลี่เหอไท้กับเซี่ยชีหรั่นเดินออกมาจากประตูห้างสรรพสินค้า BMW สีดำจอดตรงกันข้ามกับห้างสรรพสินค้า โดยปกติเย่เชินหลินจะไม่ค่อยขับรถคันนี้ ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นจึงไม่รู้ว่าเป็นรถของเย่เชินหลิน
แน่นอน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในเวลานี้เย่เชินหลินกำลังมองเธอผ่านหน้าต่างรถอย่างไม่ให้คลาดสายตา
ขณะที่เดินลงบันไดมา เซี่ยชีหรั่นใจลอยเล็กน้อย ใส่รองเท้าส้นสูง เกือบจะตกลงมา โชคดีที่หลี่เหอไท้ก้าวไปข้างหน้าและกอดเอวเธอไว้ทัน เธอจึงลงมาได้อย่างปลอดภัย
เย่เชินหลินสีหน้าเคร่งขรึม คิดในใจ ถึงแม้เธอจะหกล้ม คุณจะช่วยเธอ ก็ไม่ควรฉวยโอกาสกับเธอเช่นนี้
หลี่เหอไท้คนนี้ ไม่ใช่คนดีอะไร เขาเป็นหมาป่าในภาพสุภาพบุรุษที่ผู้คนพูดไว้
เซี่ยชีหรั่นกับหลี่เหอไท้ไม่เคยมีความใกล้ชิดกันเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงรู้ทันทีว่ามือของเขาโอบเอวเธอ ใบหน้าของเธอแดงขึ้นทันที
ดีที่เลขาลงมาจากรถแล้ว เข้ามาเชิญหลี่เหอไท้ เซี่ยชีหรั่นใช้โอกาสนี้ห่างจากตัวเขา
เซี่ยชีหรั่นขึ้นรถของหลี่เหอไท้ เซี่ยอี้ชิงก็ขึ้นรถที่เย่เชินหลินเตรียมให้เซี่ยชีหรั่น ในเวลาเดียวกันฉันได้รับโทรศัพท์จากเย่เชินหลิน
“หลังจากผู้ชายคนนั้นถูกสาดน้ำผลไม้ เขามีปฏิกิริยาอะไรอีกไหม เขาว่าอะไรบ้าง” เย่เชินหลินถามเสียงต่ำ
“คุณเย่ เขาบอกว่าคุณนายเย่เป็นหนี้เขา แล้วยังบอกอีกว่าต้องคืนเขาในส่วนที่ติดค้างเขา”
เจ้าชายหย่าหลุน คุณคิดว่าที่นี่เป็นฝานหลายของคุณเหรอ ถึงจะทำอะไรก็ได้
เย่เชินหลินกำหมัด และบีบแน่นจนนิ้วดังกร๊อบๆ
“จำไว้นะ ถ้าครั้งหน้าคนคนนั้นมาอีก คุณต้องรายงานฉันทันที ถ้าติดต่อไม่ได้ คุณต้องคิดหาวิธีอย่าให้เขาเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นเด็ดขาด”
“ครับ คุณเย่”
เย่เชินหลินวางสาย มองดูรถค่อยๆขับออกไป คิดในใจว่าหลี่เหอไท้คงจะไม่เสียมารยาทกับเซี่ยชีหรั่นในรถมั่ง
หลี่เหอไท้กำลังเอาเอกสารให้เซี่ยชีหรั่น เพื่อให้เธอทำความคุ้นเคยกับข้อมูลในนั้น มีมารยาทมากจนไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว
“ข้อมูลเหล่านี้คุณต้องจำให้ได้ ฉันอาจถามข้อมูลบางอย่างกับคุณเมื่อฉันคุยกับอีกฝ่าย” หลี่เหอไท้สีหน้าเป็นทางการมาก ดูเหมือนว่าเขาต้องการเซี่ยชีหรั่นเป็นผู้ช่วยชั่วคราวมากๆ
ไม่ว่าจะจริงหรือไม่ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าตัวเองก็ต้องทำให้ดีที่สุด ถ้าเกิดเขาเธอขึ้นมาจริงๆ เธอก็ต้องช่วยให้เขาเจรจากับลูกค้าได้สำเร็จ
ข้อมูลเยอะมาก เธอจึงไม่มีเวลาคิดเรื่องเย่เชินหลิน โดยเฉพาะข้อมูลเหล่านั้นเธอต้องจำให้แม่น
หลี่เหอไท้นั่งเคียงข้างเธอในแถวหลัง เห็นปากของเธอขยับไม่หยุดเลย ท่องจำตัวเลขเหล่านั้น หลี่เหอไท้รู้สึกว่าเธอไร้เดียงสาและน่ารัก
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สนใจ ก้มหน้าก้มตาอ่านข้อมูลเหล่านั้น
เมื่อใกล้ถึงที่หมาย หลี่เหอไท้ถึงได้เอาข้อมูลมาอ่านผ่านๆ แล้วก็ยื่นให้เซี่ยชีหรั่น
มีโอกาสได้ร่วมมือกับบริษัทหลี่ซื่อ ถือเป็นเกียรติของตงเจียงมาก ลูกค้าท่านนั้นให้เกียรติหลี่เหอไท้กับเซี่ยชีหรั่นมาก
นอกจากนี้ยังมีการหารือเกี่ยวกับธุรกิจเฉพาะบางอย่างด้วย ทุกครั้งที่หลี่เหอไท้ถามข้อมูล เซี่ยชีหรั่นก็ตอบได้ทั้งหมด หลี่เหอไท้ชื่นชมความจำของเธอมาก