สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 870 สาวใช้ตัวแสบ 774

ตอนที่ 870 สาวใช้ตัวแสบ 774
เย่เชินหลินเงียบไปสักพัก ไม่ได้พูดว่าตกลงและก็ไม่ได้พูดว่าไม่ตกลง ครุ่นคิดดูแล้ว เขาก็พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “องค์หญิง ที่จริงคุณประเมินเสน่ห์ของตัวเองต่ำมาก คุณคิดว่าคุณมีความจำเป็นต้องใช้ผู้หญิงคนอื่นมาบีบบังคับผม แล้วผมถึงจะยอมแต่งงานกับคุณหรือ?”
“หมายความว่ายังไง?” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยขมวดคิ้ว
“ความหมายของผมก็คือ ความมีเสน่ห์ของคุณเองก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายคนหนึ่งยินยอม ตกลงอยากจะใช้ชีวิตกับคุณไปตลอดชีวิต”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยชอบให้คนอื่นยกย่องมาก โดยเฉพาะผู้ชายที่เธอหมายปอง แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงของเย่เชินหลิน เร็วไปหน่อยไหม? ทำให้เธออดที่จะสงสัยคำพูดของเขาไม่ได้
“หากเป็นเช่นนี้ ทำไมคุณถึงปฏิเสธการแต่งงานกับฉันล่ะ?” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหรี่ตาลง สายตาที่มองมาเป็นประกายแววความหลักแหลมอย่างหนึ่ง
เย่เชินหลินอมยิ้มที่มุมปาก ยื่นแขนออกไป แล้วรั้งโอบเธอมากอดแนบอก เขาพูดกระซิบข้างหูเธอว่า “แต่ผมปฏิเสธเสน่ห์ของคุณไม่ได้ ไม่ใช่หรือ? คุณยังไม่เข้าใจอีกหรือ? องค์หญิงที่รักของผม ผมสนใจในตัวคุณ ไม่สนใจการแต่งงาน”
“อืม?” เธอยังไม่ค่อยเข้าใจ แต่ว่าตอนนี้ทั้งสองคนใกล้ชิดกันแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมาก
เย่เชินหลินโอบกอดเธอ เหมือนเป็นการไล่ความรู้สึกไม่ดีเมื่อกี้ออกไปแล้วจนหมด แม้กระทั่งตอนนี้ เธอก็ไม่คิดที่จะไปทำลายชีวิตคนอื่นอย่างโหดเหี้ยมแบบนั้นแล้ว
เธอโอบแนบชิดอยู่บนอกของเขา กลับมองไม่เห็นสีหน้าอันเคร่งขรึมของเขา แววตาของเย่เชินหลินเต็มไปด้วยความเยือกเย็น มือของเขาอยู่ใกล้ๆคอของเธอ
เขาอยากที่จะ…..
“หย่าฮุ่ย วันนี้เป็นเพียงความปรารถนาที่เกิดขึ้นมาอย่างชั่ววูบเท่านั้น ไม่ใช่เป็นการอยากที่จะแต่งงานกับผมจริงๆ ข้อนี้ผมรู้ดี ดังนั้นผมจึงพูดว่าไม่ตกลง”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยลุกขึ้นมาจากบนตัวของเย่เชินหลิน พูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “เริ่มแรกที่ฉันมีความรู้สึกแบบนี้จะเป็นความรู้สึกชั่ววูบ แต่ว่าฉันไม่ใช่คนที่จะตัดสินใจทำอะไรง่ายๆ ก่อนที่จะมารู้จักคุณ ฉันก็เคยคิดตามหาอสุจิที่ดีที่สุด ผู้หญิงฝานหลายของพวกเราไม่เหมือนประเทศของพวกคุณ ไม่จำเป็นต้องแต่งงานมีลูก แต่แน่นอนการแต่งงานแล้วมีลูกจะเป็นผลดีต่อเด็กมากที่สุด หากไม่ได้ วัฒนธรรมของพวกเราเป็นไปอย่างเปิดกว้าง ไม่ต้องเป็นห่วงปัญหาการเจริญเติบโตของเด็ก”
ท่าทีเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเปลี่ยนกลายเป็นเคร่งขรึมมาก ถึงแม้เธอจะเป็นคนที่ค่อนข้างเปิดเผยในทางเพศ กับการมีลูกเธอยังคงจริงจังและตั้งใจมาก
โดยเฉพาะปัญหาสายเลือดของเด็ก เธอจะพยายามสรรหาอสุจิที่ดีที่สุด เพราะยังไงหากเธอต้องสืบบัลลังก์ เอาออกไปเด็กก็ต้องสืบราชบัลลังก์ของเธอ
“ในเมื่อองค์หญิงตั้งใจขนาดนี้ ก็ยิ่งไม่ควรที่จะเลือกผม การแต่งงานก็ยิ่งไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด” เย่เชินหลินก็เปลี่ยนกลายเป็นเคร่งขรึมกับจริงจัง
“รอแป๊บหนึ่ง เราค่อยคุยกัน” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยลุกขึ้น สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
เย่เชินหลินก็ลุกขึ้นมาสวมเสื้อคลุมแล้วเปิดเต็นท์ อากาศด้านนอกดีมาก เขาหยิบเอาเบาะนั่งเดียวสองอันภายในเต็นท์ไปวางไว้ด้านนอกเต็นท์ ให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยได้ออกมานั่ง
ทั้งสองคนนั่งอยู่ด้านนอก อาจเป็นเพราะว่าได้สูดรับเอาอากาศด้านนอกที่บริสุทธิ์ ความขุ่นเคืองในใจก็ค่อยๆจางหายไป
“ทำไมถึงแต่งงานไม่ได้? หรือว่าฉันไม่เหมาะสมกับคุณ?” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยถาม แต่ไม่ได้บีบบังคับเหมือนแต่แรกแบบนั้นแล้ว
“ไม่ ผมต่างหากที่ไม่คู่ควรกับองค์หญิง” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างถ่อมตน
“ถ้าฉันคิดว่าคู่ควรก็คือคู่ควร หากคุณบ่ายเบี่ยง ก็แสดงว่าคุณไม่ชอบฉัน”
เย่เชินหลินอมยิ้ม แล้วพูดว่า “ที่สำคัญที่สุดคือไม่ใช่คู่ควรหรือไม่คู่ควร แต่การแต่งงานเป็นเรื่องของสองตระกูล โดยเฉพาะคุณมีตระกูลที่พิเศษขนาดนั้น หากสู่ขอคุณเข้าบ้าน ผมเย่เชินหลินยอมรับไม่ได้ที่ภรรยาของตัวเองเจ้าชู้ หาคู่รักไปเรื่อย วัฒนธรรมของประเทศจีนเราค่อนข้างโบราณ พ่อแม่ของผมก็รับไม่ได้กับการกระทำแบบนี้ของคุณ หากคุณอยากแต่งงานกับของจริงๆ นั่นถือเป็นความโชคดีของผม เป็นผลดีต่อการทำธุรกิจของผม แต่ต่อไปคุณก็จะกลายเป็นเหมือนดั่งนก ที่ถูกขังอยู่แต่ในกรง ไม่มีอิสระแล้ว”
“คนแก่ของคนจีนชอบยุ่งเกี่ยวกับคนรุ่นลูกแม้กระทั่งคนรุ่นหลาน คุณจะสามารถยอมรับได้กับการที่มีคนแก่สองคน ตำหนิสั่งสองคุณอยู่ทุกวัน และคุณก็สามารถรับฟังอย่างให้ความเคารพ จะไม่กระทำการใดใดที่เป็นการไม่ให้เกียรติเด็ดขาดได้หรือไม่?”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเงียบไป เธอคิดเพียงว่าการแต่งงานเป็นเรื่องของคนสองคน ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นจริงๆ
หากเพื่อผู้ชายที่มีเสน่ห์อย่างเย่เชินหลิน ในช่วงเวลาช่วงหนึ่งไม่ให้เธอไปหาผู้ชายคนอื่น เธอน่าจะสามารถทำได้
ส่วนอย่างอื่นล่ะ?
ในขณะที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกำลังครุ่นคิด เย่เชินหลินหยิบมือถือออกมา แล้วค้นหารูปภาพหลายใบในGoogleแล้วเอามาให้เธอดู
“คุณคิดว่าผมเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ ผมมีรูปร่างหน้าตาดี การวางตัวก็ไม่เลว แต่ความจริงก็คือ ผมจะกลายเป็นแบบนี้ในสักวันหนึ่ง….” เย่เชินหลินยื่นมือถือให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยดู รูปภาพพวกนั้นล้วนเป็นรูปชายวัยกลางคนที่ท้องป่องหัวล้าน เห็นแล้วก็ทำให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยที่ชื่นชอบผู้ชายหน้าตาดีรู้สึกสะอิดสะเอียน
“เอาล่ะ หย่าฮุ่ย คุณจะไม่เป็นสมบัติของผู้ชายคนไหน คุณเป็นนกอินทรีย์ที่อิสระตัวหนึ่ง คุณก็ไม่ควรที่จะหยุดเพื่อผู้ชายคนหนึ่ง คุณได้ผมไปแล้ว ผมยอมรับว่าผมหลงใหลในตัวคุณ อยากที่จะใกล้ชิดคุณยังควบคุมไม่ได้ แต่ยังไงผมก็ยังต้องเดินไปตามทางของผม คุณก็เดินไปตามทางของคุณ ส่วนเรื่องแต่งงาน เรื่องลูก เราถือว่าเป็นการล้อเล่นเถอะ”
เย่เชินหลินยื่นมือออกไป จับมือขาวผ่องนุ่มนวลของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย แล้วอยากที่จะหยุดพูดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับส่ายหัว พูดกับเขาอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ เย่เชินหลิน ฉันไม่เอาเรื่องของลูกมาล้อเล่น บางทีลูกของฉันอาจจะอยู่ในท้องของฉันแล้ว เขาสามารถได้ยินสิ่งที่เราคุยกัน ฉันหมายปองคุณ การแต่งงานอาจจะเป็นเรื่องที่วุ่นวายจริง แต่การมีลูกไม่ได้เป็นปัญหา คุณจะไม่แต่งงานกับฉันก็ได้ แต่ฉันก็จะไม่ยอมให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ฉันจะคลอดลูกคนนี้ ต่อไปฉันจะพาลูกมาเยี่ยมหาคุณบ่อยๆ คุณก็สามารถมาเยี่ยมฉันกับลูกที่ฝานหลายได้”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว
“ขออภัย องค์หญิง ผมไม่อยากให้ลูกของผมเร่ร่อนอยู่ข้างนอก ผมจะไม่ยอมให้คุณเก็บเด็กคนนี้ไว้”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหัวเราะเย้ย รอยยิ้มดูเหยียดหยามมาก “หากฉันท้องขึ้นมาจริงๆ คุณคิดว่าคุณมีวิธีที่จะไม่ให้ฉันได้คลอดลูกคนนี้หรือ? ลูกอยู่ในท้องของฉัน ฉันมีอำนาจในการตัดสิน เย่เชินหลิน สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือการบีบบังคับคนอื่น คุณยิ่งไม่อยากให้ฉันคลอด ฉันก็จะยิ่งต้องคลอด หรือคุณจะสามารถจากฉันไปทำแท้งได้?”
“คุณจะคลอดให้ได้จริงๆหรือ? ทั้งชีวิตของเด็กจะถูกคุณทำลาย” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม
“ลูกของฉันเป็นลูกขององค์หญิง ต่อไปจะเป็นลูกของกษัตริย์หญิง เขาสามารถได้มาเกิดในท้องของฉันถือเป็นบุญอย่างยิ่งแล้ว จะเป็นการทำลายยังไง? เย่เชินหลิน คุณทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“หย่าฮุ่ย คุณจะมีลูก คุณก็จะไม่ได้ร่วมรักอีกเป็นเวลาหนึ่งปี คุณยอมหรือ?”
เย่เชินหลินยังคงใช้สิ่งที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยสนใจที่สุดมาพูดโน้มน้าวเธอ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับ พูดอย่างจริงจังที่สุดว่า “ฉันยอม ลูกเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ฉันจะกลับฝานหลายวันนี้เลย หลังจากสามเดือนเมื่อเด็กปลอดภัยแล้ว หากฉันอารมณ์ดี ฉันค่อยมาหาคุณ”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพูดเสร็จ ก็ลุกขึ้นยืน เข้าไปในเต็นท์ไปหามือถือของตัวเอง แล้วโทรหาผู้ติดตาม ให้ผู้ติดตามคิดหาวิธีขึ้นมารักเธอบนเขา
ช่วงหลายวันนี้เป็นช่วงที่เธอตกไข่พอดี แต่คิดว่าการร่วมรักกับเย่เชินหลินในครั้งนี้จะสามารถทำให้เธอท้องได้ และเธอก็สั่งคนไปจัดเตรียมยาที่ช่วยเร่งการตกไข่
คิดว่าต่อไปเธอจะมีลูกของเย่เชินหลิน ก็จะมีเขาเป็นคนรักไปในระยะยาว ในใจเธอมีความสุขมาก
คิดว่าเธอจะมีลูกที่หน้าตาดีเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างเหมือนเย่เชินหลิน เธอก็ยิ่งดีใจ
“องค์หญิง แล้วคุณจะเสียใจ” เสียงของเย่เชินหลินดังอยู่ข้างหลังเธออย่างเย็นชา เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับหันมายิ้มให้กับเขา เธอคิดเพียงว่าที่เย่เชินหลินพูดแบบนี้ เพราะไม่อยากมีลูกเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่คิดว่าเขาหวังดีกับเธอ ถึงได้พูดแบบนี้กับเธอ
“ไปแน่นอน สิ่งที่ฉันตัดสินใจทำลงไปไม่เคยมีคำว่าเสียใจ”
“หากลูกคนนี้ไม่ใช่ของผมล่ะ? คุณก็จะเอาหรือ?” เย่เชินหลินหมุนไหล่ของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับมา ให้เธอมองดูเขา แล้วถามอย่างหนักแน่น
“จะเป็นไปได้อย่างไร? นอกจากกับคุณในครั้งนี้ ฉันกับคนอื่นมีการคุมกำเนิดทุกครั้ง เมื่อคืน บนยอดเขานี้มีเพียงเราสองคน”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ท่าทีเย่เชินหลินเปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย สุดท้ายก็ยังคงพูดขึ้นอย่างหนักแน่นว่า “ผมไม่อยากให้คุณคลอดลูกคนนี้ออกมาจริงๆ”
“พอเถอะ เย่เชินหลิน คุณจะต้องบังคับฉันให้ได้หรือ? ฉันคลอดลูกของคุณ คุณควรที่จะภูมิใจ ภาคภูมิใจไปตลอดชีวิต” เธอพูดขึ้นอย่างเสียงดัง ไม่รอให้เย่เชินหลินพูดอะไรอีก เธอก็กดสายโทรออกอีกครั้ง สั่งผู้ติดตามว่า “จัดการเซี่ยชีหรั่น….”
เย่เชินหลินกำหมัดแน่ กำข้อมือของเธอไว้อย่างแรง มือถือในมือเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยตกลงบนพื้น
องครักษ์ผู้ติดตาม ถามอยู่ด้านล่างดอยว่า “องค์หญิง ท่านมีคำสั่งอะไรหรือ? กระหม่อมฟังไม่เข้าใจ”
“คุณจะคลอดก็คลอดเลย อย่าหาว่าผมไม่เตือนคุณ เด็กคนนี้จะทำให้คุณเสียใจ” เย่เชินหลินพูดอย่างเด็ดขาดแล้วก็สะบัดข้อมือเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย
สายตาเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เต็มไปด้วยไฟแห่งความโกรธ กำลังคิดที่จะทำอะไร เย่เชินหลินก็ก้มตัวลง ในขณะที่เก็บมือถือของเธอ ก็กดวางสายของเธอด้วย
“องค์หญิง การโกรธไม่เป็นผลดีต่อเด็ก ท่านดูแลตัวเองให้ดี”
เย่เชินหลิน คุณสามารถห้ามฉันได้ในวันนี้ แต่คุณก็ห้ามฉันไม่ได้ไปตลอด ฉันจะทำให้เซี่ยชีหรั่นเดือดร้อน โอกาสนั้นมีอยู่ตลอด”
มือของเย่เชินหลินค่อยๆกำแน่น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย กำลังจ้องมองเขาอยู่ จากการที่เขาแย่งโทรศัพท์ของเธอตั้งสองครั้ง การที่เขาต้องการที่จะปกป้องเซี่ยชีหรั่นนั้นได้ถูกเปิดเผยออกมาแล้ว
เธอเกลียดที่เขาสนใจผู้หญิงอีกคนหนึ่งแบบนี้ และทั้งๆที่เธอเป็นถึงองค์หญิงยอมที่จะมีลูกให้กับเขา เขากลับไม่ยอม
เขายิ่งต้องการปกป้อง เธอก็ยิ่งคิดที่จะทำลาย
เกียรติของผู้หญิงเมื่อถูกทำลายแล้ว ผลกระทบนั้นน่ากลัวมาก
เย่เชินหลินกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจ้องมองตากันอยู่เนิ่นนาน ในขณะที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยโทรหาองครักษ์อีกครั้งนั้น เย่เชินหลินก็บีบข้อมือของเธออีก